Νυχτερινή Πένα

The sweet victory in Eldenora takes a bitter turn when the hero learns that, during the journey back, an unknown force abducted Lone Wolf from his companions' camp. It isn't difficult to determine where he is being held—he is a prisoner in Kazan Hekona, one of the fortresses of the Dark Lords on the fringes of their domain. Following their downfall, the fortress became the lair of the necromancer Xaol. While locating their leader is relatively straightforward, rescuing him from such a place proves a daunting challenge. Nonetheless, our hero takes on the mission.

This task mirrors the Lone Wolf's daring rescue of prisoners from Kaag and is equally challenging. While the hero is now at a higher skill level than the Lone Wolf was at the time, Kazan Hekona turns out to be far more dangerous than Kaag.

Η γλυκιά νίκη στην Ελντενόρα αποκτά μια πολύ πικρή συνέχεια όταν ο ήρωας μαθαίνει ότι στο ταξίδι της επιστροφής μια άγνωστη δύναμη άρπαξε τον Μοναχικό Λύκο από το στρατόπεδο των συντρόφων του. Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουν που βρίσκεται, είναι αιχμάλωτος στην Καζάντ Χεκόνα, ένα από τα φρούρια των Αρχόντων του Σκότους στις παρυφές της επικράτειάς τους. Μετά την καταστροφή τους έχει γίνει άντρο του νεκρομάντη Ζάολ. Αλλά όσο εύκολο είναι να εντοπιστεί που βρίσκεται ο ηγέτης τους, τόσο δύσκολο είναι να απελευθερωθεί από εκεί. Όμως ο ήρωάς μας την αναλαμβάνει.

Μια αποστολή ανάλογη αυτής που είχε αναλάβει ο Μοναχικός Λύκος στους αιχμαλώτους του Κάαγκ και το ίδιο δύσκολη. Μπορεί ο ήρωας να είναι σε ανώτερο επίπεδο ικανοτήτων από ό,τι ήταν τότε ο Μοναχικός Λύκος αλλά η Καζάντ Χελκόνα αποδεικνύεται πολύ πιο επικίνδυνη από το Κάαγκ.

Είμαστε στη μέση της πρώτης μέρας του νέου έτους. Όλοι ασχολούνται με αποφάσεις και σχέδια για αυτό το νέο έτος. Εγώ κάνω συγγραφικά σχέδια. Ποια είναι αυτά τα σχέδια; Είναι αρκετά και καθόλου απλά.

1. Η ολοκλήρωση του 1100 έργου μου το οποίο ευελπιστώ να είναι μια ιστορία που θα εκδοθεί σε συνέχειες.

2. Μετάφραση του ως άνω έργου στα Αγγλικά (ναι το επιχειρώ και αυτό μόνος μου)

3. Ένα μυθιστόρημα εποχής που θα εξελίσσεται στο 1260 περίπου και θα έχει να κάνει με μια Βυζαντινή διπλωματική αποστολή και την εισβολή των Μογγόλων στην Ευρώπη.

4. Μια περιπέτεια δράσης, συνέχεια στη σειρά του Επιχείρηση Ιωνία.

5. Μια καινούρια περιπέτεια φάντασι.

6. Μια σειρά από ποιητικά έργα.

7. Μερικά διηγήματα (μικρές ιστορίες ίσως να είναι πιο ακριβές μιας και είναι κάπου 25 σελίδες το καθένα)

8. Μια περιπέτεια που θα έχει να κάνει με την Ανεξάρτητη Μεραρχία και τον άθλο της τον Αύγουστο του 1922

9. Το ιστολόγιο, μιας και είναι αρκετή δουλειά και αυτό.

10. Ένα βιβλιοπαιχνίδι.

Λίγο πριν την αλλαγή της χρονιάς να ευχηθώ σε όλους εκεί έξω, το νέο έτος να είναι ευτυχισμένο, δημιουργικό, ευλογημένο με εκείνα που ο καθένας περιμένει από αυτό.

Καλή Χρονιά.

Λίγο πριν το τέλος του έτους ήρθε η ώρα για έναν συγγραφικό απολογισμό. Τι κατόρθωσα μέσα στο έτος; Για το 2024 είχα θέσει αυτούς τους στόχους (που αυξάνονταν όσο προχωρούσε το έτος):

1. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία (ολοκληρώθηκε)

2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου (ολοκληρώθηκε).

3.  Ένα βιβλιοπαιχνίδι (σχεδιάζεται).

4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας (ολοκληρώθηκε)

5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ (είναι έτοιμο προς έκδοση)

6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (επέλεξα μία και σχεδιάζεται)

7.  Πιθανώς μια ιστορία για το 1922 (γράφτηκε και σκέφτομαι κάτι πιο μεγάλο τώρα)

8.  Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες (ολοκληρώθηκε)

9.   Μερικά ποιητικά έργα (γράφτηκαν πολλά)

10.  Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες.

