Με αφορμή ένα άρθρο που
διάβασα πρόσφατα σχετικά με τη συγγραφή έκανα μερικές σκέψεις πάνω σε κάποιους
κανόνες, κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον
που ξεκινάει να γράφει.
Φυσικά η τέχνη του
γραψίματος δεν διδάσκεται, είναι κάτι που κάποιος έχει έμφυτο όπως και οι άλλες
τέχνες. Αλλά οι παρακάτω κατευθυντήριες γραμμές μπορούν να βοηθήσουν κάποιον
που έχει το χάρισμα και θέλει να γράψει αλλά δεν ξέρει από που να ξεκινήσει
ίσως ή πως να λύσει κάποια θέματα που προκύπτουν.
1. Ποια είναι η
κεντρική ιδέα;
Αυτό δε σημαίνει ποια
είναι η ιστορία αλλά ποιος ο βασικός άξονας της πλοκής. Για παράδειγμα στον Άρχοντα
των Δακτυλιδιών η κεντρική ιδέα είναι η προσπάθεια της καταστροφής του ενός
δακτυλιδιού ώστε να αποτραπεί η κυριαρχία του Σόρον, πολλά γεγονότα συμβαίνουν
και εξέλίξεις επέρχονται αλλά αυτή είναι η κεντρική ιδέα.
2. Σχεδιάγραμμα
Έχετε την ιδέα, τώρα
σκέφτεστε ποια γεγονότα θα απαρτίσουν την ιστορία, τι θα κάνει ο πρωταγωνιστής
και οι υπόλοιποι χαρακτήρες.
3. Πληροφορίες
Ερευνήστε το θέμα που
θα γράψετε. Όσο περισσότερα ξέρετε τόσο πιο αληθοφανές θα είναι και ρεαλιστικό
αυτό που θα γράψετε. Πολλές φορές οι πληροφορίες μπορεί να σας δώσουν ολόκληρα
κομμάτια της πλοκής ή να σας επιλύσουν κάποιο σημείο που δεν ξέρετε πώς να εξελίξετε.
Δεν είναι ανάγκη όλο το υλικό που θα έχετε να μπει στο έργο, θα αποφασίσετε τι
θα χρησιμοποιήσετε για να το κάνετε πιο αληθινό και αυθεντικό, ωστόσο και αυτό
που δεν θα χρησιμοποιήσετε θα βοηθήσει στη σκέψη σας να δέσετε το έργο σας.
Δεν υπάρχουν έργα που
δεν χρειάζονται έρευνα. Ακόμα και αν γράφεις φαντασίας σε έναν κόσμο ολότελα
δικό σου. Λίγη ( μεσαιωνική συνήθως ) ιστορία και μερικά βιβλία στο πως φτιάχνανε
τα όπλα, τα κάστρα και τις πολιορκητικές μηχανές θα βοηθούσε, όπως και σε ήθη
και έθιμα για να μπορούν να στηθούν διαφορετικοί λαοί και να είναι ρεαλιστικοί.
4. Πρόσωπο Διήγησης
Αποφασίστε σε ποιο
πρόσωπο θα διηγήθείτε την ιστορία σας, από τον πρωταγωνιστή σε πρώτο πρόσωπο;
Από κάποιον από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες σε τρίτο πρόσωπο ή τέλος από μια
παντεπόπτρια θέση όπου κάποιος αφηγείται την ιστορία με όλα τα στοιχεία και τις
λεπτομέρειες; Αυτό ανάλογα με το τι θέλει κανείς να γράψει έχει πλεονεκτήματα
και μειονεκτήματα για κάθε τρόπο γραφής.
Η πρωτοπρόσωπη διήγηση
είναι πιο άμεση αλλά περιορίζει τα όσα ξέρει το πρόσωπο που την κάνει πράγμα
που μπορεί να δυσκολέψει την εξέλιξη της ιστορίας. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο
Χάρι Πότερ όπου η διήγηση ( αν και όχι πρωτοπρόσωπη ) ακολουθεί το Χάρι πράγμα
που ανάγκασε τη Ρόουλινγκ να εφεύρει διάφορα μέσα για να παρουσιάσει σκηνές που
δεν ήταν παρών ο Χάρι. Λιγότερο δεσμευτική είναι η περίπτωση του Χόλμς όπου ο
αφηγητής δεν είναι και ο πρωταγωνιστής αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν
περιορισμοί μιας και πάλι βλέπουμε όσα βλέπει ο Ουάτσον.
Η τριτοπρόσωπη διήγηση
δεν είναι δεσμευτική και υπάρχει ένας παντογνώστης αφηγητής αλλά χρειάζεται
μεγαλύτερη προσπάθεια για να φέρει τον αναγνώστη μέσα στην ιστορία. Να τον
κάνει να εμπλακεί προσωπικά, συναισθηματικά.
5. Η ένταση και η κλιμάκωση
Μια καλή ιστορία
χρειάζεται συγκρούσεις, αλλά είναι εξίσου σημαντικό ότι οι συγκρούσεις κλιμακώνονται
θα πρέπει σταδιακά να φτάσουν σε κρίσιμο επίπεδο.
6. Πληροφόρηση και
Παρελθόν
Όλοι οι χαρακτήρες
έχουν παρελθόν, το αν μας ενδιαφέρει ή τι μας ενδιαφέρει από αυτό είναι ένα
θέμα που πρέπει να αποφασιστεί με σκέψη και προσοχή. Χρειάζεται να το ξέρει ο
δημιουργός ακόμα και αν δεν το αποκαλύψει ποτέ στον αναγνώστη ολόκληρο ή
μερικώς.
7. Εμφανή λάθη
Αυτό είναι πράγματι ένα
από τα πιο σημαντικά. Δεν έχει σημασία πόσο ορθογράφος είναι κανείς ή πόσο καλό
πρόγραμμα επεξεργασίας έχει. Είναι εύκολο να κάνεις από ταχύτητα, απροσεξία ή νύστα
λάθος. Γι’ αυτό η ανάγνωση ξανά από τον συγγραφέα αλλά και κάποιον άλλο επιβάλλεται.
Φυσικά ακόμα μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται για λάθη συνοχής ή συνέπειας του
κειμένου.
Ελπίζω ότι αυτές οι
οδηγίες θα βοηθήσουν λίγο στο μεγάλο ταξίδι που είναι το γράψιμο ενός μυθιστορήματος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου