Ο Δρόμος Για Τη Σκιά Του Κόσμου

Author: Νυχτερινή Πένα /


Δυο διαφορετικοί τελείως τύποι συγκατοικούν σε ένα σπίτι κατά τη φοιτητική τους ζωή, όταν ο ένας αφήνει μια κοπέλα έγκυο και την παρατάει ο άλλος αποφασίζει να την περιθάλψει και να την προστατεύσει. Αλλά πόσο σοφή είναι μια τέτοια απόφαση; Είναι δυνατόν να φέρει την αγάπη;
Μια αισθηματική ιστορία έτοιμη για κατέβασμα. Είναι μια ιστορία για το πόσα μπορεί να προσφέρει μια ευγενική ψυχή και πόσα μπορεί να δώσει η αγάπη. Καλή ανάγνωση.

2 σχόλια

Η Εισβολή 6 - συνέχεια

Author: Νυχτερινή Πένα /


Ο Τζων στάθηκε στο άνοιγμα της συρόμενης πόρτας στην αυλή, μαζί του ήταν ο κύριος Πέητον καθώς και οι μεγαλύτεροι μαθητές. Κοίταξε τους ανθρώπους που ήταν μαζεμένοι στο δρόμο με την ελπίδα να βρουν εδώ ένα καταφύγιο. Οι περισσότεροι κουβαλούσαν κάποια λίγα πράγματα, ό,τι είχαν προλάβει να πάρουν ή ό,τι είχαν θεωρήσει πιο πολύτιμο. Κάποιοι απλά κουβαλούσαν ό,τι έτυχε να έχουν μαζί τους από το πρωί που έφυγαν από το σπίτι τους. Υπήρχαν και παιδιά, πιασμένα από τα χέρια των γονεών τους ή σε αγκαλιές. Οι περισσότεροι δεν είχαν εφόδια, και τώρα με τόσους ανθρώπους αυτό θα ήταν ένα θέμα, ειδικά αν ήταν να παραμείνουν εδώ για μέρες.
Ωστόσο δεν ήταν ποτέ του μικρόψυχος για να γίνει τώρα και να σκεφθεί την προσωπική του άνεση πάνω από το καλό τόσων ανθρώπων. Είχε ήδη στο μυαλό του όσα θα έπρεπε να γίνουν για να βολευτούν όσο καλύτερα μπορούσαν αλλά και να είναι ασφαλείς. Στράφηκε στην όμορφη αστυνομικό που είχε δει να προχωρεί πρώτη.
-Είσαστε επικεφαλής;
-Δεν θα το έλεγα, απάντησε η Ντέηνα, καλύτερα να μιλήσετε με το διοκητή Μάιλς.
Εκείνος είχε πλησιάσει με τους άνδρες του να ακολουθούν.
-Εγώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι είμαι επικεφαλής, είπε. Διοικώ το 29ο αστυνομικό τμήμα και αυτοί είναι όσοι άνδρες μου έχουν απομείνει. Έχουμε συγκεντρώσει τους αμάχους αλλά δεν έχουμε καμία επαφή με ανώτερη αρχή για να πάρουμε οδηγίες τι να κάνουμε. Το αστυνομικό τμήμα δεν θα τους χωρούσε και δεν θα ήταν και ασφαλείς. Δεν θα μπορούσαμε να αμυνθούμε.
-Δεν ξέρω αν μπορεί να υπερασπισθεί το σχολείο, είπε ο Τζων, αλλά σίγουρα μπορείτε να βρείτε ένα καταφύγιο για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Έχω κάποιες προτάσεις για την πιο αποτελεσματική συμβίωση.
Ο Μάιλς κοίταξε με εκτίμηση των Τζων, του άρεσε ο συγκρατημένος χαρακτήρας του και το γεγονός ότι ήδη σκεπτόταν λύσεις. Δεν άργησε να φτάσει σε μια απόφαση. Ρώτησε τον Τζων το όνομά του και μετά στράφηκε προς τους ανθρώπους που είχε οδηγήσει ως εδώ.
-Είμαστε ουσιαστικά μια μικρή κοινότητα φυγάδων μπροστά στο πρόσωπο ενός εισβολέα με διάθεση να μας εξοντώσει όλους αφού σκοτώνεται όποιος βρεθεί στο δρόμο του. Είμαστε μόνοι μας. Ως που να ξαναβρεθούμε με άλλους και με αρχές του κράτους πρέπει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. Μιας και θα στεγαστούμε εδώ επικεφαλής της μικρής μας κοινότητας θα είναι ο κύριος Σάκλεφορντ από’ δω.
Ο Τζων εκπλάγηκε με την απόφαση του αστυνομικού αλλά δεν την αμφισβήτησε. Καταλάβαινε ότι δεν θα ήταν καλό για το ηθικό αυτών των ήδη τρομοκρατημένων ανθρώπων ενώ συμφωνούσε και με το σκεπτικό του.
-Το σχολείο θα μας προσφέρει καταφύγιο, είπε, ακόμα και αν γίνουν συγκρούσεις εδώ γύρω μέσα θα είμαστε ασφαλείς από πυρά. Ο μόνος κίνδυνος θα είναι από τα παράθυρα, στις τάξεις που θα χρησιμοποιηθούν σαν χώροι για να μείνουμε θα κλείσουμε τις κουρτίνες και θα βάλουμε πίσω τους τις βιβλιοθήκες, με τον τρόπο αυτό δεν θα φαίνεται και ότι κατοικείται το κτίριο και ίσως γλιτώσουμε ανεπιθύμητης προσοχής. Ελάτε λοιπόν μέσα, είπε με ένα πατρικό χαμόγελο. Ας οργανωθούμε για να κατοικήσουμε εδώ. Παρακαλώ να μας δηλώσετε αν μετεφέρετε εφόδια που μπορεί να βοηθήσουν την κοινότητά μας, τρόφιμα ή φάρμακα και αν έχετε κάποια ειδικότητα που θα μπορούσε να βοηθήσει την κατάστασή μας.
Αρχίσανε να μπαίνουν ανακουφισμένοι που έφευγαν από τον άμεσο κίνδυο όπως ήταν εκτεθειμένοι στον δρόμο. Μια γυναίκα στάθηκε μπροστά στον Τζων και έπιασε τα χέρια του.
-Ο Θεός να σας ευλογεί κύριε, είπε.
-Δεν έκανα παρά ότι ο καθένας στη θέση μου, είπε ο Τζων, περάστε μέσα.
Η Ντέηνα κοίταξε το δρόμο από όπου είχαν έρθει. Έπρεπε να γυρίσει να πάρει τη μηχανή της και να συνεχίσει την αναζήτηση της Νάταλι. Ο διοικητής Μάιλς μάντεψε τι σκεφτόταν.
-Θα φύγετε.
-Ναι, πρέπει να αναζητήσω μια φίλη, αν βρω άλλους πολίτες θα τους πω να έρθουν εδώ. Το ίδιο και για αστυνομικούς;
-Ναι, είπε ο διοικητής. Πριν φύγουμε από το αστυνομικό τμήμα εκπέμψαμε ένα σήμα σε όλες τις συχνότητες της αστυνομίας ότι θα μεταφέρουμε ένα σταθμό διοίκησης εδώ. Καλέσαμε όποιους μας ακούν και μπορούν να έρθουν εδώ.
-Καλά κάνατε, θα πρέπει να προστατεύσουμε τους πολίτες. Λοιπόν θα τα πούμε, είπε η Ντέηνα και ξεκίνησε να πάει πίσω περπατώντας γρήγορα.

