Ημερολόγιο Συγγραφέα 3

Author: Νυχτερινή Πένα /

Οποιοδήποτε χρόνο μπορώ να εξοικονομήσω τον αφιερώνω στο γράψιμο. Έχω περιορίσει κατά πολύ και σχεδόν απόλυτα τις ανούσιες κοινωνικές εκδηλώσεις και παρίσταμαι μόνο σε εκείνες που σημαίνουν όντως κάτι για’ μενα. Έτσι είναι η δουλειά κυρίως που καταναλώνει τον χρόνο μου. Προσπαθώ να έχω χρόνο κάθε μέρα και σπανίως δεν μένει καθόλου χρόνος για να γράψω. Απλά πάντα θέλω να έχω περισσότερο!

Από το χρόνο που έχω για γράψιμο, ο αγαπημένος μου είναι στα άκρα της ημέρας, το πολύ πρωί ή το πολύ βράδυ όταν έξω απλώνεται η σιγαλιά και είμαι μόνος να γράφω, σαν να υπάρχουν μόνο οι κόσμοι που ταξιδεύω με την φαντασία μου. Δεν θα αντάλλασσα με τίποτα τις στιγμές αυτές που κάθομαι και γράφω στη σιγαλιά της νύχτας με τα βιβλία και τις σημειώσεις γύρω μου και με το μυαλό μου να ταξιδεύει στα ατελείωτα πιθανά μονοπάτια που μπορούν να πάρουν οι ιστορίες μου.

Η Τελευταία Υπόκλιση

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το προτελευταίο έργο του Ντόιλ με τον Σέρλοκ Χολμς, αλλά αυτό που περιέχει την τελευταία ιστορία περιπέτεια στη ζωή του μεγάλου ντετέκτιβ. Η Τελευταία Υπόκλιση είναι μια ξεχωριστή ιστορία ενώ ξεχωρίζει και η ιστορία του Θνήσκοντος Ντετέκτιβ, όχι ότι οι άλλες ιστορίες δεν είναι καλές. Είναι πάντα οι ίδιες απολαυστικές ιστορίες που έκαναν το όνομα του Ντόιλ αθάνατο.

Ένα Φιλί Για Αντίο

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ακόμα και σήμερα η πόλη μου είναι ένα από τα πιο όμορφα και ανοιχτά προάστια της Αθήνας. Όταν ήμουν όμως έφηβος η πόλη ήταν πολύ πιο αραιοκατοικημένη με μεγάλες εκτάσεις ελεύθερες για αυτοσχέδια ποδοσφαιρικά γήπεδα όπου παίζαμε αγώνες μέχρι τελικής πτώσεως ή για άλλα παιχνίδια.
Ένα βράδυ του φθινοπώρου από εκείνα που αρχίζει να σουρουπώνει νωρίς, είχαμε μαζευτεί μια αρκετά μεγάλη παρέα και αποφασίσαμε να παίξουμε κρυφτό, μιας και είχαμε και κοπέλες ανάμεσά μας. Για εκείνους που το παιχνίδι μπορεί να είναι ξένο να πω ότι συνίσταται στο εξής, χωριζόμαστε σε δύο ομάδες, η μια κρύβεται και η άλλη την αναζητά, αν εκείνη που ψάχνει τους βρει όλους κερδίζει αν δεν βρει κάποιον τότε έχουν κερδίσει οι αντίπαλοί της.
Ωστόσο όσο συζητούσαμε για το τι θα κάνουμε εμένα η προσοχή μου ήταν στραμμένη περισσότερο στην Μαρία παρά στη συζήτηση για το παιχνίδι και τον χωρισμό των ομάδων. Η Μαρία ήταν από τους πιο καινούριους κατοίκους της γειτονιάς, ενώ οι περισσότεροι γνωριζόμασταν από τότε που μποσουλούσαμε ακόμα εκείνη είχε δύο χρόνια μόνο εδώ. Ήταν μια όμορφη κοπέλα με μπουκλωτά καστανά μαλλιά και φωτεινά μάτια. Ήταν εξαιρετικά ντροπαλή και πολύ σπάνια έπαιρνε το λόγο, είχε χρειαστεί στο παρελθόν κάμποσες φορές να την προστατέψω από υπερβολικά πειράγματα. Και επειδή ήμουν και κάπως σωματώδης πάντα με άκουγαν και το σταματούσαν. Απόψε έδειχνε κάπως αφηρημένη, σαν κάτι άλλο να απασχολούσε τη σκέψη της από το παιχνίδι. Την έπιασα να με κοιτάζει αλλά δεν είπε τίποτα.
Ξεκινήσαμε το παιχνίδι. Η ομάδα που θα έψαχνε άρχισε με κλειστά μάτια να μετράει δυνατά το χρόνο μας για να κρυφτούμε. Στα πρώτα δευτερόλεπτα όλοι κοιτάζαμε ένα γύρο για το που θα κρυφτούμε και μετά αρχίζαμε να τρέχουμε σαν τρελοί. Η δική μου προτίμηση ήταν ένα κτίριο υπό κατασκευή στην άκρη της περιοχής που παίζαμε. Με τη νύχτα να πλησιάζει ήταν λίγοι που θα τολμούσαν να το διακινδυνεύσουν στο πηχτό σκοτάδι που επικρατούσε μέσα αλλά εγώ πήγα κατευθείαν εκεί και ακολούθησαν κάποιοι. Αυτοί πήγαν πάνω, εγώ κάτω στο υπόγειο όπου κάποτε θα κατασκευάζονταν αποθήκες και θέσεις πάρκινγκ. Το σκοτάδι ήταν σχεδόν απόλυτο αλλά είχα ξανακατέβει και ήξερα τι να προσέχω. Άκουσα βήματα πίσω μου και γύρισα, ήταν η Μαρία.
-Να’ ρθω μαζί σου; με ρώτησε με την ήσυχη φωνή της.
Της έκανα νόημα και ήρθε κοντά μου αλλά πριν προχωρήσουμε στο σκοτάδι ένιωσα το χέρι της να γλιστράει στο δικό μου. Είτε φοβόταν μη σκοντάψει είτε την φόβιζε το σκοτάδι, δεν ήξερα ποιο από τα δύο αλλά δεν με πείραζε καθόλου που το είχε κάνει. Το άγγιγμά της ήταν απαλό παρότι κρατιόταν καλά από το χέρι μου. Φτάσαμε στο υπόγειο και σταθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Χαλάρωσα το κράτημα μου αλλά η Μαρία δεν τράβηξε το χέρι της.
Άκουσα την άλλη ομάδα να ανακοινώνει ότι ξεκινάει το ψάξιμο και μετά μια κίνηση στο σκοτάδι. Κάτι κινείτο κάπου στο βάθος, πιθανότατα ποντικός ή γάτα, πιο σπάνια αλεπού από το κοντινό βουνό. Ένιωσα το χέρι της Μαρίας να με σφίγγει. Είχε φοβηθεί. Εγώ συνέχισα να την κρατώ και να ακούω την ανάσα της δίπλα μου και δεν θα με πείραζε αν αυτό το παιχνίδι κρατούσε ώρες.
Τους βρήκαν όλους εκτός από εμάς και όταν το παραδέχθηκαν ξεκινήσαμε να βγούμε από το αβυσσαλέο σκοτάδι που μας κάλυπτε. Πριν βγούμε στο φως η Μαρία, που κρατούσε ακόμα το χέρι μου, γύρισε και με κοίταξε. Το βλέμμα της ήταν γεμάτο τρυφερότητα αλλά και κάτι άλλο, λύπη; Τεντώθηκε λίγο και με φίλησε απαλά στα χείλη. Το άγγιγμά της ήταν τρυφερό σαν βελούδο και ανάλαφρο σαν σύννεφο. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, ή μήπως ήταν ολόκληροι αιώνες; έκανε πίσω και ψιθύρισε:
-Αν μόνο μπορούσα να μείνω.
Μετά προχώρησε και βγήκε έξω και την ακολούθησα. Το επόμενο πρωί έφυγε από την πόλη. Ο πατέρας της ήταν στέλεχος μιας μεγάλης κατασκευαστικής εταιρίας και μετακινούταν συχνά. Δεν την είδα ποτέ ξανά και δεν μπόρεσα να την ξαναβρώ.

Κράτησα αυτήν την ανάμνηση σαν πολύτιμο θησαυρό στην καρδιά μου αργότερα όταν έφυγα από το σπίτι μου για σπουδές και μετά για τη στρατιωτική μου θητεία. Όταν ένιωθα μόνος ή απογοητευμένος σκεφτόμουν αυτό το άδολο τρυφερό φιλί για να πάρω θάρρος.

