Βροχή

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Απόψε επιτέλους έβρεξε, μια καλοκαιρινή καταιγίδα με μπόλικο νερό και τη φαντασμαγορική συνοδεία κεραυνών και αστραπών. Ήμουν έξω, πήγαινα για το σπίτι όταν άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες με εκείνον τον απαλό σχεδόν ντροπαλό ήχο που ξεκινάει από ανεπαίσθητος για να γίνει δυνατός και συνεχής. Σε λιγότερο από ένα λεπτό άρχισε να βρέχει δυνατά. Αλλά δεν επιτάχυνα το βήμα μου, άφησα το νερό να πέσει πάνω μου. Το καλοκαίρι που δεν κάνει κρύο η βροχή είναι ευχάριστη και δίνει μια τόσο ξεχωριστή αίσθηση. Σαν μια εξ' ουρανού κάθαρση, σαν να παίρνει από πάνω μου όλα τα βάρη, να με καθαρίζει, να με ξεκουράζει και να με ανανεώνει. Άφησα τη βροχή να με χαιδέψει με τα υδάτινα δάκτυλά της ως που πήγα σπίτι.
   Εκεί κάθισα στο σκοτάδι και αφέθηκα στον ήχο της, τον ήχο της όχι μόνο όπως πέφτει από ψηλά αλλά και όλες τις μεταμορφώσεις του από τα αντικείμενα που συναντά, το απαλό θρόισμα όπως πέφτει στα φύλλα των δένδρων, το ρυθμικό χτύπημα στο τζάμι, το πιο κοφτό στα κάγκελα της βεράντας, το κελάρυσμα όπως κατεβαίνει τις υδρορροές, τόσοι ήχοι, μουσική μιας πρωτότυπης και μοναδικής ορχήστρας.
   Το νερό έχει μουσική, μου έλεγες. Πόσο δίκιο είχες. Θυμάμαι που μου έλεγες ότι σκεφτόσουν μια συμφωνία πάνω στον ήχο του νερού, τότε δεν είχα καταλάβει μα τώρα ναι. Καταλαβαίνω τι θες να πετύχεις, ποιες νότες θες να μαγέψεις, μια συμφωνία του νερού, μια τέτοια γλυκιά μελωδία. Ελπίζω ότι θα την δημιουργήσεις γρήγορα, θα είναι σίγουρα ένα αριστούργημα.
   Οι σκέψεις μου γυρίζουν σε' σενα τώρα, μπλέκουν με τις νότες που ακόμα παίζει η νυχτερινή αυτή καταιγίδα, και καθώς γλιστρώ στα μυθικά μονοπάτια των ονείρων σου τις αφιερώνω. Μαζί με αυτές τις σκέψεις και σε προσκαλώ να με συνοδέψεις στους ονειρότοπους που απόψε θα επισκεφθώ. Και η βροχή συνεχίζει να πέφτει, απαλά, μουσικά.

Στη Μελωδία Της Αγάπης Σου

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στη μελωδία της αγάπης σου
τύλιξέ με,
με το γλυκό σου γέλιο
ταξίδεψέ με.

Τα όνειρά μου πλέξε
με τα δικά σου,
οδήγησέ με σε ονειρότοπους
εκεί που πάει μόνο η καρδιά σου.

Με τη γλυκιά φωνή σου
ησύχασέ με, γαλήνεψέ με,
στη φωτεινή χάρη σου
κράτησέ με.

Και αν είναι όνειρο
μέσα στη νύχτα
φύλαξέ με,
ως την αυγή συντρόφευσέ με.

Βραβείο 2

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ναι πήρα και δεύτερο βραβείο σαν κάτοχος ιστολογίου! Αυτή τη φορά δράστης είναι η meanan που μου απένειμε το βραβείο φιλίας και με τη σειρά μου το απονέμω σε άλλα μπλογκ. Η σειρά είναι με τη σειρά που τα γνώρισα και ήρθαν στο μυαλό μου και όχι με σειρά αξιολόγησης ή προτίμησης.



