Νυχτερινή Πένα

Ο Μάρκος είναι ένας ερασιτέχνης πιλότος που αποφασίζει να πετάξει με τον φίλο του Μιχάλη με ένα μικρό αεροπλάνο για να του δείξει την εμπειρία. Η Αγγέλα είναι μια άγνωστή τους κοπέλα που πρόκειται να φέρει σύντομα ένα παιδί στον κόσμο. Λόγω του καιρού η πτήση της αναβάλλεται αλλά εκείνη πρέπει να φτάσει στην Αθήνα αλλιώς το μωρό της δεν θα γεννηθεί ζωντανό. Ο Μάρκος και ο Μιχάλης είναι ξαφνικά η μόνη της ελπίδα.

Ακόμα ένα έργο μου ολοκληρωμένο προς ανάγνωση αγαπητοί μου αναγνώστες, όπως και όλα τα άλλα το βρίσκετε στα δεξιά στην ενότητα βιβλία. Καλή ανάγνωση.

Η Όντρα παίρνει τα παιδιά της και φεύγει από τον βίαιο, τυραννικό και καταπιεστικό της σύζυγο. Σε μια ερημιά της Αριζόνα την σταματάει ο σερίφης και από εκεί αρχίζει ο εφιάλτης της. Όχι μόνο βρίσκεται κατηγορούμενη ψευδώς για κατοχή ναρκωτικών αλλά εξαφανίζονται και τα παιδιά της με εκείνη ως κύρια ύποπτο για το γεγονός.

Μια περιπέτεια για τους φίλους του αστυνομικού μυθιστορήματος. Στα μείον ο αργός της ρυθμός.

Δεν είχα ξανατύχει ένα ιστολόγιο με ονοματεπώνυμο και αυτό με παραξένεψε, περίμενα να είναι ένα από εκείνα τα ναρκισσιστικά δημιουργήματα όπου ο κάτοχος του ιστολογίου μιλάει για ένα και μόνο θέμα που είναι το αγαπημένο του, τον εαυτό του. Ευτυχώς δεν ήταν έτσι, κάθε άλλο.

Το εν λόγω ιστολόγιο συνδιάζει δύο τέχνες, την ποίηση με τη ζωγραφική ενώνοντας τες σε κάθε θέμα που ασχολείται, περιλαμβάνει κάτι έμμετρο γι’ αυτό και πίνακες ζωγράφων. Καθώς το ιστολόγιο έχει πολλά χρόνια πίσω του υπάρχει ένας πλούτος θεμάτων και ένας εικαστικός θησαυρός που βρίσκεται εδώ: http://annagelopoulou.blogspot.com/

Με ρωτάς ποιος είμαι, τι είμαι. Μου ζητάς να σου πω.

Δεν είμαι τα ρούχα που φορώ,

δεν είμαι το φαγητό που τρώω,

τα κιλά που παίρνω ή χάνω,

το χρώμα των μαλλιών μου ή των ματιών μου,

το ύψος ή οι μύες μου,

δεν είμαι η δουλειά μου ή τα εισοδήματά μου.

Είμαι εγώ, οι ιδέες και τα πιστεύω μου,

τα οράματα και οι ελπίδες μου,

οι λέξεις που ξεπηδούν από την πένα μου,

οι ιστορίες που θέλω να πω,

και όσες έχω πει,

τα όνειρα που βλέπω με ανοιχτά τα μάτια.

Γράφω πολύ και δεν προλαβαίνω να διαβάζω όσο θα ήθελα μιας και δεν έχω και απεριόριστο χρόνο (που θα πάει, δεν θα βγω στη σύνταξη, θα βγω) αλλά όταν δω την λέξη ανάγνωση δεν αντιστέκομαι. Με τον τρόπο αυτό βρήκα το ιστολόγιο για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα.