-Τι κάνουμε τώρα;
Βρετανοί και Αμρεικανοί είχαν μαζευτεί κοντά στο ελικόπτερο. Είχαν ακόμα τα αυτοκίνητά αλλά αναγνώριζαν τις δυνατότητες που το ελικόπτερο τους προσέφερε. Φυσικά δεν μπορούσαν να εμπιστευθούν τους άνδρες που το είχαν, ακόμα και τώρα που μιλούσαν εκείνοι έψαχναν τρόπο να αντιδράσουν και θα το έκαναν αν ο Νας δεν τους σημάδευε με το όπλο του.
-Ο Άλεξ μπορεί να το πιλοτάρει αυτό το θηρίο, είπε ο Μπρούστερ. Θα μπορούσε να κάνει μια αναγνωριστική πτήση, να δει που θα μπορούσαμε να κινηθούμε και που να πάνε όλοι αυτοί.
-Ας το κάνουμε, είπε ο Σάντερς. Αλλά βιάσου Άλεξ, δεν θα αργήσουν να περάσουν και από’ δω.
Ο Σάντερς ανακοίνωσε στους πολίτες ότι το ελικόπτερο θα έκανε μια αναγνωριστική πτήση και οι υπόλοιποι θα περίμεναν. Μουρμουρητά ακούστηκαν αλλά έκαναν αυτό που τους ζητήθηκε και μαζεύτηκαν κοντά στα αυτοκίνητα αν και δεν αρκούσαν για διαφυγή αν εμφανίζονταν οι εισβολείς.
-Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε μια σαφή εικόνα της κατάστασης και που θα πρέπει να πάμε, είπε ο Σάντερς. Να ασφαλίσουμε τους αμάχους και να μπούμε στην μάχη.
Ο Άλεξ είχε πάρεις θέση στο πιλοτήριο και ήταν έτοιμος για την απογείωση. Έβαλε σε λειτουργία τις μηχανές και ο ρότορας άρχισε να γυρίζει τον έλικα. Ύστερα το ελικόπτερο άρχισε να σηκώνεται σιγά σιγά.
Εκείνη τη στιμγή ακριβώς οι τρεις άνδρες κάνανε την κίνησή τους. Ο άνδρας που ο Κρις τον είχε βγάλει από το πιλοτήριο, εμφάνισε σαν από το πουθενά  ένα μαχαίρι και όρμηξε στον Νας. Ο πεζοναύτης δεν αιφνιδιάστηκε αλλά μη θέλοντας να πυροβολήσει κάποιον που είχε μόνο ένα μαχαίρι γύρισε να τον χτυπήσει με τον υποκόπανο. Τώρα που δεν τους σημάδευε οι άλλοι δύο όρμηξαν επίσης πάνω του. Με μια κραυγή ο Νας έκανε πίσω και κατάφερε ένα χτύπημα στον έναν από τους άνδρες.
Ο Κρις ήταν απασχολημένος να κοιτάζει την κοπέλα που είχε τραβήξει την προσοχή του και νωρίτερα. Στράφηκε ακούγοντας την κραυγή του συναδέρφου του και αντέδρασε το ίδιο γρήγορα, τρεις πυροβολισμοί και οι τρεις άνδρες έπεσαν για να μην σηκωθούν ποτέ πια.

Δεν είχαν συναντήσει κανέναν εδώ και ώρα, ζωντανό ή νεκρό. Η Νάντια αδημονούσε να συνεχίσει το ρεπορτάζ, είχε ώρες ακόμα μπροστά της ως το δελτίο ειδήσεων αλλά ήθελε να έχει συγκεντρώσει ένα εντυπωσιακό ηλικό ως τότε. Φτάσανε σε μια διασταύρωση.
-Που πάμε; ρώτησε ο οδηγός.
Στο βάθος φαινόταν καπνός αλλά και σύννεφα σκόνης. Κάποιο κτίριο είχε προφανώς καταρρεύσει.
-Εκεί, είπε η Νάντια, χωρίς δισταγμό και έδειξε μπροστά.

0 σχόλια

Η Εισβολή 6

Author: Νυχτερινή Πένα /


6.

