Νυχτερινή Πένα

This time, Lone Wolf responds to the call for help from the president of Magador. Magador is a poor country on the borders of the Darklands, where remnants of the forces of the Darklords still linger. Terrifying phenomena appear in the sky above Magador, and storms sweep through the north while some unknown destructive force completely destroys the hamlet of Vorn. And this area is alarmingly close to Maakengorge, the cursed Chasm of Doom, where the spirit of Vashna, the first and mightiest of the Darklords, is trapped...

This is another Lone Wolf adventure that, besides the usual action, has a mystery. For the first time since the Prisoners of Time, we have a journey into another plane of existence - one that will later prove to be part of the Plane of Darkness.

Ο Μοναχικός Λύκος αυτή τη φορά ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για βοήθεια του προέδρου του Μάγκαντορ. Το Μάγκαντορ είναι μια φτωχή χώρα στα σύνορα με τις πάλαι ποτέ Σκοτεινές Χώρες όπου ακόμα βρίσκονται τα απομεινάρια των δυνάμεων των Αρχόντων του Σκότους. Στον ουρανό πάνω από το Μάγκαντορ εμφανίζονται τρομακτικά φαινόμενα και καταιγίδες σαρώνουν τον βορρά ενώ κάποια άγνωστη καταστροφική δύναμη κατέστρεψε ολοσχερώς τον οικισμό του Βορν. Και αυτή η περιοχή βρίσκεται ανησυχητικά κοντά στο καταραμένο Φαράγγι του Χαμού, εκείνο που βρίσκεται παγιδευμένο το πνεύμα του Βάσνα του πρώτου και μεγαλύτερου από τους Άρχοντες του Σκότους…

Μια ακόμα περιπέτεια του Μοναχικού Λύκου που εκτός από τη συνηθισμένη δράση έχει και ένα μυστήριο ενώ για πρώτη φορά μετά τους Αιχμαλώτους του Χρόνου έχουμε και ένα ταξίδι σε ένα πεδίο ύπαρξης. Ένα μάλιστα που θα αποδειχθεί αργότερα ότι είναι μέρος του Πεδίου του Σκότους.

-Όλο αριστερά! Φώναξε ο πρώτος αξιωματικός Γουίλλιαμ Μ. Μέρντοκ.

Δευτερόλεπτα νωρίτερα οι παρατηρητές στο εμπρόσθιο κατάστρωμα του είχαν αναγγείλει την ύπαρξη ενός παγόβουνου ακριβώς μπροστά. Ο αξιωματικός που ήταν βάρδια στην γέφυρα του Τιτανικού έκανε την απέλπιδα προσπάθεια να σώσει το πλοίο αλλά ήταν πολύ αργά, το παγόβουνο ήταν εφιαλτικά κοντά. Ο Τιτανικός απέφυγε την απευθείας σύγκρουση αλλά όχι και τελείως. Το παγόβουνο έκανε τρύπες κατά μήκος του σκαριού του πλοίου σε πέντε από τα στεγανά διαμερίσματα λίγο περισσότερο από ό,τι ήταν σχεδιασμένο να αντέξει.

Το ρολόι έδειχνε Κυριακή 14 Απριλίου 1912, 23:39.

Τρεις ώρες αργότερα το μεγαλύτερο πλοίο που είχε φτιαχτεί ως τότε δεν υπήρχε πια και πάνω από 1500 άνθρωποι, πλήρωμα και επιβάτες, ήταν νεκροί. Ανάμεσά τους και τέσσερις Έλληνες. Αιωνία τους η μνήμη.

Η Τζένιφερ – Τζένι – Πέιτζ είναι γιατρός στην μικρή κωμόπολη του Σνόουφιλντ. Επιστρέφει μετά από απουσία μερικών ημερών με την αδερφή της, τη Λίζα. Αλλά αυτό που θα βρουν δεν είναι το ειδυλλιακό μέρος που άφησε η Τζένι πίσω της. Φαίνεται σαν να έχει εξαφανιστεί όλος ο πληθυσμός της κωμόπολης και όποιος δεν έχει εξαφανιστεί είναι νεκρός με ένα πρησμένο, παραμορφωμένο πτώμα. Δεν έχουν απομείνει ούτε ζώα στο Σνόοφιλντ. Τι μπορεί να έχει προκαλέσει μια τέτοια ολοσχερή εξολόθρευση του πληθυσμού;

Μια ενδιαφέρουσα ιστορία από τον Ντην Κουντζ με έντονη αγωνία που κρατά το ενδιαφέρον ως το τέλος και με μια λύση που είναι πολύ πετυχημένη και δεν φαίνεται από πριν. Στα μείον οι πολλές γκροτέσκες περιγραφές που αντί να επιτείνουν τον τρόμο και την αγωνία καταλήγουν αηδιαστικές.

Μου λείπει το φως

των ματιών σου,

το γλυκό σου χαμόγελο

και της φωνής σου η μελωδία.

Μου λείπει του γέλιου σου

η χαρά

και το χέρι σου

να κρατάει το δικό μου.

Μου λείπει να γεμίζεις

την αγκαλιά μου,

να φέρνεις τρυφερότητα

στην καρδιά μου.

Μου λείπει να κάνεις

αληθινά τα όνειρά μου,

να μου δίνεις τόσα πολλά

καρδιά μου.

Αλλά σκέφτομαι ότι

αυτό με κάνει άνθρωπο.

αυτό μου δείχνει ότι είμαι ζωντανός

το ότι σ' αγαπώ τόσο πολύ

και μου λείπεις κάθε στιγμή,

και έτσι συνεχίζω και αδημονώ

για τη στιγμή που πάλι

θα σε ξαναδώ.

Γράφω πολύ και δεν προλαβαίνω να διαβάζω όσο θα ήθελα μιας και δεν έχω και απεριόριστο χρόνο (που θα πάει, δεν θα βγω στη σύνταξη, θα βγω) αλλά όταν δω την λέξη ανάγνωση δεν αντιστέκομαι. Με τον τρόπο αυτό βρήκα το ιστολόγιο για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα.

Είναι ένα παλιό ιστολόγιο, από το 2007, και έχει κυριολεκτικά εκατοντάδες παρουσιάσεις βιβλίων. Παρουσιάσεις οι οποίες εκτείνονται σε βάθος και σου δίνουν μια εικόνα του βιβλίου, δεν είναι απλές κριτικές. Όλοι θα βρουν κάτι για τα γούστα τους αφού δεν έχει περιορισμούς, περιλαμβάνει συγγραφείς κλασσικούς αλλά και σύγχρονους, Έλληνες και ξένους. Σίγουρα χρήσιμο για τους βιβλιοφάγους που πάντα ψάχνουν βιβλία και συγγραφείς. Τις αναγνώσεις θα τις βρείτε εδώ: http://anagnosi.blogspot.com/

This time, Lone Wolf must travel farther from his homeland than ever before. In the distant west, King Sarnac of Lencia had declared a crusade against the Drakkarim with the aim of capturing the city of Darke. Now, after centuries, the Lencian flag waves on lands belonging to Lencia for the first time, and the crusade is going well. Well, that is until the moment when Lord Magnaarn of the Drakkarim begins to seek the legendary sceptre of Nyras, an extremely powerful magical object. With this in his hands, he can reverse the course of the war and destroy the warriors of Lencia, who are also facing the harsh winter of the region.

A difficult mission for Lone Wolf in enemy territory, one that must be completed as quickly as possible and which at one point takes a desperate turn for the worse.

Αυτή τη φορά ο Μοναχικός Λύκος πρέπει να ταξιδέψει πιο μακριά από την πατρίδα του όσο ποτέ πριν. Στη μακρινή δύση, ο Βασιλιάς Σαρνάκ της Λένσια έχει κηρύξει μια σταυροφορία εναντίον των Ντρακάριμ με στόχο την πόλη της Ντάρκε. Τώρα μετά από αιώνες για πρώτη φορά η σημαία της κυματίζει σε εδάφη που ανήκαν στην Λένσια και η σταυροφορία πάει καλά. Ως τη στιγμή που ο άρχοντας Μαγκναάρν των Ντρακάριμ ξεκινά να βρει το θρυλικό σκήπτρο του Νάιρας, ένα εξαιρετικά ισχυρό μαγικό αντικείμενο. Με αυτό στα χέρια του μπορεί να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου και να καταστρέψει τους πολεμιστές της Λένσια τώρα που έχουν να αντιμετωπίσουν και τον τραχύ χειμώνα της περιοχής.

Μια δύσκολη αποστολή για τον Μοναχικό Λύκο σε εχθρικό έδαφος, μια που πρέπει να φέρει σε πέρας όσο πιο γρήγορα γίνεται και που από ένα σημείο και μετά παίρνει μια απελπισμένη τροπή προς το χειρότερο.

Ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά

αυτά που ζητάει

η δική μου η καρδιά.

Μαζί σου να καθίσω στην αμμουδιά

εκεί που σβήνει το κύμα απαλά,

και να γείρεις στην δική μου αγκαλιά

κοιτώντας τον ήλιο να δύει

πέρα μακριά.

Με το αεράκι να σε χαϊδεύει απαλά

και το κύμα να σε νανουρίζει τρυφερά,

να κλείσεις τα ματάκια σου

και ν' αφεθείς σ' αυτά,

να κοιμηθείς έτσι

όπως θα σ' έχω αγκαλιά.

Υπόσχομαι να μην κουνηθώ

και σε ξυπνήσω,

μόνο στην αγκαλιά μου

να σε κρατήσω,

στην καρδιά μου κοντά

απολαμβάνοντας την ευτυχία πια.

Ονειρεύομαι...

Δύο μήνες πέρασαν, το ένα έκτο του χρόνου. Γράφω όσο περισσότερο μπορώ με το χρόνο που έχω και έτσι είπα να κάνω μια μικρή ανασκόπηση, πως τα πάω με τους στόχους μου.

Αυτοί ήταν οι εξής:

1. Η ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία (γράφεται)

2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου (ολοκληρώθηκε).

3.  Ένα βιβλιοπαιχνίδι (σχεδιάζεται).

4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας.

5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ.

6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (γίνεται η ιστορική έρευνα)

7.  Πιθανώς μια ιστορία για το 1922 (γράφεται)

8.  Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες.

9.   Μερικά ποιητικά έργα (γράφτηκαν ήδη κάποια)

10.  Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες.

11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων (2514 επί του παρόντος).

Ακόμα προστέθηκαν τα εξής:

12. Μια μικρή περιπέτεια στα σύνορα Ελλάδας Τουρκίας.

13. Μια αναθεώρηση στο Αγιολόγιο (γράφεται)

14. Μια αναθεώρηση στο Απολυτικάριο μιας και μαζεύτηκαν πολλές σημειώσεις να ενσωματωθούν (γράφεται).

Περίεργο πως έρχονται τα πράγματα, μετά από τόσα χρόνια ιστολογίου δεν είχα ποτέ κάνει ανάρτηση 29 Φεβρουαρίου. Αλλά για όλα έρχεται ο καιρός και το έκανα σήμερα. Και όχι επειδή το θεωρώ γρουσούζικο. Δεν το θεωρώ, γεννήθηκα σε δίσεκτο έτος, έκδωσα το πρώτο μου βιβλίο σε δίσεκτο έτος, οι ανιψιές μου όλες είναι γεννημένες σε δίσεκτα έτη.

Μια χαρά λοιπόν. Άντε να δούμε αν θα γράψω και την επόμενη φορά που θα έχουμε 29 Φεβρουαρίου.

Όσοι με διαβάζουν χρόνια ξέρουν ότι μετά τη συγγραφή η ανάγνωση είναι η μεγαλύτερή μου απόλαυση. Μπορεί να προσδιορίζομαι πάντα – και πάνω από όλα - ως συγγραφέας αλλά είμαι και αναγνώστης. Τι σχέση έχει αυτό με το ιστολόγιο του μήνα;

Είναι ο λόγος που πρόσεξα το ιστολόγιο! Ο τίτλος του ακριβώς αναφέρεται στην ανάγνωση και έτσι το πρόσεξα και φυσικά το επισκέφθηκα. Είναι ένα ιστολόγιο με μεγάλη διάρκεια και σε όλα αυτά τα χρόνια έχει παρουσιάσει πολλά βιβλία. Δοκίμια, ποίηση, μελέτες και κάθε είδους συγγραφείς, κλασσικοί αλλά και σύγχρονοι έχουν τη θέση τους. Δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα και να ψάξετε τις κριτικές του. Θα το βρείτε εδώ: https://vardavas.wordpress.com/

Αυτή τη φορά ο Ρίτσερ δεν έμπλεξε μόνος του. Τον καλεί σε βοήθεια μια παλιά συνάδελφος από τη στρατονομία. Ο Ρίτσερ σπεύδει να την βρει και ανακαλύπτει ότι εκείνη ερευνά τον θάνατο ενός παλιού συναδέρφου. Γρήγορα ανακαλύπτουν ότι και κάποιοι άλλοι είναι νεκροί. Τώρα μόνο ένα πράγμα έχει σημασία, να βρουν τους ενόχους και να τους τιμωρήσουν.

Μια ακόμα ιστορία με τον Ρίτσερ στο γνωστό στυλ του Τσάιλντ με όλα τα καλά που μας έχει συνηθίσει, μυστήριο, δράση και η τετράγωνη λογική του Ρίτσερ. 

Κάποτε υπήρχε μια κοπέλα που ήταν πολλή όμορφη όχι όμως για τα χαρακτηριστικά του προσώπου της αλλά για την χάρη της ψυχής της, ήταν μια καλή και ευγενική κοπέλα πάντα έτοιμη να βοηθήσει όποιον είχε την ανάγκη της, με έναν καλό λόγο για όλους. Η καλοσύνη και ο γλυκός χαρακτήρας της ακτινοβολούσαν γύρω της και όλοι την αγαπούσαν και πολλοί άνδρες την είχαν ζητήσει σε γάμο αλλά εκείνη δεν δεχόταν μιας και δεν είχε βρει ακόμα τον πρίγκηπά της.

Ως που μια μέρα τον βρήκε. τον αγάπησε με όλη τη δύναμη που η ζεστή καρδιά της μπορούσε να δώσει. Έτσι την πήρε μαζί του στο μακρινό μέρος που ζούσε και για πολύ καιρό ήταν ευτυχισμένοι. Αλλά μετά η κοπέλα πεθύμησε να πάει πίσω να δει τους γονείς της και ο πρίγκηπας την έστειλε πάνω στο πιο γρήγορό του άλογο. Η κοπέλα γύρισε πίσω και χάρηκε που ξαναείδε τους δικούς της.

Είχε ωστόσο και μια φίλη εκείνη η κοπέλα που μέσα στην καλοσύνη της της συγχωρούσε τα λάθη και τα ελαττώματά της. Η φίλη της όμως ζήλευε την ευτυχία της και θέλησε να την καταστρέψει. Έγραψε λοιπόν στον πρίγκηπα και του είπε ψέμματα πως η αγαπημένη του τον είχε ξεχάσει. Εκείνος λυπήθηκε τόσο που αποφάσισε να μην ξαναφήσει κανέναν άνθρωπο να τον πλησιάσει και ζήτησε από ένα μάγο να του μαγέψει το δρόμο που οδηγούσε στο κάστρο του ώστε να μην μπορεί κανένας να τον βρει πια.

Η κοπέλα ανακάλυψε έτσι ξαφνικά πως δεν μπορούσε να βρει το δρόμο να γυρίσει κοντά σε εκείνον που αγαπούσε και η λύπη της ήταν τόση που την αρρώστησε. Η δήθεν φίλη της την άφηνε να υποφέρει αλλά παρίστανε ότι τη συμπονούσε. Δεν της αποκάλυπτε τι είχε συμβεί και γιατί είχε χάσει εκείνον που αγαπούσε.

Η κοπέλα είχε πια απελπιστεί όταν αποφάσισε να δοκιμάσει την τελευταία της πιθανότητα για να μάθει που βρισκόταν ο αγαπημένος της και γιατί δεν μπορούσε πια να επιστρέψει σε εκείνον. Αποφάσισε να απευθυνθεί στον άρχοντα του ανέμου.  Ήταν μια απόφαση που δύσκολα έπαιρνε κάποιος γιατί μπορεί ο εν λόγω άρχοντας να γνώριζε την απάντηση σε κάθε ερώτημα αλλά είχε και τη δυνατότητα να γνωρίζει τα κίνητρα όσων του ζητούσαν κάτι και απέδιδε δικαιοσύνη. Εκείνη όμως δεν είχε κανέναν λόγο να φοβάται, η αγάπη της ήταν αληθινή και γνήσια.

