Το αεράκι ανεμίζει τα μακριά μαλλιά σου και εγώ μυρίζω το άρωμα του λεμονανθού. Σε κρατώ στην αγκαλιά μου και απολαμβάνω τη γαλήνη. Είναι τόσο ήσυχα στο πάρκο, γι' αυτό το έχω αγαπήσει τόσο αυτό το μέρος, αλλά δεν συγκρίνεται με την γαλήνη που εγώ νιώθω. Η φυσική μου ηρεμία δίπλα σου γίνεται μια απερίγραπτη γαλήνη.
Πάντα έχεις αυτήν την μαγική επίδραση πάνω μου. Όταν είσαι δίπλα μου νιώθω γαλήνιος και ηρεμώ. Και το σκέφτομαι όπως σε κρατώ τώρα αγκαλιά. Ποτέ δεν με άφησες, ήσουν πάντα δίπλα μου.
Ήσουν δίπλα μου σε ανησυχίες και στενοχώριες, όταν αντιμετώπιζα προβλήματα, όταν είχα άγχος για θέματα από τη δουλειά μέχρι τα μελλοντικά μου σχέδια. Ήσουν δίπλα μου ακόμα και όταν θα είχες κάθε λόγο να είσαι θυμωμένη μαζί μου και να μην θέλεις να μου μιλήσεις, να μη σε νοιάζει σε ποιο σκοτάδι βυθίζομαι. Αλλά δεν το έκανες ποτέ. Πάντα ήσουν δίπλα μου, ποτέ δεν με άφησες, ακόμα και όταν δεν ήσουν καλά, ακόμα και όταν πονούσες.
Δεν έχω λόγια για να σε ευχαριστήσω γι' αυτό, ό,τι και να πω, όσα και να πω ποτέ δεν θα είναι αρκετά για μια τόσο γλυκιά αφοσίωση, για μια τόσο υπέροχη παρουσία στη ζωή μου όπως η δική σου. Απλά εύχομαι να συνεχίσεις να το κάνεις, να είσαι πάντα δίπλα μου, σε κάθε δρόμο που θα πάρω στη ζωή μου.
2 σχόλια:
Εδώ έχουμε έναν έρωτα μεγάλο... Πάντα τέτοια παιδιά...
Πραγματικά είναι ένα μεγάλο και δυνατό συναίσθημα. Ευχαριστούμε Estella.
Δημοσίευση σχολίου