Δάκρυα 13

Author: Νυχτερινή Πένα /

Πλησίασε τον Στάμο έχοντας πάρει την απόφασή του.
-Η Βερόνικα, είπε με σπασμένη από τον πόνο φωνή, δεν θα ήθελε να γίνω δολοφόνος.
Έσκυψε να βοηθήσει τον Στάμο να σηκωθεί.
-Εγώ όμως είμαι δολοφόνος! είπε εκείνος θριαμβευτικά.
Ένα στιλέτο είχε εμφανιστεί στο χέρι του και σκόπευε να το καρφώσει στο στήθος του Μιχάλη που είχε αιφνιδιασθεί και δεν ήταν σε θέση να αντιδράσει. Αλλά ο Στάμος είχε υπολογίσει χωρίς τον Ραξή που ήταν πιο γρήγορος. Ένας πυροβολισμός ακούστηκε και το χέρι του Στάμου τσακίστηκε από μια σφαίρα, το στιλέτο έπεσε στο χώμα.
-Είσαι κτήνος, είπε ο επιθεωρητής πλησιάζοντας. Θέλησε να σου δείξει έλεος εκείνος που έχει κάθε λόγο να σε μισεί και να επιθυμεί έναν αργό βασανιστικό θάνατο για' σενα και εσύ δοκίμασες να τον σκοτώσεις. Σου αξίζει ο θάνατος.
Ο Ραξής έπιασε από τον ώμο τον Μιχάλη και τον οδήγησε στο τζιπάκι του. Εκείνος τον άφησε να τον καθοδηγήσει, ένιωθε εξουθενωμένος,άδειος.
Δεν είχαν απομακρυνθεί πολύ όταν άκουσαν τους λύκους να αλυκτούν στο ολόγιομο φεγγάρι που ανέτειλε και τις κραυγές του Μανώλη Στάμου.

