Ύπουλοι Άνθρωποι

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Πριν λίγους μήνες σε μια συνέντευξή, εδώ στο ιστολόγιό μου, είχα πει ότι αυτό που δεν μου αρέσει περισσότερο στους ανθρώπους ήταν η έλλειψη εντιμότητας, η υποκρισία. Αυτό μέχρι προχθές το βράδυ.
   Τι άλλαξε;
   Προχθές η πριγκίπισσά μου δέχθηκε μια επίθεση, δεν ήταν σωματική, δεν ήταν εκ του σύνεγγυς αλλά από μακριά. Ήταν λεκτική επίθεση και τόσο βίαιη όσο καμιά σωματική επίθεση δεν μπορεί να είναι. Την τάραξε, την πόνεσε. Έτσι αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο είναι οι επιθέσεις κατά της αγαπημένης μου.
    Τη στιγμή που άρχισε να κλαίει μου ήρθε να βρω τον υπαίτιο και να τον σκοτώσω αφού θα τον έχω βασανίσει. Ήταν απαίσιο να βλέπω την αγαπημένη μου σε μια τέτοια κατάσταση και να μην μπορώ παρά να προσπαθώ να την ησυχάσω.
   Είμαι ακόμα γεμάτος οργή και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι έχει σημασία μόνο η πριγκίπισσά μου των ρόδων και το ότι είναι καλά και όχι να αρχίσω πόλεμο με το εν λόγω ανθρωπάριο που την πλήγωσε. Αλλά είναι δύσκολο.
   Και απόψε όταν θα καληνυχτίσω την κυρία της ψυχής μου και θα της ευχηθώ όνειρα γλυκά θα ευχηθώ στον εχθρό της ό,τι χειρότερο υπάρχει κάτω από τον ουρανό.

Νυχτερινό Ποίημα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Γερμένη στην αμμουδιά
στης θάλασσας την άκρη
γαλήνια κοιμάσαι,
σαν ένα πνεύμα του νερού ή μια γοργόνα να' σαι.

Άκου το κύμα που' ρχεται
απαλά κοντά σου για να σβήσει,
άκου προσφέρει το φλοίσβισμά του
για να σ' αποκοιμίσει.

Κοιμάσαι τόσο ήσυχα,
με τα μεταξένια σου μαλλιά απλωμένα
με αρμυρίκια και αστέρια του βυθού
η θάλασσα στα έχει στολισμένα.

Γλυκά όνειρα ας σε ταξιδέψουνε
σε μέρη αγαπημένα,
εκεί όπου γέλασες 
ξέννοιαστα και ευτυχισμένα.

Ας κοιμηθείς γλυκά γλυκά,
τίποτα μη σε νοιάζει,
ως που με το φιλί της η αυγή
να σε ξυπνήσει όταν θα χαράζει.

Όμορφη Σαν Τη Θάλασσα

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Σε βλέπω να βγαίνεις από την θάλασσα, το κύμα σβήνει στα πόδια σου σαν να είσαι μια άλλη αναδυόμενη Αφροδίτη, το φεγγάρι λούζει με το ασημένιο φως του τη μορφή σου, χαϊδεύει τα μαλλιά σου, ζηλεύει την λάμψη τους και την ομορφιά τους.
   Σε κοιτάζω μαγεμένος, δεν είναι μόνο ότι είσαι η μούσα μου, η πριγκίπισσά μου, εκείνη που αγαπώ και λατρεύω αλλά και το ότι η ομορφιά σου με αιχμαλωτίζει, με κρατάει εκεί δεμένο με τα δεσμά της χάρης σου που δεν χορταίνω να βλέπω.
   Τα μάτια μου ταξιδεύουν στη μορφή σου, το γλυκό σου πρόσωπο, τις απαλές γραμμές των χειλιών σου, στο χείμαρρο των μαλλιών σου, στις αρμονικές καμπύλες του σωματός σου, τόσο όμορφη σαν νεράιδα, σαν μια νύμφη της θάλασσας που τόσο αγαπάς.
   Τινάζεις τα χέρια σου και με ραίνεις με μικρές στάλες δροσιάς, γελάς με το γέλιο εκείνο το πηγαίο και αυθόρμητο που τόσο χαίρομαι να ακούω.
   Ξυπνάω. Δεν είμαι μαζί σου, όχι ακόμα. Δεν είσαι εδώ αλλά όπως πάντα η παρουσία σου είναι αισθητή, πάντα μπορώ να τη νιώσω στη ζωή μου. Με τη σκέψη σου ξαναγυρίζω στον ύπνο που ξέρω ότι θα συντροφεύσεις τα όνειρά μου.

Το Ιστολόγιο του μήνα – Ιούνιος 2011

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Το σημερινό ιστολόγιο είναι το δωδέκατο που παρουσιάζω. Το δώδεκα είναι ένας αριθμός συμβολικός. Δεν είναι τυχαίο που δωδέκατο ιστολόγιο που θα γίνει ιστολόγιο του μήνα είναι το ιστολόγιο της Ρεγγίνας. Της αρέσουν πολύ οι συμβολισμοί, οι συμβολικές πράξεις και σκέψεις αλλά όχι όλες. Εκείνες που κρύβουν ένα πραγματικό νόημα, βαθύ και αληθινό, που μιλάει στην καρδιά.
   Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τα βαθύτερα νοήματα και τις αιώνιες αλήθειες, σκέφτεται πολύ, συλλογίζεται και κρίνει, πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις και όλο αυτό τον τρόπο να βλέπει τον κόσμο και τη ζωή τον πέρασε και στο ιστολόγιό της μέσα από τα κείμενα που γράφει.
   Έχει πάνω από δυο χρόνια που ξεκίνησε το ιστολόγιό της με τον νοσταλγικό, ρομαντικό τίτλο Δίκτυα Από Παλιά Δαντέλα. Ο ρομαντισμός και η νοσταλγία είναι ένα ακόμα δυνατό της συναίσθημα ειδικά όταν έχει να κάνει με την ιδιαίτερη πατρίδα της που μας την έχει γνωρίσει μέσα από πλήθος αναρτήσεις με εκδηλώσεις ή με φωτογραφίες από τα ταξίδια που κάνει.
   Την Ρεγγίνα και τα απλωμένα στον άνεμο Δίκτυα Από Παλιά Δαντέλα (όπως λέει και εκείνη) θα τα βρείτε εδώ: http://anemondixtia.blogspot.com/