Ξεκίνησε να πάει να βρει τον άρχοντα του ανέμου που ταιριαστά με τον τίτλο του ζούσε σε έναν μεγάλο, ψηλό πύργο κτισμένο στην κορυφή ενός γκρεμού που πάνω στον οποίο μόνιμα λυσσομανούσε μια καταιγίδα. Η κοπέλα όμως δεν φοβήθηκε το ταξίδι που ήταν μεγάλο ούτε και την ανάβαση στον γκρεμό εν μέσω καταιγίδας. Παρουσιάστηκε στην πόρτα του πύργου και ζήτησε να δει τον κύριό του. Ο άρχοντας του ανέμου τη δέκτηκε και την άκουσε με προσοχή.

Ο άνεμος πνέει παντού και τίποτα δε μένει κρυφό απ' αυτόν, έτσι ο άρχοντάς του γνώριζε τα πάντα και είχε τη σωστή απάντηση σε όλα τα προβλήματα. Το πρόβλημα της κοπέλας δεν ήταν εξαίρεση και είχε την απάντηση. Της εξήγησε ότι είχε κλείσει ο δρόμος της επιστροφής από μαγικά και ο μάγος που τα είχε εκτελέσει είχε δεσμευθεί να μην τα λύσει ποτέ.

-Πως μπορώ λοιπόν να γυρίσω κοντά σε εκείνον που αγαπώ; ρώτησε η κοπέλα.

-Για να λυθούν τα μάγια απαιτείται ένα άλμα πίστης, είπε ο άρχοντας, θα πηδήξεις από την κορυφή του πύργου μου με την πεποίθηση ότι ο Ζέφυρος θα σε μεταφέρει εκεί που θες. Αν η αγάπη σου είναι αληθινή τότε θα γίνει όπως επιθυμείς.

Η κοπέλα δεν το σκέφθηκε καθόλου. Έσπευσε να πραγματοποιήσει την δοκιμασία. Ήταν σίγουρη για την αγάπη της, αν ο άρχοντας του ανέμου την είχε εμπαίξει ας ήταν αυτό το τέλος δεν ήθελε να ζει χωρίς τον καλό της. Πήδηξε από την κορυφή του πύργου ψιθυρίζοντας το όνομα του αγαπημένου της.

Ο ζεστός Ζέφυρος την τύλιξε και την πήρε μακριά, την έφερε στον κήπο του καλού της ακριβώς μπροστά του και εκείνος κατάλαβε γιατί ο μάγος είχε πει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να λυθούν τα μάγια του. Την αγκάλιασε και τη φίλησε γλυκά, δεν είχε πάψει να την αγαπάει. Και δε χώρισαν ποτέ.

Όσο για την κακή φίλη, ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος την άρπαξε και κανείς δεν την ξαναείδε ποτέ. Είπαμε ο άνεμος τα βλέπει όλα και ο άρχοντάς του απονέμει δικαιοσύνη.

The wizard Banedon, leader of the Brotherhood of the Crystal Star and a close friend of Lone Wolf, is abducted and finds himself in the nightmarish city-fortress of Kaag, one of the strongholds of the Darklords. Although they may no longer exist, thousands of their evil followers are still there. The entrance to and escape from the city are far from easy. However, it must be done if Lone Wolf is to save his oldest friend.

Lone Wolf returns to the Darklands, and this time, things are even more challenging than before. Back then, a significant part of the enemy was absent from the Darklands; now, that is no longer true. The civil war between various factions makes his mission more challenging.