Ο Μιχάλης άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο σπίτι του. Επέστρεφε μετά από απουσία δύο και πλέον μηνών. Μετά τα όσα είχε περάσει ήταν καλό να ξαναβρίσκεται στο σπίτι παρ' ότι και εδώ υπήρχαν πράγματα που να ξυπνάνε αναμνήσεις.
Μετά τον θάνατο του Στάμου που αποδόθηκε σε ατύχημα, οι λύκοι τον κατασπάραξαν στην ερημιά και δεν υπήρχαν πια ίχνη επίθεσης εαντίον του, το Χουμνικό επέστρεψε στην συνηθισμένη ησυχία του. Η Άννα άντεξε τον πόνο μέχρι τα σαράντα της κόρης της, το ίδιο βράδυ πέθανε από καρδιακή προσβολή. Ο Μιχάλης που είχε παραμείνει στο χωριό για να παρίσταται στο μνημόσυνο της αγαπημένης του φρόντισε τα της κηδείας και μετά επέστρεψε στην Αθήνα.
Μετά από ένα ζεστό μπάνιο πήγε στο δωμάτιό του. Παρά τη βιασύνη με την οποία είχαν φύγει από το σπίτι η Βερόνικα είχε φροντίσει να διπλώσει τα σεντόνια. Άγγιξε με τα ακροδάκτυλά του τα σεντόνια και το μαξιλάρι που εκείνη κοιμόταν. Ένιωσε τα μάτια του να γεμίζουν δάκρυα και βγήκε από το δωμάτιο σε μια μάταιη προσπάθεια να ξεφύγει από τη θλίψη.
Πήγε στο μεγάλο δωμάτιο με το τραπέζι που ήταν γεμάτο βιβλία. Μερικά ήταν ανοιγμένα σε κάποια σελίδα όπως τα είχε αφήσει το τελευταίο βράδυ πριν φύγουν. Κάθησε σε μια καρέκλα και πήρε ένα βιβλίο στο χέρι του, σκόπευε να συνεχίσει τη μελέτη του, το να επιστρέψει στη ζωή που ζούσε πριν γνωρίσει τη Βερόνικα θα βοηθούσε να ξεπεράσει τον πόνο του.
Από το βιβλίο έπεσε ένα κομμάτι χαρτί και εκείνος το μάζεψε παραξενεμένος. Αναγνώρισε το γραφικό χαρακτήρα της νεκρής πια αγαπημένης του. Διάβασε τις λίγες γραμμές που εκείνη είχε γράψει.
" Είναι περίεργο πως κάποιες στιγμές το μυαλό μου γαληνεύει από αυτήν την πάλη απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό και την ανάγκη που θεριεύει μέσα μου. Τότε σκέφτομαι, και σκέφτομαι εσένα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως βρέθηκες στο δρόμο μου και ανέλαβες αυτόν τον αγώνα να με σώσεις. Μόνη μου δεν θα το μπορούσα ποτέ.
Κοιμάσαι τώρα δίπλα μου και εγώ κοιτώ το πρόσωπό σου που μου είναι τώρα τόσο οικείο και αγαπημένο. Το πρόσωπό σου που φέρει τα σημάδια του αγώνα που δίνεις στο πλευρό μου. Σε έχω χτυπήσει, σε έχω χαράξει με τα νύχια μου και σου έχω φωνάξει αλλά εσύ επιμένεις να είσαι δίπλα μου. Δεν έχω λόγια να σου εκφράσω πόσο ευγνώμων σου είμαι και πόσο πολύ σε αγαπώ.
Δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω σε ανταπόδοση των όσων μου πρόσφερες τόσο ανοιχτόχερα εσύ πέρα από την αγάπη μου. Την αγάπη μιας ναρκωμανούς! Τι αξία έχει; Αλλά είναι το μόνο που έχω και ολόψυχα στο προσφέρω. Σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ ως την τελευταία μου αναπνοή.
                                                                                              Βερόνικα"
Καυτά δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του θαμπώνοντας την όρασή του. Πότε το είχε γράψει αυτό και το είχε βάλει στο βιβλίο για να το βρει καθώς ντρεπόταν να του το δώσει; Ακούμπησε πίσω στην πλάτη της καρέκλας και κράτησε το γράμμα της αγαπημένης του στο στήθος του στο μέρος της καρδιάς.
Ήξερε πως ο χρόνος θα απάλυνε τον πόνο, θα θεράπευε το τραύμα και ότι στο μέλλον θα βρισκόταν ίσως κάποια που θα τον έκανε να νιώσει όπως η Βερόνικα αλλά δεν θα ξεχνούσε.
Ποτέ.


