Λυπάμαι

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Τι κάνεις όταν κάποια που είναι σημαντική για' σενα πονάει, όταν έχει συμβεί κάτι στη ζωή της και υποφέρει; Όταν αντιμετωπίζει προβλήματα που αν όχι ανυπέρβλητα είναι ωστόσο δυσεπίλυτα; Γιατί με απασχολεί το θέμα; Θα εξηγήσω αμέσως.
   Όσοι με διαβάζουν τακτικά ξέρουν ότι συνήθως γράφω τις ιστορίες μου και ξεχνώ τον κόσμο γύρω μου όπως και εκείνος με ξεχνάει συνήθως. Τίποτα δεν με αποσπά από τη συγγραφή και χάνομαι στους φανταστικούς κόσμους που δημιουργώ. Όμως σήμερα αυτό δεν συνέβει.
   Υπάρχει μια κοπέλα πολύ σημαντική για' μενα. Πολλά από τα κείμενα και τα ποιήματα που υπάρχουν σ' αυτό το ιστολόγιο είναι γραμμένα για εκείνη. Σήμερα λοιπόν η κοπέλα αυτή αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα, δεν είχε να κάνει με εμένα ήταν κάτι που προέκυψε ξαφνικά και την τάραξε καθώς είναι μια σχεδόν ανυπέρβλητη δυσκολία. Ποτέ δεν την άκουσα τόσο ταραγμένη, τόσο απογοητευμένη, απελπισμένη. Και εγώ εκτός από το να είμαι κοντά της δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Δεν μπορούσα να απαλύνω τον πόνο της, να την κάνω να ηρεμήσει. Και νιώθω τόσο άσχημα γι' αυτό. Και λυπάμαι που στη δύσκολη ώρα δεν μπορώ να της προσφέρω τίποτα.

Ο Πρώτος Ένορκος 23 - Φινάλε

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Η Γκαμπριέλα καθόταν σε μια καρέκλα με τα μπράτσα της διπλωμένα στο τραπέζι και το πρόσωπό της χωμένο σε αυτά. Ένιωθε τόσο τρομοκρατημένη ώστε φοβόταν πως αν σηκωνόταν όρθια τα πόδια της δεν θα την κρατούσαν. Ήταν σε κατάσταση πανικού σχεδόν όπως και όταν πάλευε για να γλιτώσει από τον Άντονι Βάλμοντ. Ένιωθε το στομάχι της ανακατεμένο σαν να είχε μόλις αναρρώσει από μακριά ασθένεια και εξίσου αδύναμη. Είχε σταθεί αδύνατον να φάει οτιδήποτε το μεσημέρι και είχε περιοριστεί να πιει έναν χυμό για να μην καταρρεύσει στη μέση της διαδικασίας αν και τώρα φοβόταν πως δεν θα το απέφευγε αυτό.
   Άκουσε την πόρτα του δωματίου αλλά δεν σήκωσε το κεφάλι της. Ήξερε πως ήταν η Ιόλη και πως θα της έλεγε ότι έπρεπε να επιστρέψουν στην αίθουσα όπου θα κατέθετε. Έτρεμε στην ιδέα να μιλήσει για όσα είχαν συμβεί, όχι από ντροπή αλλά από φόβο. Φοβόταν πως ο εισαγγελέας θα κατάφερνε να κάνει τα λόγια της να ακουστούν σαν αισχρά ψέμματα και θα καταδικαζόταν να περάσει την υπόλοιπη ζωή της στη ζωντανή κόλαση της φυλακής.
   Ένιωσε τα χέρια της Ιόλης να ακουμπάνε απαλά στους ώμους της.
   -Σε καταλαβαίνω, είπε η δικηγόρος. Έχω βρεθεί στη θέση σου. Πρέπει να σταθείς δυνατή.
   -Δεν μπορώ.
   -Ναι μπορείς, δεν είσαι παρά το θύμα ενός κτήνους, είπε η Ιόλη ήρεμα αλλά επιτακτικά. Δεν έκανες κάτι για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεσαι. Κοίτα με θάρρος τον κόσμο και αποτέλεσε παράδειγμα για χιλιάδες γυναίκες που καθημερινά κακοποιούνται και δεν έχουν τη δύναμη και το θάρρος να αντιδράσουν.
   Η Γκαμπριέλα σήκωσε το κεφάλι της από τα μπράτσα της.
   -Δεν είμαι ηρωίδα, είπε, δεν θα μπορούσα να εμπνεύσω τους άλλους. Φοβάμαι.
   -Θα σου πω ένα μυστικό, είπε η Ιόλη ενώ απαλά τη σήκωνε από την καρέκλα, ήρωες δεν γίνονται εκείνοι που δεν φοβούνται αλλά εκείνοι που ξεπερνούν το φόβο τους.

