Νυχτερινή Πένα

   Η γνώση είναι δύναμη.

   Φανταστείτε μια βιβλιοθήκη τόσο μεγάλη ώστε εκείνη της Αλεξάνδρειας να δείχνει μπροστά της παιδική συλλογή. Σκεφτείτε τον πλούτο των γνώσεων που θα έχουν συσσωρευθεί μέσα της. Αναλογιστείτε πόσο ισχυρός θα γινόταν κάποιος κατέχοντας όλη αυτή τη γνώση. Για να αποφευχθεί αυτό το γεγονός επτά φύλακες κατέχουν τα κλειδιά για τον κρυμμένο αυτό θησαυρό της γνώσης.

   Αλλά κανένα μυστικό δεν μένει για πάντα μυστικό και ένας αδίστακτος άνθρωπος μεταχειρίζεται κάθε μέσον για να τον αποκτήσει. Απέναντί του στέκεται πια μόνο ένας αντίπαλος....

   Όπως καταλάβατε ακόμα ένα βιβλίο ήρθε να προστεθεί στα προς κατέβασμα βιβλία από την Νυχτερινή Πένα. Μια περιπέτεια φαντασίας αυτή τη φορά με αρκετή ιστορία αναμεμειγμένη στην πλοκή της.

   Καλό διάβασμα.

Το ένιωσα από την πρώτη σχεδόν στιγμή που σε γνώρισα, πολύ ακόμα πριν μάθω πόσο ξεχωριστό άτομο είσαι, πριν σε αγαπήσω. Ήταν μια έντονη αίσθηση να σε προστατέψω να προσέχω να είσαι καλά, να σε προσέχω. Μου έβγαλες μια πρωτοφανή τρυφερότητα που ποτέ δεν είχα αισθανθεί ως τότε. Που δεν ήξερα καν ότι την είχα, ότι ήμουν ικανός να την αισθανθώ.

Τώρα τρία και κάτι χρόνια μετά, και ενώ όχι μόνο σε γνωρίζω μα και σε αγαπώ όσο είμαι ανίκανος να εκφράσω, εξακολουθώ να το νιώθω. Μια ακαταμάχητη ανάγκη να σε προσέχω και να φροντίζω ώστε να είσαι καλά. Τόσο πολύ όσο δεν προσέχω καν τον εαυτό μου.

Και ακόμα και όταν είσαι μακριά όπως τώρα, πάντα το σκέφτομαι, πάντα ανησυχώ και θέλω να είσαι καλά. Γιατί όταν εσύ είσαι καλά είναι όλα σωστά και όπως πρέπει στον κόσμο αυτό πριγκίπισσά μου.

Πόσο μπορεί να αντέξει κανείς στο κρύο και το σκοτάδι; Δεν ξέρω. Εγώ κάθομαι ώρες με τη συνοδεία και των δυο. Το σκοτάδι είναι πιο φιλικό, σε τυλίγει στερώντας σου τη δυνατότητα να δεις οτιδήποτε, σαν να είσαι η μόνη ύπαρξη στον κόσμο. Το κρύο σε πονάει κιόλας. Αλλά εγώ δεν κρυώνω. Όσο για το σκοτάδι, είναι παλιός φίλος. Το έχω συνηθίσει.

Κάθομαι στο σκοτάδι και αγνοώ το κρύο που προσπαθεί σαν το σκοτάδι να εισχωρήσει μέσα μου. Σκέφτομαι εσένα, πάντα εσένα.

Σκέφτομαι το γλυκό σου πρόσωπο, ξέρω κάθε του γωνιά, κάθε έκφραση, κάθε του χαμόγελο, κάθε συνοφρύωμα. Αρκεί να κλείσω τα μάτια μου για να το δω ολοζώντανο μπροστά μου. Το ξέρω τόσο καλά, πως το φωτίζει το χαμόγελό σου, πως τρέμουν λίγο τα χειλάκια σου στο παράπονο, πως είναι οι γραμμές του κάτω από τα ακροδάκτυλά μου.