ΤΕΛΟΣ

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα - Τρία Χρόνια

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το σημερινό ιστολόγιο του μήνα είναι επετειακό και αυτό γιατί ακριβώς πριν από δύο χρόνια ήταν που ξεκίνησα να κάνω αφιερώσεις σε ιστολόγια που θεωρώ άξια να προβληθούν. Τρία ολόκληρα χρόνια περάσανε και πολλά ιστολόγια ήρθαν να μας παρουσιάσουν το περιεχόμενό τους και την ψυχή των δημιουργών τους γιατί βέβαια το γράψιμο είναι κατάθεση ψυχής σε κάθε του μορφή.
Ας τα θυμηθούμε λοιπόν και να δούμε τι κάνουν.
Τον Ιούλιο του 2010 γνωρίσαμε το Από Το Χαμόγελο Στο Γέλιο, το χαμογελαστό ιστολόγιο της meanan, από τότε συνέχισε με πολύ κέφι να μας βάζει χειροτεχνίες, φωτογραφίες και ό,τι άλλο τραβούσε την προσοχή της και – τι άλλο; - την έκανε να γελάσει. Τώρα και στη νέα της διεύθυνση: http://apotoxamogelostogelioakoma.blogspot.gr/
Τον  Αύγουστο γνωρίσαμε το συναρπαστικό Πράσινο Πετράδι με τις καλογραμμένες ιστορίες. Από τότε συνέχισε να μας δίνει εξαιρετικές συνέχειες, να μας κρατάει σε αγωνία και κάπου κάπου να μας κάνει και την έκπληξη με προσωπικά κείμενα με εξομολογήσεις από ψυχής, Τελευταία δεν γράφει τόσο πολύ αλλά ελπίζουμε να την δούμε να επιστρέφει πιο εντατικά στο γράψιμο των ιστοριών που λατρεύουμε εδώ: http://mprilla.wordpress.com/
Τον Σεπτέμβριο γνωρίσαμε την Ονειροπαγίδα της Estella, ένα ιστολόγιο με υπέροχα κείμενα που συνεχίζει την παρουσία του στον παγκόσμιο ιστό ως Ονειρολόγιο που δυστυχώς έχει καιρό να γράψει και ευχόμαστε να επιστρέψει εδώ: http://estellasoneirologio.blogspot.com/
Τον Οκτώβριο, στην καρδιά του Φθινοπώρου γνωρίσαμε την καθόλου μελαγχολική αλλά πολύ τρυφερή Διαμαντένια Προβλήτα της Next Day που δυστυχώς δεν είναι πλέον μαζί μας.
Τον Νοέμβριο λουστήκαμε στο φεγγαρόφωτο του Moonlight, συνεχίζει με τα όμορφα συναισθηματικά κείμενα πάν
Τον Δεκέμβριο γνωρίσαμε το χειμωνιάτιο όνειρο της Ginny, στο Winter’s Night Dream, με τα δυνατά κείμενα συνεχίζει να μαγεύει όσους διαβάζουν το ιστολόγιο που παρότι χειμωνιάτικο είναι γεμάτο ζωή: http://ginny-winternightsdream.blogspot.gr/
Τον Ιανουάριο του 2011 γελάσαμε με τον JK. Ο Σκρουτζάκος με έμβλημα το πιο γνωστό παπί στον κόσμο συνεχίζει να προσφέρει απλόχερα κέφι και γέλιο μα και ευκαιρίες για σκέψη αλλά και αισιοδοξία ακόμα και τώρα που υπηρετεί τη θητεία του, του ευχόμαστε καλός πολίτης και δίνουμε ραντεβού: http://scroodgejkok.blogspot.com/
Τον Φεβρουάριο γνωρίσαμε την Lady Nina και τα ημερολόγιά της που μόλις είχαν κάνει το ντεμπούτο τους στο χώρο των ιστολογίων. Συνεχίζει να γράφει κείμενα για όλα όσα την ενδιαφέρουν αν και αρκετά αραιά είναι η αλήθεια. Για μια επίσκεψη: http://ladyninasdiaries.wordpress.com/
Τον Μάρτιο ταξιδέψαμε στην γειτονιά των Ονείρων πρόσφατα η Γιασεμένια άφησε το ιστολόγιό της, ίσως η ίδια ζει ένα ωραίο όνειρο, της το ευχόμαστε τουλάχιστον. Η διεύθυνση της… γειτονιάς είναι: http://neighbourhooddreams.blogspot.gr/
Τον Απρίλιο είδαμε έναν ουρανό γεμάτο με άστρα και ταξιδέψαμε στα ρομαντικά, ευαίσθητα κείμενα της Αναστασίας που δυστυχώς έκλεισε το ιστολόγιό της, ευχόμαστε να είναι καλά.
Τον Μάιο πήγαμε από μια Θεσσαλονικιά σε μια άλλη και γνωρίσαμε την Ραφαήλα και τα όνειρά της που τα μοιράζεται μαζί μας, γραμμένα πάντα τρυφερά και με ευαισθησία αν και τελευταία δεν γράφει, φόρτος υποχρεώσεων μάλλον, για μια ματιά στα όνειρά της: http://rafaila-dream.blogspot.gr/
Τον Ιούνιο πετάξαμε στον ουρανό για να ξετυλίξουμε τα δύχτια από παλιά δαντέλα της Ρεγγίνας με το πολυποίκιλο περιεχόμενο από σκέψεις, κρίσεις και στιγμές. Συνεχίζει να γράφει σε νέα διεύθυνση: http://anemondixtia2.blogspot.gr/
