Είναι το σύνθημα των
ημερών. Είναι και μια υποχρέωση που έχει ο καθένας μας όταν δεν δουλεύει ή δεν
έχει καθήκοντα εκτός σπιτιού. Αλλά δε γράφω τις γραμμές αυτές για να πω το ήδη
γνωστό. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ακούω συνέχεια από πολλούς το
πόσο δύσκολο είναι αυτό. Και αναρωτιέμαι, γιατί; Γιατί δεν μπορείς να καθίσει
κάποιος σπίτι;
Δεν έχει τι να κάνει;
Αυτό πραγματικά είναι
πέρα από την αντίληψή μου. Αν ξεκινούσα να απαριθμώ τι μπορείς να κάνεις μέσα
στο σπίτι, στη σημερινή μάλιστα εποχή της υψηλής τεχνολογίας, θα έγραφα
μυθιστόρημα. Ακόμα και εγώ που δεν είμαι ιδιαίτερα χρήστης της τεχνολογίας ξέρω
πώς να δω σειρές ή ταινίες (χώρια που έχω και μια συλλογή από ταινίες σε DVD και υπάρχουν και τα συνδρομητικά κανάλια),
και αν κάποιος δε θέλει να δει κάτι μπορεί να παίξει μια πραγματικά ατελείωτη
σειρά διαδικτυακών παιχνιδιών. Δεν θέλει καν να ανοίξει υπολογιστή ή τηλεόραση;
Άψογα! Ας ανοίξει ένα βιβλίο.
Τι καλύτερο από το να
διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο ή να αρχίσει ένα καινούριο χόμπι; Ναι υπάρχουν πολλά
που μπορείς να ασχοληθείς μαζί τους μέσα στο σπίτι. Ή να ξανασυνδεθεί κάποιος
με ένα παλιό και παραμελημένο χόμπι. Συλλογές, χειροτεχνίες, κατασκευές… η λίστα
είναι μεγάλη. Ακόμα και γυμναστική μπορείς να κάνεις μέσα στο σπίτι, δεν είναι
απαραίτητο το γυμναστήριο.
Προσωπικά εγώ εκμεταλλεύομαι
τις ώρες υποχρεωτικού εγκλεισμού-για εμένα δεν είναι απόλυτος μιας και εξακολουθώ
να εργάζομαι- για να γράψω και θα μπορούσα να μείνω μέσα για μακρύ χρονικό διάστημα.
Ακούει κανείς τους ανθρώπους
να λένε ότι θέλουν να κάνουν το ένα ή το άλλο αλλά δεν έχουν χρόνο. Να που τώρα
τον έχουν, ας τον εκμεταλλευθούν ή τελικά είναι μόνο λόγια και δεν το εννοούν;
Ας μείνουμε λοιπόν μέσα,
δεν είναι και το πλέον δύσκολο πράγμα.
6 σχόλια:
Θα συμφωνήσω φίλε μου ότι ναι ισχύουν τα παραπάνω. Απλά συνήθεια είναι να μην μπορούμε να οργανώσουμε κάτι τέτοιο. Βέβαια, η παρόρμηση του εξωτερικού χώρου είναι μεγάλη μιας και αυτός ο τρόπος ζωής έχει επικρατήσει.
Ας κάνουμε λοιπόν μια προσπάθεια να το οργανώσουμε καλύτερα.
Καλησπέρα φίλε.
Είναι στ' αλήθεια λίγο οξύμωρο, όλοι να παραπονιούνται τόσα χρόνια ότι δεν έχουν χρόνο και τώρα που τους δόθηκε άφθονος, να μην ξέρουν πως να τον διαχειριστούν.... Ίσως γιατί αν μια ζωή τα ενδιαφέροντά σου είναι το οχτάωρο στην καφετέρια ή το ατέλειωτο shopping, σήμερα πράγματι έχεις πρόβλημα.Κι όμως, είναι τόσα πράγματα, ήδη αναφέρατε κάμποσα παραπάνω, κι ακόμα να προσθέσω την μαγειρική-σαν μια καλή ευκαιρία να προσφέρεις ηδονή, αγάπη και ζεστασιά, ένα ημερολόγιο θα κρατήσει ζωντανές της μνήμες των ημερών εγκλεισμού, κι ακόμη και το να μην κάνεις τίποτα, μετά από μια ζωή στο τρέξιμο και το άγχος, μπορεί να είναι για ένα διάστημα απολαυστικό. Απλά πρέπει κάποιος να μπορεί να δει την καλή πλευρά μιας κακής κατάστασης. Καλό βράδυ!
Πρέπει να το οργανώσουμε όλοι φίλε μου γιατί έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας.
Καλώς ήρθες στο ιστολόγιό μου.
Είναι θλιβερό το πόσο έχουν μικρύνει τους ορίζοντές τους κάποιοι άνθρωποι, ελπίζω να διδαχθούν κάποια πράγματα μέσα από την δύσκολη αυτή κατάσταση που βιώνουμε (τα πρόστιμα που πέφτουν κάθε μέρα λένε δυστυχώς άλλο πράγμα).
Καλώς σε βρήκα! δεν είμαι τόσο αισιόδοξη ως προς το τι θα διδαχθούμε. Οι Έλληνες έχουν αποδείξει ότι έχουν ασθενή μνήμη, οπότε φαντάζομαι στην πρώτη άρση μέτρων θα έχουμε τριήμερα πάρτυ, ουρές στα κομμωτήρια και ατέλειωτους ασπασμούς. Και μετά, θα ξαναρχίσουμε να μετράμε. Θύματα. Να προσθέσω και το "του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει" όπου αν εξαιρέσει κανείς τα 400 χρόνια σκλαβιάς, τα 7 χρόνια χούντας, τα 10 χρόνια μνημόνια, κατά τα άλλα δεν αντέχει να περιμένει δεύτερος στο φανάρι ή να υπακούει σε εντολές κατ' οίκον εγκλεισμού, κι ας έχει όλα τα σέα του, νετφλιξ, νοβα, πλαυστεισον, φρέντο ντελίβερι στην πόρτα του-α, αναπολώ η περίοδος της "φραπεδιάς" φαντάζει πλέον στα μάτια μου σαν ανάμνηση ενός ιδανικού κόσμου :). Μπα, νομίζω ότι δεν μπορούμε να μείνουμε μόνοι γιατί δεν αντέχουμε τους εαυτούς μας όπως τους δαμορφώσαμε, τις γυναίκες μας γιατί τις διαλέξαμε με λάθος κριτήρια, τους άντρες μας διότι στο σπίτι μακράν απέχουν από το ιδανικό μπίζνες στέλεχος, τα παιδιά μας γιατί τους δώσαμε την τηλεόραση και το τάμπλετ για νταντά και τώρα δεν μας αναγνωρίζουν-όσο για τους γονείς που τους αναθέσαμε σε εισαγόμενα χέρια γιατί εμείς κάναμε καριέρα, α, για τους γονείς θα φροντίσουν άλλοι, κόβοντάς τους την πρόσβαση σε κάθε δυνατότητα και πιθανότητα θεραπείας. Κι αν δεν πετύχει αυτό, μπορούν πάντα να τους κόψουν την σύνταξη ...Σάμπως θα είναι η πρώτη σύμβαση της οποίας τους όρους θα έχουν παραβεί;
Καλά όταν αρθούν τα μέτρα δεν θα υπάρχει κίνδυνος, θα κρατήσουν μέχρι να είναι όλοι σίγουροι αλλά ακόμα και εγώ μέχρι τότε θα έχω ανάγκη από κουρέα εκτός και αν αποφασίσω να αφήσω κοτσίδα!
Έχεις δίκιο, ο Ελληνάρας θέλει να κάνει το δικό του άσχετα με τι του λένε. Και έχεις δίκιο και για το πως φτάσαμε εδώ. Λάθος κριτήρια και επιλογές, λάθη διαπαιδαγώγησης. Τάμπλετ και όλα όσα είπες, και πάλι δεν μπορούν να μείνουν μέσα!
Δημοσίευση σχολίου