-Πίσω, είπε ο Ρικ και τράβηξε μαζί του την Έμα υποχωρώντας.
Ήταν όμως αργά. Κάποια Σίρθιουμ τους είχαν δει και με τη συριστική φωνή τους ειδοποίησαν τους συντρόφους τους.
-Πρέπει να φτάσουμε απέναντι στο τούνελ, είπε γρήγορα και κοφτά ο συνταγματάρχης, είναι η μόνη άλλη έξοδος από τη σπηλιά άρα και ο δρόμος μας για να συνεχίσουμε. Μείνετε κοντά ο ένας με τον άλλο για να μπορέσουμε να αλληλοβοηθούμαστε και μην αφήσετε τις σαύρες να μπουν ανάμεσά μας.
Ο Ρικ άφησε την Έμα για να μπορεί να αμυνθεί. Η Λουίζα ήρθε κοντά της αλλά η Έμα της έκανε νόημα πως ήταν εντάξει και δεν χρειαζόταν βοήθεια. Σαν ένα σώμα οι δραπέτες προχώρησαν μέσα στη σπηλιά με τα πρόχειρα όπλα τους προτεταμένα και έχοντας στη μέση τα δυο κορίτσια που ήταν άοπλα.
-Σκότωσα ένα από αυτά τα τέρατα χτυπώντας το στην πίσω πλευρά του ώμου, είπε η Έμα θέλοντας να μοιραστεί τη λίγη πείρα της από την πρηγούμενη συνάντησή της μ' αυτά τα όντα, με τους συντρόφους της, και ένα χτυπώντας το στο στηθος.
-Ακούσατε την Έμα, είπε ο συνταγματάρχης, κάντε κάθε χτύπημα να μετράει.
Τα σαυρόμορφα τέρατα ήταν λιγότερα από τους δραπέτες αλλά αυτό δεν τα εμπόδισε να επιτεθούν συρίζοντας εχθρικά. Οι δραπέτες συνέχισαν κραδαίνοντας τα όπλα τους ελπίζοντας πως θα προλάβουν να ξεφύγουν. Αποφασισμένοι για όλα οι δραπέτες ετοιμάστηκαν να αμυνθούν όταν τους έφτασαν τα Σίρθιουμ.
Δεν ήταν όμως εύκολο. Τα Σίρθιουμ ήταν πολύ δυνατά και δεν τα βάραινε η κοπιαστική ζωή που οι αιχμάλωτοί τους είχαν αναγκαστεί να ζήσουν. Ένας ένας οι αντίπαλοί τους άρχισαν να σωριάζονται νεκροί με τα σώματά τους ξεσκισμένα από τα φονικά γαμψώνυχα των Σίρθιουμ. Παρά τις οδηγίες του συνταγματάρχη κάποιοι προσπάθησαν να σωθούν αποχωριζόμενοι από τους πολλούς και τρέχοντας προς το τούνελ. Δεν είχαν καλύτερη τύχη, τα τέρατα τους προλάβαιναν εύκολα και τότε πέθαιναν ανυπεράσπιστοι.
Η Έμα έβλεπε τη μάχη αυτή όντας σε μια κατάστασή σοκ. Παρά τα όσα είχε ήδη ζήσει σήμερα και τους εφιάλτες που τόσο καιρό την είχαν βασανίσει με κάθε είδους φρικαλέες εικόνες, τίποτα δεν ήταν ικανό να την προετοιμάσει γι' αυτό που τώρα βίωνε. Οι φωνές και τα αγκομαχητά αυτών που πολεμούσαν, οι κραυγές αυτών που σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν θανάσιμα και οι συριστικοί ήχοι των τεράτων ήταν πολλά για να τα αντέξει η κοπέλα ενώ έβλεπε το αίμα να ρέει ποτάμι στο δάπεδο της σπηλιάς.
Ξαφνικά και οι τελευταίοι άνδρες που ήταν μπροστά της έπεσαν και βρέθηκε απέναντι στα Σίρθιουμ που η αιματοχυσία τα είχε εξαγριώσει. Για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα έμεινε να κοιτάζει, ανήμπορη να αντιδράσει, ενώ ένα Σίρθιουμ έτρεχε προς το μέρος της.
