Μετά από όσα έγραψα για
το χάρισμα και το πάθος του γραψίματος έχει σειρά να μιλήσω για το έργο μου
αυτή τη στιγμή. Γράφω από τα δεκατρία μου, στα δύο τρίτα περίπου της ζωής μου,
και έχω ολοκληρώσει έναν
εξαιρετικά μεγάλο αριθμό έργων. Δεν το λέω σαν καύχηση, παρότι είμαι πολύ
περήφανος για όσα έχω καταφέρει, το λέω απλά σαν γεγονός που εξηγεί εν μέρει
και το πώς ακόμα έχω τόσα πράγματα να γράψω. Δεν σκοπεύω να αναπαυθώ στις
δάφνες μου και συνέχεια η σκέψη μου γυρίζει σε ιδέες και μοτίβα. «Και αν είναι
έτσι σκέφτομαι;» Και η σκέψη μου αρχίζει να πλάθει ιστορίες.
Ποιες είναι αυτές οι ιστορίες; Τώρα αμέσως. Επί
του παρόντος λοιπόν γράφω:
Τον Θυρεό του Λέοντος, ένα μεγάλο μυθιστόρημα
φαντασίας που ίσως χωριστεί και σε δύο βιβλία αν γίνει το ίδιο και με το πρώτο,
είναι μια επική περιπέτεια με Ιππότες και δυνάμεις του κακού, ισχυρά
αντικείμενα και ήρωες που κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να σωθεί ο κόσμος
και εκείνοι που αγαπούν. Είναι καθαρά φαντασίας δημιούργησα τον κόσμο της
Έρεμορ για αν θέσω την υπόθεση.
Το Δάκρυ του Ουρανού, το πρώτο βιβλίο της
ιστορίας στην Έρεμορ, το μετέφρασα στα Αγγλικά και τώρα το διορθώνω, τεράστια
δουλειά αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για ένα βιβλίο 645 σελίδων και 205000
λέξεων.
Πτήση 178 ( δεν είμαι σίγουρος ότι θα είναι και ο
τελικός τίτλος αλλά αυτόν έχει επί του παρόντος ), μια περιπέτεια στο σημερινό
σύγχρονο κόσμο με μια τρομοκρατική επίθεση από φανατικούς ισλαμιστές της ISIS, αυτούς που αποκεφαλίζουν δημοσιογράφους, και
έναν αγώνα με το χρόνο.
Και πέρα από αυτά έχω καμιά δεκαριά σχέδια στα
χαρτιά σε διάφορα στάδια εξέλιξης και προετοιμασίας:
Μια αστυνομική περιπέτεια με ένα φόνο και τέσσερα
πτώματα σε ένα σπίτι στην Ελληνική επαρχία.
Μια μεσαιωνική περιπέτεια στην εποχή των
σταυροφοριών και την συνέχειά της.
Μια περιπέτεια στη σημερινή Αθήνα, έχει και το
αστυνομικό μέρος της, που αποτελεί συνέχεια στο Αποφάσεις Ζωής, ενώ ταυτόχρονα
ρίχνει φως και σε ένα ως τώρα αναπάντητο ερώτημα.
Τη συνέχεια της εισβολής, το Εισβολή 2 που θα
διηγηθεί τη συνέχεια της ιστορίας και την πάλη των ανθρώπων με τους εισβολείς.
Δύο καινούριες περιπέτειες του Ανσίιν και του
πληρώματός του που έχω σχεδιάσει σε γενικές γραμμές.
Ένα μικρό δοκίμιο σχετικά με το γράψιμο και το
στήσιμο της πλοκής.
Ένα επίσης δοκιμιακό έργο σχετικά με το αγιολόγιο
της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σχετικά με αυτό κάνω την έρευνά μου τώρα.
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά έχουμε και τα κείμενα
που αναρτώνται εδώ όπως και μερικά ποιητικά έργα, κομμάτια ή στίχους που γράφω.
Αλλά τι να κάνουμε; Η έμπνευση δεν μπαίνει σε καλούπια ούτε σε πρόγραμμα, οπότε
απλά γράφουμε και απολαμβάνουμε τη διαδρομή από τη σύλληψη ως την ολοκλήρωση ενός
έργου.
2 σχόλια:
Συγχαρητήρια για τον κόπο σου και την πίστη σου σ' αυτό που κάνεις! Δεν είναι εύκολο να επιμένεις καιρό σ' αυτό που πιστεύεις. Θέλει δύναμη.
Την αγάπη μου στην οικογένειά σου
Φιλιά και καλό βράδυ!
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Το αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και γι' αυτό συνέχεια είμαι σε αυτό στραμμένος.
Εξ' άλλου τι πιο ωραίο από το να λες ιστορίες;
Δημοσίευση σχολίου