Τον Ιούλιο κάναμε ανασκόπηση της χρονιάς που είχε περάσει.
Τον Αύγουστο γνωρίσαμε την Κοσμοσύρια με τους κόσμους φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας. Συνεχίζει να ανεβάζει διηγήματα από τους κόσμους που δημιουργεί καλώντας μας σε μακρινά ταξίδια ξεκινώντας από εδώ: http://kosmosyria.blogspot.gr/
Τον Σεπτέμβριο γνωρίσαμε το Βυθό, η δημιουργός του συνεχίζει να γράφει τα κείμενά της με προσωπικά βιώματα και προσωπικό στυλ: http://obythos09.blogspot.gr/
Τον Οκτώβριο ήταν η σειρά του Αμερικλάνου με τα έξυπνα αν και πολλές φορές σαρκαστικά ή καυστικά κείμενα. Συνεχίζει να γράφει τις περιπέτειες ενός Αμερικ(λ)άνου που θα τις βρείτε εδώ: http://ameriklanos.blogspot.gr/
Τον Νοέμβριο γνωρίσαμε το Η αγάπη και ο Θάνατος εξισώνουν όλες τις τάξεις, συνεχίζει με κείμενα και ποιήματα γεμάτα ρομαντισμό και λυρισμό.
Τον Δεκέμβριο κλείσαμε τη χρονιά με τη γνωριμία του Μικρού Χείμαρρου που συνεχίζει να γράφει για όλα όσα αγγίζουν την καρδιά της δημιουργού του με την ίδια χειμαρρώδη ορμή: http://mikrosxeimarros.blogspot.gr/
Τον Ιανουάριο του 2012 επισκεφθήκαμε το κονσουλίτο με τις χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές για την τεχνολογία που δυστυχώς δεν είναι μαζί μας αλλά ελπίζω να επιστρέψει.
Τον Φεβρουάριο είδαμε τον Asso με θέματα γενικού ενδιαφέροντος και κυρίως ανθρωπιστικά και ευαισθητοποιημένα, συνεχίζει ακόμα να γράφει με γνώμονα την Ελλάδα και τον άνθρωπο, θα τον βρείτε εδώ: http://assosgreek.blogspot.com/
Τον Μάρτιο για να αντιτάξουμε στην κατάθλιψη και την μαυρίλα της εποχής τη χαρά και το γέλιο είδαμε ξανά τον Σκρουτζάκο εδώ: http://scroodgejkok.blogspot.gr/
Τον Απρίλιο ήταν η σειρά για μια δεύτερη επίσκεψη στην meanan και το Από Το Χαμόγελο Στο Γέλιο.
Το Μάιο ξαναείδαμε το Moonlight με τα συναισθηματικά του κείμενα και σκιρτήματα.
Τον Ιούνιο τέλος γνωρίσαμε την Tiger Lily με τα σφριγηλά κείμενα γεμάτα με την ξεχωριστή της προσωπικότητα συνεχίζει να γράφει εδώ: http://tigerlily95.blogspot.gr/
Τον Ιούλιο κάναμε ανασκόπηση των δύο ετών που είχαν περάσει.
Τον Αύγουστο ξαναεπισκεφθήκαμε το Πράσινο Πετράδι που ελπίζουμε σύντομα να συνεχίσει τις ιστορίες του: http://mprilla.wordpress.com/
Το Σεπτέμβριο γνωρίσαμε την Hopeless Romantic και τις σκέψεις της που συνεχίζει να τις εκθέτει εδώ: http://thoughtsofasecretive.blogspot.gr/
Τον Οκτώβριο ήταν η σειρά της Neverland που δυστυχώς έχει σταματήσει να γράφει και ελπίζουμε ότι θα επιστρέψει εδώ: http://neverland09.blogspot.gr/
Το Νοέμβριο επισκεφθήκαμε τη meanan, και τις χειροτεχνίες της με την ευκαιρία της αλλαγής ηλεκτρονικού σπιτιού.
Τον Δεκέμβριο πήγαμε άλλη μια βόλτα στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού όπου βρίσκεται ο Αμερικλάνος, συνεχίζονται οι περιπέτειές του στο Αμέρικα με Αμερικανούς, Κινέζους και εσχάτως Ινδούς! Μπορείτε να τις παρακολουθήσετε εδώ: http://ameriklanos.blogspot.cοm/
Τον Ιανουάριο του 2013 πήγαμε πάλι μια βόλτα στους αιθέρες και τα ανεμοδίκτυα της Ρεγγίνας εδώ: http://anemondixtia2.blogspot.gr/
Το Φεβρουάριο βρήκαμε την πόρτα για τον Ουρανό της flash και την διαβήκαμε εδώ: http://portagiatonourano.blogspot.gr/
Τον Μάρτιο περάσαμε και πάλι από τη γειτονιά των Ονείρων που μας περιμένει εδώ: http://neighbourhooddreams.blogspot.gr/
Τον Απρίλιο γνωρίσαμε έναν επιστήμονα Αλχιμηστή με τις ιδέες και τις σκέψεις του, το εργαστήριό του μας περιμένει εδώ: http://alchemist32.blogspot.gr/
Τον Μάιο ήταν η σειρά της ρομαντικής Pink Angel που θα βρούμε εδώ: http://pink-angel-911.blogspot.gr/
Τον Ιούνιο τέλος ξαναβρήκαμε την meanan στα πρόθυρα μιας νέας μετακόμισης αλλά πάντα κεφάτης. Την περιμένουμε να την ολοκληρώσει για να ξαναρχίσει τις αναρτήσεις της.