Ο Μάικ γονάτισε στο χώμα μπροστά στον τάφο και έσκυψε το κεφάλι σαν να προσευχόταν ή σαν να αυτοσυγκεντρωνόταν.Έκλεισε τα μάτια και πρόφερε κάτι που η Μαίρη-Αν δεν κατάλαβε. Άπλωσε το χέρι του πάνω από την ταφόπλακα.
-Ποιος είναι θαμμένος εδώ; Ο Τζον; ρώτησε η Μαίρη-Αν με τρεμάμενη φωνή. Ο άνδρας μου;
Ο Μάικ δεν απάντησε και η Μαίρη-Αν δεν τόλμησε να τον διακόψει. Ένα φως ξεπήδησε από την πλάκα του τάφου και ήρθε στο απλωμένο χέρι του. Ο Μάικ άνοιξε τα μάτια του και είπε πάλι κάτι που η γυναίκα δεν κατάλαβε.
Το φως δυνάμωσε τυλίγοντας το χέρι του πολεμιστή. Μια φασματική μορφή αναδύθηκε από τον τάφο κάνοντας τη Μαίρη-Αν να βγάλει μια κραυγή τρομαγμένη.
-Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου άρχοντα; ρώτησε η μορφή με μια απόκοσμη θλιμμένη φωνή.
-Ήρθε, απάντησε ο Μάικ, όπως σου είχα υποσχεθεί.
-Λάβε αυτό που ήταν ανέκαθεν δικό σου και απάλλαξε με από το καθήκον αυτό.
Το φως άφησε την ταφόπλακα και συγκεντρώθηκε στο χέρι του Μάικ. Έμεινε εκεί να αστράφτει πάνω στην απλωμένη παλάμη του.
-Αναπαύσου εν ειρήνη και τίποτα ας μη διαταράξει τη γαλήνη σου ως την ημέρα της κρίσεως, είπε ο Μάικ και η φασματική μορφή χάθηκε σαν την πρωινή πάχνη στον ήλιο.
Η λάμψη στο χέρι του εξασθένησε ως που έσβησε και έμεινε να κρατάει στο χέρι του ένα απαστράπτον, ακόμα και στο λίγο φως του δειλινού, σφαιρικό διαμάντι. Η Μαίρη-Αν το κοίταξε μαγεμένη, ήταν πολύ όμορφο και έμοιαζε σαν να φιλοξενούσε στο κέντρο του έναν μικρό ήλιο τριγυρισμένο από μια ιριδίζουσα άχλυ.
-Ιδού η Εναρμόνιος Λίθος, είπε ο πολεμιστής.
-Είναι πολύ.....όμορφη, είπε σιγανά η Μαίρη-Αν. Τη φύλαγε ένα πνεύμα τόσα χρόνια;
-Το πνεύμα του Τζον Χάουαρντ Σίνγκλετον, του ανθρώπου που ο Άιαν πήρε την ταυτότητα του. Έλα,πρέπει να φύγουμε. Επιστρέφουμε στο Λίτλ Ροκ Ον Δε Σι, έχω και εκεί ένα έργο να τελειώσω.
Η Έμα έβλεπε το Σίρθιουμ να έρχεται προς το μέρος της ανήμπορη να αντιδράσει, σίγουρη πως αυτήν την φορά είχε έρθει η ώρα της να πεθάνει.Τα θανατηφόρα γαμψώνυχά του σαυρόμορφου όντος δεν απείχαν παρά εκατοστά από το στήθος της όταν ο συνταγματάρχης του τσάκισε το κεφάλι μ' ένα γερό χτύπημα της αξίνας που κρατούσε. Η κεκτημένη ταχύτητα έφερε το τέρας να πέσει πάνω στην Έμα και να τη ρίξει στο πέτρινο δάπεδο της σπηλιάς.
Ζαλισμένη από το χτύπημα έμεινε κάτω ανίκανη να κινηθεί ή να αντιδράσει με τον οποιοδήποτε τρόπο. Ένιωσε δυο δυνατά χέρια να την σηκώνουν και άκουσε μια φωνή να λέει:
-Δεν την αφήνω εδώ ακόμα και αν πρόκειται να μου κοστίσει τη ζωή μου.
Ένα κύμα ζάλης την κατέλαβε και όλα γύρω της έγιναν σκοτάδι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου