Νυχτερινή Πένα

Φτάσαμε στο τέλος του Απριλίου, αυτό σημαίνει ότι πέρασε πλέον το ένα τρίτο του έτους. Δεν με απασχολούν σκέψεις για το πέρασμα του χρόνου και το ότι γερνάω και άλλα τέτοια. Το μόνο που με απασχολεί σχετικά με το χρόνο είναι η πρόοδος μέσα σε αυτόν των έργων μου.

Έτσι φτάνοντας στο σημείο αυτό, είπα να κάνω μια ανασκόπηση και να δω πως τα πάω με τους συγγραφικούς μου στόχους, αυτούς που έθεσα στην αρχή της χρονιάς αυτής.

Οι στόχοι μου είναι οι εξής:                           

1. Μια περιπέτεια φαντασίας που θα μας μεταφέρει στην Έρεμορ και πάλι συνεχίζοντας τα Χρονικά. Γράφετε ήδη και έχει φτάσει στη μέση περίπου.

2. Μια περιπέτεια δράσης που θέλω να δημοσιεύσω σε συνέχειες. Αυτό άλλαξε σε μια περιπέτεια συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία που την ξεκίνησα τώρα το Πάσχα.

3. Την μετάφραση της ως άνω ιδέας.

4. Μια δικαστική περιπέτεια που θα ξεκινήσει από μια αγωγή σεξουαλικής παρενόχλησης και θα εξελιχθεί σε αδυσώπητη μάχη.

5. Την επιμέλεια του τρίτου βιβλίου των Χρονικών για να πάει για έκδοση. Είναι έτοιμο και πρέπει να επιλεγεί ο τίτλος για να γίνει το εξώφυλλο.

6. Την επιμέλεια της Επιχείρησης Ιωνία για να εκδοθεί. Εκδόθηκε, ανάρτηση περί αυτού προσεχώς.

7. Την επιμέλεια του πρώτου βιβλίου των Χρονικών στα Αγγλικά.

8. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα εποχής. Εδώ υπάρχει και η σκέψη για ένα μυθιστόρημα πάνω στην Μικρασιατική Καταστροφή ένεκα των 100 ετών αλλά μου λένε γενικά ότι δεν είναι κάτι που θα πιάσει. Σχεδιάστηκε μια πλοκή για το 1922 πάντως.

9. Να δοκιμάσω κάτι καινούριο γράφοντας ένα βιβλιοπαιχνίδι.

10. Μια μελέτη για τα ευρώ, ένεκα των 20 ετών, και να ολοκληρώσω τα περί νομισμάτων.

11. Μερικά Ποιητικά Έργα (γράφτηκαν ήδη κάποια).

Αυτή είναι η πρόοδος μου, λοιπόν. Αρκετά σταμάτησα, πάω να γράψω! 

Μπορεί το φανταστικό από πολλούς να αντιμετωπίζεται με ένα σήκωμα του φρυδιού και την περιφρονητική ετικέτα παραλογοτεχνία και τα δράσης και τα αστυνομικά λίγο καλύτερα, αλλά εγώ θεωρώ ότι εμείς που προτιμούμε αυτά τα είδη είμαστε φίλοι της λογοτεχνίας όσο και κάθε άλλος που διαβάζει.

Γιατί το θυμήθηκα τώρα αυτό; Βρήκα ένα ιστολόγιο με αυτόν ακριβώς τον τίτλο, Φίλοι της Λογοτεχνίας. Και αφού θεωρώ ότι όλοι όσοι διαβάζουν ανήκουν στην κατηγορία αυτή, το επισκέφθηκα. Τι βρήκα; Πολλές παρουσιάσεις και κριτικές σε βιβλία για όλα τα γούστα, μεγάλες περιγραφές και αναλύσεις σε βάθος που μπορούν να γνωρίσουν σε κάποιον συγγραφείς και έργα που δεν γνωρίζει και να τον κάνουν να ενδιαφερθεί.

Για τους φίλους της λογοτεχνίας λοιπόν, μια επίσκεψη εδώ: http://filoithslogotexnias.blogspot.com/ 

Ήταν ώρα έκτη της ημέρας, με τον τρόπο που μετρούσαν οι Ιουδαίοι το ημερονύκτιο, και στο Γολγοθά ο Κύριος της Δόξης βρισκόταν στο σταυρό για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Ως Θεός χαιρόταν γιατί με αυτόν τον τρόπο θα επέστρεφε τον άνθρωπο στον χαμένο ως τότε Παράδεισο. Ως άνθρωπος υπέφερε και μαζί του υπέφερε με δέος όλη η κτίση βλέποντας τον Δημιουργό και Πλάστη να υποφέρει στα χέρια των ανθρώπων.

Οι ουράνιες δυνάμεις είχαν σαλευθεί, ούτε ήλιος, ούτε σελήνη, ούτε αστέρια φαίνονταν, σκότος είχε απλωθεί σε όλη τη γη και ας ήταν καταμεσήμερο. Η γη σειόταν ολόκληρη σαν να μην ήταν στεριά αλλά φουρτουνιασμένη θάλασσα. Το παραπέτασμα του ναού είχε σχισθεί στα δύο από πάνω ως κάτω, ο Θεός του Ισραήλ εγκατέλειπε τον μέχρι τότε περιούσιο λαό που τον αρνείτο, τάφοι είχαν ανοίξει. Όλα συνέπασχαν με τον εσταυρωμένο Θεάνθρωπο. Η κτίσις ολόκληρη συνέπασχε με τον Κτίσαντα.

Εκεί στα πόδια του σταυρού ένα μικρό ταπεινό λουλουδάκι στενοχωριόταν που έβλεπε το δημιουργό να υποφέρει αλλά εκείνο δεν μπορούσε να συμπάσχει, δεν είχε φως να κρύψει, δεν είχε όγκο να σειστεί, ήταν απλά ένα μικρό άσπρο λουλουδάκι.

Ο Κύριος όμως που τα ήξερε όλα και τα έβλεπε έσκυψε και το κοίταξε από το σταυρό και είπε στο λουλουδάκι:

-Μην στενοχωριέσαι μικρή παπαρούνα γιατί από σήμερα εσύ θα είσαι πάντα μάρτυρας και ενθύμιο του πάθους μου αλλά και της Ανάστασης και όποιος σε βλέπει θα τα θυμάται.

Μια σταγόνα από το χυνόμενο αίμα του Χριστού έπεσε τότε πάνω στο λουλουδάκι και από άσπρο έγινε άλικο κόκκινο. Και από εκείνη την ημέρα, μας λέει η παράδοση, η παπαρούνα βγαίνει πάντα το Πάσχα χαρούμενος μάρτυρας της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Κυρίου. 

-Μηχανές στην αντίστροφη κίνηση, πηδάλιο όλο αριστερά!

Δευτερόλεπτα αφού είχε ακούσει την προειδοποίηση για ένα παγόβουνο στην πορεία του πλοίου, ο πρώτος αξιωματικός Γουίλλιαμ Μέρντοκ έδινε αυτές τις εντολές προσπαθώντας να το αποφύγει. Ήταν όμως αργά. Δευτερόλεπτα αργότερα συγκρούστηκε με το παγόβουνο.

Ήταν 23:39 της 14^ης Απριλίου 1912, ακριβώς πριν από 110 χρόνια. Στις 02:20 ο Τιτανικός δεν υπήρχε πια παίρνοντας μαζί του πάνω από 1500 ψυχές, ανάμεσά τους και τέσσερεις Έλληνες. Τα μέτρα ασφαλείας που υιοθετήθηκαν μετά κάνουν την απώλειά τους να μην έχει πάει χαμένη.

Ο χώρος του Ελληνικού φανταστικού έγινε φτωχότερος με την απώλεια πριν λίγες μέρες του Ντίνου Χατζηγιώργη μετά από επέμβαση καρδιάς. Προσωπικά δεν τον ήξερα αλλά είχαμε γνωριστεί μέσω του sff και είχα εκεί διαβάσει κείμενα και μικρά έργα του. Ήταν ακόμα νέος, αυτό που λέμε ότι έφυγε νωρίς.

Ο Θεός να τον αναπαύει και εμείς να τον θυμόμαστε.

Το δωμάτιο του ποιητή είδα, και είπα να ρίξω μια ματιά. Θεωρώ την ποίηση κάτι προσωπικό και προτιμώ τον πεζό λόγο αλλά δεν λέω ότι και σε αυτήν. Στο δωμάτιο του ποιητή ωστόσο δεν βρήκα μόνο ποίηση αλλά και μια γενική ροπή στην λογοτεχνία με κριτικές για κείμενα και βιβλία, πεζά αλλά και ποιητικά.

Ασχολείται με Ελληνικά έργα και κυρίως σύγχρονα και όποιος θέλει να επισκεφθεί το δωμάτιο μπορεί να το κάνει εδώ: http://thepoetsroom.blogspot.com/