11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων (9469 για φέτος)

12. Μια μικρή περιπέτεια στα σύνορα Ελλάδας Τουρκίας. (ολοκληρώθηκε)

13. Μια αναθεώρηση στο Αγιολόγιο (ολοκληρώθηκε)

14. Μια αναθεώρηση στο Απολυτικάριο μιας και μαζεύτηκαν πολλές σημειώσεις να ενσωματωθούν (ολοκληρώθηκε)

15. Η συνέχεια στις Μέρες του Φθινοπώρου (έγινε το 10)

16. Μια σειρά από διηγήματα (γράφτηκαν τρία)

Μπορώ να πω ότι ήταν γεμάτο και ικανοποιητικό το 2024 και πάω με ένα μόλις έργο στο επόμενο έτος. Φυσικά δεν θα μείνω σε αυτό μόνο. Τι θα γράψω στο 2025; Αυτό θα το δούμε αύριο!

After his missions in southeastern Magnamund, the Grand Master returns to Summerland and his Kai brothers to rest. But the respite does not last long. A new danger emerges: the ever-warlike realm of Eldenora attacks its neighbours and seems to possess a terrifying new weapon—legions of lizard-like beings thought to have vanished for centuries. Its leader has recovered the runes of Agarash in the Damned, and unless they are destroyed, he cannot be defeated.

A challenging mission behind enemy lines awaits our hero this time. He must traverse occupied territories and Eldenora itself, all the way to its fortified capital, and infiltrate its citadel to accomplish his mission. A mission that demands not only martial prowess but also all his skills at their peak.

Μετά τις αποστολές του στην νοτιοανατολική Μάγκανμουντ ο ήρωας επιστρέφει στην Σάμμερλαντ και στους αδερφούς του πολεμιστές για να ξεκουραστεί. Αλλά η ανάπαυση δεν κρατά πολύ. Ένας νέος κίνδυνος εμφανίζεται, το πάντα πολεμοχαρές βασίλειο της Ελντενόρα επιτίθεται στους γείτονές του και φαίνεται να διαθέτει ένα νέο τρομερό όπλο, στρατιές από σαυρόμορφα όντα που έχουν εξαφανιστεί από αιώνες. Ο ηγέτης του έχει ανακτήσει του ρούνους του Άγκαρας στο Καταραμένου και αν δεν καταστραφούν αυτοί, δεν μπορεί να ηττηθεί.

Μια δύσκολη αποστολή πίσω από τις εχθρικές γραμμές περιμένει τον ήρωά μας αυτή τη φορά. Πρέπει να διασχίσει τα κατεχόμενα εδάφη αλλά και την ίδια την Ελντενόρα ως την οχυρή πρωτεύουσα και να μπει στην ακρόπολή της για να πετύχει την αποστολή του. Μια αποστολή στην οποία δεν αρκεί η πολεμική δεινότητα αλλά θα χρειαστούν και όλες οι ικανότητές του έπακρο.

Είχε περάσει πάνω από ένας μήνας. Ένας μήνας για ένα ταξίδι μιας ημέρας το πολύ και μιας για την επιστροφή, και πόσο είχαν μείνει με το βρέφος βασιλιά που αναζητούσαν; Δεν χωρούσε παρερμηνεία, τον είχαν εξαπατήσει. Είχαν φύγει χωρίς να τον ενημερώσουν!

Αλλά δεν θα περνούσε αυτό έτσι, δεν θα γλίτωνε το μωρό από την αφελή τους αυτή κίνηση. Θα το έβρισκε και θα το σκότωνε, μετά… Μετά θα ερχόταν και η δική τους σειρά. Κανείς δεν μπορούσε να τα βάλει μαζί του και να νικήσει, ούτε άρχοντας, ούτε λαός, ούτε ένα βρέφος βασιλιάς και ας το προφήτευαν όσα άστρα ήθελαν!

Κάλεσε τον αρχηγό της βασιλικής σωματοφυλακής και διέταξε:

-Θα πας στη Βηθλεέμ και τα περίχωρά της με τους καλύτερους άνδρες σου. Θα σκοτώσετε όλα τα αγόρια… είπε ο Ηρώδης και σταμάτησε.

Αλήθεια πόσο να ήταν τώρα το μωρό βασιλιάς; Έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό με βάση όσα του είχαν πει οι μάγοι. Ενός; Κάπου εκεί το περισσότερο. Ακόμα και αν είχε γεννηθεί όταν είδαν το αστέρι πρώτη φορά δεν θα ήταν πάνω από ενός έτους. Αλλά αν ήταν μεγαλόσωμο και έμοιαζε με πιο μεγάλο και το παρουσίαζαν σαν τέτοιο; Καλύτερα να ήταν σίγουρος.

-Θα σκοτώσετε όλα τα αγόρια από δύο ετών και κάτω! πρόσταξε.