Το σκέφτομαι στο σκοτάδι, σε κάθε σκοτάδι που συναντώ και παίρνω δύναμη, γιατί όταν χαμογελάς είναι σαν να μου χαμογελάει το σύμπαν.

Έξω η νύχτα έχει προχωρήσει, ο κόσμος κοιμάται ή ετοιμάζεται να το κάνει. Αλλά δεν τους ενδιαφέρει ο κόσμος, εκείνοι είναι οι δυο τους και αυτή τη στιγμή αυτό αποτελεί όλον τον κόσμο γι' αυτούς.

Την κοιτάζει, ποτέ δεν χορταίνει να την κοιτάζει. Στο ελάχιστο φως του δωματίου το δέρμα της έχει το χρώμα του μεστού μελιού και τα μαλλιά της δείχνουν πιο σκούρα, του θυμίζει μυθική νύμφη. Την κοιτάζει καθώς ξαπλώνει δίπλα του, είναι τόσο όμορφη. Την αγκαλιάζει και εκείνη χώνεται στην αγκαλιά του.

-Σε αγαπώ πολύ, της λέει.

-Αλήθεια;

-Σε αγαπώ πάρα πολύ πριγκίπισσά μου, τη βεβαιώνει και τη χαϊδεύει στα μαλλιά της και μετά στο βελούδινο δέρμα της. Νιώθει την ένταση στο σφιγμένο σώμα της, και θέλει να την διώξει. Την χαϊδεύει απαλά και καθησυχαστικά.

-Με θέλεις ακόμα;

-Πάντα.

-Και δεν μου κρατάς κακία; ρωτάει.

-Όχι, ποτέ, δεν σου θυμώνω.

Τη νιώθει να χαλαρώνει μέσα στα χέρια του. Την τραβάει πιο κοντά του και αυτή έρχεται, σαν μικρό παιδάκι που θέλει να νιώσει σιγουριά. Γίνεται ένα μικρό ζεστό κουβαράκι στην αγκαλιά του. Νιώθει την ανάσα της στο λαιμό του. Γίνεται πιο αργή καθώς αποκοιμιέται ενώ τη χαϊδεύει. Τώρα θα κοιμηθεί και εκείνος, δεν θα την αφήσει από την αγκαλιά του όλη νύχτα όπως κάνει πάντα.

-Σε αγαπώ πολύ γλυκιά μου πριγκίπισσα, της ψιθυρίζει και εκείνη μέσα στον ύπνο της χαμογελάει.

Άλλος ένας μήνας έφτασε στο τέλος του, από μιας απόψεως με μια ξεχωριστή μέρα μιας και θα περάσουν τέσσερα χρόνια για να ξαναέρθει. Από αυτής της πλευράς το σημερινό ιστολόγιο είναι επίσης σπάνιο μιας και είναι το μακροβιότερο από όσα έχω ως τώρα παρουσιάσει.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Ássos ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2007. Στην αρχή με μικρά κομματάκια αναγνωριστικά, ήταν και καινούρια τότε η ιδέα των ιστολογίων, και μετά με πλήρη ροή και λειτουργία.

Θέμα του είναι η χώρα μας από κάθε άποψη. Όπως λέει και η μετωπίδα του ιστολογίου, παρουσιάζεται ο άνθρωπος και μια ευρεία γκάμα της δραστηριότητάς του από τη γευσιγνωσία στη θρησκεία και από τον εθελοντισμό ως την φιλανθρωπία προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο. Τονίζει ότι μόνο η πολιτική και οι αγκυλώσεις της δεν έχουν θέση στο περιεχόμενο του ιστολογίου. Έτσι περιλαμβάνει άρθρα για όσα συμβαίνουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, δράσεις για την ανακούφιση των ασθενέστερων και ενημέρωση.

Για περισσότερες πληροφορίες και μια προσωπική άποψη δεν έχετε παρά να τον επισκεφθείτε στο: http://assosgreek.blogspot.com/