Ο Τζών ήταν καθισμένος στο γραφείο του και σκεπτόταν το μέλλον, όχι το μακρινό και ασαφές αλλά το κοντινό και ξαφνικά εξ’ ίσου ασαφές. Είχε ελέγξει τα αποθέματα του κολλεγίου σε τρόφιμα και ήταν αρκετά, δεν θα είχαν πρόβλημα αν έμεναν εδώ κλεισμένοι για κάποιο διάστημα, η ασφάλεια του σχολείου όμως τον προβλημάτιζε. Πως θα μπορούσε να αποτρέψει την εισβολή κακοποιών ή αναρχικών ή οποιουδήποτε άλλου θα έβρισκε ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το χάος;
Ένα χτύπημα στην πόρτα διέκοψε τις σκέψεις του. Ο Τζων που είχε βυθιστεί σε σκέψεις με το βλέμμα στον κενό δρόμο στράφηκε προς την πόρτα.
-Εμπρός, είπε.
Μπήκε ο κύριος Πέητον.
-Έφτασε κόσμος και ζητάει άσυλο, εδώ.
Είναι μαζί και μερικοί αστυνομικοί και δυο Τεξανοί σερίφηδες.
-Και ζητάνε να μείνουν εδώ;
Ο Τζων κοίταξε έξω, ο δρόμος παρέμενε άδειος. Προφανώς είχαν έρθει από την πίσω πόρτα. Πολλοί άνθρωποι θα ήταν πιο πιθανόν να αποτρέψουν κάποια επίθεση, αλλά πιο πολλοί θα είχαν θέματα επισιτισμού πολύ γρήγορα. Και δεν θα ήταν το μόνο θέμα που θα προέκυπτε σίγουρα. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να αρνηθεί να του δώσει άσυλο. Έξω στους δρόμους κινδύνευαν.
Σηκώθηκε από την πολυθρόνα του και προχώρησε προς την πόρτα.
-Πάμε να δούμε τι μπορεί να γίνει κύριε Πέητον.

-Καιρός να προχωρήσουμε, είπε η Χόουπ και σηκώθηκε από το πάτωμα για να ρίξει έξω μια προσεκτική ματιά. Εντάξει, ο δρόμος είναι άδειος. Πάμε.
Βγήκαν από το μαγαζάκι και προχώρησαν στο δρόμο. Η Χόουπ είχε έτοιμο το όπλο της να υπερασπιστεί και τις τρείς τους. Υπήρχε ησυχία και σποραδικά ακούγονταν πυροβολισμοί αλλά όχι ιδιαίτερα κοντά. Η Τζάνις ένιωθε κάπως πιο ήσυχη με την κοπέλα μαζί τους, ήξερε να πολεμάει και δεν θα ήταν εύκολο να πέσουν θύματα των ανηλεών επιδρομέων. Καθώς ήξερε πολλά για την επιβίωση, όπως ήταν φανερό, θα μπορούσε να τη βοηθήσει να γεννήσει. Δεν έβλεπε πιθανό να φτάσει σε νοσοκομείο πριν από την ώρα του φυσικού τοκετού.
Ακόμα και αν συνέβαινε το χειρότερο και τα πυρά κάποιου επιδρομέα τελείωναν πρόωρα τη ζωή της η Άλις θα είχε μια ελπίδα επιβίωσης με τη Χόουπ, όπως είχε ψυχολογήσει την απρόσμενη σωτήρα τους δεν θα άφηνε το μικρό κορίτσι στην τύχη του.
-Που τα έμαθες όλα αυτά; ρώτησε η Άλις εκείνη ακριβώς τη στιγμή την Χόουπ. Σου τα έμαθε ο μπαμπάς σου;
-Ναι, απάντησε η κοπέλα με το βλέμμα μπροστά στο δρόμο τους. Εκείνος μου τα έμαθε, αλλά και η μαμά μου.
-Ήταν στρατιωτικός; Ο δικός μου είναι και θα του πω να μου μάθει και’ μενα τέτοια πράγματα.
-Ο δικός μου δεν ήταν στρατιωτικός, κάθε άλλο. Ήταν αστροφυσικός και ερασιτέχνης ορειβάτης. Πηγαίναμε πολλές φορές για κατασκήνωση και πεζοπορία στα Βραχώδη Όρη.
-Α μάλιστα. Και η μαμά σου;
-Η μαμά ήταν Αιγυπτιολόγος, της άρεσε επίσης η ζωή στην ύπαιθρο. Έτσι γνωριστήκανε με τον μπαμπά.
Η νοσταλγία στη φωνή της Χόουπ έφερε μια πεερίεργη συγκίνηση στην Τζάνις, ήταν φανερό ότι της έλειπαν οι γονείς της.
-Και ο μπαμπάς σου σου έμαθε όλα αυτά; ρώτησε η Άλις. Η μαμά σου τι σου έμαθε;
-Πολλά και εκείνη, και πως να ζω ανεξάρτητη.
-Σου λείπουν, δήλωσε σοβαρά η Άλις.
-Ναι, είναι αλήθεια, είπε η Χόουπ, μακάρι να ήταν τώρα εδώ.... Να δουν ότι είναι αλήθεια όσα πιστέψανε και όσα με προετοιμάσανε να αντιμετωπίσω.
-Είχαν προετοιμαστεί για αυτό που συμβαίνει;
-Ναι.... Πριν καν γεννηθώ...
-Τους έχασες μικρή;
Η Τζάνις πήγε να σταματήσει την Άλις από τις συνεχείς ερωτήσεις αλλά διαπίστωσε πως η Χόουπ της απαντούσε φιλικά και χωρίς δισταγμό, ίσως η κοπέλα να είχε ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον. Ίσως δεν είχε μιλήσει εδώ και πολύ καιρό σε κάποιον.
-Ναι. Τους έχασα όταν ήμουν σαν εσένα περίπου. Πόσο είσαι;
-Οκτώ.
-Α, ήμουν λίγο πιο μεγάλη. Λυπήθηκα πολύ.... Αν είχαν ζήσει.... Θα ήμουν ακόμα πιο καλά προετοιμασμένη για να είμαι πραγματικά μια ελπίδα στην σκοτεινή αυτή ώρα και βέβαια θα είχα γλιτώσει από τα ιδρύματα.
-Ιδρύματα; ρώτησε η Τζάνις. Ήσουν σε ορφανοτροφείο;
-Όχι, ήμουν υπό την εποπτεία της πρόνοιας και μετά με κλείσανε στην ψυχιατρική κλινική Τέιλορ. Απέδρασα μόλις σήμερα το πρωί.
Τρελή; Ήταν δυνατόν να είναι τρελή; αναρωτήθηκε η Τζάνις. Ποιος θα μπορούσε να είχε προβλέψει μια τέτοια εξέλιξη και να την έχει προετοιμάσει; Αλλά πάλι ήταν φανερό ότι είχε εκπαιδευθεί για δύσκολες συνθήκες και δεν έδειχνε κανένα σημείο τρέλας.
Η Τζάνις κούνησε το κεφάλι της, η Χόουπ τις είχε σώσει και θα συνέχιζε να την εμπιστεύεται.
Η Άλις, που η σημασία της κλινικής δεν της έλεγε τίποτα για να προβληματιστεί, συνέχισε με ακόμα μια ερώτηση.
-Έχεις αδέρφια;
-Όχι, δεν έχω.
-Θα έχεις εμένα, από’ δω και πέρα, είπε η Άλις, θα είμαι σαν αδερφή σου.

Ο Γουίλλιαμ Γκρέηστοουκ ήταν ανάμεσα στους προπορευόμενους από τους άνδρες που έκαναν την αναγνώριση καθώς απομακρύνονταν από το πάρκο και έστριβαν στο πρώτο στενό. Έτσι ήταν και ο πιο κοντινός στον εχθρό καθώς βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με μια ομάδα εισβολέων. Βούτηξε στο πεζοδρόμιο καθώς Βρετανοί και Αμερικανοί γύρω του σκόρπιζαν για να αποφύγουν τα πυρά. Ένας εισβολέας ωστόσο σημάδευσε τον άνθρωπο της ΜΙ6 όχι με πολυβόλο, αλλά με ένα αντικείμενο σαν μικρό φακό. Μόνο που αντίθετα με το φακό δεν εξαπέλυσε φως αλλά κάτι απτό που τινάκτηκε με ταχύτητα σφαίρας από αυτό και βρήκε τον Βρετανό στον κρόταφο δίπλα στο αριστερό μάτι.
Είχε τραυματιστεί πολλές φορές σε μάχες αλλά ποτέ πριν δεν είχε νιώσει κάτι τέτοιο σαν αυτόν τον πόνο, σαν να είχε χτυπήσει το κεφάλι του μια ολόκληρη οβίδα. Έπεσε κάτω βογγώντας ενώ πυροβολισμοί πάνω από το κεφάλι του σήμαιναν τη γρήγορη αντιμετώπιση του εχθρού. Ο πόνος δυνάμωσε σε ένα εφιαλτικό κρεσέντο. Δυο Βρετανοί τον σήκωσαν όρθιο ενώ εκείνος διαπίστωνε ότι η όρασή του είχε θολώσει.
Οι αντίπαλοι ήταν όλοι νεκροί και ο Τζώρτζ πλησίασε να δει τι έπαθε ο φίλος του που ακριβώς τη στιγμή εκείνη ούρλιαξε καθώς ένιωσε σαν κάτι να προσπαθεί να τρυπήσει το κρανίο του.
-Τι στα κομμάτια είναι αυτό; ρώτησε ο Τζώρτζ βλέποντας ότι αυτό που είχε χτυπήσει τον Γουίλλιαμ ήταν ένα αντικείμενο σαν αιχμηρός κώνος με την αιχμή βυθισμένη στο κεφάλι του και το πίσω μέρος του να αστράφτει με ένα παλλόμενο κόκκινο φως. Καλύτερα να το βγάλουμε. Ρόμπ, Νίκολας, κρατάτε γερά.
Οι δυο πεζοναύτες ήταν που είχαν σηκώσει τον Γουίλλιαμ και τον κρατούσαν. Με ένα μαχαίρι εκστρατείας ο Τζώρτζ χτύπησε και έκοψε το μυστήριο αντικείμενο από τον κρόταφο του φίλου του. Αίμα ξεπήδησε αλλά εκείνος αναστέναξε ανακουφισμένος. Ένας πεζοναύτης ανέλαβε να επιδέσει το τραύμα του.
-Εντάξει, δείχνει χειρότερο από ό,τι είναι. Αν και προφανώς αυτή η αηδία πήγαινε για το κόκαλο.
-Τι στα κομμάτια ήταν όμως; είπε ο Τζώρτζ και κοίταξε το μυστήριο εξάρτημα. Καθώς έσκυψε κοντά το εξάρτημα κινήθηκε. Να πάρει! είπε κάνοντας πίσω. Σαν να’ ναι ζωντανό!
Ο Τζώρτζ πυροβόλησε το εξάρτημα, που έμεινε ακίνητο.
-Υψηλή τεχνολογία έχουν αυτοί οι τύποι, σχολίασε ο πεζοναύτης. Δεν μου αρέσει αυτό.
Ο Άλαν ήρθε κοντά.
-Μέχρι τώρα η αποστολή αναγνώρισης που μας έχει ανατεθεί έχει μόνο κακά νέα να φέρει πίσω. Ο εχθρός έχει μεγάλο αριθμό στρατευμάτων, αρκετή ισχύ πυρός και έχει διεισδύσει σε όλο το χώρο που έχουμε παραχωρήσει αναγκαστικά για να προλάβουμε να οργανώσουμε μια άμυνα και να συγκεντρώσουμε δυνάμεις για αντεπίθεση. Και τώρα ανακαλύπτουμε ότι έχει και τεχνολογικά μέσα τελείως άγνωστα σε’ μας.
-Ή στο ευρύ κοινό τουλάχιστον, είπε ο Τζώρτζ. Η CIA μπορεί να ξέρει περισσότερα από εμάς.
Ο Άλαν συμφώνησε με ένα χαμόγελο και ένευσε σε έναν από τους δικούς του να μαζέψει το περίεργο αντικείμενο. Εκείνος το έπιασε διστακτικά αλλά αυτή τη φορά δεν έδειξε να λειτουργεί. Το έβαλε σε μια από τις θήκες για γεμιστήρες στη ζώνη του.
-Προχωράμε, είπε ο Τζώρτζ.
Κοίταξε τον Γουίλλιαμ που προχωρούσε σκυθρωπός. Ο άνθρωπος της ΜΙ6 έδειχνε ακόμα πιο βλοσυρός από πριν, έδειχνε και πιο τρομακτικός από πριν με το αίμα να έχει τρέξει στο πρόσωπό του αλλά αυτό το δεύτερο ο πεζοναύτης δεν το πρόσεξε.
-Πονάς;
-Όχι κάτι το ανυπόφορο.
-Τότε; Τι είναι που....
-Γιατί διαλέξανε εμένα για το όπλο αυτό; Σε τι ξεχώριζα;
-Στα πολιτικά, είσαι ο μόνος που δεν φοράει στολή.
-Σωστά.
-Μπορεί να νομίσανε ότι είναι κάποιο είδος στολής που δεν είχαν ξαναδεί.
Ο Γουίλλιαμ δεν απάντησε αμέσως.
-Όχι, είπε τελικά ξεχωρίζουν πολύ καλά τη στολή και υποψιάζομαι ότι ξεχωρίζουν μια χαρά και τα διακριτικά των βαθμών. Διάλεξαν να ρίξουν αυτό το πράγμα σε’ μενα ακριβώς επειδή δε φοράω στολή και κατάλαβαν ότι για να είμαι μαζί σας χωρίς στολή σημαίνει ότι έχω κάποια διαφορετική αποστολή.
-Έξυπνα καθίκια, σχολίασε ο Τζώρτζ και δεν πρόλαβε να πει τίποτα άλλο γιατί κάπου μπροστά τους ακούστηκε ένας εκκωφαντικός ήχος έκρηξης και φάνηκαν στο δρόμο να τρέχουν προς το μέρος τους μια χούφτα άνδρες ενώ ακολουθούσαν πίσω τους δυο μεγάλα ρομπότ με τα πολυβόλα τους να ξερνούν φωτιά και μια δράκα εισβολέων.
-Θέσεις μάχης! διέταξαν ταυτόχρονα ο Τζώρτζ και ο Άλαν.