Έτσι συμπληρώθηκαν τρία χρόνια, συνεχίζουμε την περιπλάνηση στα ιστολόγια που αξίζουν να διαβαστούν και θα γνωρίσουμε και άλλα αξιόλογα παρακολουθώντας πάντα και αυτά που ήδη γνωρίσαμε.

6 σχόλια

Δάκρυα 12

Author: Νυχτερινή Πένα /


Το χτύπημα του Στάμου ήταν αρκετά δυνατό για να τον αφήσει με χαμένες τις αισθήσεις για κάμποσες ώρες. Έτσι δεν άκουσε τα ουρλιακτά της Άννας όταν βγήκε έξω και ανακάλυψε την κόρη της νεκρή και τον ίδιο βουτηγμένο στο αίμα της αγαπημένης του αλλά και το δικό του. Δεν ένιωσε τη μεταφορά του στο κρεβάτι της Άννας όπου δέχθηκε ιατρική φροντίδα και η χαροκαμένη μάνα τον καθάρισε από το αίμα.
Όταν άνοιξε τα μάτια του συνειδητοποίησε πως ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι της Άννας. Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό και από το υπόλοιπο σπίτι ακούγονταν μοιρολόγια. Ανασηκώθηκε και κατέβασε τα πόδια του από το κρεβάτι.
-Μη σηκώνεσαι, γιε μου.
Η Άννα καθόταν σε μια καρέκλα κοντά στην πόρτα. Η οδύνη των τελευταίων ωρών είχε προσθέσει νέες ρυτίδες στο πρόσωπό της, την είχε γεράσει πρόωρα. Ο Μιχάλης σηκώθηκε όρθιος και μια μεγγένη πόνου έσφιξε το κεφάλι του. Παραπάτησε αλλά η Άννα πρόλαβε και τον στήριξε.
-Ο γιατρός είπε να σηκωθείς προσεκτικά και να μην κάνεις απότομες κινήσεις για λίγο. Και να μην βγεις στο φως αμέσως.
-Φοβάται για διάσειση, είπε ο Μιχάλης.
Τα μοιρολόγια συνεχίζονταν και εκείνος έκανε να πάει προς την πόρτα αλλά η Άννα τον κράτησε.
-Ετοιμάζουν τη Βερόνικα, είπε και ξέσπασε σε γοερό θρήνο.
Ο Μιχάλης την αγκάλιασε και της χάιδεψε τα μαλλιά. Δεν μπορούσε να την παρηγορήσει, δεν υπήρχε τίποτα να της πει για να απαλύνει τον πόνο της. Είχε χάσει το παιδί της και αυτός ο πόνος ήταν ο μεγαλύτερος που μπορούσε να βιώσει μια μητέρα. Κατάλαβε ότι για να αντέξει την είχαν απομακρύνει από το δωμάτιο που ετοίμαζαν την αγαπημένη του για το τελευταίο της ταξίδι.
-Τι ώρα είναι; ρώτησε. Πόσο ήμουν αναίσθητος.
-Κοντεύει να ξημερώσει, είπε η Άννα. Ο αστυνόμος είπε να μη βγεις από το σπίτι αν δεν επιστρέψει.
-Ποιος αστυνόμος; Ο Ραξής;
-Ναι, είπε η Άννα. Σ' εξορκίζω γιε μου, μην κυνηγήσεις το δολοφόνο. Δεν θα το' θελε η Βερόνικα να σκοτωθείς και' συ απ' αυτόν που της πήρε τη ζωή.
Ο Μιχάλης συνειδητοποίησε πως μόνο ο ίδιος γνώριζε το δολοφόνο της Βερόνικα. Αυτός ήταν και ο λόγος προφανώς που ο Ραξής είχε προστάξει να μην βγει έξω. Κοίταξε την Άννα και αποφάσισε να μην της πει ποιος είχε σκοτώσει τη Βερόνικα, αρκετά υπέφερε ήδη.
-Δεν μπορώ να αφήσω τη Βερόνικα χωρίς εκδίκηση, είπε, και δεν με νοιάζει το τίμημα για' μένα.


