Νυχτερινή Πένα

Πάνω από είκοσι χρόνια πριν όταν ξεκίνησα να δουλεύω την ιδέα που είναι τώρα η Έρεμορ, σκέφθηκα και την Ιπποσύνη. Από τότε έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα. Όσο έγραφα και σκεφτόμουν τα όσα την αφορούσαν, από την εκπαίδευση και τις στολές ως τα ήθη και τα έθιμα, και το ρόλο στην ιστορία της Έρεμορ αλλά και την πλοκή, την αγαπούσα και πιο πολύ. Χρησιμοποιώ ακόμα και σαν μότο το μότο των Ιπποτών μου. Υπηρετώντας ο Ένας τον Άλλο γινόμαστε ελεύθεροι.

Αναρωτήθηκα κάποτε γιατί τελικά αγάπησα τόσο την Ιπποσύνη (πέρα του προφανούς λογοτεχνικού λόγου) και κατέληξα στο ότι είναι επειδή ενστερνίζομαι πολλά από τα ιδεώδη της. Το να έχεις ιδανικά και να μάχεσαι για αυτά, να είσαι πιστός φίλος και γενναιόδωρος, μεγαλόψυχος ακόμα και με τους εχθρούς, Να επιζητάς να βελτιώνεσαι και να αγαθοεργείς όπου είναι δυνατόν, να αγαπάς χωρίς να ποθείς, να είναι τα συναισθήματά σου αγνά και δυνατά.

Ναι μου ταιριάζει η Ιπποσύνη και μακάρι να ενστερνίζονταν πολλοί άνθρωποι ακόμα τα ιδανικά της, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα καλύτερος.

Οι τακτικοί αναγνώστες μου θα έχουν ίσως παρατηρήσει ότι σχεδόν όποτε αναφέρομαι στον καιρό, σε κείμενο ή σε μυθιστόρημα δεν είναι αυτό που λέμε χαρά Θεού. Συνήθως είναι από κακός έως και πολύ κακός. Θυελλώδης το πιο σύνηθες.

Εκτός από τον πρακτικό μυθιστορηματικό λόγο, έχει πιο ενδιαφέρον αλλά και σασπένς να έχεις και τον καιρό να δυσκολεύει τους ήρωες σε ό,τι είναι αυτό που πρέπει να καταφέρουν, είναι και η δική μου προτίμηση. Ως γαλανομάτης αντιπαθώ το έντονο φως και δε μου αρέσει και η ζέστη. Προτιμώ βροχή ακόμα και αν ταξιδεύω ενώ αν γράφω τίποτα καλύτερο από αστραπόβροντα, με βροχή και θυελλώδη άνεμο ή χιόνι. Τότε νιώθω ακόμα πιο μεγάλη τη μαγεία αυτού που γράφω και μπαίνω πιο μέσα στην ιδέα, την ιστορία.

Η Αθήνα με υποδέχτηκε με τον καιρό που μου αρέσει, μια καταιγίδα με περίμενε μόλις βγήκα από το αεροπλάνο. Συγγραφικός καιρός. Εσείς τι καιρό προτιμάτε; Έχετε έναν καλό λόγο γι' αυτό πέρα από τη συνήθεια;

Είχα πάντα στενή σχέση με το ημερολόγιο, άρχισα να κρατώ ημερολόγιο από το 1986, ήμουν τότε λίγους μήνες μετά τα δέκα. Στην αρχή είχα έναν πολύ κλασσικό τρόπο, κρατούσα ημερολόγιο κάθε μέρα, ακόμα και αν ήταν μια γραμμή. Αυτό βέβαια δεν ήταν ιδιαίτερα πρακτικό ή ενδιαφέρον και έτσι όταν έπιασα το 1992 να το καθαρογράψω κράτησα μόνο ότι είχε ενδιαφέρον και από τότε και μετά έγραφα μόνο όταν ήθελα να κρατήσω κάτι στην μνήμη μου (και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πλέον πράγματα που τα θυμάμαι γιατί είναι γραμμένα στο ημερολόγιο).

Τα θέματα που με απασχολούσαν, οι εμπειρίες και τα γεγονότα ακολουθούσαν τη ροή της ζωής μου, πρώτα σαν μαθητής, έπειτα σαν φοιτητής και στρατιώτης. Όσο τακτοποιούνταν ένα - ένα τα θέματα, σπουδές, δουλειά, θέματα υγείας (όσα λύνονταν τέλος πάντων) έμεινε μόνο το γράψιμο να αποτελεί κύριο θέμα και εκεί βρίσκονται πολλά που σκέφτομαι και με απασχολούν για το θέμα αυτό. Κάποια βρίσκουν το δρόμο τους και για εδώ στο ημερολόγιο συγγραφέα.