0 σχόλια

Η Εισβολή 5 - συνέχεια

Author: Νυχτερινή Πένα /


Ο Τζώρτζ μετακινήθηκε έρποντας κοντά στον Άλαν. Ο λοχαγός είχε στηρίξει το αριστερό του χέρι με τον αγκώνα στο γρασίδι του πάρκου και έχοντας σταθερό το όπλο του έβαλε κατά των αντιπάλων τους με κάθε σφαίρα να ρίχνει και έναν.
-Πρέπει να καταφέρουμε να βγούμε από το πάρκο, είπε ο Βρετανός, πριν φέρουν κι άλλες δυνάμεις και μας καθηλώσουν.
-Αν μπορέσουμε να φτάσουμε στο κιόσκι θα αποκτήσουμε ένα σημείο στήριξης.
-Δεν έχουμε βαρέα όπλα, με τα ατομικά όπλα θα είναι πιο δύσκολο.
-Έχουμε και ένα GPMG, είπε ο Τζωρτζ.
-Να το επιχειρήσουμε.
Οι ελεύθεροι σκοπευτές της ομάδας του Άλαν είχαν καταφέρει να ακροβολιστούν και να χτυπούν στόχους από διαφορετικές πλευρές που προβλημάτισαν τους επιδρομείς και ανέκοψε την προέλασή τους.
-Συγκεντρώστε πυρά στους δεξιά! φώναξε ο Άλαν. Πρέπει να μην μας πλησιάσουν από την πλευρά εκείνη.
Οι άντρες του είχαν καταφέρει να έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους καλύπτοντας τα νώτα τους και αλληλοκαλυπτόμενοι. Ο Τζώρτζ ετοίμασε τους δικούς του.
-Πρέπει να πάρουμε το κιόσκι για να έχουμε κάλυψη και να απαγκιστρωθούμε προς τη νότια πλευρά.
Ο λοχίας Μοντγκόμερι σήκωσε το πολυβόλο του. Έριξε μια ριπή που κομμάτιασε κυριολεκτικά δυο επιδρομείς, ενώ μια σειρά βομβίδων από τους Αμερικανούς ανέκοψε την πορεία των ρομπότ με τα βαρέα πολυβόλα στους βραχίονες, και άρχισε να τρέχει με τους υπόλοιπους πεζοναύτες να ακολουθούν. Έφτασε πρώτος στο κιόσκι, ανέβηκε τα δυο σκαλάκια και έστησε το πολυβόλο στο τοιχάκι που το περίκλειε ανοίγοντας πυρ.
Ο Γουίλλιαμ σκόνταψε φτάνοντας στα σκαλάκια αλλά πρόλαβε και τον έπιασε ένας από τους πατριώτες του. Τώρα από το κιόσκι έβαλαν κάμποσοι άνδρες και η ισορροπίας της μάχης άρχισε να αλλάζει.
-Εντάξει! φώναξε ο Άλάν, πάμε! Μας καλύπτουν.
Περνώντας γρήγορα πίσω από το κιόσκι έλαβαν θέσεις γύρω από τη διαδρομή διαφυγής.
-Πάμε, θέσεις γύρω από την πύλη, είπε ο Τζώρτζ. Οι Βρετανοί άφησαν το κιόσκι με τον Μοντγκόμερι πίσω πίσω να βάλλει κατά ριπάς κατά των ρομπότ. Είχε μάθει από πείρα πλέον που μια ριπή θα μπορούσε να αχρηστεύσει του κολοσσούς αυτούς ή και να προκαλέσει έκρηξη.
Με τους Βρετανούς άρχισαν να υποχωρούν και οι ακροβολισμένοι ελεύθεροι σκοπευτές.
-Βγαίνουμε στο δρόμο!
Δυο ρομπότ φάνηκαν να έρχονται και οι επιδρομείς ενισχυμένοι ξαναμπήκαν στο πάρκο αλλά ο Μοντγκόμερι τους έκοψε την φόρα καταστρέφοντας σύντομα τα δυο ρομπότ και αναγκάζοντας τους λευκοντυμένους εισβολείς να υποχωρήσουν.
-Ξέρεις τι μου θυμίζουν; είπε ένας Αμερικανός. Τους Stormtroopers από τον Πόλεμο των Άστρων.
Ο Γουίλλιαμ γύρισε και τον κοίταξε με ένα ανεξιχνίαστο βλέμμα.

Η Ντέηνα είχε τα μάτια της δέκατέσσερα για οποιαδήποτε παρουσία των εισβολέων καθώς προπορευόταν των αμάχων πολιτών με το πιστόλι της στο χέρι. Οι αστυνομικοί του 29ου της είχαν δώσει έναν γεμιστήρα για το όπλο της και έναν ακόμα επιπλέον από τα δικά τους πυρομαχικά που δεν ήταν πολλά μιας και είχαν εξοπλιστεί όλοι οι άνδρες που είχαν ξεκινήσει με τα περιπολικά νωρίτερα.
Ενώ ήταν σε εγρήγορση για εχθρική παρουσία το μυαλό της ταξίδευε στη Νάταλι. Αναρωτιόταν τι να έκανε. Είχε ακούσει από κάποιους ότι το νοσοκομείο είχε εκκενωθεί και το προσωπικό είχε μεταφερθεί αλλού. Να είχε πάει και η Νάταλι ή να είχε δοκιμάσει να γυρίσει σπίτι.
Την είχε καλέσει στο τηλέφωνο του σπιτού αλλά και στο κινητό χωρίς κανένα αποτέλεσμα, οι τηλεφωνικές γραμμές δυσλειτουργούσαν ή δεν λειτουργούσαν καθόλου. Για πολλοστή φορά ευχήθηκε να είναι καλά. Θα την έψαχνε αμέσως μόλις ασφάλιζε αυτούς τους ανθρώπους.

Ο Μπράντον Νας που οδηγούσε πρώτος θα είχε σκοτωθεί σκοτώνοντας και πόσους πολίτες αν δεν ήταν αυτός που ήταν. Μπαίνοντας σε ένα δρόμο αναγκάστηκε να πατήσει τέρμα το φρένο για να μην πέσει πάνω στους μαζεμένους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί. Δεν φαίνονταν να τον έχουν αντιληφθεί και ο Βρετανός απόρησε. Τι έκαναν όλοι αυτοί εκεί πέρα;
Πίσω του είχαν σταματήσει και τα υπόλοιπα αυτοκίνητα. Ο Άλεξ και ο Κρις βγήκαν να δουν τι συμβαίνει. Ακολούθησαν ο Μπρούστερ και ο Σάντερς. Πλησίασαν το πλήθος που ακόμα φαινόταν να αγνοεί την παρουσία τους. Αρχίσανε να παραμερίζουν κάποιους και τότε έγινε αντιληπτή η παρουσία τους και πολλοί έβγαιναν από τη μέση με μουρμουρητά που απλώνονταν σαν τις ρυτίδες στην επιφάνεια νερού όταν κάποιος ρίξει πέτρα.
Τώρα μπορούσαν να δουν τι είχε προκαλέσει τη συγκέντρωση αυτή του πλήθους. Υπήρχε ένα μεγάλο ελικόπτερο προσγειωμένο πιο πέρα στη διασταύρωση δύο δρόμων. Έξω από αυτό στέκονταν δυο άνδρες ενώ ένας τρίτος φαινόταν στο πιλοτήριο.
-Το ελικόπτερο μπορεί να χωρέσει είκοσι επιβάτες, θα πάρουμε είκοσι δύο, είμαστε πρόθυμοι να το ρισκάρουμε. Αλλά η κάθε θέση θα κοστίσει χίλια δολάρια σε αυτόν που θα την καταλάβει πληρωτέα επί τόπου σε χρήμα ή σε αντίστοιχης αξίας τιμαλφή. Εμείς δεν πιέζουμε κανέναν! Όποιος θέλει, αλλά να ξέρετε ότι δεν θα αργήσουν να καταφτάσουν εδώ οι άσπροι διάολοι.
-Καθάρματα, είπε ένας ηλικιωμένος άνδρας.
Μια κοπέλα πλησίασε τους δυο άνδρες τραβώντας και την προσοχή του Κρις. Ήταν κανονικού ύψους αλλά φαινόταν πιο ψηλή με τα τακούνια που φορούσε, και ντυμένη με ένα φόρεμα που κολάκευε τις καμπύλες της και ήταν τόσο κολλητό πάνω της ώστε να μπορεί ο πεζοναύτης να μαντέψει ακριβώς το περίγραμμα του σχεδόν ανύπαρκτου εσωρούχου της. Είχε μακριά μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια.
-Δεν  έχω δύο χιλιάδες δολάρια για’ μενα και την κόρη μου, είπε, αλλά αν μας πάρετε δεν θα χάσετε.
Ο ένας άνδρας κοίταξε την κοπέλα με προφανή την επιθυμία να την βιάσει επί τόπου αλλά είπε τελικά:
-Μπορώ να πληρώσω πολύ πιο όμορφες γυναίκες και δεν θα μου κοστίσουν τόσα. Αν δεν έχεις τα λεφτά εξαφανίσου.
-Και’ γω λέω ότι είσαι ένα μεγάλο καθίκι που βρήκε ευκαιρία να βγει από την τρύπα του και να κερδίσει χρήματα με τον πιο αισχρό τρόπο.
Ο άνδρας γύρισε να δει ποιος ήταν που δεν νοιαζόταν για τη διαφυγή του και τον έβριζε έτσι. Συνοφρυώθηκε βλέποντας τον Σάντερς και ακόμα περισσότερο μόλις είδε να τον ακολουθεί ο Μπρούστερ.
-Αν έχει κηρυχθεί κατάσταση κετάκτου ανάγκης ξέρεις με τι τιμωρείται αυτό που κάνετε;
Ο άνδρας γρύλισε κάτι για ιδωτικά μέσα και τι μπορούσε να πάει να κάνει ο Σάντερς με το όπλο του σε μια σκοτεινή τρύπα. Ο Κρις και ο Άλεξ είχαν επίσης πλησιάσει με τον πρώτο να κοιτάζει το στήθος της κοπέλας που έμοιαζε να ασφυκτιά μέσα στο στενό φόρεμά της καθώς έπαιρνε βαθιές ανάσες για να μην κλάψει από την απελπισία.
-Τα κλειδιά του ελικοπτέρου και χαθείτε από τα μάτια μου, είπε ο Σάντερς.
Ο άλλος άνδρας που δεν είχε βγάλει άχνα τράβηξε από την τσέπη του ένα πιστόλι και το έστρεψε προς τον Σάντερς.
-Συνταγματάρχα! φώναξε ο Άλεξ αλλά ο Μπρούστερ ήταν πιο γρήγορος. Ξεθηκάρωσε το σπαθί του και το κατέβασε με βία στο οπλισμένο χέρι του άνδρα. Το σπαθί ήταν καθαρά για τελετές και επίσημες περιστάσεις αλλά ο Βρετανός το είχε διατηρήσει σε άριστη κατάσταση. Ο άνδρας έπεσε στα γόνατα κρατώντας το διαλυμένο χέρι του. Ο Κρις άνοιξε την πόρτα του πιλοτηρίου και τράβηξε τον πιλότο έξω.
-Αποκτήσαμε και ελικόπτερο, είπε με ένα χαμόγελο.