Σχεδόν όλο το χωριό μαζεύτηκε για να συνοδέψει την Βερόνικα στην στην τελευταία της κατοικία. Κανείς δεν είχε μείνει ασυγκίνητος με το δράμα αυτό που είχε συμβεί στο χωριό τους. Μια κοπέλα που είχε δολοφονηθεί την ημέρα των γενεθλίων της λίγο μετά αφού είχε δεχθεί να παντρευτεί τον αγαπημένο της.
Η Άννα περπατούσε στηριγμένη στο μπράτσο του Μιχάλη θρηνώντας και ευχόμενη σε κάθε βήμα να μην επιστρέψει από αυτή τη διαδρομή. Ο Μιχάλης δεν έκλαιγε, όσα δάκρυα είχε τα είχε χύσει νωρίτερα. Όταν οι γυναίκες ετοίμασαν τη Βερόνικα είχε ζητήσει να τον αφήσουν μόνο του με την νεκρή. Είχε μείνει δίπλα της γονατισμένος κρατώντας στα χέρια του το δικό της και κλαίγοντας. Μετά της είχε φορέσει το σταυρό και το δακτυλίδι που της είχε χαρίσει εκείνος και τα είχαν βγάλει οι γυναίκες όταν έπλυναν το σώμα.
Τώρα ήταν έτοιμος για να σκοτώσει. Θα κατεδίωκε τον παιδοκτόνο Μανώλη Στάμο και θα τον σκότωνε όταν τον έβρισκε.....
-Κοριτσάκι μου, βόγγηξε η Άννα, γιατί μου έφυγες; Δεν μου είχες υποσχεθεί ότι δεν θα έφευγες χωρίς εμένα;
..... αφού τον βασάνιζε.

 
-Θέλεις τον Στάμο, είπε ο Ραξής ήρεμα.
-Τον θέλω νεκρό, είπε ο Μιχάλης.
Στέκονταν οι δυο τους μπροστά στον τάφο της Βερόνικα. Ήταν μόνοι τους, είχαν όλα τελειώσει πια και η Άννα βρισκόταν με κάποιες γειτόνισσες που θα την φρόντιζαν. Ο Μιχάλης είχε πει στον επιθεωρητή τι είχε συμβεί.
-Το ξέρω, είπε ο Ραξής, αλλά του πρόσφερα συμφωνία. Συμφωνία για μικρότερες ποινές αν μας δώσει πληροφορίες για άλλα κυκλώματα που γνωρίζει. Θα συναντηθούμε σε μια τοποθεσία κοντά στο Λαγκάδι.
-Και τι θα γίνει;
-Θα μου δώσει τις πληροφορίες, αν αξίζουν θα του απαγγελθούν συγκεκριμένες κατηγορίες και φυσικά όχι του φόνου ώστε να είναι μικρή η ποινή του.
-Εγώ τον θέλω νεκρό, είπε σιγανά ο Μιχάλης.
-Το ξέρω αλλά θέλω να μην αντιδράσεις, ως που να μου δώσει τις πληροφορίες τουλάχιστον.
-Τι σχέση έχω εγώ;
-Ζήτησε εκείνος να παρίστασαι στη συνάντηση.
-Γιατί;
-Δεν ξέρω. Μάλλον για να σε εμπαίξει.
 