Ο αρχηγός της βασιλικής φρουράς παρά τις θηριωδίες που είχε διαπράξει υπό τις διαταγές του βασιλιά έμεινε άφωνος. Αυτό ήταν ανήκουστο. Τέτοια σφαγή ακόμα και ο ίδιος δεν μπορούσε να την διανοηθεί. Δεν έφερε καμία αντίρρηση ωστόσο. Έφυγε αμέσως να εκτελέσει τη διαταγή. Θα κατέφτανε σαν άγγελος του θανάτου στην κοιμισμένη κωμόπολη για να σπείρει την καταστροφή.

Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, όσο πανούργος και ισχυρός και αν είναι. Την ίδια νύχτα άγγελος εμφανίσθηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και του είπε:

-Σήκω, πάρε το παιδί και τη μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο και μείνε εκεί ως που να σου πω. Γιατί ο Ηρώδης θα ψάξει για το παιδί για να το σκοτώσει.

Χωρίς στιγμή να διστάσει ο Ιωσήφ πήρε την Μαρία και το κοιμισμένο μωρό και ετοιμάστηκε για μια ακόμα φορά να βρεθεί στους δρόμους, και μάλιστα δρόμους που δεν είχε ταξιδέψει. Άφησε πίσω την βυθισμένη στον ύπνο Βηθλεέμ, που θα ξυπνούσε στο γοερό θρήνο των μανάδων που έκλαιγαν τα παιδιά τους, και χάθηκε στην έρημο, πεζός ο ίδιος και η Παναγία με τον Ιησού στο γαϊδουράκι τους.

Με το πρώτο φως της μέρας οι στρατιώτες του Ηρώδη αιματοκύλισαν την γενέτειρα του Δαυίδ εκπληρώνοντας την προφητεία του προφήτου Ιερεμίου:

«Φωνή εν Ραμά ηκούσθη,

θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς,

Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής

και ουκ ήθελε παρακληθήναι,

ότι ουκ εισίν,»

Ο οδυρμός των μητέρων την ημέρα εκείνη δεν είχε τελειωμό και παρηγοριά πάνω από τα θύματα της παραφροσύνης του Ηρώδη, σαν να έκλαιγε μαζί τους και η προμήτορά τους Ραχήλ για τα χαμένα αυτά παιδιά της.

Το πρώτο αίμα για τον Χριστό είχε χυθεί, και οι πρώτοι μάρτυρες, έστω και ακούσιοι, είχαν λάβει τον στέφανο του μαρτυρίου τους.

 

Ο Ιωσήφ δεν ήξερε τίποτα από όλα αυτά, είχε ήδη απομακρυνθεί πολύ από τη Βηθλεέμ όταν άρχισε η σφαγή. Εκείνος και η Παναγία μητέρα με το Θείο Βρέφος ζούσαν ένα άλλο θαύμα. Παρότι βάδιζαν σε έναν δρόμο που διέσχιζε την έρημο προς το Σινά και την Αίγυπτο δεν βίωναν καθόλου ζέστη, όχι την κάψα της ερήμου αλλά ούτε καν τη ζέστη ενός καλοκαιρινού μεσημεριού.

Παράξενο, συλλογιζόταν ο Ιωσήφ όπως περπατούσε στο πλάι της Μαρίας και του μωρού που ταξίδευαν πάνω στο γαϊδουράκι τους, έχω ακούσει ότι στην έρημο οι ταξιδιώτες έχουν την ψευδαίσθηση πολλές φορές της δροσιάς στην όαση αλλά εδώ φαίνεται η δροσιά να είναι αληθινή και η έρημος μια ψευδαίσθηση.

Η πλάση γύρω τους έβρισκε την προπτωτική της αγαθότητα και ήταν και πάλι φιλική και φιλόξενη χάρη στην παρουσία του δημιουργού και Θεού. Ζώα έρχονταν να περπατήσουν κοντά τους και δεν τους πείραζαν, ακόμα και τα φοβερά λιοντάρια της ερήμου, και μια φοινικιά έγειρε για να τους προσφέρει σκιά από τον ήλιο όταν σταμάτησαν να ξεκουραστούν ενώ μια πηγή ανέβλυσε για να ξεδιψάσουν.

Σαν ξυλουργός στην Αίγυπτο ο Ιωσήφ δεν δυσκολεύθηκε να βρει δουλειά και υπήρχε παροικία συμπατριωτών του εκεί από την εποχή της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας. Έμειναν στην Αίγυπτο για κοντά δύο χρόνια και μετά επέστρεψαν στην Ναζαρέτ αφού ο άγγελος σε όνειρο είπε στον Ιωσήφ ότι είχε πεθάνει ο Ηρώδης.

