Τον τελευταίο καιρό έχουμε
γίνει μάρτυρες κάθε είδους βίας, λεκτικής – βγες πέντε λεπτά στο δρόμο και το
συνειδητοποιείς αμέσως, ενδοοικογενειακής βίας που ξεκινάει από καυγάδες και φτάνει
σε κακοποίηση και φόνους, σεξουαλικής βίας, ρατσιστικής βίας, βίας κατά του πιο
αδύνατου ή σε μειονεκτική θέση ευρισκόμενου, το λεγόμενο bullying, βία ανάμεσα σε οργανωμένους οπαδούς
που θυμίζει οργανωμένα χτυπήματα μαφιόζων. Πνιγόμαστε στη βία. Υπάρχει τέλος σε
αυτό ή μήπως ο γερο-Καραμανλής είχε περισσότερο δίκιο από όσο φανταζόταν όταν έλεγε
ότι η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο;
ΥΓ: Τις τελευταίες μέρες έχουμε
και πολεμική βία μεταξύ κρατών αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία και εδώ που τα λέμε
δεν εξαρτάται από τον απλό καθημερινό άνθρωπο.