Για τους σχολαστικούς να πω ότι έχω γεμίσει δεκαοκτώ ημερολόγια και τώρα είμαι στο δέκατο ένατο. Εσείς κρατάτε ημερολόγιο ή το βρίσκετε περιττό;

Πολλοί δεν θα αναγνώρισαν την λέξη στον τίτλο. Όχι δεν πρόκειται για κάποιο χημικό στοιχείο, είναι μια άλλη ονομασία για το γνωστότερο παιχνίδι στον κόσμο, το σκάκι.

Προσωπικά είμαι μανιώδης σκακιστής, παίζω από την παιδική μου ηλικία, τόσο παλιά που δε θυμάμαι πόσο ήμουν όταν άρχισα. Παίζοντας σε κάθε ευκαιρία και με οποιονδήποτε αντίπαλο έγινα αρκετά καλός και στη συνέχεια βελτιώθηκα ακόμα περισσότερο παίζοντας με όποιον έβρισκα. Όσο ήμουν φοιτητής και μετά στο στρατό κανένας δεν κατάφερε να με νικήσει ενώ τώρα παίζοντας στο ίντερνετ είναι πιο πολλές οι φορές που κερδίζω από εκείνες που χάνω.

Επειδή λατρεύω τόσο πολύ το σκάκι έχει κάνει την εμφάνισή του σε πολλά έργα μου. Από το Δάκρυ όπου ο Λιουέλλιν κερδίζει το Κάστρο σε μια παρτίδα σκάκι και τον Μάικ με τον Ραμίρ που είναι θρυλικοί για τις παρτίδες του ως το Ένας Φόνος Μέσα Στη Νύχτα όπου στις διακοπές ο Μακ Γκρέγκορ παίζει σκάκι. Είναι το πιο σύνηθες να εμφανιστεί σε μια ανάπαυλα ηρώων μου μιας και είναι το πιο σύνηθες και για’ μένα, αποτελεί εδώ που τα λέμε την μεγαλύτερή μου απόλαυση μετά το γράψιμο και το διάβασμα, ίσως επειδή έχει ένα κοινό με το γράψιμο, οι δυνατότητες είναι πραγματικά άπειρες. Σχεδιάζω ακόμα και ένα μυθιστόρημα που θα εξελίσσεται κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας σκάκι. Εσείς παίζετε ή, οι γράφοντες, το έχετε χρησιμοποιήσει στο έργο σας;

Είναι το όνειρο κάθε συγγραφέα και φυσικά και το δικό μου. Μιλώντας για εκδόσεις εννοούμε την έντυπη έκδοση αν και στην σύγχρονη εποχή των υπολογιστών και του διαδικτύου είναι το ίδιο διαδεδομένες και οι ψηφιακές εκδόσεις. Από αυτές τις τελευταίες έχω να επιδείξω και εγώ κάποιες.

Εκτός από τα βιβλία που έχω ανεβάσει εδώ και μπορεί ο καθένας να διαβάσει on line ή να τα κατεβάσει και να τα διαβάσει με την ησυχία του (και βρίσκονται στα δεξιά στην ενότητα βιβλία), έχω και τέσσερα βιβλία με επίσημη έκδοση στην πλατφόρμα smashwords.

Ποια είναι αυτά τα τέσσερα βιβλία;

Τα τρία πρώτα των Χρονικών της Έρεμορ:

Οι Ιππότες του Όρκου

Το Δάκρυ του Ουρανού

Ο Θυρεός του Λέοντος

Και ένα δράσης:

Επιχείρηση Ιωνία.

Στην επόμενη ανάρτηση θα πούμε και δύο λόγια για αυτά. Φυσικά και δεν θα σταματήσω εδώ, έχω σχέδια για επόμενες εκδόσεις, από το να συμπληρώσω τα Χρονικά και την Αγγλική έκδοση της Επιχείρησης Ιωνία ως καινούρια έργα που ακόμα δεν ξεκίνησαν να γράφονται και είναι στη φάση του σχεδιασμού. Εσείς που επίσης γράφετε τι έχετε κάνει από εκδόσεις, και τι θέλετε να κάνετε; 

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα ιστολόγιο που μου τράβηξε την προσοχή η ονομασία του, ο βιβλιοθηκάριος. Το επισκέφθηκα από περιέργεια και ανακάλυψα πολλά κείμενα και ποιήματα. Κείμενα για το βιβλίο, παρουσιάσεις βιβλίων και παλιών εκδόσεων, σκέψεις και σχόλια, θέματα επικαιρότητας που αφορούν βιβλία και βιβλιοθήκες – ε τι βιβλιοθηκάριος θα ήταν; - αλλά και μικρές ιστορίες, παραμύθια και ποιήματα λυρικά και γλυκόπικρα.

