Νυχτερινή Πένα

Περίεργο πως έρχονται τα πράγματα, μετά από τόσα χρόνια ιστολογίου δεν είχα ποτέ κάνει ανάρτηση 29 Φεβρουαρίου. Αλλά για όλα έρχεται ο καιρός και το έκανα σήμερα. Και όχι επειδή το θεωρώ γρουσούζικο. Δεν το θεωρώ, γεννήθηκα σε δίσεκτο έτος, έκδωσα το πρώτο μου βιβλίο σε δίσεκτο έτος, οι ανιψιές μου όλες είναι γεννημένες σε δίσεκτα έτη.

Μια χαρά λοιπόν. Άντε να δούμε αν θα γράψω και την επόμενη φορά που θα έχουμε 29 Φεβρουαρίου.

Όσοι με διαβάζουν χρόνια ξέρουν ότι μετά τη συγγραφή η ανάγνωση είναι η μεγαλύτερή μου απόλαυση. Μπορεί να προσδιορίζομαι πάντα – και πάνω από όλα - ως συγγραφέας αλλά είμαι και αναγνώστης. Τι σχέση έχει αυτό με το ιστολόγιο του μήνα;

Είναι ο λόγος που πρόσεξα το ιστολόγιο! Ο τίτλος του ακριβώς αναφέρεται στην ανάγνωση και έτσι το πρόσεξα και φυσικά το επισκέφθηκα. Είναι ένα ιστολόγιο με μεγάλη διάρκεια και σε όλα αυτά τα χρόνια έχει παρουσιάσει πολλά βιβλία. Δοκίμια, ποίηση, μελέτες και κάθε είδους συγγραφείς, κλασσικοί αλλά και σύγχρονοι έχουν τη θέση τους. Δεν έχετε παρά να κάνετε μια βόλτα και να ψάξετε τις κριτικές του. Θα το βρείτε εδώ: https://vardavas.wordpress.com/

Αυτή τη φορά ο Ρίτσερ δεν έμπλεξε μόνος του. Τον καλεί σε βοήθεια μια παλιά συνάδελφος από τη στρατονομία. Ο Ρίτσερ σπεύδει να την βρει και ανακαλύπτει ότι εκείνη ερευνά τον θάνατο ενός παλιού συναδέρφου. Γρήγορα ανακαλύπτουν ότι και κάποιοι άλλοι είναι νεκροί. Τώρα μόνο ένα πράγμα έχει σημασία, να βρουν τους ενόχους και να τους τιμωρήσουν.

Μια ακόμα ιστορία με τον Ρίτσερ στο γνωστό στυλ του Τσάιλντ με όλα τα καλά που μας έχει συνηθίσει, μυστήριο, δράση και η τετράγωνη λογική του Ρίτσερ. 

Κάποτε υπήρχε μια κοπέλα που ήταν πολλή όμορφη όχι όμως για τα χαρακτηριστικά του προσώπου της αλλά για την χάρη της ψυχής της, ήταν μια καλή και ευγενική κοπέλα πάντα έτοιμη να βοηθήσει όποιον είχε την ανάγκη της, με έναν καλό λόγο για όλους. Η καλοσύνη και ο γλυκός χαρακτήρας της ακτινοβολούσαν γύρω της και όλοι την αγαπούσαν και πολλοί άνδρες την είχαν ζητήσει σε γάμο αλλά εκείνη δεν δεχόταν μιας και δεν είχε βρει ακόμα τον πρίγκηπά της.

Ως που μια μέρα τον βρήκε. τον αγάπησε με όλη τη δύναμη που η ζεστή καρδιά της μπορούσε να δώσει. Έτσι την πήρε μαζί του στο μακρινό μέρος που ζούσε και για πολύ καιρό ήταν ευτυχισμένοι. Αλλά μετά η κοπέλα πεθύμησε να πάει πίσω να δει τους γονείς της και ο πρίγκηπας την έστειλε πάνω στο πιο γρήγορό του άλογο. Η κοπέλα γύρισε πίσω και χάρηκε που ξαναείδε τους δικούς της.

Είχε ωστόσο και μια φίλη εκείνη η κοπέλα που μέσα στην καλοσύνη της της συγχωρούσε τα λάθη και τα ελαττώματά της. Η φίλη της όμως ζήλευε την ευτυχία της και θέλησε να την καταστρέψει. Έγραψε λοιπόν στον πρίγκηπα και του είπε ψέμματα πως η αγαπημένη του τον είχε ξεχάσει. Εκείνος λυπήθηκε τόσο που αποφάσισε να μην ξαναφήσει κανέναν άνθρωπο να τον πλησιάσει και ζήτησε από ένα μάγο να του μαγέψει το δρόμο που οδηγούσε στο κάστρο του ώστε να μην μπορεί κανένας να τον βρει πια.

Η κοπέλα ανακάλυψε έτσι ξαφνικά πως δεν μπορούσε να βρει το δρόμο να γυρίσει κοντά σε εκείνον που αγαπούσε και η λύπη της ήταν τόση που την αρρώστησε. Η δήθεν φίλη της την άφηνε να υποφέρει αλλά παρίστανε ότι τη συμπονούσε. Δεν της αποκάλυπτε τι είχε συμβεί και γιατί είχε χάσει εκείνον που αγαπούσε.

Η κοπέλα είχε πια απελπιστεί όταν αποφάσισε να δοκιμάσει την τελευταία της πιθανότητα για να μάθει που βρισκόταν ο αγαπημένος της και γιατί δεν μπορούσε πια να επιστρέψει σε εκείνον. Αποφάσισε να απευθυνθεί στον άρχοντα του ανέμου.  Ήταν μια απόφαση που δύσκολα έπαιρνε κάποιος γιατί μπορεί ο εν λόγω άρχοντας να γνώριζε την απάντηση σε κάθε ερώτημα αλλά είχε και τη δυνατότητα να γνωρίζει τα κίνητρα όσων του ζητούσαν κάτι και απέδιδε δικαιοσύνη. Εκείνη όμως δεν είχε κανέναν λόγο να φοβάται, η αγάπη της ήταν αληθινή και γνήσια.

Ξεκίνησε να πάει να βρει τον άρχοντα του ανέμου που ταιριαστά με τον τίτλο του ζούσε σε έναν μεγάλο, ψηλό πύργο κτισμένο στην κορυφή ενός γκρεμού που πάνω στον οποίο μόνιμα λυσσομανούσε μια καταιγίδα. Η κοπέλα όμως δεν φοβήθηκε το ταξίδι που ήταν μεγάλο ούτε και την ανάβαση στον γκρεμό εν μέσω καταιγίδας. Παρουσιάστηκε στην πόρτα του πύργου και ζήτησε να δει τον κύριό του. Ο άρχοντας του ανέμου τη δέκτηκε και την άκουσε με προσοχή.

Ο άνεμος πνέει παντού και τίποτα δε μένει κρυφό απ' αυτόν, έτσι ο άρχοντάς του γνώριζε τα πάντα και είχε τη σωστή απάντηση σε όλα τα προβλήματα. Το πρόβλημα της κοπέλας δεν ήταν εξαίρεση και είχε την απάντηση. Της εξήγησε ότι είχε κλείσει ο δρόμος της επιστροφής από μαγικά και ο μάγος που τα είχε εκτελέσει είχε δεσμευθεί να μην τα λύσει ποτέ.

-Πως μπορώ λοιπόν να γυρίσω κοντά σε εκείνον που αγαπώ; ρώτησε η κοπέλα.

-Για να λυθούν τα μάγια απαιτείται ένα άλμα πίστης, είπε ο άρχοντας, θα πηδήξεις από την κορυφή του πύργου μου με την πεποίθηση ότι ο Ζέφυρος θα σε μεταφέρει εκεί που θες. Αν η αγάπη σου είναι αληθινή τότε θα γίνει όπως επιθυμείς.

Η κοπέλα δεν το σκέφθηκε καθόλου. Έσπευσε να πραγματοποιήσει την δοκιμασία. Ήταν σίγουρη για την αγάπη της, αν ο άρχοντας του ανέμου την είχε εμπαίξει ας ήταν αυτό το τέλος δεν ήθελε να ζει χωρίς τον καλό της. Πήδηξε από την κορυφή του πύργου ψιθυρίζοντας το όνομα του αγαπημένου της.

Ο ζεστός Ζέφυρος την τύλιξε και την πήρε μακριά, την έφερε στον κήπο του καλού της ακριβώς μπροστά του και εκείνος κατάλαβε γιατί ο μάγος είχε πει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να λυθούν τα μάγια του. Την αγκάλιασε και τη φίλησε γλυκά, δεν είχε πάψει να την αγαπάει. Και δε χώρισαν ποτέ.

Όσο για την κακή φίλη, ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος την άρπαξε και κανείς δεν την ξαναείδε ποτέ. Είπαμε ο άνεμος τα βλέπει όλα και ο άρχοντάς του απονέμει δικαιοσύνη.

The wizard Banedon, leader of the Brotherhood of the Crystal Star and a close friend of Lone Wolf, is abducted and finds himself in the nightmarish city-fortress of Kaag, one of the strongholds of the Darklords. Although they may no longer exist, thousands of their evil followers are still there. The entrance to and escape from the city are far from easy. However, it must be done if Lone Wolf is to save his oldest friend.

Lone Wolf returns to the Darklands, and this time, things are even more challenging than before. Back then, a significant part of the enemy was absent from the Darklands; now, that is no longer true. The civil war between various factions makes his mission more challenging.

Ο μάγος Μπάνεντον, επικεφαλής της αδελφότητας του Κρυστάλλινου Άστρου και στενός φίλος του Μοναχικού Λύκου απαγάγεται και βρίσκεται στην εφιαλτική πόλη – κάστρο του Καάγκ ένα από τα φρούρια των Αρχόντων του Σκότους. Και μπορεί εκείνοι να μην υπάρχουν πια αλλά βρίσκονται ακόμα εκεί χιλιάδες από τους μοχθηρούς ακόλουθούς τους. Η είσοδος και η διαφυγή από την πόλη μόνο εύκολη δεν είναι. Αλλά πρέπει να γίνει αν είναι ο Μοναχικός Λύκος να σώσει τον πιο παλιό του φίλο.

Ο Μοναχικός Λύκος επιστρέφει στις Σκοτεινές Χώρες και αυτή τη φορά τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα από την πρώτη. Τότε μεγάλο μέρος του εχθρού έλειπε από εκεί τώρα αυτό δεν ισχύει και ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των διαφόρων παρατάξεων, δεν κάνει την αποστολή του πιο εύκολη.

Το κόκκινο είναι από τα χρώματα που μου αρέσουν. Σήμερα δε το βλέπω παντού. Κόκκινες καρδούλες, μπαλόνια, σχέδια και κουτιά για γλυκά. Δεν αλλάξαμε εθνικό χρώμα, δεν βγήκε κυβέρνηση το ΚΚΕ, δεν πήρε το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, γιατί τόσο κόκκινο; Είναι η μέρα των ερωτευμένων, το είχα ξεχάσει.

Θα μου πεις γιατί συγχίζεσαι; Σάμπως δεν είσαι ερωτευμένος; Είμαι ερωτευμένος αλλά αυτό που γίνεται σήμερα δεν έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Έχει να κάνει με εμπόριο και ελπίδα κέρδους. Δεν χρειάζεται μια ειδική μέρα για να κάνεις δώρο στην εκλεκτή της καρδιάς σου και ακόμα περισσότερο για να πεις αυτό που αισθάνεσαι.

Ας αφήσουμε την μια ημέρα και ας πάμε στις πολλές, ας τις κάνουμε όλες μέρες έκφρασης αυτών που νιώθουμε στα άτομα που αγαπάμε.

Ο Άλεξ Κρος έχει μετακινηθεί από την αστυνομία της Ουάσιγκτον στο FBI και αναλαμβάνει την πρώτη του μεγάλη υπόθεση. Πρέπει να αντιμετωπίσει ένα κύμα απαγωγών και έναν διαβολικό εγκληματία που είναι γνωστός ως ο Λύκος.

Ακόμα ένα αστυνομικό στο κλασικό στυλ του Πάτερσον. Διαβάζεται γρήγορα και άνετα και κρατάει το ενδιαφέρον.  

Η αντιπαράθεση με το Λύκο συνεχίζεται στις Γέφυρες Του Λονδίνου.

Σχεδόν δεν συνειδητοποίησα για πότε πέρασε ο μήνας, πάει κιόλας ο πρώτος μήνας του έτους. Δεν έγραψα λίγο μπορώ να πω αν και, όπως πάντα, θα ήθελα περισσότερο. Τι κατάφερα σε σχέση με τους στόχους μου; Λοιπόν έχουμε και λέμε:

1. Η ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία (προχωρεί).

2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου (πλησιάζει στην ολοκλήρωση).

3.  Ένα βιβλιοπαιχνίδι (σχεδιάζεται).

4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας (σχεδιάζεται).

5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ.

6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (γίνεται η ιστορική έρευνα)

7.  Πιθανώς μια ιστορία για το 1922 (γίνεται έρευνα και σχεδιασμός)

8.  Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες.

9.   Μερικά ποιητικά έργα (γράφτηκαν ήδη τέσσερα)

10.  Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες.

11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων. 

Θέλετε να κάνετε μια παύση από την καθημερινότητα με τα πολλά τρεχάματα και τις έννοιες; Μπορείτε να την κάνετε με πολλούς τρόπους αλλά τι λέτε για άρθρα σχετικά με βιβλία και συγγραφείς, ποίηση, ζωγραφική αλλά και μερικές μικρές ιστορίες;

Αν σας φαίνεται καλή σκέψη μπορείτε να κάνετε την παύση αυτή στο ιστολόγιο αυτό – που έχει κυριολεκτικά αυτόν τον τίτλο, pause – και σίγουρα θα βρείτε πολλά να διαβάσετε μέσα στις χιλιάδες (κυριολεκτώ) αναρτήσεις του. Η παύση γίνεται εδώ: http://www.pause-artmag.gr/