Ραδιοτηλεοπτικές Άδειες

Author: Νυχτερινή Πένα /

Δεν είμαι φίλος της τηλεόρασης, να το ξεκαθαρίσω αυτό, δεν βλέπω ούτε μια ώρα την εβδομάδα. Σε ένα παλαιότερο κομμάτι είχα αναφερθεί στην άποψη του Κινγκ ότι η τηλεόραση σκοτώνει την έμπνευση. Αυτό είναι άλλο θέμα όμως και άλλο αυτό που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες.
Σαν κράτος η κάθε κυβέρνηση πρέπει να βάλει κανόνες και να απαιτεί και να επιβάλλει την τήρησή τους. Αν ένα κανάλι τους παραβιάζει ή δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του, όπως και σε άλλους κλάδους συμβαίνει κλείσε το. Αλλά όχι να περιορίζεις τον αριθμό τους, όποιος θέλει πρέπει να μπορεί να εκφραστεί και να δοκιμάσει την δυνατότητά του στο χώρο. Το να πεις ότι θα υπάρχουν μόνο τέσσερα δεν είναι νόμος, είναι καταπάτηση των κανόνων της αγοράς και ακόμα περισσότερο είναι καταπάτηση της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, κατοχυρωμένης από το σύνταγμα. Σήμερα είναι τα κανάλια, αύριο θα είναι κάτι άλλο, το ραδιόφωνο ίσως, ή μήπως οι εκδοτικές επιχειρήσεις;

Αυτή δεν είναι μια πορεία σύνεσης, ελπίζω ότι θα το καταλάβουν οι κυβερνώντες πριν κάνουν ανεπανόρθωτες κινήσεις.

Η Έφεση

Author: Νυχτερινή Πένα /

Όταν η Εταιρία Χημικών Κρέιν καταδικάζεται για κακή διαχείριση των τοξικών της αποβλήτων που έχουν μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα μιας περιοχής, η μετοχή της κατρακυλάει προκαλώντας ζημιά ενός δισεκατομμυρίου. Ο ιδιοκτήτης της, Καρλ Τρυντό δεν θα το αφήσει έτσι, καθώς η εταιρία υποβάλλει έφεση στο Ανώτατο Πολιτειακό Δικαστήριο του οποίου οι εκλογές πλησιάζουν αποφασίζει να αποκτήσει έναν δικό του δικαστή.

Είναι κλασσικός Γκρίσαμ στο στυλ που είναι γραμμένα και τα προηγούμενα βιβλία του με εξελίξεις και συνωμοσίες σε δικαστικές αίθουσες αλλά και αθέατα κέντρα εξουσίας. Για εμένα ήταν μείον το τέλος αλλά αυτό είναι και τελείως υποκειμενικό.

Ο Ναυαγοσώστης

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο Νεντ Κέλι δουλεύει στο Παλμ Μπιτς σαν να ναυαγοσώστης σε παραλία ενώ έχει ένα παρελθόν μικροκακοποιού. Τότε παρουσιάζεται ένα καλό κόλπο για εκείνον και τους φίλους του με απολαβές ένα εκατομμύριο για τον καθένα. Αλλά τα πράγματα δεν πάνε κατά το σχέδιο και ο Νεντ είναι ο μόνος που μένει ζωντανός μέσα σε λίγη ώρα. Τώρα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι δολοφόνος και να βρει ποιος τους την έστησε.

Ένα καλό αστυνομικό από τον Τζέημς Πάτερσον και τον Αντριου Γκρος. Είναι μια περιπέτεια που κυλάει γρήγορα και έχει πολλές ανατροπές σε σημεία που κανένας δεν τις περιμένει ως την τελική λύση του μυστηρίου.

Writing Update – Αύγουστος 2016

Author: Νυχτερινή Πένα /

Επιτέλους το καλοκαίρι τελειώνει, δεν έχει καμία σχέση με τη συγγραφή αλλά χαίρομαι να το λέω, μισώ τη ζέστη. Με εμποδίζει και στο γράψιμο μιας και με κουράζει διπλά. Ας δούμε λοιπόν τι κάναμε τον Αύγουστο με τη φρικαλέα του ζέστη. Παρά την εξοντωτική κάψα κατάφερα να φτάσω τις 17840 λέξεις, 4000 στα Μυστικά (ναι τον ατελείωτο έχουν), 3967 στο καινούριο μυθιστόρημα που άρχισα και 8000 στην αναθεώρηση των Ταξιδιωτών των Κόσμων. Ακόμα 1873 ήταν σε ένα ποιητικό έργο που αυτή τη φορά ήταν στον υπολογιστή και ξέρω αριθμό λέξεων.

Εσείς ομότεχνοι εκεί έξω, τι κάνετε; Τι γράψατε μέσα στον μήνα;