Έχει μια μακριά πορεία στο χώρο αφού είναι ενεργός από τις αρχές του 2009 (από τα λίγα τόσο παλιά ιστολόγια που παραμένουν) και συνεχίζει την πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα. Αν θέλετε να τον επισκεφθείτε, η βιβλιοθήκη του είναι εδώ: http://vivliothekarios.blogspot.gr/

Είπαμε, μου αρέσουν τα βιβλία και όταν δεν τα γράφω τα διαβάζω. Μου αρέσει να με συναρπάζουν και να με ταξιδεύουν στις ιστορίες τους, να αγωνιώ με τους ήρωές τους, να μισώ τους κακούς τους, να βλέπω νέα μέρη ή νέους κόσμους. Να έχω την εμπειρία αντικειμένων και καταστάσεων που στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να αποκτήσω.

Πρόσφατα κάποιος μου είπε ότι απλά διαβάζει για να περάσει η ώρα και ότι κάνοντάς το αυτό το μυαλό του δεν σχηματίζει εικόνες από αυτό που διαβάζει, δεν εμβαθύνει στο βιβλίο. Χάνει τόσα πολλά με αυτόν τον τρόπο! Η μαγεία του βιβλίου έγκειται ακριβώς σε αυτό, ελευθερώνει την φαντασία, κάνει το μυαλό να ταξιδεύει, να σκέφτεται, το κάνει πιο δημιουργικό και εύστροφο. Και βέβαια είναι αυτονόητα τα πρακτικά οφέλη στον πλουτισμό της γλώσσας που χρησιμοποιεί κάποιος και στον τρόπο που το κάνει αυτό.

Εσείς ποια σχέση έχετε με τα βιβλία και το διάβασμα;

Η μεγαλύτερή μου απόλαυση είναι το γράψιμο. Για’ μένα δεν είναι απλά ένα χόμπι, είναι τρόπος ζωής. Τι σημαίνει αυτό; Μια σειρά από πράγματα. Όσο και να μου αρέσει η δουλειά μου και να δουλεύω πολλές ώρες αφήνω πάντα λίγο χρόνο να γράψω, έστω και λίγο. Όπως λέει και ο Οβίδιος ούτε μια μέρα χωρίς στίχο. Γραμμή στην περίπτωσή μου αλλά το καταλάβατε το νόημα.

Δεν ασχολούμαι με κοινωνικές υποχρεώσεις, κρατώ μόνο τις επαφές που είναι σημαντικές για μένα και τους ανθρώπους που αγαπώ, δεν σπαταλώ το χρόνο μου σε πάρτι ή εξόδους άνευ νοήματος.

Αξιοποιώ και αξιολογώ πολλές δραστηριότητες και εκφάνσεις της ζωής με συγγραφικό κριτήριο, με ενδιαφέρει αυτό το μέρος; Μπορεί αυτή η πληροφορία να μου φανεί χρήσιμη; Και αναλόγως πράττω, μπορεί να πάω σε μια εκδήλωση γιατί θα αποκομίσω κάτι χρήσιμο ή σε ένα ταξίδι γιατί θα δω κάτι που θα χρησιμοποιήσω σε ένα μυθιστόρημα.

Έτσι περιστρέφονται όλα γύρω από την συγγραφή και τη δημιουργία. Και δε νομίζω ότι βγήκα χαμένος, τίποτα δε συγκρίνεται με την αίσθηση αυτή της καινούριας αγεωγράφητης χώρας που είναι η νέα ιδέα που ξεκινάει η υλοποίηση της και με τίποτα δεν θα αλλάξω αυτή την απόλαυση. Ούτε την εξίσου μεγάλη ικανοποίηση να τη βλέπεις να παίρνει σάρκα και οστά λέξη με τη λέξη, σελίδα με σελίδα.

Τα βιβλία είναι για εμένα ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στον κόσμο. Όχι μόνο για τους γνωστούς και προφανείς λόγους που όλοι ξέρουν και μπορούν να φανταστούν αλλά γιατί για εμένα αποτελούν συνιστώσα στις μεγαλύτερές μου απολαύσεις, τη συγγραφή και το διάβασμα. Το να γράφω βιβλία είναι η μεγαλύτερή μου απόλαυση, το γιατί το έχω εξηγήσει πολλές φορές.

Το να διαβάζω βιβλία είναι η απόλαυση που έρχεται δεύτερη ακριβώς μετά τη συγγραφή. Το γιατί είναι πολύ απλό, όπως μου αρέσει να λέω ιστορίες μου αρέσει να ταξιδεύω με ιστορίες που έχουν γράψει άλλοι. Γι’ αυτό και μοιράζομαι τα βιβλία που διαβάζω εδώ με όλους που με διαβάζουν προτείνοντάς τα για να τα διαβάσουν κι άλλοι ενώ τα βιβλία αυτά καθαυτά τα χαρίζω και σε άλλους για να τα διαβάσουν (εγώ δεν διαβάζω ποτέ δεύτερη φορά καθώς τα θυμάμαι, εκτός από τα πολύ αγαπημένα).

Α και για την περίπτωση που κάποιος απορεί τι απολαμβάνω μετά τα βιβλία να πω ότι είναι κάτι διαφορετικό, εμφανίζεται πολλές φορές σε ιστορίες μου και θα το βρούμε λίγο πιο κάτω στην αλφάβητο. Το επόμενο γράμμα είναι το Γ και όλοι ξέρουμε τι αρχίζει με το γράμμα αυτό έτσι;

Στο θέμα της υγείας δεν υπήρξα ποτέ τυχερός, ή τουλάχιστον δεν υπήρξα τυχερός να μην έχω περιπέτειες υγείας γιατί μπορώ να πω ότι είμαι τυχερός που ζω ακόμη μιας και έχω περάσει και μερικές αρκετά επικίνδυνες καταστάσεις που θα μπορούσαν να είχαν αποβεί μοιραίες. Ξεκίνησα στραβά πρέπει να πω, με το που γεννήθηκα!

Γεννήθηκα με στραβισμό, ένα πρόβλημα που δεν είναι μεν τραγικό αλλά μπορεί να σε ταλαιπωρήσει μια χαρά και απαιτούνται επεμβάσεις για να διορθωθεί, στην περίπτωσή μου τέσσερεις. Μια και στα δύο μάτια, οι άλλες στο αριστερό μόνο. Αυτό από μόνο του είναι σπάνιο, να χρειαστούν τόσες επεμβάσεις.

Και συνέχισα με τα σπάνια, δύο φλεγμονές, μια μόλυνση, που δεν είναι από τα συνήθη, για να ακολουθήσει ένας συνηθέστατος τραυματισμός ο οποίος όμως έκανε ζημιές που έγιναν αισθητές πολλά χρόνια μετά και έχουν σαν συνέπεια να χωλαίνω. Αν προσθέσεις και μια δύο πιο σοβαρές και πολύωρες επεμβάσεις είμαι ιατρική περίπτωση.

Ευτυχώς τα πιο συνηθισμένα μου παθήματα είναι πιο κοινά και διαχειρίσιμα, στομάχι ας πούμε και καμιά ίωση, πόνοι στο τραυματισμένο πόδι ή και στο άλλο που σηκώνει το βάρος περισσότερο τώρα. Από παυσίπονα ξέρω καλά.

Δεν λέω έχω και τις τυχερές στιγμές μου, δεν έχω σπάσει τίποτα και, παρότι όλοι στο περιβάλλον μου αρρώστησαν, δεν πέρασα τον κορωνοϊό. Φαίνεται να έχω ανοσία. Εσείς; Πως τα πάτε με την υγεία σας; 

Πριν από 33 χρόνια σαν σήμερα, μόνο που τότε ήταν Κυριακή, ολόκληρη η Ελλάδα περίμενε το αποτέλεσμα των εκλογών, το δεύτερο μέσα σε διάστημα πέντε μηνών, κάτι ασυνήθιστο για τότε. Όλοι εκτός από ένα δεκατριάχρονο αγόρι που είχε βρει κάτι άλλο διαφορετικό να ασχοληθεί. Σε ένα μπλοκ κόλλες αναφοράς είχε αρχίσει να γράφει τους χαρακτήρες για μια ιστορία με πολιτικές δολοφονίες και μια συνωμοσία για την ανάληψη της εξουσίας από έναν άνθρωπο. Ολοκλήρωσε αυτήν την διαδικασία και άρχισε να γράφει την ιστορία. Έτσι ξεκίνησε το πρώτο του μυθιστόρημα. Πήγε στο δεύτερο του οποίου η πρώτη σκηνή ήταν η τελευταία του πρώτου, και μετά στο τρίτο, με νέους χαρακτήρες αυτή τη φορά. Συνέχισε να γράφει και δε σταμάτησε έκτοτε.

Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, και με 984 έργα ολοκληρωμένα, από διηγήματα και ποίηση ως μεγάλα μυθιστορήματα, το αγόρι που είναι πια άνδρας, συνεχίζει να γράφει. Και λέω να μη σταματήσω τώρα σύντομα, σε άλλα 30 χρόνια ίσως.