Ένα ελικόπτερο Απάτσι είχε συντριβεί στο δρόμο και φλεγόταν. η Νάντια διέταξε τον οδηγό να σταματήσει και βγήκαν έξω. Πλησίασαν το ελικόπτερο. Οι πιλότοι φαίνονταν μέσα στο πιλοτήριο, ήταν και οι δύο νεκροί. Η δημοσιογράφος στάθηκε και έκανε νόημα στον καμεραμάν να αρχίσει να τραβάει.
-Από νωρίς το πρωί κάτι συμβαίνει στο Λος Άντζελες και ειδικά στις παραλιακές περιοχές, κάτι που η αστυνομία και η εθνοφρουρά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, κάτι που θα κάνει την εξέγερση του 1992 να ωχριά σε αγριότητα και θύματα. Ο στρατός έχει κληθεί να αντιμετωπίσει το θέμα και προφανώς δεν τα καταφέρνει καλά ή τουλάχιστον αυτοί οι δυο δεν τα κατάφεραν.
Στεκόταν έτσι ώστε να φαίνεται το φλεγόμενο ελικόπτερο. Έκανε νόημα να κάνει ο χειριστής της κάμερας κοντινό στο πιλοτήριο.
-Είναι φανερό από τις γωνίες του κεφαλιού με το σώμα ότι ο πιλότος τουλάχιστον ζούσε ως την συντριβή και τσακίστηκσε σε αυτήν.
Έκανε νόημα να γυρίσει η κάμερα σε εκείνη.
-Νάντια Κόμπτον για το κανάλι...
Διέταξε να γυρίσουν γρήγορα στο βαν και να προχωρήσουν προς την παραλία. Ένιωθε μια διέγερση που είχε χρόνια να νιώσει. Ναι αυτό που γινόταν, ό,τι και αν ήταν, θα την έκανε διάσημη.
Το βράδυ θα ήταν διάσημη ή νεκρή. Υπήρχε και μια τρίτη εκδοχή αλλά δεν της περνούσε από το μυαλό.

Ο υπολοχαγός Μπράιαντ κοίταξε γύρω του, βρίσκονταν σε μια περιοχή κοντά στην κατεστραμμένη πια βάση των Navy Seals. Πολλά σπίτια καίγονταν και στο δρόμο υπήρχαν πτώματα αλλά κανένα ίχνος του εχθρού, πρέπει να βρίσκονταν πίσω από τις γραμμές του.
-Σερ, είπε ένας δεκανέας που πλησίασε.
-Ναι, Στιλ.
-Μετρηθήκαμε σερ, 101 με’ σας. Είμαστε όλοι εδώ.
-Πολύ ωραία, συνταχθείτε, θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε πεζοί στον προορισμό μας.
Ο υπόλοιπος λόχος του Άλαν Σρέηντερ είχε καταφέρει να πέσει με αλεξίπτωτα από το χτυπημένο μεταγωγικό που τους μετέφερε και τώρα ανασυντασσόταν έτοιμος για μάχη.

2 σχόλια

Η Εισβολή 5

Author: Νυχτερινή Πένα /


5.

Ο Τζων μπήκε στην αίθουσα του νηπιαγωγείου, τα παιδιά παρακολουθούσαν ένα επεισόδιο από τα στρουμφάκια όπως είχε πει η Βάλερι και γελούσαν. Η Λώρα ήταν καθισμένη λίγο πιο πέρα και τα κοίταζε με στοργή που δεν θα ήταν μεγαλύτερη αν ήταν φυσικά της παιδιά. Μόλις τον είδε να μπαίνει άφησε τη θέση της και πλησίασε.
-Είχαμε νέα; ρώτησε.
-Όχι κανένα. Δεν υπάρχει πια καμία τηλεφωνική γραμμή. Δεν μπορέσα να επικοινωνήσω με κανέναν.
-Κατάλαβα, είπε η Λώρα και το βλέμμα της γύρισε στους μικρούς μαθητές της. Τι σκέφτεστε να κάνουμε;
-Δεν μπορούμε να παρατήσουμε τα παιδιά, ούτε φαίνεται ασφαλές να δοκιμάσουμε να τα πάμε σπίτι τους. Μάλλον πρέπει να μείνουμε εδώ. Ίσως όλη μέρα, ίσως και παραπάνω.
-Εμένα δεν με απασχολεί αυτό, είπε η κοπέλα, έχω τον Άντριου μαζί μου οπότε μπορώ να μείνω. Εσείς;
-Ο μόνος άνθρωπος που έχω είναι εδώ, είπε ο Τζων και κοίταξε την αγαπημένη του εγγονή που γελούσε με τον μονίμως γκαφατζή Σκουντούφλη. Θα πω στον κύριο Πέητον να φύγει αν θέλει ή αν το προτιμά να φέρει εδώ την σύζυγό του. Απ’ όσο ξέρω δεν έχουν κανέναν άλλο στον κόσμο. Από’ κει και πέρα θα πρέπει να οργανωθούμε για την παραμονή μας.
-Για το φαγητό;
-Και για τον ύπνο, είπε ο Τζων. Πρέπει να δούμε γι’ αυτά τα θέματα.
-Για τον ύπνο εμείς εδώ είμαστε εφοδιασμένοι.
Ο Τζων κατένευσε, το ήξερε αυτό. Επειδή τα μεσημέρια τα παιδιά στο νηπιαγωγείο κοιμούνταν κάποιες από εκείνες τις ώρες, υπήρχαν υποστρώμματα και σκεπάσματα για τους εκεί μαθητές. Αν χρειάζονταν και επιπλέον κάτι θα κάνανε. Κυρίως αυτό που απασχολούσε τον Τζων ήταν το φαγητό. Καθώς δεν είχε έρθει κανένας δεν ήξερε τι εφόδια υπήρχαν στην κουζίνα ή στην καφετέρια. Ίσως να μην υπήρχαν ούτε τα απαραίτητα για σήμερα.
Ευτυχώς είχε κλειδιά για όλους τους χώρους σαν διευθυντής και θα μπορούσε να το ερευνήσει αμέσως αυτό. Είχε πειστεί ότι θα έμεναν γι πολύ στο σχολείο. Κατέβηκε στο υπόγειο κελάρι, το μόνο σημείο του κολλεγίου που ήταν υπόγειο μαζί με το δωματιάκι που στέγαζε το λέβητα και τα μηχανήματα του καλοριφέρ. Άνοιξε και έριξε μια ματιά. Ευτυχώς είχαν κάνει τη δουλειά τους και από τρόφιμα δεν θα τους έλειπε κάτι.
Κλείνοντας το κελάρι ο Τζων βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον κύριο Πέητον. Τρόπος του λέγειν βέβαια μιας και ο γηραιότερος άνδρας ήταν ψηλότερος κατά ένα κεφάλι. Ο μικρόσωμος επιστάτης είχε κάτι να πει στον Τζων.
-Μπορώ να φύγω για λίγο;
-Και για περισσότερο, θα μείνουμε εμείς.
-Δεν χρειάζεται για πολύ, ίσα να πάω να φέρω την κυρά μου, θα φοβάται μόνη στο σπίτι, να μην πω στο κτίριο αφού δεν θα πρέπει να είναι κανένας από τους υπόλοιπους ενοίκους.
-Εντάξει, πήγαινε να τη φέρεις.
Ο κύριος Πέητον είχε ένα μικρό αυτοκινητάκι παλιό μοντέλο που το κάνανε χάζι τα παιδιά του δημοτικού. Το πήρε τώρα και έφυγε για το σπίτι που ήταν μερικά τετράγωνα μακριά ενώ πίσω του ο Άντον και η Βάλερι ξανάκλεισαν την πόρτα.
Ο Τζων επέστρεψε στο γραφείο του, τώρα που είχαν μπει σε μια πορεία δράσης ένιωθε πιο ήσυχος.