Ο χώρος που ο Στάμος είχε διαλέξει για να συναντηθούν ήταν λίγο έξω από το χωριό και μακριά από την εθνική οδό, στις παρυφές του δάσους. Ο Ραξής πάρκαρε το τζιπάκι του αντικριστά στο σκονισμένο αυτοκίνητο του κακοποιού και μαζί με τον Μιχάλη κατέβηκαν. Ο Στάμος ακουμπισμένος στο καπό του αυτοκινήτου του περίμενε καπνίζοντας ένα πούρο. Η άκρη του έλαμπε καθώς σουρούπωνε και το φως λιγόστευε.
-Την έθαψες τη μικρή σου πόρνη; είπε και ο Ραξής ίσα που πρόλαβε να αρπάξει το Μιχάλη από τη μέση καθώς ορμούσε να στραγγαλίσει τον παιδοκτόνο.
-Ήρεμα, είπε και στράφηκε στο Στάμο. Έφερες τις πληροφορίες;
-Θα πάω δέκα μέσα και θα βγω στα οκτώ, είπε εκείνος. Και οι τραπεζικοί μου λογαριασμοί δεν θα πειρακτούν.
-Σύμφωνοι, είπε ο Ραξής και ο Στάμος του έδωσε έναν χαρτοφύλακα.
Ενώ ο αστυνομικός μελετούσε το περιεχόμενο του χαρτοφύλακα ο εγκληματίας βολεύτηκε στο καπό και πάλι. Ο Μιχάλης τον κοίταζε με μίσος, αυτός ο άνθρωπος είχε καταστρέψει πόσες ζωές και ήταν τόσο πορωμένος ώστε να σκοτώσει ανενδοίαστα την ίδια του την κόρη.
-Εντάξει, είπε τελικά ο Ραξής.
-Πάλι νίκησα, είπε ο Στάμος. Εγώ θα βγω λάδι και με λεφτά για να τα γλεντήσω, εσύ θα είσαι ένας κακομοίρης που θα κλαίει γιατί - εδώ η φωνή του Στάμου πήρε έναν κοροΐδευτικό τόνο - έχασες την αγάπη σου και εκείνη θα σαπίσει στο χώμα.
Με μια άγρια κραυγή ο Μιχάλης στράφηκε στο Ραξή, τράβηξε το πιστόλι από τη μέση του επιθεωρητή και πυροβόλησε το Στάμο στο γόνατο. Ο εγκληματίας έπεσε στο έδαφος σφαδάζοντας από τον πόνο. Ο Μιχάλης τον πυροβόλησε πιο ψηλά στο πόδι προκαλώντας νέα ουρλιακτά.
-Τώρα θα υποφέρεις εσύ, είπε, όπως υπέφερε εκείνη.
-Σταμάτα τον! φώναξε ο Στάμος στο Ραξή που δεν είχε όμως τέτοια πρόθεση. Δεν ήταν από εκείνους που θα έκαναν συμφωνία με εγκληματίες. Τώρα που είχε τις πληροφορίες που ήθελε δεν θα βοηθούσε τον Στάμο.
Ο Μιχάλης πυροβόλησε το άλλο γόνατο του δολοφόνου της αγαπημένης του. Ήξερε πως δεν θα την έφερνε πίσω αυτό που έκανε αλλά αποδιδόταν δικαιοσύνη τουλάχιστον. Πυροβόλησε ξανά και ξανά κάνοντας τον Στάμο να υποφέρει χωρίς όμως να του καταφέρει θανάσιμο πλήγμα.
Ύστερα σήκωσε το όπλο και σημάδεψε τον Στάμο στην καρδιά.
-Σκότωσέ με και θα σαπίσεις στη φυλακή, είπε εκείνος.
Ο Ραξής ήρθε κοντά στο Μιχάλη.
-Δεν μπορώ να σε αφήσω να τον σκοτώσεις.
-Αν πάει σε δίκη με τα λεφτά του θα ξεφύγει.
-Δεν είπα να τον αφήσεις να ζήσει, κοίτα.
Γκρίζες σκιές πλησίαζαν, ελάχιστα ορατές στο σκοτάδι που έπεφτε.
-Λύκοι, είπε ο Ραξής, τους τράβηξε το αίμα. Άσε τους να κάνουν αυτοί τα υπόλοιπα.
Ο Μιχάλης χαμήλωσε το όπλο και το παρέδωσε στον κάτοχό του.
-Έλεος! είπε ο Στάμος. Έλεος! Μην αφήσετε να με κατασπαράξουν. Μη! Κάνε το για την ψυχή εκείνης.
-Πως τολμάς! βρυχήθηκε ο Μιχάλης αλλά δεν έκανε καμία κίνηση. Δεν ήταν δολοφόνος και τώρα έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Να τον αφήσει στους λύκους ή να δείξει έλεος;