   Ο Στήβεν Άιρτον χτύπησε το σφυρί του και η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε και πάλι. Η Ιόλη κάλεσε στη θέση του μάρτυρα την Γκαμπριέλα. Η κοπέλα σηκώθηκε και προχώρησε νιώθοντας κάθε ίνα του είναι της να ουρλιάζει: “Φύγε τώρα! Όσο μπορείς ακόμα! Τρέξε!” Δεν μπορούσε να το κάνει, θα ήταν σαν να παραδεχόταν την ενοχή της. Αλλά και το να βαδίσει προς το έδρανο του μάρτυρα ήταν τρομερά δύσκολο. Ποτέ λίγα βήματα δεν ήταν δυσκολότερα.
   Κάθισε στο έδρανο τελικά και αφού ορκίστηκε η Ιόλη ήρθε κοντά της. Η Γκαμπριέλα κράτησε το βλέμμα της καρφωμένο στη συνήγορό της για να μην κοιτάξει κανέναν άλλο. Από τις προηγούμενες μέρες ήξερε πως δεν υπήρχαν και πολλά βλέμματα συμπαθείας για εκείνη σε αυτήν εδώ την αίθουσα.
   Η κατάθεσή της άρχισε. Μιλούσε με το κεφάλι σκυμμένο με το βλέμμα προσηλωμένο στα πλεγμένα πάνω στα γόνατα χέρια της. Η Ιόλη της έκανε κάποιες ερωτήσεις οδηγώντας την κατάθεσή της και τονίζοντας τα σημεία που ήθελε αλλά κυρίως την άφηνε να μιλήσει. Και η Γκαμπριέλα μίλησε.
   Παρά το φόβο της ως που να καθίσει σε αυτήν την θέση, όταν άρχισε να μιλάει ένιωσε μια απρόσμενη λύτρωση που μπορούσε να μιλήσει για όλο αυτό που είχε συμβεί και δηλητηρίαζε τη ζωή της. Διηγήθηκε πως σταμάτησε στο δρόμο νομίζοντας ότι ο Βάλμοντ είχε κάποιο πρόβλημα με το αυτοκίνητό του μόνο και μόνο για να τη ζαλίσει με κάποιο μαντήλι εμποτισμένο με ναρκωτικό, αιθέρα ίσως. Όταν είχε και πάλι συναίσθηση του τι γίνεται ήταν πια γυμνή και με τα άκρα της δεμένα σε σχοινιά που κατέληγαν στα πασαλάκια. Πάλεψε για να γλιτώσει, αντιστάθηκε όσο και όπως μπορούσε την ίδια στιγμή που ήξερε πως δεν μπορούσε να αποφύγει το φοβερό πεπρωμένο της. Δεν υπήρχε κανένας να τη βοηθήσει, κανένας δεν άκουσε τις κραυγές της, κανένας που να δείξει έλεος. Ο Βάλμοντ την έκανε δική του, ικανοποίησε τα ποταπά ένστικτά του ενώ εκείνη ακόμα πάλευε και ικέτευε να μην της κάνει τέτοιο κακό. Ένα μέρος της ψυχής της έμεινε για πάντα σε εκείνη την βροχερή νύχτα.
   Απόλυτη σιωπή είχε πέσει στο ακροατήριο, όλοι παρακολουθούσαν με τη μέγιστη προσοχή την κατάθεσή της. Οι δώδεκα ένορκοι την άκουγαν επίσης προσεκτικά, κάποιοι έβλεπαν για πρώτη φορά την πιθανότητα τα γεγονότα να μην είναι όπως τα παρουσίαζε ο εισαγγελέας. Ακόμα και ο Μακ Γκρέγκορ την άκουγε με προσοχή. Εκείνος ήξερε τι είχε γίνει αλλά τώρα έβλεπε πως τα είχε βιώσει όλα αυτά η Γκαμπριέλα.
   Έφτασε στο επίμαχο σημείο. Διηγήθηκε πως κατάφερε να ελευθερώσει το ένα χέρι της, ίσως η καταρρακτώδης βροχή να είχε μαλακώσει πολύ το χώμα, και να αρπάξει το μαχαίρι. Είχε χτυπήσει στα τυφλά. Το μόνο που κατάλαβε ήταν το αίμα που την περιέλουσε και πως ο Βάλμοντ έπεσε στο πλάι. Έλυσε και το άλλο χέρι της και μετά τα πόδια της και τράπηκε σε φυγή. Δεν ήξερε για πόσο περιπλανήθηκε.
   -Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο, μετά θυμάμαι που συνήλθα στο νοσοκομείο, κατέληξε.
   -Δεν έχω άλλες ερωτήσεις, είπε η Ιόλη.
   -Κύριε Μπόνακορ, είπε ο δικαστής.
   Ο εισαγγελέας σηκώθηκε από τη θέση του. Το βλέμμα που έριξε στην Γκαμπριέλα την έκανε να ριγήσει.
   Ο Μπόνακορ έριξε μια ματιά στο σώμα των ενόρκων και μετά πλησίασε το έδρανο του μάρτυρα όπου καθόταν η Γκαμπριέλα με την ψυχή της ελαφρωμένη από όλα όσα είχε ζήσει τώρα που είχε βρει το θάρρος να μιλήσει γι' αυτά αλλά τρομοκρατημένη γιατί είχε έρθει η ώρα να αντιμετωπίσει το δημόσιο κατήγορο.
   -Πριν από την σεξουαλική σας επαφή με το θύμα είχατε προφανώς και άλλες σεξουαλικές επαφές, έτσι δεν είναι; είπε ο Μπόνακορ.
   -Ναι, είπε η Γκαμπριέλα και τα μάγουλά της φλογίστηκαν. Ο τρόπος που το είχε πει ο εισαγγελέας ήταν σαν να υποννοούσε κάτι βρώμικο.
   -Πολλές;
   -Ένσταση! φώναξε η Ιόλη. Δεν εξετάζει την Γκαμπριέλα! Προσπαθεί να τη διασύρει.
   -Κύριε Μπόνακορ οδηγούν κάπου αυτές οι ερωτήσεις;
   -Αν η συνήγορος με αφήσει να τις ολοκληρώσω θα οδηγήσουν, απάντησε δηκτικά ο εισαγγελέας.
   -Θα επιτρέψω την ερώτηση αλλά θέλω να φτάσουμε κάπου κύριε Μπόνακορ.
   -Μάλιστα κύριε πρόεδρε, είπε ο εισαγγελέας και στράφηκε πάλι στη Γκαμπριέλα. Πρέπει να απαντήσετε στην ερώτηση.
   -Είχα κάποιες σχέσεις, είπε η κοπέλα και είχα κάνει έρωτα.
   -Άρα μια ερωτική προσέγγιση δεν θα σας τρόμαζε και σίγουρα θα ξέρατε πως να προσελκύσετε έναν άνδρα. Αυτό δεν κάνατε και στον Άντονι Βάλμοντ; Του προσφέρατε παιχνίδια που δεν είχε ξαναπαίξει, καινούριες συγκινήσεις.
   -Όχι.
  -Καταθέσατε πως ο Άντονι Βάλμοντ σας έγδυσε χωρίς τη θέλησή σας αλλά δεν είχατε κανένα σημάδι από κάτι τέτοιο.
   -Με είχε ναρκώσει.
   -Πράγμα που εσείς ισχυρίζεστε αλλά για το οποίο δεν υπάρχει απόδειξη. Ξεκινήσατε ένα παιχνίδι που ξέφυγε από τον έλεγχό σας;
   -Όχι.
   -Φυσικά όχι, είπε ο Μπόνακορ αιφνιδιάζοντας την, δεν ήταν παιχνίδι. Ήταν προσχεδιασμένος φόνος μελετημένος σε όλες τις λεπτομέρειες, ακόμα και σε αυτές που θα σας χρησίμευαν στο δικαστήριο. Έτσι δεν είναι;
   -Όχι.
   -Η Σάντρα Μιόν κατέθεσε ότι είχατε ερωτική σχέση με το θύμα, τον παγιδεύσατε και τον δολοφονήσατε.
   -Είπε ψέμματα.
   -Για το ότι δεν είχε σχέση με το θύμα όχι για το αν είχατε εσείς.
   -Είπε ψέμματα! φώναξε η Γκαμπριέλα. Δεν ήμουν ερωμένη του Βάλμοντ. Ποτέ!
   Δάκρυα είχαν φανεί στα μάτια της.
  -Αλλά δεν έχεις αποδείξεις γι' αυτό, έτσι; είπε ήσυχα αλλά με εμφανή ψυχρότητα ο Μπόνακορ. Μόνο τις εικασίες του λοχία – έβαλε όση περιφρόνηση μπορούσε στο βαθμό – Κένινγκ. Δεν έχω άλλες ερωτήσεις.
   -Οι αντίδικοι να πλησιάσουν την έδρα, είπε ο δικαστής.
   Ο Μπόνακορ και η Ιόλη πλησίασαν τη θέση του Άιρτον. Εκείνος τους κοίταξε για μια στιγμή και μετά ρώτησε:
   -Είσαστε έτοιμοι για τις τελικές αγορεύσεις σας; Αν ναι θέλω να προχωρήσετε για να συντομεύσουμε τη διαδικασία αφού οι ένορκοι παραμένουν απομονωμένοι.
   -Είμαι έτοιμος, είπε ο Μπόνακορ.
   -Και' γω κύριε πρόεδρε, είπε η Ιόλη.
   -Ας προχωρήσουμε τότε.
  Ο Μπόνακορ αγόρευσε πρώτος. Με τον ίδιο ήρεμο και αποστασιοποιημένο τρόπο που μιλούσε σε όλη τη δίκη έκανε και την αγόρευσή του. Δεν υπήρχε εμπάθεια ή προσωπικό όφελος, το μόνο που ζητούσε ήταν η δικαιοσύνη. Ήταν μια προσέγγιση που πάντα λειτουργούσε υπέρ του πείθοντας τους ενόρκους για την ορθότητα της πολιτικής αγωγής. Παρουσίασε τα στοιχεία και συνόψισε τις καταθέσεις. Κατέληξε καλώντας τους ενόρκους να κάνουν το καθήκον τους – κάτι για το οποίο ήταν σίγουρος δήλωσε – και ζητώντας την καταδίκη για τη Γκαμπριέλα Ράνσομ.
   Η Ιόλη μίλησε πολύ λιγότερο, αντίθετα με τον Μπόνακορ έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στο συναίσθημα. Αν και τόνισε τα όσα είχε πει ο Κένινγκ, μίλησε περισσότερο για το σωματικό αλλά κυρίως ψυχικό μαρτύριο της Γκαμπριέλα. Κατέληξε καλώντας τις γυναίκες ενόρκους να σκεφθούν τι θα είχαν κάνει για να αποφύγουν μια παρόμοια μεταχείριση, και τους άνδρες να αναλογιστούν την αντίδρασή τους αν αυτό που συνέβει στη Γκαμπριέλα είχε συμβεί στην σύζυγο ή την κόρη τους.
   Μόλις η Ιόλη κάθισε στη θέση της ο Στήβεν Άιρτον στράφηκε στο σώμα των ενόρκων.
   -Με τις αγορεύσεις των αντιδίκων ολοκληρώθηκε η ακροαματική διαδικασία. Τώρα πλέον καλείστε να καταλήξετε σε μια ομόφωνη ετυμηγορία. Δεν υπάρχει καμία βιάση, μπορείτε να συζητήσετε όλα τα επιχειρήματα. Αν δεν καταλήξετε απόψε σε μια απόφαση θα συνεχίσουμε το πρωί.
   Σταμάτησε για μια στιγμή και μετά είπε:
   -Μπορείτε να αποσυρθείτε.
   Οι δώδεκα ένορκοι άφησαν τις θέσεις τους και πέρασαν στην αίθουσα που προοριζόταν για αυτήν ακριβώς τη χρήση. Η Γκαμπριέλα κοίταξε την πόρτα να κλείνει πίσω από τον Ζάιτς που μπήκε τελευταίος και ένιωσε να παγώνει.
   Η ώρα της κρίσης είχε φτάσει.
  
   -Χρειάζεται να εκλέξουμε έναν πρόεδρο για να συντονίζει τη σύσκεψή μας, είπε ο Ζάιτς, δεν είναι ότι θα έχει την ευθύνη της απόφασης ή ότι θα έχει διπλή ψήφο ή κάτι τέτοιο. Απλά θα συντονίσει την συζήτηση και είναι εκείνος που θα ανακοινώσει την ετυμηγορία.
   Οι δώδεκα ένορκοι είχαν καθίσει γύρω από το οβάλ τραπέζι στην αίθουσα που προοριζόταν για τη χρήση από εκείνους. Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν στυλό και λευκές κόλλες χαρτί για σημειώσεις και αντίγραφα όλων των καταθέσεων. Μια πεντόλιτρη φιάλη με εμφιαλωμένο νερό στο ειδικό μηχάνημα και ποτήρια μιας χρήσεως μαζί με ένα καλάθι απορριμάτων συμπλήρωναν τον εξοπλισμό της αίθουσας.
   -Και αυτός θα είσαι εσύ; ρώτησε επιθετικά η Λίζα.
   -Είμαι δικηγόρος, de facto ο πιο σχετικός.
   -Εγώ δεν συμφωνώ, γιατί να μη γίνει ο κύριος Μακ Γκρέγκορ; είπε η Λίζα τονίζοντας τη λέξη κύριος. Έδειξε περισσότερο μυαλό και θάρρος στην ακροαματική διαδικασία.
   -Ευχαριστώ για την ψήφο, Λίζα, είπε ο Ρέηντζερ, αλλά εγώ προτείνω τον κύριο Βίνεκερ. Όχι μόνο από σεβασμό στο ότι είναι ο μεγαλύτερος ανάμεσά μας αλλά και επειδή λόγω της ηλικίας έχει μεγαλύτερη πείρα με τους ανθρώπους.
   Η πρόταση του έγινε δεκτή και από τους υπόλοιπους και έτσι ο Βίνεκερ χρίστηκε πρόεδρος.
   -Ας δούμε που βρισκόμαστε, είπε ο πρώην βιβλιοπώλης. Ποιοι πιστεύουν ότι η Γκαμπριέλα Ράνσομ είναι ένοχη;
   Το αποτέλεσμα δεν αποτελούσε έκπληξη. Οκτώ ψήφισαν ένοχη, μια δεν έχω αποφασίσει, τρεις αθώα.
   -Έχουμε λοιπόν πολύ δρόμο μπροστά μας, είπε ο Βίνεκερ.
   -Τι θα συμβεί αν δεν μπορέσουμε να συμφωνήσουμε; ρώτησε η Λίζα. Θα επικρατήσει η άποψη της πλειοψηφίας;
   -Όχι, απάντησε ο Ζάιτς, η απόφαση απαιτείται να είναι ομόφωνη. Αν δεν καταλήξουμε σε μια τέτοια τότε θα κηρυχθεί κακοδικία και θα επαναληφθεί η δίκη σε έξι μήνες με άλλο σώμα ενόρκων.
   -Ας μην προτρέχουμε, είπε ο Βίνεκερ. Λύντα, ας αρχίσουμε από εσένα. Τι είναι αυτό που σε κάνει να μην μπορείς να αποφασίσεις;
   Η Λύντα Μέρντοκ, μια νοικοκυρά με δυο παιδιά που μόλις είχε πατήσει τα σαράντα, πήρε το λόγο νιώθοντας μάλλον άβολα με όλα τα βλέμματα πάνω της:
   -Η κατηγορούσα αρχή παρουσίασε τα γεγονότα με τρόπο που να εξηγούνται και ήμουν έτοιμη να πιστέψω ότι ήταν έτσι αλλά τα όσα είπε ο λοχίας Κένινγκ με έκαναν να αμφιβάλλω. Και τώρα δεν ξέρω.
   -Εγώ νομίζω ότι απλώς έκανε ικεσίες, είπε η Ντέμπορα Γουντς. Ίσως τον γοήτευσε, δεν ξέρετε πόσο εύκολα κάτι τέτοιες προσελκύουν τους άνδρες.
   -Ανάλυση κατάστασης, είπε ο Μακ Γκρέγκορ. Εκπαιδεύονται σε αυτό σε αληθινές συνθήκες επιχειρήσεων. Απαιτείται επιτυχία άνω του 90% για να περάσουν. Μαθαίνουν να είναι ακριβείς ακόμα και στις ικασίες τους γιατί από αυτό πολλές φορές θα εξαρτηθεί η ζωή όχι μόνο η δική τους αλλά και των συντρόφων τους.
   -Δεν ήταν ικασίες δηλαδή;
   -Όχι ήταν αυτό που έγινε.

   Το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας αναζωπύρωσε τη διάθεση των διαδηλωτών που φώναζαν με ανανεωμένο μένος συνθήματα για τη θέση τους, υπέρ ή κατά της Γκαμπριέλα. Δεν αποφάσισαν να φύγουν ούτε με τον ερχομό της νύχτας που έφερε μαζί του μια πτώση της θερμοκρασίας και μια ήπια χιονόπτωση όχι σαν των προηγουμένων ημερών. Στις επτά και μισή οι ένορκοι επέστρεψαν στην αίθουσα του δικαστηρίου για να ανακοινώσουν δια στόματος Βίνεκερ ότι δεν είχαν ακόμα φτάσει σε ετυμηγορία αλλά δεν ήθελαν να διακόψουν για τη νύχτα.
   Από εκείνη τη στιγμή οι υποστηρικτές της Γκαμπριέλα πέρασαν σε μια άλλη μορφή διαμαρτυρίας, άναψαν κεριά και στάθηκαν βουβά στραμμένοι προς το δικαστικό μέγαρο σε μια σιωπηλή ικεσία για τη νέα γυναίκα που αντιμετώπιζε τη θανατική ποινή αν καταδικαζόταν. Οι αντίπαλοί τους τους χλεύασαν για την παθητική στάση τους αλλά οι αστυνομικοί συγκινημένοι από την κίνηση αυτή τους ανάγκασαν να σωπάσουν.

   Η Γκαμπριέλα δεν είχε ιδέα για όλα αυτά. Ήταν καθισμένη σε μια καρέκλα στο μικρό δωμάτιο δίπλα στην αίθουσα που διεξαγόταν η δίκη. Δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν μπορούσε να αισθανθεί τίποτα. Ο χρόνος είχε γι' αυτήν σταματήσει. Περίμενε την απόφαση και τίποτα άλλο δεν μπορούσε να παρακάμψει αυτήν την σκέψη και να φτάσει στη συνείδησή της. Ήταν σίγουρη πως θα καταδικαζόταν, ήταν άδικο αλλά έτσι θα γινόταν. Τα επιχειρήματα της πολιτικής αγωγής είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα και σίγουρα είχαν πείσει τους ενόρκους.
   Η πόρτα άνοιξε και κάποιος μπήκε αλλά η Γκαμπριέλα δεν έκανε τον κόπο να σηκώσει το βλέμμα της. Τι σημασία είχε ποιος ήταν; Για εκείνη είχαν όλα τελειώσει.
   -Έλα, της είπε απαλά η Ιόλη. Πρέπει να επιστρέψουμε στην αίθουσα, οι ένορκοι κατέληξαν σε ετυμηγορία.
   Ακολούθησε μηχανικά την Ιόλη στην κατάμεστη αίθουσα όπου είχαν όλοι πάρει τις θέσεις τους και περίμεναν την είσοδο των ενόρκων. Οι ένορκοι μπήκαν με πρώτο τον Βίνεκερ και τελευταίο όπως πάντα τον Ζάιτς που έδειχνε χολωμένος ως συνήθως.
   -Καταλήξατε σε ομόφωνη ετυμηγορία; ρώτησε ο Άιρτον.
   -Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
   Ο Βίνεκερ έδωσε ένα διπλωμένο χαρτάκι στον δικαστικό κλητήρα που το μετέφερε στο δικαστή. Εκείνος το άνοιξε και διάβασε την ετυμηγορία χωρίς να φανεί τίποτα στην έκφραση του προσώπου του. Το έδωσε στον κλητήρα που το επέστρεψε στον Βίνεκερ.
   -Η κατηγουρόμενη να σηκωθεί όρθια.
   Η Γκαμπριέλα το έκανε τρέμοντας. Ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά, στα μηνίγγια της ένιωθε μια πίεση σαν από μια μέγκενη. Κοίταξε τους ενόρκους αλλά τίποτα δεν έδειχνε την απόφαση που είχαν πάρει.
   -Έχοντας ακούσει όλες τις καταθέσεις προσεκτικά και έχοντας εξετάσει όλα τα στοιχεία, διάβασε ο Βίνεκερ, καταλήξαμε στην απόφασή μας. Βρίσκουμε την κατηγορούμενη Γκαμπριέλα Ράνσομ....
   Η Γκαμπριέλα ένιωσε όλο της το σώμα να σφίγγεται. Είχε έρθει το τέλος.
   -...... αθώα από κάθε κατηγορία κρίνοντας ότι σκότωσε τον Άντονι Βάλμοντ εβρισκόμενη σε άμεσο κίνδυνο για τη ζωή της άρα σε κατάσταση αυτοάμυνας όπως την ορίζει ο νόμος και την δέχεται η νομολογία.
   Ζητωκραυγές ακούστηκαν στην αίθουσα και τα φλας άστραψαν ομαδικά καθώς η Γκαμπριέλα με δάκρυα στα μάτια έπεφτε στην αγκαλιά της Ιόλης.
   -Η υπόθεση έκλεισε, είπε ο Μακ Γκρέγκορ.
   -Τι κάνεις απόψε; τον ρώτησε η Λίζα κάνοντας τον Ζάιτς να εκφέρει μια βλαστήμια.