Η Τζάνις κρατώντας την Άλις από το χέρι ακολούθησε την Χόουπ μακριά από τον κεντρικό σε μερικά πιο ήσυχα δρομάκια. Η νεαρή πάνοπλη κοπέλα έδειχνε απόλυτα εξοικειωμένη με το να κινείται στους δρόμους της πόλης που είχαν ξαφνικά μεταβληθεί σε πεδίο μάχης. Ήταν περίεργο αλλά η Τζάνις ήταν παραπάνω από ευγνώμων που είχε βρεθεί στο δρόμο τους, χώρια που τους είχε σώσει τη ζωή.
-Μαμά κουράστηκα, είπε η Άλις. Μπορούμε να σταματήσουμε;
Η Τζάνις κοίταξε την Χόουπ που προπορευόταν. Εκείνη δεν έδειξε να έχει ακούσει αλλά σταμάτησε και κοίταξε γύρω προσεκτικά.
-Εκεί, είπε τελικά και έδειξε ένα μικρό μαγαζί με σάντουιτς.
Προχώρησε πρώτη με το όπλο της πάντα έτοιμο για χρήση. Η Τζάνις ακολούθησε μαζί με την Άλις. Η Χόουπ έφτασε στο μαγαζί και άνοιξε την πόρτα. Τις περίμενε και μετά έκλεισε την πόρτα πίσω τους. Έδειξε τον τοίχο στην πίσω πλευρά του μικρού μαγαζιού και είπε.
-Θα καθίσουμε εκεί, καλύτερα να μην φαινόμαστε από έξω.
Η Τζάνις πήγε εκεί και κάθισε με κάποια δυσκολία στο πάτωμα ενώ η Άλις έκατσε με μια μονοκόμματη κίνηση που είχε μάθει στη γυμναστική στο σχολείο. Η Χόουπ ήρθε κοντά τους φέρνοντας σάντουιτς και μπουκαλάκια με νερό. Τους έδωσε και αρχίσανε να τρώνε, η Άλις είχε φάει πρωινό πριν φύγουν από το σπίτι αλλά αυτό ήταν ώρες πριν και έμοιαζε σε μια άλλη ζωή. Η Τζάνις ήταν τελείως νηστική, δεν είχε φάει τίποτα έχοντας κατά νου την νάρκωση που θα χρειαζόταν να λάβει για να γεννήσει αλλά τώρα θα έπρεπε να το κάνει για να συνεχίσει.
-Ωραίο ήταν, είπε η Άλις, μπορώ να φάω ακόμα ένα;
Η Χόουπ έβγαλε και της έδωσε ένα από την τσάντα που είχε γεμίσει με τρόφιμα που είχε βρει στο μαγαζί.
-Θα πάρουμε αυτά μαζί μας, είπε κοπέλα, δεν ξέρουμε πότε θα έχουμε την ευκαιρία να βρούμε πάλι τρόφιμα. Το νερό ακόμα δεν είναι πρόβλημα φαντάζομαι, δεν πρέπει να είναι σε θέση να παρέμβουν στο δίκτυο ύδρευσης.
Η Τζάνις παρακολούθησε το συλλογισμό της. Μαθημένη να εκτιμάει την κατάσταση και να προβλέπει τις δυσκολίες.
-Είσαι στρατιωτικός;
-Μικρή δεν είμαι; έκανε εκείνη και ένα χαμόγελο γλύκανε το πρόσωπό της ενώ τελείωνε το σάντουιτς.
-Ωστόσο ξέρεις να χρησιμοποιείς όπλα και να επιβιώνεις.
-Τίποτα παραπάνω από ότι έχεις κάνει εσύ. Και’ σεις επιβιώσατε.
Η Τζάνις διαισθάνθηκε πως είχε αγγίξει κάποια πτυχή που η Χόουπ δεν ήθελε να συζητήσει και άλλαξε θέμα.
-Πάντως ξέρεις να βρίσκεις το καλύτερο φαγητό, αυτά τα σάντουιτς είναι εκπληκτικά.

2 σχόλια

Νέα Χρονιά

Author: Νυχτερινή Πένα /


Μια νέα χρονιά ξεκίνησε και είμαστε στην τρίτη μέρα της, Ας δούμε πως μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη νέα χρονιά. Όχι μόνο για μας αλλά και για τους γύρω μας. Ας κάνουμε το καλύτερο με αυτές τις νέες μέρες που έχουμε στη διάθεσή μας.
Ας είναι γεμάτες έμπνευση για εμάς που γράφουμε, δημιουργία για όλους, προσφορά, εργασία, χαρά και αγάπη από την αγάπη μας στον πάσχοντα συνάνθρωπο ως την αγάπη για το σύντροφό μας.
Καλή χρονιά σε όλους!

5 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)