Το έγκλημα της σφαγής των νηπίων ήταν από τα τελευταία του γηραιού βασιλιά. Μια αρρώστια τον πρόσβαλλε που έκανε το σώμα του να σαπίσει όσο ήταν ακόμα ζωντανός και να σκουληκιάσει ενώ σχεδίαζε τη δολοφονία του γιου του Αντίπατρου που συνωμοτούσε εναντίον του. Πέθανε με φοβερούς πόνους αλλά ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση εκτέλεσε τον Αντίπατρο. Είχε διατάξει να εκτελεστούν και όλοι οι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες για να θρηνήσει αναγκαστικά όλη η χώρα με το θάνατό του αλλά η διαταγή δεν εκτελέστηκε ποτέ.

Πάνω από χίλια χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού όταν οι Ισραηλίτες πορεύονταν προς τη γη της επαγγελίας είχαν εμπλακεί σε πόλεμο με τους Μωαβίτες. Ο βασιλιάς εκείνων Βαλάκ είχε καλέσει έναν ονομαστό Χαλδαίο προφήτη, τον Βαλαάμ, για να τους καταραστεί. Ειδοποιημένος από άγγελο Κυρίου ο Βαλαάμ όχι μόνο δεν καταράστηκε τον Ισραήλ αλλά αντίθετα τον ευλόγησε και μέσα στην ευλογία προφήτευσε:

«Δείξω αυτώ, και ουχί νυν, μακαρίζω, και ουκ εγγίζει. Ανατελεί άστρον εξ Ιακώβ και αναστήσεται άνθρωπος εξ Ισραήλ, και θραύσει τους αρχηγούς Μωάβ».

Στους επόμενους αιώνες οι σοφοί των Χαλδαίων που μελετούσαν τα ουράνια σώματα είχαν πάντα την προσοχή τους στην έλευση ενός νέου άστρου. Σε κάθε γενιά υπήρχαν οι σοφοί που είχαν στραμμένο το βλέμμα στον ουρανό.

Τρεις από αυτούς ήταν ο Μελχιόρ, ο Γασπάρ και ο Βαλτάσαρ. Μελετούσαν με προσοχή τον ουρανό και τα μυστικά της δημιουργίας περιμένοντας ένα σημάδι. Η αναμονή τους ανταμείφθηκε όταν λίγο καιρό πριν, είδαν ένα νέο λαμπρό αστέρι και ξεκίνησαν να το ακολουθήσουν.

Ταξιδεύοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσαν με άλογα και καμήλες ξεκίνησαν από την πατρίδα τους για τη γη της επαγγελίας. Πλησιάζοντας στην Ιερουσαλήμ έχασαν από τον ουρανό το αστέρι. Σίγουροι ότι οι Ιουδαίοι που περίμεναν τόσους αιώνες την εκπλήρωση των προφητειών θα είχαν σπεύσει να αναγνωρίσουν το νεογέννητο βασιλιά πίστεψαν ότι είχαν φτάσει στον προορισμό τους.

Μπήκαν στην πόλη ρωτώντας που είχε γεννηθεί ο νέος βασιλιάς. Τα νέα φτάσανε στα αυτιά του βασιλιά Ηρώδη που ταράχθηκε πολύ και μαζί του ταράχθηκε όλη η πόλη.

Ο Ηρώδης καθόταν στο θρόνο του Δαυίδ σαν βασιλιάς του Ισραήλ αλλά δεν ήταν απόγονος του μεγάλου βασιλιά και προφήτου, καλά - καλά δεν ήταν ούτε Ιουδαίος. Ήταν Ιδουμαίος και φίλος των Ρωμαίων που τον είχαν ανεβάσει στο θρόνο. Γνώριζε ωστόσο ότι οι υπήκοοί του δεν τον δέχονταν γιατί ήταν επιλογή των κατακτητών και όχι απόγονος του Δαυίδ και έτσι είχε πάντα τα αυτιά του τεντωμένα για να μαθαίνει κινήσεις εναντίον της εξουσίας του τις οποίες κατέστειλε άμεσα και με σκληρότητα. Δεν είχε διστάσει να εκτελέσει και άτομα της οικογενείας του με την υποψία συνωμοσίας.

Τώρα αναστατώθηκε με την ιδέα ότι είχε γεννηθεί ένας βασιλιάς που τον ανήγγειλαν οι προφήτες. Ήξερε πολύ καλά το λαό που κυβερνούσε και ήξερε πόσο επικίνδυνος θα ήταν ένας τέτοιος βασιλιάς και μάλιστα ένας που θα τον αναγνώριζαν ακόμα και τόσο επιφανείς ξένοι.

Πηγαινοερχόταν σαν λιοντάρι στο κλουβί στην αίθουσα του θρόνου με το πρόσωπο συννεφιασμένο, συνοφρυωμένος προσπαθούσε να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του και να αποφασίσει τι θα έπρεπε να κάνει. Έπρεπε να μάθει τι ήξεραν εκείνοι οι ξένοι, είχε ήδη στείλει να τους φέρουν. Ήταν ανάγκη να τους εξαπατήσει για να μιλήσουν, δεν μπορούσε να τους αναγκάσει. Ήταν ξένοι άρχοντες.