Είναι ένα παλιό ιστολόγιο, από το 2007, και έχει κυριολεκτικά εκατοντάδες παρουσιάσεις βιβλίων. Παρουσιάσεις οι οποίες εκτείνονται σε βάθος και σου δίνουν μια εικόνα του βιβλίου, δεν είναι απλές κριτικές. Όλοι θα βρουν κάτι για τα γούστα τους αφού δεν έχει περιορισμούς, περιλαμβάνει συγγραφείς κλασσικούς αλλά και σύγχρονους, Έλληνες και ξένους. Σίγουρα χρήσιμο για τους βιβλιοφάγους που πάντα ψάχνουν βιβλία και συγγραφείς. Τις αναγνώσεις θα τις βρείτε εδώ: http://anagnosi.blogspot.com/

Ο Μιτς Ραπ έχασε την κοπέλα που αγαπούσε στην τρομοκρατική επίθεση της πτήσης 103 της Παν Αμ που συνετρίβη στις 21 Δεκεμβρίου 1988 πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας. Από εκείνη τη στιγμή δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο η εκδίκηση. Θα εκπαιδευθεί από την Αμερικανική Αντικατασκοπία για να λάβει μέρος σε αποστολές εναντίον τρομοκρατών και θα έχει την ευκαιρία που ζητάει και όχι μόνο αυτή.

Μια καλή περιπέτεια που διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα παρότι φαίνονται τα χρόνια της εξαιτίας των γεγονότων που αναφέρονται στην ιστορία.

Όσοι με διαβάζουν χρόνια ξέρουν ότι μετά τη συγγραφή η ανάγνωση είναι η μεγαλύτερή μου απόλαυση. Μπορεί να προσδιορίζομαι πάντα – και πάνω από όλα - ως συγγραφέας αλλά είμαι και αναγνώστης. Τι σχέση έχει αυτό με το ιστολόγιο του μήνα;

Είναι ο λόγος που πρόσεξα το ιστολόγιο! Ο τίτλος του ακριβώς αναφέρεται στην ανάγνωση και έτσι το πρόσεξα και φυσικά το επισκέφθηκα. Είναι ένα ιστολόγιο με μεγάλη διάρκεια και σε όλα αυτά τα χρόνια έχει παρουσιάσει πολλά βιβλία. Δοκίμια, ποίηση, μελέτες και κάθε είδους συγγραφείς, κλασσικοί αλλά και σύγχρονοι έχουν τη θέση τους. Δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα και να ψάξετε τις κριτικές του. Θα το βρείτε εδώ: https://vardavas.wordpress.com/

Αυτό το βιβλιαράκι που το πήρα πριν από αρκετό καιρό από το παζάρι βιβλίου είχε μερικές ιστορίες του πιο διάσημου βάρβαρου στην λογοτεχνία. Η πρώτη ιστορία, Πεπρωμένο και Προορισμός, είναι μια ιστορία κατά την οποία ο πολύ νεαρός ακόμα Κόναν είναι σχεδόν παρατηρητής και η οποία παίζει με την ιδέα ότι οι σημερινές πεποιθήσεις και θρησκείες υπήρχαν και τότε με κάποια μορφή. Η δεύτερη ιστορία, το Μυστικό της Κρύπτης, είναι μια καθαρόαιμη περιπέτεια φάντασι και αυτό ακριβώς που περιμένεις από μια ιστορία Κόναν. Η τρίτη ιστορία και πιο μικρή από όλες, Σκιά μιας Σκιάς, είναι μια εύθυμη ιστορία όπου ο Κόναν συναντά τον δημιουργό του, όχι τον Κρομ αλλά τον Χάουαρντ. Η τέταρτη είναι μια από τις πλέον διάσημες ιστορίες του Κόναν, ο Πύργος του Ελέφαντα και είναι απολαυστική ιστορία φάντασι. Η πέμπτη και τελευταία ιστορία, ο Θεός μέσα στο Δοχείο, είναι μια περιπέτεια φάντασι μαζί με ένα αστυνομικό μυστήριο και έναν φόνο για τον οποίο κατηγορείται ο Κόναν.

Πέρασα καλά με το βιβλίο και το συνιστώ στους φίλους του είδους και του Κόναν. Υποψιάζομαι ότι ο λόγος που δεν πήγε καλά εμπορικά είναι ότι από τις 284 σελίδες του, οι πρώτες 97 αποτελούν ένα δοκίμιο πάνω στο φάντασι και τον Κόναν ενώ ακόμα 20 είναι ένα εισαγωγικό κείμενο το Χάουαρντ που παρουσιάζει την εποχή του Κόναν. Να παρατηρήσω ακόμα ότι είχα χρόνια να δω βιβλίο με δέσιμο που να χρειάζεται χαρτοκόπτη για να ανοίξουν οι σελίδες.

Ναι γίνανε ένδεκα χρόνια, ποιος θα το φανταζόταν; Έχω μια ανιψιά μόλις μερικούς μήνες πιο μεγάλη. Είναι τόσα πολλά αυτά που περάσανε σε αυτά τα χρόνια. Πριν ένδεκα χρόνια σαν σήμερα ξεκίνησα δειλά - δειλά να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο των ιστολογίων. Είχα πολλά να μάθω τεχνικά και μη.

Τώρα έχω ένα ιστολόγιο σε ηλικία μικρού παιδιού και έχω μάθει πολλά όχι μόνο για την τεχνολογία αλλά και – κυρίως – για τους ανθρώπους. Γνώρισα τόσους πολλούς μέσα σε αυτά χρόνια, εύχομαι να γνωρίσω και άλλους ακόμα. Έγραψα πολύ, πέρασα τις χίλιες αναρτήσεις και μοιράστηκα πράγματα, έκδωσα το πρώτο βιβλίο μου και ετοιμάζομαι για τα επόμενα, έγραψα ιστορίες και τις μοιράστηκα μαζί σας όπως και σκέψεις, απόψεις και συναισθήματα.

Χαίρομαι που σας γνώρισα όλους εκεί έξω, είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα να ξέρεις την ώρα που γράφεις ότι κάποιος εκεί έξω σε διαβάζει. Σας ευχαριστώ που μου το δίνετε αυτό. 

Είναι Τρίτη και αυτό σημαίνει ότι έχω πάει σε ραντεβού με πελάτες και επιστρέφω στο γραφείο. Για να το κάνω αυτό χρησιμοποιώ ταξί. Ενώ περιμένω με βλέπει ένας στο απέναντι ρεύμα, κάνει αναστροφή επί τόπου και έρχεται να με πάρει. Μπαίνω μέσα και ξεκινάει ενώ λέει:

-Και τη μάνα σου επαγγελματικά τη γαμάω.

Με αντιλαμβάνεται ότι έχω μείνει άναυδος και μου λέει:

-Μου είπε αυτός που ερχόταν πίσω μου «είσαι και επαγγελματίας» που έκανα αναστροφή γι’ αυτό και του απάντησα.

Σημειωτέο ότι η αναστροφή είναι παράνομη έτσι; Το ξέρω ακόμα και εγώ που δεν οδηγώ, πόσο δε σε δρόμο αυξημένης κυκλοφορίας. Πριν προλάβω να πω όμως τίποτα είχαμε και νέο μαργαριτάρι:

-Και ο άλλος με είπε ταρίφα και του είπα: «και την αδερφή σου με ταρίφα την πήδηξα εδώ μέσα και ήταν και φτηνή.»

Έχω ακούσει βρισιές και βωμολοχίες πολλές φορές αλλά ο τύπος ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Ως που να φτάσουμε στο γραφείο – και δεν είναι μεγάλη απόσταση, μέσα στα όρια της ελάχιστης διαδρομής – μου είχε σηκωθεί η τρίχα κάγκελο σε σημείο που να μην πω τίποτα. Και δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, έχω απαντήσει και πολύ καυστικά μάλιστα ουκ ολίγες φορές.

Μετά την αποβίβαση έμεινα να σκέφτομαι, αυτός ο άνθρωπος και ο κάθε άνθρωπος που χρησιμοποιεί μια τέτοια γλώσσα, νιώθει καλά; Νιώθει ανώτερος; Δεν νιώθει ποταπός και χυδαίος; Φυσικά δεν έχω την απάντηση, ελπίζω απλά να μην έχω ξανά μια ανάλογη εμπειρία.