Κρυμμένοι από τα βλέμματα
στου σούρουπου τη
σκοτεινιά,
ένα αγόρι με ένα κορίτσι,
έχουν σημασία τα ονόματα;
Στα μάτια την κοιτάζει
που λένε τόσα χωρίς να
μιλούν,
το χέρι του στα δικά της
κρατεί
όπως μόνο οι ερωτευμένοι
μπορούν,
Τα χείλη της ανάλαφρα
σαν σύννεφο ή σαν ατμός,
ένα φιλί πολύτιμο
χαρίζουν ενώ χάνεται το
φως.
Μακάρι να' ταν δυνατό
να μείνω, ψιθυρίζει
φεύγει το κορίτσι ύστερα
και πίσω δε γυρίζει.
Δεν θα την ξαναδεί ποτέ,
δεν θα την ξαναβεί
μα το μοναδικό φιλί
ποτέ δεν θα ξεχαστεί.