   Η Έλεν Βάλμοντ κοίταξε τον άνδρα μπροστά της. Ήταν καθισμένη στο γραφείο της στο σπίτι της στο Μπήμοντ Χάιτς. Ο Μάικ Μακ Γκρεγκορ στεκόταν μπροστά της ήρεμος αλλά αγέρωχος. δεν του είχε προσφέρει κάθισμα για να τον μειώσει αλλά αυτό που είχε έρθει να της πει ήταν για εκείνη μια δυσάρεστη έκπληξη.
   -Με κατηγορείτε δηλαδή για ανάμειξη στη δίκη;
   -Έχω όλες τις απαραίτητες αποδείξεις. Ομολόγησαν εκείνοι που τους είπατε να με σκοτώσουν.
   -Και γιατί δεν με συλλαμβάνετε τότε;
   -Είπα να σας δώσω μια ευκαιρία να σώσετε την τιμή του ονόματός σας.
   -Γιατί;
   -Γιατί έχετε μια εγγονή, μια ήσυχη κοπέλα που ποτέ δεν εκτιμήσατε από μια κόρη που επίσης ποτέ δεν εκτιμήσατε. Δεν χρειάζετε να σας δει να καταδικάζεστε.
   Ο Μακ Γκρέγκορ γύρισε να φύγει.
   -Θα μπορούσα να στη φυτέψω στην πλάτη, είπε η γριά.
   Ο Ρέηντζερ δεν σταμάτησε.
   -Αυτό δεν θα άλλαζε τίποτα, απάντησε.
  Είχε φτάσει στην εξώπορτα όταν άκουσε τον πυροβολισμό που έβαλε τέλος στη ζωή της Έλεν Βάλμοντ.

   Ο Μακ Γκρέγκορ στάθηκε στην πίστα του αεροδρομίου Ντάουνβιου. Η παραμονή του στο Τορόντο είχε τελειώσει, θα έφευγε για το Μόντρεαλ και μετά για την Αφρική σε ειρηνευτική αποστολή του ΟΗΕ. Δεν ήταν ασυνήθιστο. Στη ζωή του, ειδικά τα τελευταία χρόνια, η μια αποστολή διαδεχόταν την άλλη.
   Η υπόθεση την οποία σαν ένορκος είχε εκδικάσει είχε πλέον κλείσει. Η αυτοκτονία της Έλεν Βάλμοντ είχε αποδοθεί στη θλίψη για την απώλεια του γιου της και τις αποκαλύψεις που είχαν γίνει στο δικαστήριο. Ο Μπόνακορ είχε παραιτηθεί αμέσως μετά την ήττα του στις εκλογές. Ναι, δεν είχε μείνει κάποια εκκρεμότητα. Η Γκαμπριέλα Ράνσομ έπρεπε να χτίσει τη ζωή της από την αρχή, όπως και τη σχέση με τους γονείς της, μα θα τα κατάφερνε.
   Προχώρησε προς το C – 130 στο οποίο επιβιβαζόταν η μονάδα του και αναρωτήθηκε τι θα τον περίμενε στη Σομαλία.

                   
                                                           ΤΕΛΟΣ

Ο Πρώτος Ένορκος 22

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Ο Μακ Γκρέγκορ βγήκε από το κελί και διαπίστωσε πως ο φίλος του δεν είχε άδικο. Έξι άνδρες πλησίαζαν, τρεις από κάθε πλευρά του διαδρόμου και είχαν όντως την πρόθεση να τους σκοτώσουν. Στο στενό διάδρομο οι λοστοί που κρατούσαν θα ήταν δολοφονικά όπλα.
   -Δύο με έξι, είπε ο Βαλίν, νιώθω άσχημα όταν ο εχθρός υστερεί.
   Ο Μακ Γκρέγκορ χαμογέλασε παίρνοντας θέση μάχης. Οι δυο Ρέηντζερς στέκονταν πλάτη με πλάτη μπροστά στην πόρτα του κελιού για να μπορούν να καλύπτουν ο ένας τα νώτα του άλλου και να μην μπορούν οι εχθροί τους να τους κυκλώσουν. Ο Μάικ αναρωτήθηκε ποιος τους είχε στείλει. Οι κινήσεις του δεν ήταν είχαν γίνει αντιληπτές από τους υπόλοιπους ενόρκους. Μόνο εδώ στη φυλακή μπορεί να βρισκόταν η απάντηση και ήθελε να τη μάθει αλλά πρώτα έπρεπε να τακτοποιηθεί το ανά χείρας θέμα.
   -Τους προτιμώ ζωντανούς για ανάκριση Γουίλλιαμ αλλά προέχει να επιζήσουμε.
   Οι έξι άνδρες πλησίαζαν με αργά βήματα και έτοιμοι να επιτεθούν. Οι δυο Ρέηντζερς περίμεναν να κινηθούν οι αντίπαλοί τους πρώτοι. Ήξεραν πως τύποι σαν εκείνους είχαν συνηθίσει να ορμάνε στην οποιαδήποτε σύγκρουση χωρίς σχέδιο ή τακτική κάτι που τους διευκόλυνε σαν επαγγελματίες μαχητές.
   Οι έξι άνδρες με τους λοστούς επιτέθηκαν ξαφνικά αλλά δεν τρόμαξαν τους δυο Ρέηντζερς που τους αντιμετώπισαν ψύχραιμα με αποφασιστικότητα μπλοκάροντας χτύπήμαυτα και ανταποδίδοντάς τα. Δεν ήταν εκπαιδευμένοι αλλά ήταν σκληροτράχηλοι άνδρες και δεν υπέκυπταν εύκολα στα πλήγματα των Ρέηντζερ. Ο Μακ Γκρέγκορ και ο Βαλίν απέκρουαν τις επιθέσεις και ανταπέδιδαν την κάθε επίθεση φροντίζοντας να μην απομακρύνονατι ο ένας από τον άλλο για να καλύπτουν τα νώτα τους.
   Είχαν εξουδετερώσει δυο από τους αντιπάλους τους όταν ο Μακ Γκρέγκορ στάθηκε άτυχος. Σκόνταψε στο πεσμένο σώμα του ενός και παραπάτησε. Οι αντίπαλοί του δεν έχασαν χρόνο και έπεσαν πάνω του. Ο Μακ Γκρέγκορ έπεσε στο δάπεδο με την πλάτη αλλά κατάφερε να μην χτυπήσει το κεφάλι του, αν έχανε τις αισθήσεις του ήταν τελειωμένος. Το πιστόλι που ήταν περασμένο στη ζώνη του έπεσε και ένας από τους αντιπάλους του το κλώτσησε μακριά. Αν και πεσμένος ο Μακ Γκρέγκορ του κατάφερε ένα χτύπημα στη βουβωνική χώρα που τον έκανε να ουρλιάξει από τον πόνο και να διπλωθεί στα δύο. Ο τελευταίος αντίπαλος όμως βρισκόταν ήδη πάνω του με το λοστό να πιέζει το λαιμό του Ρέηντζερ.
   -Τώρα θα πεθάνεις υποστηρικτή της δολοφόνου σκύλας, είπε μέσα από τα σφιγμένα δόντια του.
   Ο Μάικ προσπάθησε να απαλλαγεί από την θανάσιμη αυτή αγκαλιά αλλά δεν μπορούσε, οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν γοργά καθώς ανέπνεε με δυσκολία. Ίσα που αντιλαμβανόταν τη βιάση του Βαλίν να εξουδετερώσει και τον τελευταίο αντίπαλό του για να σπεύσει σε βοήθειά του ίδιου.
   Ο πυροβολισμός ακούστηκε σαν κανονιά στον κλειστό χώρο, ο αντίπαλός του τινάκτηκε στο πλάι με μια τεράστια πληγή στο πλάι του κεφαλιού. Ο Μάικ τινάκτηκε όρθιος και στράφηκε να δει τι έκανε ο Βαλίν αλλά εκείνος είχε μόλις ρίξει αναίσθητο τον τελευταίο άνδρα που αντιμετώπιζε. Ο Μάικ κατάφερε ένα απότομο χτύπημα σε εκείνον που είχε νωρίτερα κλωτσήσει και τον σώριασε πάνω στο πτώμα του συντρόφου του.
   Έχοντας εξουδετερώσει τους αντιπάλους του αναζήτησε την πηγή της απρόσμενης βοήθειάς. Η Νιέβανς στεκόταν όρθια στο μέσον του κελιού και κρατούσε στο χέρι της το πιστόλι του Μακ Γκρέγκορ. Το κοίταζε με ένα βλέμμα περίεργο, απλανές, απομακρυσμένο. Σήκωσε το όπλο και έφερε την κάνη προς το σαγόνι της, το δάκτυλό της άρχισε να σφίγγεται στην σκανδάλη.
   -Μην το κάνεις! είπε ο Μακ Γκρέγκορ και με μια απότομη κίνηση παραμέρισε το όπλο μορφάζοντας καθώς ήταν καυτό ακόμα. Αφόπλισε την κοπέλα και το έβαλε στη θέση του.
   -Ευχαριστώ, της είπε. Σου χρωστώ τη ζωή μου και δεν θα το ξεχάσω.
   -Δεν το έκανα για' σενα, είπε η Νιέβανς κοιτώντας τον στα μάτια, το έκανα για' κεινη. Αν σκότωναν εσάς θα ερχόταν η σειρά της.
   Ένευσε προς την Γκαμπριέλα.
   -Έσωσες τη ζωή μου ωστόσο και σε τιμάει η ειλικρίνειά σου, απάντησε ο Μακ Γκρέγκορ και βηήκε στο διάδρομο όπου έτρεχαν δεσμοφύλακες ειδοποιημένοι από τον πυροβολισμό.

   Επιστρέφοντας στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο ο Μάικ έβγαλε τα ρούχα του και μπήκε κάτω από το ντουζ. Δεν προλάβαινε να κοιμηθεί, κόντευε να ξημερώσει. Είχε κάνει πολλά αυτήν την νύχτα. Οι δεσμοφύλακες και οι συνεργοί τους είχαν ομολογήσει ποιος ήταν ο εργοδότης τους καθώς και την ανάμειξή τους στην οργάνωση Φρουροί της Οικογένειας τα μέλη της οποίας ήδη συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στη δικαιοσύνη.
   Ντύθηκε και ετοιμάστηκε για το δικαστήριο, θα ήταν και η μέρα το ίδιο έντονη.

   Έξω από το δικαστικό μέγαρο η ένταση παρέμενε για μια ακόμα μέρα αμείωτη αν και ο αριθμός εκείνων που ήταν κατά της Γκαμπριέλα είχε μειωθεί αισθητά. Η σύλληψη των Φρουρών της Οικογένειας είχε μαθευτεί και πολλοί αναρωτιούνταν αν είχαν υποστηρίξει το σωστό στη διαμάχη αυτή.
   Μέσα στο δικαστήριο η ατμόσφαιρα ήταν επίσης κάπως τεταμένη ενώ δημοσιογράφοι και κοινό έπαιρναν τη θέση τους. Φήμες έλεγαν πως κάποιος είχε επισκεφθεί τη νύχτα την κατηγορούμενη στο κελί της και της είχε υποσχεθεί ότι θα λάμψει η αλήθεια. Λεγόταν ακόμα πως η ταξιαρχία των Ρέηντζερς είχε αρχίσει έρευνες και γίνονταν συλλήψεις. Η Ράνσομ από ευγνωμωσύνη είχε δοθεί σε αυτόν τον επισκέπτη της και είχαν κάνει έρωτα. Ο Μακ Γκρέγκορ είχε δυσκολευτεί να κρατήσει το γέλιο του ακούγοντας το τελευταίο. Ο ίδιος είχε αφήσει να κυκλοφορήσουν οι φήμες, για να πανικοβάλλει όσα μέλη της οργάνωσης δεν είχαν συλληφθεί ώστε να κινηθούν και να αποκαλυφθούν ή και να παραδοθούν στις αρχές, αλλά τον διασκέδαζε η έκταση που είχαν πάρει. Πάντα τον εντυπωσίαζε η γόνιμη φαντασία εκείνων που διαδίδοντας μια πληροφορία δεν αντιστέκονταν στον πειρασμό να προσθέσουν κάτι δικό τους.
   Πήρε τη θέση του μαζί με τους υπόλοιπους ενόρκους και παρακολούθησε την έλευση της Γκαμπριέλα με την Ιόλη αλλά και του Μπόνακορ. Η κοπέλα φαινόταν για πρώτη φορά να μη φοβάται αν και ήταν προφανώς κουρασμένη από την έλλειψη ύπνου. Η Ιόλη ήταν ανήσυχη, ο Μακ Γκρέγκορ υπέθετε ότι οφειλόταν στο ότι άρχιζαν οι δικοί της μάρτυρες. Δεν την είχε πληροφορήσει για τα όσα είχε συμπεράνει αλλά ο Κένινγκ που θα κατέθετε σήμερα ήταν πλήρως ενήμερος.
   Ο Μπόνακορ ήταν ανήσυχος, είχε πληροφορηθεί τι συνέβει τη νύχτα άραγε; Υπέθετε κάτι ή ήξερε; Ήξερε από την αρχή και τώρα αναμετρούσε τις συνέπειες;
  
   Το χτύπημα του σφυριού του δικαστή Άιρτον σήμανε την έναρξη μιας ακόμα μέρας της δίκης. Η Ιόλη κάλεσε τον πρώτο της μάρτυρα. Ήταν ο ψυχολόγος Άνταμ Ντίνιμαν, ένας μάλλον γεμάτος άνδρας με αρχές καράφλας και γενειάδα. Είχε εξετάσει την Γκαμπριέλα και κατέθεσε τα πορίσματά του. Η Ιόλη είχε μάθει από το λάθος που έκανε ο Μπόνακορ και του είχε δώσει οδηγίες να είναι λιτός, σαφής και σύντομος. Το έκανε και κατάφερε να κρατήσει την προσοχή των ενόρκων. Εξήγησε ότι η Γκαμπριέλα Ράνσομ ήταν από τη φύση της ευαίσθητη και η κακοποίηση που είχε υποστεί ήταν αρκετή για να τη φέρει σε κατάσταση σοκ. Στην κατάσταση αυτή, όπως και σε καμία άλλη, δεν ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει εσκεμμένο φόνο.
   Ο Μπόνακορ διάλεξε να μην εξετάσει τον μάρτυρα, δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει τα επιχειρήματα που είχε χρησιμοποιήσει η Ιόλη, θα έδειχνε αδυναμία, και πέραν αυτών δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τα πορίσματα του ειδικού.
   Ο επόμενος μάρτυρας της Ιόλης ήταν ο λοχίας Άλαν Κένινγκ. Ο Ρέηντζερ με την επίσημη στολή του προχώρησε ευθυτενής ακούγοντας το όνομά του. Περνώντας από μπροστά από τις θέσεις των ενόρκων στράφηκε και “χτύπησε” προσοχή φέρνοντας το χέρι στο μπερέ του. Ο Μακ Γκρέγκορ ανταπέδωσε το χαιρετισμό με μια κλίση του κεφαλιού και συγκράτησε το χαμόγελό του, δεν προβλεπόταν κάτι τέτοιο και ήταν σίγουρος πως ο Κένινγκ το είχε κάνει για να νευριάσει τον Μπόνακορ.
   -Ο προηγούμενος μάρτυρας μας εξήγησε ότι η Γκαμπριέλα δεν είναι ικανή για φόνο καθώς και το σοκ που εκείνη η μέρα της προκάλεσε, πήρε το λόγο η Ιόλη αφού ο Κένινγκ κάθισε στη θέση του μάρτυρα. Τώρα με τη βοήθεια του παρόντος μάρτυρα θα δούμε τα γεγονότα αυτά και το τι ήταν εκείνο που πραγματικά έγινε. Για τα πρακτικά πείτε μας το όνομά σας.
   -Ονομάζομαι Άλαν Κένινγκ, λοχίας των Ρέηντζερς.
   -Που υπηρετείτε;
   -Στη στρατιωτική βάση Ντάουνβιου.
   -Όπου και είσασταν υπηρεσία την νύχτα που μας ενδιαφέρει, σωστά;
   -Ήμουν μαζί με το λοχία Τίμπετς στην περίπολο με δρομολόγιο Α6. Στη διάρκεια του δρομολογίου μας βρήκαμε στο δρόμο την Γκαμπριέλα Ράνσομ.
   -Σε τι κατάσταση;
   -Ήταν γυμνή, γεμάτη αίμα και σε κατάσταση σοκ.
   -Ήταν τραυματισμένη;
   -Τραυματισμένη; Όχι, το αίμα δεν ήταν δικό της.
   Ο Μπόνακορ τινάχτηκε όρθιος και φώναξε:
   -Ένσταση κύριε πρόεδρε! Δεν θα μπορούσε να ξέρει την προέλευση του αίματος. Σιγά μην είναι και ο σούπερμαν και έχει ακτίνες Χ στα μάτια.
   Ο Κένινγκ κοίταξε τον εισαγγελέα που ανταπέδωσε το βλέμμα υψώνοντας το φρύδι ειρωνικά.Περίμενε μια οργισμένη απάντηση του μάρτυρα όπως είχε συμβεί κι άλλη φορά στο δικαστήριο. Ο Ρέηντζερ όμως απάντησε με ηρεμία χωρίς όμως να κρύβει την περιφρόνησή του για την άγνοιά του.
   -Έχω συμμετάσχει σε πολλές εκστρατείες, έχω σκοτώσει πολλούς και έχω δει ακόμα περισσότερους να πεθαίνουν. Ξέρω αν το αίμα κάποιου είναι από τραυματισμό ή από άλλον. Αν ήταν δικό της δεν θα περπατούσε καν. Το αίμα ήταν από άλλον που είχε χτυπηθεί καίρια και βρισκόταν αντικριστά της.
   Ο Μπόνακορ κάθισε στη θέση του νιώθοντας ηλίθιος που δεν είχε σκεφθεί ότι υπήρχε απλή και λογική εξήγηση και με μια αδιόρατη ανησυχία να τον στοιχειώνει για το τι άλλο θα μπορούσε να πει ο Ρέηντζερ.
   -Πως βγάλατε τα συμπεράσματα αυτά; ρώτησε η Ιόλη αρπάζοντας την ευκαιρία.
   -Τόσο αίμα ήταν από ένα χτύπημα που άνοιξε κύρια φλέβα ή αρτηρία. Και από τον τρόπο που είχε λουστεί με το αίμα ήταν απλό να συμπεράνω ότι ήταν αντικριστά.
   -Και αν ήταν ξαπλωμένη;
   -Τότε βρισκόταν από πάνω της.
   Ο Μπόνακορ χαμογέλασε. Δεν έπρεπε μάλλον να φοβάται τον Ρέηντζερ, η κατάθεσή του στήριζε τα λεγόμενα της κατηγορούσας αρχής.
   -Αυτά τα σκεφθήκατε εκείνη την ώρα;
   -Όχι εκείνη την ώρα. Εκείνη την ώρα φροντίσαμε να τη μεταφέρουμε σε νοσοκομείο. Τα σκέφτηκα πιο μετά, τα έχω συμπεριλάβει στην αναφορά μου στην εκτίμηση της καταστάσεως.
   -Έγιναν έρευνες μετά την εύρεση της Γκαμπριέλα στο δρόμο;
   -Ναι αλλά σταμάτησαν όταν ανέλαβε η αστυνομία που ήταν εκείνη που βρήκε τον τόπο του εγκλήματος.
   -Ξέρετε ότι ο κύριος Μακ Γκρέγκορ αναγνώρισε το όπλο του εγκλήματος ως όπλο που χρησιμοποιείται από τους Ρέηντζερς;
   -Το γνωρίζω, είπε ο Κένινγκ με ένα χαμόγελο, ο κύριος Μακ Γκρέγκορ είναι από τους καλύτερους αξιωματικούς που γνωρίζω και δεν με ξαφνιάζει που το αναγνώρισε. Τώρα ξέρω περισσότερα όμως.
   -Όπως;
   -Το όπλο αυτό δηλώθηκε σαν απωλεσθέν σε εκστρατεία. Πρέπει να διευκρινίσω ότι μόνο μια τέτοια περίπτωση δικαιολογεί απώλεια οπλισμού στο σώμα.
   -Ποιος απώλεσε το εν λόγω όπλο;
   -Όπως αποδεικνύεται δεν το απώλεσε αλλά το δήλωσε μόνο έτσι αφού τελικά το είχε ακόμα στην κατοχή του και πέθανε απ' αυτό. Το όπλο αυτό το έκλεψε από τους Ρέηντζερς ο Άντονι Βάλμοντ.
   Ψίθυροι ακούστηκαν στην αίθουσα, η αποκάλυψη αυτή είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Η Ιόλη κινήθηκε γρήγορα για να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα.
   -Πιστεύετε ότι το είχε μαζί του λοιπόν όλο τον καιρό; ρώτησε.
   -Για όλο τον καιρό δεν ξέρω αλλά εκείνη τη μέρα ναι. Και ξέρω το γιατί επίσης, είπε ο Κένινγκ.
   -Τι εννοείτε; η Ιόλη δεν ήταν η μόνη που είχε ξαφνιαστεί από τη δήλωση αυτή. Όταν είχαν μιλήσει για την κατάθεσή του ο Ρέηντζερς δεν της είχε πει τίποτα τέτοιο.
   -Ο Άντονι Βάλμοντ είχε σχεδιάσει να βιάσει και μετά να σκοτώσει την κατηγορούμενη.
   -Ένσταση! βρυχήθηκε ο Μπόνακορ. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη για κάτι τέτοιο.
   Ο Κένινγκ κοίταξε απαξιωτικά τον εισαγγελέα.
   -Εσύ λες πως...... ξεκίνησε να λέει αλλά ο δικαστής τον διέκοψε.
   -Αυτό που λέτε είναι πολύ σοβαρό λοχία, είπε ο Άιρτον, μπορείτε να το στηρίξετε; Όπως είμαι σίγουρος ότι αντιλαμβάνεστε μια τέτοια κατηγορία αποτελεί απόδειξη ότι η κατηγορούμενη βρισκόταν σε κατάσταση νόμιμης άμυνας. Αλλάζει πολλά.
   -Ο Άντονι Βάλμοντ μετείχε σε μια εκστρατεία με τους Ρέηντζερς. Ήταν ειρηνευτική αποστολή στη Γκάνα. Γίναμε μάρτυρες μιας σφαγής εκεί.....
   Διηγήθηκε αυτά που είχε συμπεράνει ο Μακ Γκρέγκορ και με τα οποία και ο ίδιος συμφωνούσε αφού είχε πάρει μέρος στην ειρηνευτική αποστολή και σε εκείνη την μνημειώδη μάχη.
   -Εικασίες! Βρυχήθηκε ο Μπόνακορ.
   -Περιμένετε να κάνετε ερωτήσεις όταν θα εξετάζετε τον μάρτυρα, είπε ο Άιρτον.
   -Πιστεύετε δηλαδή ότι ο σκοπός του Άντονι Βάλμοντ ήταν να μιμηθεί τις πράξεις αυτές αλλά η Γκαμπριέλα κατάφερε να ξεφύγει; ρώτησε η Ιόλη.
   -Αυτό ακριβώς, είπε ο Κένινγκ.
   -Δεν έχω άλλη ερώτηση.
   -Κύριε Μπόνακορ.
   Ο εισάγγελεας σηκώθηκε και προχώρησε προς την θέση του μάρτυρα. Έφτασε σε μια απόσταση μικρότερη από μέτρο από τον μάρτυρα πριν σταματήσει. Είχε εντυπωσιακό παρουσιαστικό και αυτή η τακτική πτοούσε υποσυνείδητα πολλές φορές τους μάρτυρες των αντιδίκων του. Όχι αυτήν την φορά, ο Κένινγκ είχε αντιμετωπίσει και χειρότερες συνθήκες από αυτές, είχε βρεθεί σε καταστάσεις που άλλοι θα χαρακτήριζαν απελπιστικές και είχε επιζήσει. Τώρα δεν θα μπορούσε να τον πτοήσει ο εισαγγελέας με το υπεροπτικό ύφος του.
   -Κυρίε Κένινγκ....
   -Λοχία Κένινγκ, διόρθωσε ο Ρέηντζερ κάνοντας πολλούς στο ακροατήριο να γελάσουν.
   -Λοχία Κένινγκ, είπε ο Μπόνακορ τιθασεύοντας το θυμό του για τον εμπαιγμό του μάρτυρα που απειλούσε ξαφνικά να μετατρέψει το θρίαμβό του σε παταγώδη αποτυχία. Έχετε σπουδάσει ψυχολογία;
   -Όχι.
   -Άρα όσα μας είπατε είναι προσωπική σας γνώμη που δεν έχει κάποιο έρεισμα.
  -Αν εσύ βρεις άλλη επαρκή εξήγηση που να περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία να μου ξηλώσεις τα γαλόνια, απάντησε ο Κένινγκ.
   Ο Άιρτον χτύπησε το σφυρί του στην έδρα δυο φορές για να σταματήσει τα γέλια που είχαν ξεσπάσει στην αίθουσα και μετά στράφηκε στον λοχία που αντάλλασε φονικές ματιές με τον εισαγγελέα.
   -Άλλο ένα τέτοιο και θα τιμωρηθείτε για ασέβεια στο δικαστήριο μάρτυς.
   -Μάλιστα εξοχώτατε, είπε τυπικά ο Κένινγκ.
   -Λοιπόν, δεν έχετε κατάρτιση που να σας επιτρέπει αντικειμενική άποψη για αυτά που καταθέσατε και που είναι προφανώς προσωπική γνώμη, είπε ο Μπόνακορ, έτσι δεν είναι;
  -Όχι. Κάτι που μαθαίνεις στις ειδικές δυνάμεις αν θες να μείνεις ζωντανός σε συνθήκες εκστρατείας είναι να εκτιμάς σωστά τις καταστάσεις. Είμαι σίγουρος για όσα είπα, το έχω ξαναδεί. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι κράτησε το μαχαίρι για ενθύμιο, πράγμα που συμβαίνει, και ακόμα ότι το είχε μαζί του σαν μέσο αυτοπροστασίας, πως εξηγούνται τα τέσσερα πασαλάκια; Ήθελε να τη δέσει και να τη βιάσει όπως είδε να γίνεται στη Γκάνα.
   -Το σκηνικό είχε στηθεί από την κατηγορούμενη.
   -Δεν βρέθηκαν δακτυλικά της αποτυπώματα σε κανένα από τα αντικέιμενα αυτά, σωστά; αντέτεινε ο Κένινγκ.
   Ο Μπόνακορ κατάλαβε πως δεν θα κατάφερνε τίποτα με αυτόν τον μάρτυρα.
   -Δεν έχω άλλες ερωτήσεις, είπε.
   Ο Άιρτον ανακοίνωσε την διακοπή για μεσημέρι. Κανένας δεν κινήθηκε από το ακροατήριο για να μη χάσει τη θέση του για τη συνέχεια. Όλοι ήθελαν να ακούσουν την επόμενη κατάθεση, είχε έρθει η ώρα της Γκαμπριέλα να καταθέσει.

Ο Πρώτος Ένορκος 21

Author: Νυχτερινή Πένα /

   Η συνέχεια της δίκης έγινε με την κατάθεση του τελευταίου μάρτυρα της κατηγορούσας αρχής που ήταν ο ψυχολόγος Κόλιν Κοπέλιους. Είχε εξετάσει την Γκαμπριέλα και είχε έρθει στη δίκη για να καταθέσει για την ψυχική της υγεία και τη δυνατότητα να οργανώσει και να εκτελέσει ένα έγκλημα. Ήταν ένας αδύνατος ανθρωπάκος ντυμένος με ένα κουστούμι που του ήταν μάλλον φαρδύ και με το ενοχλητικό συνήθειο να ανοιγοκλείνει πολύ συχνά τα μάτια του, κάτι που τον έκανε να μοιάζει συνέχεια ξαφνιασμένος από κάτι. Η κατάθεσή του ήταν απολύτως προβλέψιμη και αφάνταστα βαρετή. Είχε την τάση να υποστηρίζει κάθε του απάντηση με ρητά και απόψεις επιστημόνων και ερευνητών κάνοντας την κατάθεσή του μακροσκελή και κουραστική. Το συμπέρασμα, που ο Μπόνακορ συνόψισε σε λίγες φράσεις, ήταν ότι η κατηγορούμενη διέθετε την θέληση και την ψυχική δύναμη ώστε να εκτελέσει ένα προμελετημένο έγκλημα. Το σοκ μετά ήταν θέμα κάποιας προσωρινής υστερίας ή καθαρή προσποίηση.
   Η Ιόλη πήρε το λόγο. Η κατάθεση του Κοπέλιους είχε πάρει πολύ χρόνο και μπορούσε να δει πως οι ένορκοι είχαν κουραστεί, δεν είχε νόημα να δοκιμάσει να αντικρούσει τα επιχειρήματα του ψυχολόγου, θα είχε δικό της αντίστοιχο μάρτυρα. Απλά θα αποδείκνυε την προκατάλειψη της γνώμης του.
   -Δόκτωρ Κοπέλιους, έχετε καταθέσει σε πολλές δίκες;
   -Σε τριάντα.
   -Έχετε βρει ποτέ σε δίκη τον κατηγορούμενο ψυχολογικά ανήμπορο για έγκλημα ή στερημένο από λογική ή συναίσθηση ή ότι πρέπει να απαλλαγεί;
   -Όχι σε καμία.
   -Σε καμία; Όλοι ήταν στυγνοί δολοφόνοι;
   -Υποθέτω.
   -Ή πολύ απλά δεν κάνατε τη γνωμάτευση που έπρεπε αλλά αυτήν που ήθελε ο εισαγγελέας, είπε η Ιόλη. Δεν έχω άλλη ερώτηση.
   -Πολύ καλά, είπε ο δικαστής. Μιας και ο κύριος Μπόνακορ δήλωσε πως δεν έχει άλλο μάρτυρα πρέπει να σας ρωτήσω. Είστε έτοιμη να ξεκινήσετε με τους δικούς σας αύριο;
   -Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
   -Διακόπτουμε για αύριο το πρωί, είπε ο Άιρτον και χτύπησε το μικρό σφυρί του.

   Το ελικόπτερο απογειώθηκε με ένα ελαφρύ τίναγμα. Καθισμένος δίπλα στην ανοιχτή πλαινή πόρτα ο Μάικ Μακ Γκρέγκορ κοίταζε κάτω το έδαφος που όλο και απομακρυνόταν. Το πεδίο της μάχης ήταν σπαρμένο με πτώματα. Οι αντάρτες είχαν πληρώσει με μεγάλες απώλειες αυτήν την επίθεση, μεταξύ τους και ο Γκοριόμου, ο αρχηγός τους και κύριος υπεύθυνος της σφαγής του Σάκρεβας Κούνα. Ήταν εκείνος που τον είχε τραυματίσει αλλά ο Μακ Γκρέγκορ τον είχε σκοτώσει.
   Η γυναίκα με το μωρό στην αγκαλιά στο απέναντι κάθισμα τον κοίταζε. Της χάρισε ένα κουρασμένο χαμόγελο. Έγειρε το κεφάλι του πίσω.
   -Είσαι ευλογημένος, είπε η γυναίκα. Έβαλες το κεφάλι σου στο στόμα του λιονταριού και βγήκες ζωντανός και έσωσες και' μας.
   Είχαν πάει όλα καλά τελικά. Ο Γκοριόμου ήταν νεκρός, οι αντάρτες είχαν τραπεί σε φυγή και είχαν καταφέρει να διασώσουν και τους πρόσφυγες. Από τους Ρέηντζερς δεν είχε μείνει κανένας χωρίς να τραυματιστεί λιγότερο ή περισσότερο αλλά κανένας νεκρός. Όλα καλά.

   Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε το ταβάνι όπου τα φώτα από έξω σχημάτιζαν διάφορα σχέδια. Η εκστρατεία στη Γκάνα, κωδική ονομασία Ανθρωπιστική Ασπίδα. Επιτέλους ήξερε τι ήταν αυτό που τον είχε στοιχειώσει τόσες μέρες. Επιτέλους είχε ένα μέρος της απάντησης και ίσως μπορούσε να δει και την υπόλοιπη.
   Σηκώθηκε από το κρεβάτι του και προχώρησε στο μπάνιο με την υπερένταση να τον γεμίζει διώχνοντας τη νύστα και την κόπωση. Έσκυψε στο νιπτήρα και έριξε στο πρόσωπό του λίγο νερό, ο χρυσός σταυρός που φορούσε έλαμψε καθώς έπεσε πάνω του το φως από τις δυο λάμπες πάνω από το νιπτήρα.
   -Για όνομα... αυτό είναι. Πως δεν το σκέφθηκα; μονολόγησε.
   Ντύθηκε βιαστικά και βγήκε στο διάδρομο. Δυο λεπτά αργότερα έμπαινε στο τζιπ στη θέση του οδηγού του οποίου καθόταν ο Βαλίν.
   -Που πάμε; ρώτησε εκείνος.
   -Στη φυλακή, είπε ο Μακ Γκρέγκορ, έχω κάποιες ερωτήσεις να κάνω στην Γκαμπριέλα Ράνσομ.
   -Γιατί;
   -Γιατί ξέρω πια τι έγινε εκείνο το βράδυ.
 
