Νυχτερινή Πένα

Ο Μάλκολμ Μπάνιστερ είναι δικηγόρος. Αλλά δεν ασκεί το επάγγελμα καθώς βρίσκεται στη φυλακή για παραβίαση κάποιων νόμων για τις συναλλαγές. Έχει εκτίσει πέντε χρόνια, του μένουν άλλα τόσα και δεν θέλει να τα περάσει στη φυλακή ακόμα και αν είναι μια τόσο βολική όσο αυτή που βρίσκεται μιας και δεν είναι για αυτούς που έχουν μεγάλες ποινές. Όμως ο Μάλκολμ έχει ένα ατού, ξέρει ποιος δολοφόνησε τον ομοσπονδιακό δικαστή Ρέημοντ Φόσετ. Αυτό μόνο του μπορεί να του εξασφαλίσει την αποφυλάκιση, αλλά φαίνεται ότι ο Μάλκολμ έχει και άλλα σχέδια.

Μια ακόμα ιστορία του Τζον Γκρίσαμ, μια όμως που είναι περισσότερο αστυνομική παρά δικαστική αν και περιλαμβάνει τα πανταχού παρόντα δικαστικά τερτίπια και νομικά παιχνίδια που αποτελούν σήμα κατατεθέν του συγγραφέα. Είχε το μυστήριό του και την ανατροπή του αλλά δεν θα το έλεγα από τα καλύτερα έργα του. 

Χίλιες διακόσιες! Είναι ένας μεγάλος αριθμός. Χίλιες διακόσιες αναρτήσεις με κείμενα, σκέψεις, απόψεις, ιστορίες σε συνέχειες και βιβλιοκριτικές. Με όλα όσα δηλαδή με γεμίζουν και μου αρέσουν να ασχολούμαι και τα μοιράζομαι με όλους εσάς εκεί έξω.

Και αυτό είναι το πιο βασικό, ότι όλα αυτά που γράφω τα μοιράζομαι με ανθρώπους εκεί έξω που δεν γνωρίζω και πιθανότατα δεν θα γνωρίσω ποτέ, τουλάχιστον από κοντά. 

Πριν από δύο μήνες είχαμε συζητήσει τη διαδικασία με την οποία εμπνεύστηκα τα πρώτα στάδια ενός νέου βιβλίου, τους χαρακτήρες και τις πιθανές πορείες που μπορούσε να πάρει η πλοκή. Τρία μέρη που θα μπορούσαν να βρεθούν αυτοί οι χαρακτήρες, παγιδευμένοι σε έναν λαβύρινθο, στον πολικό κύκλο μετά από ένα αεροπορικό δυστύχημα και στο μέλλον μέσα από ένα χωροχρονικό κενό.

Σήμερα θα μιλήσουμε για τη συνέχεια της διαδικασίας. Μετά από σκέψη κατέληξα στην δεύτερη επιλογή. Έτσι άρχισα να προσθέτω στοιχεία, γιατί βρέθηκαν στην πτήση αυτή; Που πάνε; Σε άλλους έδωσα οικογενειακά προβλήματα, σε άλλους υγείας και σε πολλούς σκοτεινά μυστικά, κάποια έχουν να κάνουν και με την πτώση του αεροσκάφους.

Τώρα είμαι έτοιμος για το πιο μεγάλο ταξίδι από όλα, να αρχίσω να γράφω την ιστορία αυτή. Θα τα πούμε ξανά, ευχηθείτε μου καλή συγγραφή! 

Πριν από έναν αιώνα ένα μεγάλο τμήμα του Ελληνισμού υπέφερε ένα τρομακτικό πλήγμα, περίπου ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπων αναγκάστηκε να αφήσει τις από χιλιετίες εστίες του ενώ ακόμα εξακόσιες χιλιάδες άλλοι έχασαν τη ζωή τους, γυναίκες βιάστηκαν, παιδιά σφαγιάστηκαν. Είναι ένα θέμα που θα πρέπει να μην αφήσουμε ποτέ να ξεχαστεί.

Ας θυμόμαστε πόσο κακό μπορεί να κάνει ο εθνικός διχασμός αλλά και εκείνες τις ψυχές που χάθηκαν ενώ ο Ελληνισμός ξεριζωνόταν βίαια από εδάφη στα οποία είχε μεγαλουργήσει επί πάνω από τρεις χιλιετίες. Και να μην ξεχνάμε και με ποια βιαιότητα πραγματοποιήθηκε αυτή η καταστροφή από τους Τούρκους που έχουν αλλάξει καθόλου όπως αποδεικνύει η Κωνσταντινούπολη του 1963, η Κύπρος του 1974 και η Συρία πιο πρόσφατα.