Νυχτερινή Πένα

   Υπάρχουν μερικές εικόνες που έχουν παγκόσμια απήχηση σαν όμορφες και ξεχωριστές, κάποιες από αυτές μάλιστα έχουν επιδράσει στην τέχνη. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το σεληνόφως, μια εικόνα με παγκόσμια απήχηση και επίδραση στην τέχνη ακόμα και όταν μιλάμε για μη οπτικές τέχνες, ποιος δεν ξέρει τη Σονάτα υπό το Σεληνόφως. Και φυσικά σαν εικόνα έχει συνδεθεί απόλυτα με το ρομαντισμό.

   Γι' αυτό επιλέχθηκε και σαν όνομα για το ιστολόγιο για το οποίο μιλάμε σήμερα, το Moonlight.

   Αντίθετα με τα περισσότερα ιστολόγια αυτό δεν είναι ατομικό, ανήκει σε δυο άτομα, σε δυο φίλες, τη Βαγγ και τη Στέλλα. Την πρώτη δεν την ξέρω αλλά η δεύτερη είναι μια γεμάτη ζωντάνια έφηβη και αυτό ακριβώς βγαίνει και στο ιστολόγιό της.

   Έτσι στο Moonlight θα βρείτε κείμενα βγαλμένα μέσα από την εφηβική ψυχή, κείμενα με ρομαντισμό και συναίσθημα που αφορούν τις σκέψεις τους και όσα αισθάνονται, ακόμα και τα πρώτα καρδιοχτύπια.  
   Για μια βόλτα λοιπόν κάτω από υο ασημένιο σεληνόφως επισκεφθείτε τες: http://vag-ctella-moonlight.blogspot.com/

   Όσοι με ξέρετε αρκετό καιρό θα έχετε προσέξει ότι το ιστολόγιο αυτό ασχολείται μόνο με κείμενα που γράφω, είτε πρόκειται για ιστορίες είτε για τα μικρά κείμενα που αφιερώνω σε εκείνη που είναι το φως της ψυχής μου. Η πραγματικότητα δεν καταφέρνει να αποσπάσει την προσοχή μου για να την παρατηρήσω πόσο δε για να τη σχολιάσω γραπτώς.
    Τα κατάφερε ωστόσο μια μικρή παράμετρος της γυναικείας συμπεριφοράς που παρατήρησα πρόσφατα έχοντας βρεθεί με κόσμο. Και με εκνεύρισε. Η συμπεριφορά αυτή είναι τα νάζια.
    Φυσικά υπάρχουν πολλά είδη ναζιών και δεν με ενοχλούν όλα. Δεν με πειράζουν τα παιδικά νάζια ας πούμε. Έχω τρεις ανηψιές και η μεσαία είναι πολύ ναζιάρα. Πιο μικρή μάλιστα έκανε τόσα νάζια που σχεδόν δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Ε αυτό το νάζι δεν με ενοχλεί, είναι λογικό να το κάνει και είναι όμορφο.
   Δεν με ενοχλεί ακόμα το νάζι από μια γλυκιά μελωδική φωνή, αυτή της πριγκίπισσάς μου. Αυτό μου αρέσει, αλλά εκτός από την υπέροχη φωνή σοπράνο που διαθέτει είναι και ο γλυκός τρόπος που το κάνει.
   Όμως υπάρχει και το νάζι που δεν μου αρέσει και είναι το πιο συχνό. Όταν κάθεσαι σε ένα σαλόνι και η άλλη, μια γυναίκα μιας άλφα ηλικίας, κάνει ναζιάρικα στο σύζυγό της: αγαπούλα.... με μια φωνή σαν ναούρισμα ή μια κοτζάμ γυναίκα σου λέει τσα! Μετά μου τη δίνουν τα υποκοριστικά, όταν μια κοτζάμ γυναίκα σου λέει τα ποδαράκια μου ή τα δακτυλάκια μου, είναι γελοίο.
   Έτσι έχουν τα πράγματα με τα νάζια. Ελπίζω να μην το ακούσω ξανά αυτό το φρικαλέο νιαούρισμα, ας το αφήσουν οι κυρίες σε εκείνες τις ομόφυλλές τους που το κάνουν με γούστο.
   Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μου πριγκίπισσα των ρόδων που δεν είναι καλά. Ελπίζω να γελάσεις μ' αυτό και να νιώσεις καλύτερα.

   Με καληνύχτισες και τώρα υποθέτω πως κοιμάσαι αγκαλιά με το αρκουδάκι σου. Εύχομαι τίποτα να μην ταράξει τον ύπνο σου και γλυκά όνειρα να σε ταξιδέψουν ως το πρωί.

   Εγώ όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ακόμα και όταν τα πάντα ησυχάζουν και η σιγαλιά πέφτει σαν αόρατος μανδύας πάνω στην πλάση δεν υπάρχει ηρεμία για' μενα. Το μυαλό μου τρέχει σαν αφηνιασμένο άτι προς πολλές κατευθύνσεις. Ιστορίες μικρές σαν παιδικά παραμύθια, ιστορίες σαν διηγήματα και μεγάλες ιστορίες για να καλύψουν πολλά βιβλία, βιβλία που διαβάζω ή θέλω να βρω.

   Απόψε δεν υπάρχει ησυχία ούτως ή άλλως, μια καταιγίδα μαίνεται, οι αστραπές και οι βροντές προσθέτουν έναν τρομερό ορυμαγδό εικόνας και ήχου. Και με τη συντροφιά τους εγώ σκέφτομαι και γράφω. Σκηνές από την καθημερινή ζωή ως επικές μάχες μεταξύ πολεμιστών σε έναν άλλο κόσμο υλοποιούνται από την πένα μου.

   Καθώς γράφω το μυαλό μου ξεστρατίζει σε ένα άλλο αγαπημένο προορισμό, εσένα. Σκέφτομαι την αντίδρασή σου όταν θα διαβάσεις την επόμενη ιστορία, το χαμόγελό σου, την γνώμη που θα εκφράσεις, μαντεύω τι θα σου αρέσει από αυτά που γράφω.

   Η βροχή έχει αλλάξει, τώρα δεν πέφτει άγρια σαν θυμωμένη, οι αστραπές και οι βροντές έχουν σταματήσει. Το νερό ακούγεται μόνο με έναν γλυκό, απαλό ρυθμό. Με γεμίζει νοσταλγία αυτό το μελωδικό μουρμούρισμα του νερού, μου θυμίζει εσένα.

   Κοιτάζω τη φωτογραφία σου, το γλυκό πρόσωπό σου, τον χείμαρρο των μεταξένιων σου μαλλιών, τα χείλη σου. το αψεγάδιαστο δέρμα σου. Είσαι τόσο όμορφη και όμως αυτή η ομορφιά σου δεν συγκρίνεται με την ψυχική σου λαμπρότητα. Μπορώ να σε κοιτώ και να αναπολώ για ώρες μα η νύχτα προχωρεί και αποφασίζω να παραδοθώ και' γω στο Μορφέα που με πολιορκεί, ελπίζω να με μεταφέρει κοντά σου. Ξαπλώνω με το όνομά σου στα χείλη μου και τη σκέψη σου στο μυαλό μου.

   Γλυκιά μου πριγκίπισσα των ρόδων καληνύχτα.