Ένας υπηρέτης του βασιλικού οίκου μπήκε στην αίθουσα και ανήγγειλε την άφιξη των διδασκάλων που είχε καλέσει ο βασιλιάς. Ο Ηρώδης κάθισε στο θρόνο και στο πρόσωπό του απλώθηκε η συνήθης παγερή, απαθής έκφραση.

-Μεγαλειότατε προσκυνούμε.

Ο Ηρώδης τους κοίταξε για μια στιγμή αφήνοντάς τους με την αγωνία αν θα βγουν ζωντανοί από την αίθουσα.

-Ακούσατε σίγουρα τα λεγόμενα στην πόλη. Τι είναι αυτά που λέγουν; Ποιον βασιλιά αναζητούν;

-Η προφητεία που αναφέρουν οι ξένοι αναφέρεται στο Μεσσία, είπε ένας εκ των νομοδιδασκάλων. Περιλαμβάνεται στην Τορά, στο βιβλίο των Αριθμών.

-Πότε και που θα γεννηθεί;

-Το πότε είναι κεκρυμμένο μυστήριο αλλά το που το γνωρίζουμε.

-Που θα είναι; Εδώ; Στα Ιεροσόλυμα το κέντρο του Ισραήλ εδώ και δέκα αιώνες;

-Όχι, στην Βηθλεέμ, το λέει σαφώς ο προφήτης Μιχαίας: Και συ Βηθλεέμ γη Ιούδα ουδαμώς ελαχίστη ει εν τοις ηγεμόσιν Ιούδα, εκ σου γαρ εξελεύσεται ηγούμενος όστις ποιμανεί τον λαόν μου του Ισραήλ.

-Στη Βηθλεέμ, την πόλη του Δαυίδ λοιπόν, είπε ο Ηρώδης. Πολύ καλά πηγαίνετε.

Μόλις βγήκαν οι νομοδιδάσκαλοι ο τρομερός βασιλιάς σηκώθηκε από το θρόνο και φώναξε τον αρχηγός της φρουράς του.

Ο αρχηγός της βασιλικής σωματοφυλακής μπήκε στην αίθουσα και υποκλίθηκε στον ηγεμόνα του. Δεν ήταν μόνο ο μισθός που τον έκανε πιστό, ήταν και τα ίδια άγρια ένστικτα που μοιραζόταν μαζί του.

-Διατάξτε!

-Να είσαι έτοιμος με τους καλύτερους άνδρες σου να φύγεις αμέσως για την Βηθλεέμ.

-Μάλιστα.

-Φέρανε τους ξένους που αναστατώσανε την πόλη;

-Μάλιστα κύριέ μου.

-Να τους φέρουν εδώ, πρόσταξε ο Ηρώδης και κάθισε στο θρόνο του πάλι.

Οι τρεις ξένοι μπήκαν μέσα στην αίθουσα. Ήταν αρχοντικού παραστήματος και ντυμένοι με επίσημες ενδυμασίες που πρόδιδαν την κοινωνική θέση και τον πλούτο τους. Δεν υποκλίθηκαν, ήταν οι ίδιοι μεγάλοι άρχοντες στην πατρίδα τους, αλλά χαιρέτησαν τον βασιλιά με σεβασμό και φιλικά όπως θα έκανε κάθε καλοπροαίρετος ξένος. Ο Ηρώδης επιστρατεύοντας όλη του τη διπλωματία τους καλωσόρισε και ζήτησε να μάθει τι έψαχναν να βρουν. Εκ μέρους τους μίλησε ο Βαλτάσαρ, ο πιο ηλικιωμένος.

-Πολλά σου τα έτη βασιλιά, εγώ και οι σύντροφοί μου σου ευχόμαστε να μακροζωήσεις. Ερχόμαστε από μακριά, από τη γη της Χαλδίας. Είμαστε αστρονόμοι, παρακολουθούμε και μελετάμε τα ουράνια σώματα. Είδαμε το αστέρι του νέου βασιλιά και γνωρίζοντας την παλιά προφητεία του Βαλαάμ αποφασίσαμε να το ακολουθήσουμε για να μας φέρει σε αυτόν και να τον τιμήσουμε.

-Οι σοφοί μας είναι σίγουροι πως θα γεννηθεί στην Βηθλεέμ, μια μικρή πόλη της Ιουδαίας, όχι πολύ μακριά από εδώ. Να πάτε να τον βρείτε και να επιστρέψετε να μου πείτε για να πάω και’ γω να τον προσκυνήσω.