   Το τηλέφωνο που χτύπησε δεν ξύπνησε την Έλεν Βάλμοντ. Η τρομερή γυναίκα καθόταν σε μια πολυθρόνα στο σκοτεινό δωμάτιό της. Μέσα στην ησυχία και το σκοτάδι κατέστρωνε σχέδια για την παραδειγματική όσο και σκληρή τιμωρία εκείνης που σκότωσε το γιο της. Υπολόγιζε το ενδεχόμενο να μην πετύχει ο Μπόνακορ τη θανατική καταδίη και να ήταν η ποινή μόνο φυλάκισης που δεν της αρκούσε ακόμα και αν ήταν ισόβια. Ήθελε να την κάνει να πληρώσει, να την πονέσει, να τη βασανίσει.
   Το τηλέφωνο δεν την ξύπνησε αλλά την ενόχλησε διακόπτοντας τα σχέδιά της. Πήρε το ακουστικό και με τον συνηθισμένο της αυταρχικό τόνο είπε:
    -Εμπρός.
    -Ο Μακ Γκρέγκορ μόλις έφτασε στη φυλακή και ζήτησε να δει την Ράνσομ.
    -Με ποιο δικαίωμα; Είναι ένορκος δεν μπορεί να δει την κατηγορούμενη!
   -Είναι και αξιωματικός των Ρέηντζερς και η ταξιαρχία άνοιξε και πάλι την υπόθεση μετά την παρουσίαση του όπλου του εγκλήματος.
   -Κανονίστε τον, και εκείνον και την άλλη. Να φανεί ότι υπήρχε ερωτική σχέση και ήθελε να τη βοηθήσει να αποδράσει, πρόσταξε η Βάλμοντ χωρίς κανένα συναίσθημα να φανεί στο πρόσωπό της καθώς διέταζε έναν διπλό φόνο. Μη σας νοιαζει για τα λεφτά, θα αμειφθείτε αδρά.

   Η Γκαμπριέλα κοιμόταν τον ανήσυχο ύπνο που είχε κάνει και τις προηγούμενες νύχτες στη φυλακή. Τυλιγόταν με τα σκεπάσματα σφιχτά και έσφιγγε τις άκρες στα χέρια της όχι τόσο για το κρύο όσο προσπαθώντας να νιώσει κάπως προστατευμένη, σχετικά ασφαλής. Αν και η απειλή της Νιέβανς την είχε απαλλάξει από κάθε κακομεταχείριση δεν έπαυε να φοβάται ότι οι βασανιστές της θα επέστρεφαν νύχτα για να συνεχίσουν το σαδιστικό παιχνίδι τους.
   Ακούγοντας βήματα στο διάδρομο που βρισκόταν το κελί της τινάκτηκε καθιστή στο κρεβάτι της και κοίταξε την πόρτα. Άρχισε να τρέμει και ένιωσε να παραλύει, αναγνώριζε τα βήματα, είχαν χαραχτεί με πυρωμένο σίδερο στην ψυχή της. Βήματα κοφτά και βαριά όπως τα χτυπήματά του. Η Νιέβανς ξύπνησε και κοίταξε την Γκαμπριέλα αλλά δεν πρόλαβε να μιλήσει, η πόρτα άνοιξε.
   -Εδώ, είναι, είπε ο δεσμοφύλακας και η Γκαμπριέλα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα λυγμό. Ήταν ο ίδιος άνδρας που της είχε πει ό,τι ήταν θεοί για εκείνη.
   -Ευχαριστώ, μπορείς να πηγαίνεις, είπε μια ήσυχη φωνή που δεν αναγνώρισε.
   -Δεν μπορείτε να μείνετε μόνοι σας με την κρατούμενη!
   -Έχεις άδεια χειρισμού απορρήτων δεσμοφύλακα; απάντησε μια φωνή που αναγνώρισε ως του Μακ Γκρέγκορ.
   -Γιατί αυτός έχει;
   -Αυτός ήταν εκεί, δεν του χρειάζεται.
   -Θα πάω στο διευθυντή!
   -Δεν σε εμποδίζει κανείς.
   Ο Μάικ Μακ Γκρέγκορ άφησε το δεσμοφύλακα να απομακρυνθεί πριν πει στον Βαλίν:
  -Γουίλλιαμ, μείνε εδώ και εμπόδισε να μπει στο κελί πριν τελειώσω οποιοσδήποτε, χωρίς χρήση βίας ει δυνατόν, με βία αν είναι απαραίτητο.
  Μπήκε στο κελί και κοίταξε την Γκαμπριέλα, κάθησε στην άκρη του κρεβατιού. Εκείνη τον κοίταξε λιγότερο φοβισμένη τώρα. Κάτι μέσα της της έλεγε ότι αν υπήρχε κάποιος που ήταν με το μέρος της ήταν ο άνδρας που βρισκόταν μπροστά της.
   -Πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη, είπε ο Ρέηντζερ.
  Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει από εκείνον και δεν το έκρυψε. Ο Μακ Γκρέγκορ χαμογέλασε μελαγχολικά.
   -Έπρεπε να το έχω καταλάβει από τότε στο νοσοκομείο, αυτό που ψέλλισες, ο τρόμος που σου προκάλεσε ο Γουίλλιαμ έστω και άθελά του..... Δεν θα είχες υποφέρει τα όσα υπέφερες, η μόνη μου ίσως δικαιολογία είναι ότι ήμουν εξασθενημένος εκείνη την νύχτα. Είχα επιστρέψει τραυματίας.
   -Δεν καταλαβαίνω.
   -Όταν είμασταν στη Γκάνα, την πρώτη φορά που πήγαν Ρέηντζερς εκεί, ανακαλύψαμε τις σφαγές που είχε κάνει ένας ντόπιος πολέμαρχος στην περιοχή Σάκρεβας Κούνα. Είχαν εκτελέσει άνδρες και παιδιά και έιχαν βιάσει όλες τις γυναίκες από την εφηβεία και πάνω, μετά τους είχαν κόψει το λαιμό. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα το' βρισκε αποτρόπαιο, ένας διεστραμμένος θα το' βρισκε καλή ιδέα. Δυστυχώς για' σενα ο Άντονι Βάλμοντ ανήκε στη δεύτερη κατηγορία και οι εικόνες που αντίκρισε στη Γκάνα του έδωσαν μια μακάβρια ιδέα. Δεν ξέρω γιατί διάλεξε εσένα για να την πραγματοποιήσει ή γιατί στο δεδομένο χρόνο.
   Η Γκαμπριέλα δεν είπε τίποτα. Κάτι είχε αρχίσει να κινείται κάτω από το μαύρο πέπλο που σκέπαζε τα γεγονότα εκείνης της μέρας.
   -Έφυγε από την εταιρία και σε περίμενε. Προσποιήθηκε πως είχε κάποιο προβλημα με το αυτοκίνητό του και εσύ σταμάτησες. Σε νάρκωσε με κάποιο μέσο και σε μετέφερε στην ήδη ετοιμασμένη θέση όπου σκόπευε να σε βιάσει και να σε σκοτώσει.
   -Αρρωστημένο καθίκι, είπε η Νιέβανς με αποστροφή.
   Η Γκαμπριέλα δεν μίλησε και πάλι, είχε αρχίσει να θυμάται με κάθε λεπτομέρεια και εκείνα που πριν ήταν χαμένα στη λήθη του σοκ.
   -Σάκρεβας Κούνα, είπε σιγανά. Έχω δει φωτογραφίες....
   -Αυτό ψιθύρισες στο νοσοκομείο, έπρεπε να το έχω καταλάβει. Ο Βαλίν έσκυψε από πάνω σου και άρχισες να ουρλιάζεις. Γιατί; Μέχρι πριν λίγες ώρες αυτό ήταν που δεν καταλάβαινα – το είχα δει αλλά δεν το συνειδητοποιούσα – είδες τη μεταλλική ταυτότητα που κρεμόταν στο λαιμό του και μέσα στο σοκ σου νόμιζες ότι είχες πέσει και πάλι στα χέρια του Βάλμοντ που φορούσε επίσης την ταυτότητα που είχε από τη θητεία του στο στρατό. Σκότωσες σε αυτοάμυνα Γκαμπριέλα Ράνσομ και το χτύπημα που έδωσες δεν είχε καν το στόχο να σκοτώσει, ήθελες μόνο να ξεφύγεις.
   -Τι θα κάνετε με αυτά που ανακαλύψατε;
   -Θα φροντίσω να ειπωθούν στο δικαστήριο.
   Η Γκαμπριέλα τον κοίταξε με μάτια που είχαν αρχίσει να βουρκώνουν.
   -Μάικ, είπε ήσυχα ο Βαλίν, έχουμε πρόβλημα.
   -Τι είδους πρόβλημα;
   -Τους είδους μερικών τύπων που έρχονται κατά δω με δολοφονικές διαθέσεις.