Ο μάγος Μπάνεντον, επικεφαλής της αδελφότητας του Κρυστάλλινου Άστρου και στενός φίλος του Μοναχικού Λύκου απαγάγεται και βρίσκεται στην εφιαλτική πόλη – κάστρο του Καάγκ ένα από τα φρούρια των Αρχόντων του Σκότους. Και μπορεί εκείνοι να μην υπάρχουν πια αλλά βρίσκονται ακόμα εκεί χιλιάδες από τους μοχθηρούς ακόλουθούς τους. Η είσοδος και η διαφυγή από την πόλη μόνο εύκολη δεν είναι. Αλλά πρέπει να γίνει αν είναι ο Μοναχικός Λύκος να σώσει τον πιο παλιό του φίλο.

Ο Μοναχικός Λύκος επιστρέφει στις Σκοτεινές Χώρες και αυτή τη φορά τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα από την πρώτη. Τότε μεγάλο μέρος του εχθρού έλειπε από εκεί τώρα αυτό δεν ισχύει και ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των διαφόρων παρατάξεων, δεν κάνει την αποστολή του πιο εύκολη.

Το κόκκινο είναι από τα χρώματα που μου αρέσουν. Σήμερα δε το βλέπω παντού. Κόκκινες καρδούλες, μπαλόνια, σχέδια και κουτιά για γλυκά. Δεν αλλάξαμε εθνικό χρώμα, δεν βγήκε κυβέρνηση το ΚΚΕ, δεν πήρε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, γιατί τόσο κόκκινο; Είναι η μέρα των ερωτευμένων, το είχα ξεχάσει.

Θα μου πεις γιατί συγχίζεσαι; Σάμπως δεν είσαι ερωτευμένος; Είμαι ερωτευμένος αλλά αυτό που γίνεται σήμερα δεν έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Έχει να κάνει με εμπόριο και ελπίδα κέρδους. Δεν χρειάζεται μια ειδική μέρα για να κάνεις δώρο στην εκλεκτή της καρδιάς σου και ακόμα περισσότερο για να πεις αυτό που αισθάνεσαι.

Ας αφήσουμε την μια ημέρα και ας πάμε στις πολλές, ας τις κάνουμε όλες μέρες έκφρασης αυτών που νιώθουμε στα άτομα που αγαπάμε.

Ο Άλεξ Κρος έχει μετακινηθεί από την αστυνομία της Ουάσιγκτον στο FBI και αναλαμβάνει την πρώτη του μεγάλη υπόθεση. Πρέπει να αντιμετωπίσει ένα κύμα απαγωγών και έναν διαβολικό εγκληματία που είναι γνωστός ως ο Λύκος.

Ακόμα ένα αστυνομικό στο κλασικό στυλ του Πάτερσον. Διαβάζεται γρήγορα και άνετα και κρατάει το ενδιαφέρον.  

Η αντιπαράθεση με το Λύκο συνεχίζεται στις Γέφυρες Του Λονδίνου.

Σχεδόν δεν συνειδητοποίησα για πότε πέρασε ο μήνας, πάει κιόλας ο πρώτος μήνας του έτους. Δεν έγραψα λίγο μπορώ να πω αν και, όπως πάντα, θα ήθελα περισσότερο. Τι κατάφερα σε σχέση με τους στόχους μου; Λοιπόν έχουμε και λέμε:

1. Η ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία (προχωρεί).

2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου (πλησιάζει στην ολοκλήρωση).

3.  Ένα βιβλιοπαιχνίδι (σχεδιάζεται).

4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας (σχεδιάζεται).

5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ.

6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (γίνεται η ιστορική έρευνα)

7.  Πιθανώς μια ιστορία για το 1922 (γίνεται έρευνα και σχεδιασμός)

8.  Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες.

9.   Μερικά ποιητικά έργα (γράφτηκαν ήδη τέσσερα)

10.  Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες.

11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων. 

Θέλετε να κάνετε μια παύση από την καθημερινότητα με τα πολλά τρεχάματα και τις έννοιες; Μπορείτε να την κάνετε με πολλούς τρόπους αλλά τι λέτε για άρθρα σχετικά με βιβλία και συγγραφείς, ποίηση, ζωγραφική αλλά και μερικές μικρές ιστορίες;

Αν σας φαίνεται καλή σκέψη μπορείτε να κάνετε την παύση αυτή στο ιστολόγιο αυτό – που έχει κυριολεκτικά αυτόν τον τίτλο, pause – και σίγουρα θα βρείτε πολλά να διαβάσετε μέσα στις χιλιάδες (κυριολεκτώ) αναρτήσεις του. Η παύση γίνεται εδώ: http://www.pause-artmag.gr/

The thirteenth book of the Lone Wolf, and the first of the Grand Master series, is set five years after the end of the war with the Darklords. With them defeated, peace reigned in Magnamund, and the various kingdoms were recovering from the war and its devastation.