-Θα επιστρέψουμε, είπε ο Βαλτάσαρ, και θα σε ενημερώσουμε για να πας. Είναι ό,τι πιο σημαντικό.

-Καλό δρόμο, ευχήθηκε ο Ηρώδης, αλλά πείτε μου, πόσο καιρό έχετε που βλέπετε το άστρο αυτό;

-Λίγους μήνες το ακολουθούμε.

Οι μάγοι έφυγαν από το παλάτι και βγαίνοντας από την πόλη είδαν και πάλι το αστέρι και χαρούμενοι το ακολούθησαν ως που τους έφερε στην Βηθλεέμ και τους κατέδειξε που βρισκόταν εκείνο που ποθούσαν να δουν και να προσκυνήσουν.

Φτάνοντας έξω από το αγιασμένο σπήλαιο ξεπέζεψαν και αφήνοντας τις ακολουθίες τους έξω μπήκαν μέσα να προσκυνήσουν. Προσέφεραν και δώρα από τους θησαυρούς τους. Χρυσάφι, όπως αρμόζει στον βασιλιά του παντός, λιβάνι, όπως αρμόζει στον ένα Θεό και σμύρνα το πιο πολύτιμο βοτάνι της Ασίας μα και πικρό, όπως αρμόζει σε Εκείνον που έγινε άνθρωπος για να σώσει όλους τους ανθρώπους.

Μετά την ευλαβική προσκύνηση οι μάγοι κατασκήνωσαν έξω από τη Βηθλεέμ για να περάσουν τη νύχτα και να ξεκουραστούν πριν πάρουν το δρόμο της επιστροφής. Τη νύχτα ένας άγγελος τους ειδοποίησε σε όνειρο να μην επιστρέψουν από τον ίδιο δρόμο και να μην ενημερώσουν τον Ηρώδη. Έτσι οι μάγοι ξεκίνησαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους από άλλη μακρύτερη διαδρομή.

Η απογραφή των πολιτών ήταν θεμελιώδης για τους Ρωμαίους από την ίδρυση σχεδόν της Ρώμης και αποτελούσε το πρωταρχικό καθήκον των κηνσόρων. Ως εκείνη την εποχή περιοριζόταν στους Ρωμαίους πολίτες. Εκείνη την εποχή όμως ο Οκταβιανός αποφάσισε να το επεκτείνει σε όλους τους πολίτες της αυτοκρατορίας του. Από τη Ρώμη η εντολή έφυγε για όλες τις επαρχίες της μεγάλης αυτοκρατορίας και μερικούς μήνες μετά έφτασε και στην Ιουδαία. Αντίθετα όμως με την υπόλοιπη αυτοκρατορία εκεί η απογραφή είχε μια ιδιομορφία.

Όταν για πρώτη φορά είχε απογραφεί ο Ισραηλιτικός λαός αυτό είχε γίνει κατά φυλή, μια παράδοση που είχε συνεχιστεί μέσα στους αιώνες και σήμαινε ότι θα έπρεπε να γίνει στην πατρίδα της κάθε φυλής. Έτσι όταν δημοσιεύθηκε το διάταγμα του αυτοκράτορα πολλοί Ιουδαίοι αναγκάστηκαν να ταξιδέψουν για να απογραφούν. Για τη φυλή του Ιούδα, στην οποία σαν απόγονοι του Δαυίδ ανήκαν ο Ιωσήφ και η Μαρία, η πατρίδα αυτή ήταν η μικρή κωμόπολη της Βηθλεέμ. Ο Ιωσήφ και η ετοιμόγεννη Μαρία ξεκίνησαν για το ταξίδι, πεζός εκείνος πάνω σε ένα γαϊδουράκι εκείνη.

Το ταξίδι ήταν κουραστικό αλλά το χειρότερο τους ανέμενε φτάνοντας στη Βηθλεέμ. Εξαιτίας των πολλών που είχαν ταξιδέψει για την απογραφή είχαν γεμίσει όλα τα χάνια και τα πανδοχεία, που δεν ήταν ούτως ή άλλως πολλά σε μια τόσο μικρή κωμόπολη, και τα καταλύματα γενικώς για ξένους.