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Ιούνιος 2013

Author: Νυχτερινή Πένα /


Σας αρέσουν οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες; Αν σας αρέσουν και ειδικά οι χειροτεχνίες και οι κατασκευές το κατάλληλο ιστολόγιο για σας είναι το από το χαμόγελο στο γέλιο. Είναι ένα ιστολόγιο που έχει αρκετό καιρό στο χώρο και έχει κάνει έναν μεγάλο αριθμό αναρτήσεων με τις περισσότερες να αφορούν την κατασκευή καρτών, σελιδοδεικτών και άλλων μικρών κομψοτεχνημάτων.
Επισκεφθείτε λοιπόν τη meanan και το ιστολόγιό της για κάρτες ευχετήριες ή αναμνηστικές, σελιδοδείκτες, κατασκευές από χαρτί, αστεία ζωάκια από μανταλάκια και διάφορα άλλα. Και όταν δεν ασχολείται με αυτά; Ε δεν μας αφήνει παραπονεμένους, τότε κάποια ιστορία έχει να μας πει ή κάποια σοφά λόγια ή κάποιες φωτογραφίες θα μοιραστεί μαζί μας μιας και αυτό είναι το άλλο μεγάλο της ενδιαφέρον, η φωτογραφία.
Φυσικά την έχουμε ξαναεπισκεφθεί αλλά μια επίσκεψη επιβάλλεται καθώς συνεχίζει να ασχολείται με όλα αυτά που της αρέσουν αλλά και γιατί άλλαξε διεύθυνση! Μας περιμένει λοιπόν εδώ να την επισκεφθούμε: http://apotoxamogelostogelioakoma.blogspot.gr/

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Μάιος 2013

Author: Νυχτερινή Πένα /


Ξεκινώντας να γράψω το ιστολόγιο του μήνα για το μήνα που μόλις βγήκε διαπίστωσα πως είχα αφήσει τον προηγούμενο μήνα χωρίς ιστολόγιο του μήνα και έτσι έσπευσα να διορθώσω αυτήν μου την παράλειψη.
Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν άγγελο, όχι δεν αναφέρομαι στους υπερκόσμιους φύλακες που η Θεία Πρόνοια έχει θέσει δίπλα στον καθένα μας αλλά σε έναν Ροζ Άγγελο. Γιατί ροζ θα μου πείτε, μάλλον επειδή το ροζ έχει καθιερωθεί ως το χρώμα που είναι συνδεδεμένο με τα τρυφερά συναισθήματα της αγάπης και τον ρομαντισμό.
Το ιστολόγιο αυτό ομολογώ ότι δεν το βρήκα εγώ αλλά η κάτοχός του με βρήκε εκείνη. Όταν με τη σειρά μου την επισκέφθηκα ανακάλυψα ένα πρόσφατα δημιουργημένο ιστολόγιο με πολλά κείμενα ως επί το πλείστον ρομαντικά και τρυφερά και ακόμα κείμενα με φρεσκάδα και χιούμορ. Είναι αρκετά τακτική στην επαφή της με το χώρο των ιστολογίων και ομολογώ ότι μου έδωσε μια ιδέα για αναρτήσεις ( όταν βέβαια πάψει να με κυνηγάει η δουλειά και δεν θα αναγκάζομαι να ξαπλώνω για να μην πονάει το γόνατό μου ).
Για μια επίσκεψη λοιπόν δεν έχετε παρά να πάτε: http://pink-angel-911.blogspot.gr/

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)