Lone Wolf had rebuilt the Monastery and initiated the recreation of the Kai Lords. He trained the new warriors, and his first graduates took on the responsibility of teaching the younger ones. At the same time, he developed further the Magnakai Disciplines beyond what was thought possible.

However, not everything is idyllic; there are still forces of evil in the world. One of the most powerful is the Druids of Ruel, a caste entrenched in a formidable kingdom with an impenetrable fortress. Inside, they prepare a way to subjugate Magnamund, a plague that will annihilate everything. Only Lone Wolf stands between them and their macabre purpose.

The new series comes with the familiar elements from the previous books but also introduces new interesting aspects, new disciplines, variations in the rules, and a richer narrative in an extremely perilous mission for the hero.

Το δέκατο τρίτο βιβλίο του Μοναχικού Λύκου, και πρώτο της τρίτης σειράς, τοποθετείται πέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου με τους Άρχοντες του Σκότους. Με αυτούς κατεστραμμένους, ειρήνη βασιλεύει στην Μάγκναμουντ και τα διάφορα βασίλεια ανακάμπτουν από τον πόλεμο και τις καταστροφές του.

Ο Μοναχικός Λύκος έχει ξαναχτίσει το κάστρο και έχει ξεκινήσει την αναδημιουργία της πολεμικής του τάξης. Εκπαιδεύει τους νέους πολεμιστές και οι πρώτοι του απόφοιτοι αναλαμβάνουν να διδάξουν του νεότερους. Ταυτόχρονα και ο ίδιος αναπτύσσει τις δυνάμεις και τις ικανότητές του πέρα από αυτό που ήταν ως τότε αναμενόμενο για έναν πολεμιστή.

Δεν είναι όμως όλα ειδυλλιακά, υπάρχουν ακόμα δυνάμεις του κακού στον κόσμο. Μια από τις πιο ισχυρές είναι οι Δρυίδες του Ρουέλ, μια κάστα οχυρωμένη σε ένα δύσβατο βασίλειο με ένα αδιαπέραστο φρούριο μέσα στο οποίο ετοιμάζουν τον τρόπο να υποτάξουν την Μάγκναμουντ, μια πανώλη που θα εξοντώσει τα πάντα. Μόνο ο Μοναχικός Λύκος στέκεται ανάμεσα σε εκείνους και το μακάβριο σκοπό τους.

Η καινούρια σειρά έρχεται με τα καλά που ξέραμε από τα προηγούμενα βιβλία, αλλά και με νέα ενδιαφέροντα σημεία, κάποιες νέες δυνάμεις, κάποιες διαφορές στους κανόνες και ένα πιο πλούσιο κείμενο σε μια άκρως επικίνδυνη αποστολή για τον ήρωα.

Μια νέα χρονιά άρχισε. Όλοι κάνουν σχέδια για την νέα χρονιά, προσωπικά, επαγγελματικά, οικογενειακά. Εγώ έχω κάνω συγγραφικά σχέδια προγραμματίζοντας στο μέτρο του δυνατού τι θα γράψω σήμερα. Φυσικά πολλές φορές ξεφεύγω από αυτό το πρόγραμμα γράφοντας περισσότερα από όσα είναι καταγεγραμμένα στο σχεδιασμό.

Για το 2024 τα σχέδιά μου είναι:

1. Η ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία.

2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου.

3.  Ένα βιβλιοπαιχνίδι.

4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας.

5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ.

6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (γίνεται η ιστορική έρευνα)

7.    Πιθανώς μια ιστορία για το 1922.

8.  Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες .

9.   Μερικά ποιητικά έργα (ή και πολλά)

10.  Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες.

11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων.

Αυτά προς το παρόν και σίγουρα θα προστεθούν κι άλλα όπως θα προχωρεί το έτος.