Ο Ιωσήφ και η Μαρία κατέφτασαν ένα γλυκό βραδάκι στην κωμόπολη που γέννησε τον προφήτη και βασιλιά του Ισραήλ. Υπήρχε ακόμα αρκετός κόσμος στους δρόμους και από τα πανδοχεία και τα χάνια ακούγονταν φωνές και θόρυβος καθώς όσοι είχαν φτάσει σε αυτά προσπαθούσαν να βολευτούν και να περάσουν καλά την νύχτα. Ο Ιωσήφ άφησε την Μαρία να περιμένει σε ένα σημείο και έτρεξε να ρωτήσει για να βρει ένα κατάλυμα αλλά από παντού έπαιρνε αρνητικές απαντήσεις που ποικίλλαν από ένα απλό όχι ως εχθρικές αποπομπές. Επέστρεψε άπρακτος κοντά σε εκείνη που σε λίγο θα γινόταν μητέρα του Θεού. Πήρε και πάλι τα ηνία του γαϊδουριού στο οποίο επέβαινε η Μαρία και προχώρησαν, είχε απομείνει ακόμα ένα χάνι για να ρωτήσουν. Σταμάτησαν έξω από τη μεγάλη πόρτα και ο Ιωσήφ έκανε να μπει για να ρωτήσει. Αλλά πριν ακόμα προλάβει να το κάνει ένας βιαστικός και πολυάσχολος πανδοχέας του έκλεισε την πόρτα φωνάζοντας στους υπηρέτες του και ο Ιωσήφ στράφηκε αποκαμωμένος να φύγει. Είχαν ξεκινήσει με την Μαρία να φύγουν όταν άνοιξε και πάλι η πόρτα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα βγήκε τυλιγμένη σε ένα βαθύχρωμο σάλι.                                                 

-Δεν μπορώ να σας φιλοξενήσω εδώ, είπε, αλλά αν βγείτε έξω από τη Βηθλεέμ εκεί που ο δρόμος κάνει τη στροφή θα βρείτε μια σπηλιά για τα ζώα, μπορείτε να μείνετε εκεί και δεν θα σας ενοχλήσει κανείς.

Ο Ιωσήφ την ευχαρίστησε και ξεκίνησε να κάνει όπως του είπε. Τραβώντας από τα γκέμια το γαϊδουράκι που έφερε την Μαρία, προχώρησε προς την έξοδο της κωμόπολης. Εκεί όπως τους είχε πει η γυναίκα ήταν ένας στάβλος για ζώα σε μια σπηλιά. Ο Ιωσήφ οδήγησε μέσα εκεί το γαϊδουράκι και βοήθησε τη Μαρία να ξεπεζέψει. Δεν υπήρχε παρά μια αγελάδα δεμένη εκεί που μασουλούσε ήσυχα λίγα χόρτα. Έδεσε εκεί δίπλα της το υποζύγιό τους. Έστρωσε ένα μανδύα και βοήθησε την Μαρία να καθίσει στο σανό που ήταν στρωμένο σε μια πλευρά. Κάποια τρόφιμα τα είχε στα πράγματά τους και απ’ έξω είχε δει ένα πηγάδι απ’ όπου θα μπορούσε να αντλήσει νερό, είχαν τα απαραίτητα. Αλλά το μωρό θα χρειαζόταν ζεστασιά, έπρεπε να βρει φωτιά.

Θα έπρεπε να φροντίσει αμέσως μόλις τακτοποιούσε λίγο την Μαρία. Μόλις εκείνη κάθισε στο πρόχειρα ετοιμασμένο κρεβάτι εκείνος έβγαλε από τα πράγματά τους τα λίγα τρόφιμα και σκεπάσματα που είχαν μαζί τους και τα έφερε κοντά της. Ύστερα πήγε και έφερε νερό και ξεκίνησε να βρει φωτιά αλλά και μαία να βοηθήσει την Μαρία στον επερχόμενο τοκετό.

Βιαζόταν, ήταν πατέρας και άλλων παιδιών από τον πρώτο του γάμο και ήξερε ότι δεν θα αργούσε να έρθει η ώρα του τοκετού. Βέβαια αυτό δεν ήταν δικό του παιδί αλλά γιος του Θεού και σίγουρα εκείνος δεν θα άφηνε να πάθει τίποτα αλλά μιας και μητέρα και παιδί είχαν ανατεθεί στη φροντίδα του θα έκανε ό,τι έπρεπε.

Λίγο πιο πέρα είδε μια φωτιά να καίει, βοσκοί για να είναι έξω στην εξοχή νυχτιάτικα. Θα μπορούσε να πάρει από εκεί φωτιά και να μάθει που θα έβρισκε μια μαία.

Κατευθύνθηκε γρήγορα προς το σημείο εκείνο αλλά ξαφνικά στάθηκε και όχι μόνο αυτός. Κάθε κίνηση έπαψε, δεν κινείτο τίποτα, ούτε τα φυλλώματα των δένδρων από τον αέρα, ούτε η αντανάκλαση της φλόγας στη φωτιά, ούτε καν τα πουλιά στον ουρανό. Δεν ακουγόταν τίποτα, ούτε σκύλοι να αλυχτούν, ούτε πρόβατα να βελάζουν, ούτε φωνές από τη Βηθλεέμ. Απόλυτη ησυχία.

Κατάλαβε.

Ο άναρχος Θεός είχε λάβει αρχή σαν άνθρωπος, είχε έρθει στον κόσμο. Τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο.

Όλα επανήλθαν στην κανονική τους κατάσταση και ο Ιωσήφ προχώρησε προς τους ποιμένες.

