Νυχτερινή Πένα

Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες κάθε είδους βίας, λεκτικής – βγες πέντε λεπτά στο δρόμο και το συνειδητοποιείς αμέσως, ενδοοικογενειακής βίας που ξεκινάει από καυγάδες και φτάνει σε κακοποίηση και φόνους, σεξουαλικής βίας, ρατσιστικής βίας, βίας κατά του πιο αδύνατου ή σε μειονεκτική θέση ευρισκόμενου, το λεγόμενο bullying, βία ανάμεσα σε οργανωμένους οπαδούς που θυμίζει οργανωμένα χτυπήματα μαφιόζων. Πνιγόμαστε στη βία. Υπάρχει τέλος σε αυτό ή μήπως ο γερο-Καραμανλής είχε περισσότερο δίκιο από όσο φανταζόταν όταν έλεγε ότι η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο;

ΥΓ: Τις τελευταίες μέρες έχουμε και πολεμική βία μεταξύ κρατών αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία και εδώ που τα λέμε δεν εξαρτάται από τον απλό καθημερινό άνθρωπο.