1.  Ονειροπαγίδα http://oneiropagida09.blogspot.com/

2.  Διαμαντένια Προβλήτα http://diamantenia-problita.blogspot.com/

3.  Raven in Fairyland http://raven-in-fairyland.blogspot.com/

4.  Ο Αλχημιστής http://alchemist32.blogspot.com/

5.  Νeverland http://neverland09.blogspot.com/

6.  Έτσι απλά.. http://porcupine-killkiss.blogspot.com/

7.  Winter's Night Dream http://ginny-winternightsdream.blogspot.com/2010/06/blog-post.html

8.  Tiger Lily  http://tigerlily95.blogspot.com/

9.   Στη Γειτονιά Των Ονείρων http://neighbourhooddreams.blogspot.com/
10. Moonlight http://vag-ctella-moonlight.blogspot.com/
11. Δεύτερη Πνοή http://meghannmeggie.blogspot.com/
12.Αστερόσκονη http://stardust-marian.blogspot.com/

Μπράβο σε όλους, να συνεχίσετε να πλουτίζετε τον παγκόσμιο ιστό με όμορφα κείμενα και σκέψεις. Και ευχαριστώ meanan που μου το απένειμες.

Σκέψεις Μιας Νύχτας Με Βροχή

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Η βροχή πέφτει έξω από πολύ ώρα. Δεν είναι η βροχή που μου αρέσει, εκείνη η άγρια καταιγίδα με το νερό να πέφτει σαν καταρράκτης από τα ουράνια και να συνοδεύεται από τα εκκωφαντικά μπάσα της βροντής και τις τρομερές όσο και φαντασμαγορικές ηλεκτρικές εκκενώσεις της αστραπής. Είναι αντιθέτως μια ήσυχη, απαλή βροχή από εκείνη που οι παλιοί έλεγαν ποτιστική γιατί πέφτει σιγά και το χώμα την απορροφά προς όφελος των φυτών. Αυτή η βροχή πέφτει αθόρυβα σχεδόν με το μουρμουρητό του νερού να ακούγεται μόνο, απαλό, ήσυχο, ένας ήχος που γαληνεύει.
   Κάθομαι στο γραφείο μου, μόνο το επιτραπέζιο φωτιστικό είναι αναμμένο και δίνει έναν κύκλο από ζεστό φως. Κοιτάω τη λευκή κόλλα μπροστά μου καθώς το μυαλό μου περιπλανιέται σε σκέψεις γεμάτες στίχους αλλά και γεμάτες από εσένα. Το βλέμμα μου περιπλανιέται στα βιβλία μου και στις σημειώσεις των μυθιστορημάτων μου, απέναντί μου ο χάρτης του φανταστικού κόσμου που δημιούργησα με καλεί να βυθιστώ στη μαγεία του και στην απόλαυση της συγγραφής αλλά η σκέψη μου είναι σε' σενα.
   Πιάνω το στυλό. Στην αρχή χαράζω μερικές γραμμές στο λευκό χαρτί, αφηρημένα, λες και χρειάζεται να ξεμουδιάσει πριν αρχίσω να γράφω. Μερικοί στίχοι έχουν μορφοποιηθεί στο μυαλό μου, τους αποτυπώνω στο χαρτί.
   Κοιμίσου γλυκά
   και μη λυπάσαι,
   όλα θα περάσουν καλή μου
   μη φοβάσαι.
  Στίχοι που αναφέρονται σε' σενα. Είσαι μια συχνή παρουσία στη σκέψη μου και μου αρέσει γιατί είναι μια γλυκιά, τρυφερή σκέψη. Μια σκέψη που με συντροφεύει σε δύσκολες ώρες, μια σκέψη που με κάνει πιο ανθρώπινο και δεκτικό στους άλλους. Μια σκέψη που δεν μου κάνει κακό, ποτέ μην το πιστέψεις.
   Όνειρα γλυκά ας σε συντροφεύσουν
   να σε ταξιδέψουν και να σε μαγέψουν
   όμορφη παρέα να σου κρατήσουν
   ως που το πρωί του ήλιου οι ακτίνες να σε ξυπνήσουν.
  Η νύχτα προχωράει, αναρωτιέμαι αν έχεις καταφέρει να κοιμηθείς. Ξέρω πόσα πολλά σε απασχολούν και πως στην ησυχία της νύχτας όλα δείχνουν ακόμα πιο δύσκολα και ακατόρθωτα. Αλλά ελπίζω να κατάφερες να κοιμηθείς, το χρειάζεσαι τόσο. Ελπίζω ότι πήρες το αρκοδάκι σου και αποκοιμήθηκες, ξένοιαστη έστω και για λίγο. Κοιμίσου λοιπόν ήρεμη και ήσυχη ως το πρωί και τίποτα ας μη σε ενοχλήσει ως που θα σε ξυπνήσει το γλυκό φιλί του ήλιου στο πρόσωπό σου.
   Καληνύχτα.