 

Ήταν μια κάπως μεγάλη ομάδα βοσκών. Για να μην κινδυνεύουν από τα αρπακτικά ή από ληστές είχαν μαζευτεί κοντά με τα ζώα τους και με τα μεγάλα ποιμενικά σκυλιά τους. Τώρα μέσα στη νύχτα ήταν καθισμένοι γύρω από τη φωτιά και συζητούσαν φυλάσσοντας τα κοπάδια τους.

-Η αποψινή νύχτα είναι περίεργη, είπε ο ένας, τόση ησυχία και γαλήνη δεν έχω ξαναδεί.

-Καλά εσύ όλο οιωνούς και σημάδια βλέπεις, τον πείραξε ένας άλλος.

-Και όμως δεν την ησυχία, δες τον ουρανό, σαν να είναι πιο κοντά μας απόψε.

Ένας άνθρωπος φάνηκε να πλησιάζει προς μεγάλη έκπληξη των βοσκών. Πως είχε περάσει από τους άγρυπνους φύλακες των κοπαδιών που ήταν τα σκυλιά; Δεν είχαν γαβγίσει καθόλου. Ούτε το λίγο που συνήθιζαν σε εκείνους που αναγνώριζαν.

-Καλή σας εσπέρα, είπε ευγενικά και με μια φωνή που φανέρωνε πράο και γαλήνιο άνθρωπο. Είδα τα φωτιά σας και πλησίασα. Μπορώ να πάρω λίγα αναμμένα κάρβουνα να τα πάω στο κατάλυμά μας, η γυναίκα μου μόλις γέννησε.

-Να σου δώσουμε ευχαρίστως, είπε ο πρώτος, αλλά που θα τα βάλεις; Δεν έχουμε τίποτα να στα βάλουμε, βοσκοί είμαστε.

Ο Ιωσήφ δεν το είχε σκεφθεί αλλά εκείνη τη στιγμή η απάντηση του ήρθε σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα, Άπλωσε την άκρη του χιτώνα του στο χέρι του και απίθωσε επάνω δύο αναμμένα κάρβουνα. Ευχαρίστησε τους βοσκούς και ξεκίνησε να επιστρέψει κοντά στη Μαρία.

-Μα τι άνθρωπος είναι αυτός; απόρησαν οι βοσκοί. Οι σκύλοι δεν τον γαβγίζουν και τα κάρβουνα δεν τον καίνε.

-Σας το είπα, αυτή η νύχτα, είναι διαφορετική.

Αλλά τα θαύματα για απόψε δεν είχαν τελειώσει. Πριν ακόμα αποσώσουν την κουβέντα τους οι βοσκοί ένας άγγελος εμφανίσθηκε μπροστά τους γεμίζοντάς τους με την ουράνια δόξα του Κυρίου. Εκείνοι έπεσαν τρομαγμένοι στο έδαφος και δεν τολμούσαν να τον αντικρίσουν.

-Μην τρομάζετε! τους είπε ο άγγελος. Σας φέρνω ένα χαρμόσυνο άγγελμα, που θα γεμίσει με χαρά μεγάλη όλον τον κόσμο. Σήμερα στην πόλη του Δαυίδ γεννήθηκε για χάρη σας σωτήρας και αυτός είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Και τούτο το σημείο είναι για να τον αναγνωρίσετε, θα βρείτε βρέφος σπαργανωμένο και ξαπλωμένο σε φάτνη.

Ξαφνικά φάνηκαν και πολλοί άλλοι άγγελοι, μια αληθινή ουράνια στρατιά, κοντά στον άγγελο που τους μίλησε και έψαλλαν μελωδικά:

Δόξα εν υψίστοις Θεώ

και επί γης ειρήνη,

εν ανθρώποις ευδοκία.

Μόλις οι άγγελοι έφυγαν στον ουρανό ένας από τους βοσκούς είπε:

-Ας πάμε λοιπόν ως τη Βηθλεέμ να δούμε αυτά που έγιναν και μας τα έκανε γνωστά ο Κύριος.

Τρέχοντας πήγαν ως τη Βηθλεέμ και βρήκαν το σπήλαιο και είδαν το βρέφος στη φάτνη και ανήγγειλαν στον Ιωσήφ και τη Μαρία τι τους είπε ο άγγελος και γιατί ήρθαν. Εκείνοι εξεπλάγησαν με τα όσα τους είπαν, η δε Μαρία τα κράτησε όλα αυτά ζωντανά μέσα στην καρδιά της.

Οι βοσκοί επέστρεψαν δοξάζοντας και υμνώντας τον Θεό για όλα όσα είδαν και άκουσαν που ήταν όπως τους είχαν ειπωθεί.

Δεν επρόκειτο όμως να είναι η μόνη που θα προσκυνούσαν τον νεογέννητο Θεό που είχε γίνει άνθρωπος.