Οι Επτά Στύλοι Της Σοφίας 1

Author: Νυχτερινή Πένα /

Εισαγωγή
197 προ Χριστού

Το ηφαίστειο βρυχήθηκε, το μαύρο σύννεφο που μαζευόταν από μέρες πάνω από τον κώνο του σκορπίστηκε από το κατακόκκινο ποτάμι λάβας που τινάχθηκε ψηλά απελευθερωμένο επιτέλους από τις συντριπτικές πιέσεις του φλοιού της γης. Οι κάτοικοι των γύρω νησιών κοίταξαν φοβισμένοι την οργή του ως τότε σιωπηλού γίγαντα, το μαύρο σύννεφο και η πύρινη γλώσσα της λάβας ήταν ορατά από πολύ μακριά. Δεν ζούσε κανένας που να θυμόταν από άλλη φορά το ξύπνημα του ηφαιστείου αλλά όλοι γνώριζαν πως κάποτε, πολλές γενιές πίσω είχε καταστρέψει έναν ολόκληρο πολιτισμό.
Βαθιά στα έγκατα του ηφαιστείου, σε έναν θάλαμο όχι πολύ μακριά από τον αγωγό που έφερνε την λάβα στην επιφάνεια, επτά άνδρες ήταν καθισμένοι σε ισάριθμα καθίσματα λαξευμένα στο βράχο σαν θρόνους. Ήταν από διαφορετικά έθνη του κόσμου και αυτό φαινόταν τόσο από τις διαφορετικές ενδυμασίες όσο και από τα χαρακτηριστικά τους.
Ο θάλαμος αυτός φωτιζόταν από δέσμες φωτός που έρχονταν από έναν φυσικό αγωγό που οδηγούσε στην επιφάνεια και μέσα στον οποίο είχαν τοποθετηθεί κάτοπτρα ώστε να μεταφέρεται το φως. Ο φωτισμός γινόταν με τέτοιο τρόπο ώστε ο όγδοος άνδρας που καθόταν στη μέση του θαλάμου να βρίσκεται στην σκιά.
-Η Καρχηδόνα θα πέσει, είπε ένας άνδρας ντυμένος με θώρακα και οπλισμένος με κοντό σπαθί. Η μάχη των Μεγάλων Πεδίων μας συνέτριψε. Μπορεί να μη γίνει τώρα ή στον καιρό των παιδιών μας αλλά είναι ζήτημα χρόνου. Και για' μας δεν έχει σημασία το πως ή το πότε αλλά το ότι θα γίνει.
-Πολιτισμοί ανέρχονται, δοξάζονται και πέφτουν. Παρακμάζουν και χάνονται, είπε ο άνδρας στο κέντρο με μια βαθιά επιβλητική φωνή. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η διατήρηση αυτού που δεν πρέπει να χαθεί. Αμίλκα, γιε του Βορμίλκα, νομίζεις ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει;
Μιλούσαν Ελληνικά, οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχαν κάνει τη γλώσσα παγκόσμια και ήταν εύκολο να μιλάνε σε αυτήν μιας και όλοι είχαν και τις δικές τους ευκολότερες ή δυσκολότερες.
-Η Καρχηδόνα έχει κηρυχθεί καταστρεπτέα, είπε ένας από τους επτά που φορούσε την λευκή τήβεννο των Ρωμαίων συγκλητικών. Αυτό σημαίνει ότι όταν κυριευθεί θα καταστραφεί εκ θεμελίων και θα οργωθεί ώστε να μην μείνει κανένα ίχνος της. Καλύτερα να μην είσαι εκεί.
Ο Καρχηδόνιος έκανε ένα νεύμα στον Ρωμαίο, οι επτά άνδρες στέκονταν πιο πάνω από τις σχέσεις των εθνών τους. Ο σκοπός τους ήταν πολύ ανώτερος, η αποτυχία τους θα σήμαινε την κάθοδο της ανθρωπότητας ολόκληρης σε ένα ζοφερό σκοτάδι κάτω από μια απόλυτη και ακλόνητη εξουσία.
Το ηφαίστειο βρυχήθηκε πάλι κάνοντας το θάλαμο να τραντακτεί ολόκληρος.
-Είμαστε ασφαλείς εδώ; ρώτησε ένας λεπτός άνδρας με μεταξωτές ρόμπες. Ο λαός του ήταν γνωστός στους Ρωμαίους ως Σήρες και από αυτούς αγόραζαν το μετάξι που προτιμούσαν οι πατρικίες της Ρώμης.
-Ο θάλαμος στέκει έτσι χιλιάδες χρόνια, όπως και οι γύρω από αυτόν, δεν κινδυνεύουμε, είπε ο άνδρας στο μέσον.
-Είμαστε εξ' άλλου έτοιμοι να φύγουμε, είπε ένας άνδρας με Αιγυπτιακή φορεσιά.
-Αυτό είναι αλήθεια, Φθανχούρ, πηγαίνετε και είθε Εκείνος που κυβερνάει τα σύμπαντα να σας προστατεύει και να σας καθοδηγεί.
Οι επτά άνδρες σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και αφού υποκλίθηκαν στον άνδρα στο κέντρο άρχισαν να βγαίνουν από το θάλαμο. Πριν βγει ο τελευταίος, ο άνδρας στη σκιά είπε:
-Ραουρ..... Γουίλλιαμ, είναι τώρα ε;
Ο άλλος στράφηκε, ήταν ένας άνδρας ψηλός και γεροδεμένος, ντυμένος με μπότες, παντελόνι και χιτώνιο που συνήθιζαν οι βορειοευρωπαϊκές φυλές.
-Ναι Γουίλλιαμ, κατέφυγα κοντά στους Πίκτους. Όσο πιο μακριά γίνεται από τη Ρωμαϊκή επιρροή και εξουσία.
-Το καταλαβαίνω, δεν θα τους συγχωρήσεις ποτέ;
-Αφάνισαν το λαό μου, δεν θα το ξεχάσω εύκολα αυτό.
-Να προσέχεις, η εκδίκηση δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος. Θυμάσαι;
Ο νέος άνδρας κούνησε το κεφάλι του καταφατικά με το μυαλό του να γυρίζει σε πράγματα που ήθελε να ξεχάσει αλλά ήξερε πως ποτέ δεν θα ξεχνούσε.
-Πήγαινε, να προσέχετε όλοι, και εσύ με το νέο σου λαό.
Ο Γουίλλιαμ βγήκε. Ο άνδρας στη σκιά αναστέναξε, ήταν βαρύ το καθήκον τους, και τόσο ζωτικό. Το μυστικό που φυλάγανε έπρεπε να παραμείνει αυτό ακριβώς, μυστικό.

Έμεινε μυστικό για είκοσι δύο αιώνες.......

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου