To Mr Erdogan

Author: Νυχτερινή Πένα /

The President of the Turkish Republic, if it can now be called a democracy since it is a democracy only by name and his authority nightmarishly approaches the absolute power of a dictator (or a Sultan in his case), lately mentions the glorious victory of the Turkish army in 1922. Obviously, this happens because it's a century since then, but does he have to look a little better at the circumstances to understand what he is saying?

Is he proud of the victory in 1922? But which army did Turkey defeat? The one who, for ten years and three wars, had never lost to the Turkish army? The Greek army had defeated the Turkish army totally in the First Balkan War, in the First World War and the Asia Minor Campaign many times and had never been defeated. Did Turkey defeat this army? Of course not; they defeated an army that was exhausted after ten years of war, with shortages of logistics and supplies, with old equipment that again fought bravely but could not prevail.

He will throw us, he says, back into the sea like then. But they did not throw the Greek army into the sea. They threw thousands of defenceless civilians. Does Mr Erdogan know how many his "heroic" soldiers had slaughtered then? Six hundred thousand were lost, some slaughtered in Smyrna and other cities and others by forced labour in the "amele tabourou," the labour battalions organized by the Turks. A century later, no one knows the exact number or identity of these people. Families broke up and never learned what happened to their own.

Mr Erdogan remembers this glorious past as a true descendant of the barbarians who came from the steppes and plunged into blood all over the Near East, destroying centuries-old civilization, replacing the law with violence and human dignity with the most brutal slavery. Maybe it would be better to remember the basics of culture and prosperity and not the plans of the medieval sultans; anyway, he will not be allowed to carry them out, especially when they mean that he will take even one stone from Greek soil! 

Προς τον Κύριο Ερντογάν

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο πρόεδρος της Τουρκικής δημοκρατίας, αν μπορεί πια να ονομάζεται δημοκρατία αφού τύποις είναι μόνο δημοκρατία και πλησιάζει εφιαλτικά την απόλυτη εξουσία ενός δικτάτορα (ή ενός Σουλτάνου μιας και μιλάμε για τη συγκεκριμένη περίπτωση), τελευταία επανέρχεται στην ένδοξη νίκη του Τουρκικού στρατού το 1922. Προφανώς παίζει ρόλο και το ότι είναι ακριβώς ένας αιώνας από τότε αλλά μήπως να κοιτάξει λίγο καλύτερα τις συνθήκες για να αντιληφθεί τι είναι ακριβώς αυτό που λέει;

Είναι περήφανος για τη νίκη το 1922; Αλλά ποιον στρατό νίκησε; Εκείνον που επί δέκα χρόνια και τρεις πολεμικές συρράξεις δεν είχε χάσει ποτέ από τον Τουρκικό στρατό; Ο Ελληνικός στρατός είχε νικήσει κατά κράτος τον Τουρκικό στρατό στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία πολλές φορές και δεν είχε ηττηθεί ποτέ. Αυτόν τον στρατό νίκησε; Όχι βέβαια; Νίκησε έναν στρατό καταπονημένο και εξαντλημένο μετά από δέκα χρόνια πολέμου, με ελλείψεις στην επιμελητεία και στα εφόδιά του, με παλιό πια εξοπλισμό που και πάλι πολέμησε γενναιότατα αλλά δεν μπόρεσε να επικρατήσει.

Θα μας ρίξει, λέει, πάλι στην θάλασσα όπως τότε. Μα δεν έριξε τον Ελληνικό στρατό στη θάλασσα. Έριξε χιλιάδες ανυπεράσπιστους αμάχους. Ξέρει ο κύριος Ερντογάν πόσους έσφαξαν οι «ήρωες» στρατιώτες του τότε; Εξακόσιες χιλιάδες χάθηκαν, άλλοι σφαγιασμένοι στην Σμύρνη και τις άλλες πόλεις και άλλοι με την καταναγκαστική εργασία στα αμελέ ταμπορού, τα τάγματα εργασίας που οργάνωσαν οι Τούρκοι. Έναν αιώνα μετά κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό ή την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων. Οικογένειες διαλύθηκαν και δεν έμαθαν ποτέ τι απέγιναν οι δικοί  τους.

Αυτό το ένδοξο παρελθόν θυμάται ο κύριος Ερντογάν, σαν γνήσιος απόγονος των βαρβάρων που ήρθαν από τις στέπες και βούτηξαν στο αίμα ολόκληρη την Εγγύς Ανατολή καταστρέφοντας πολιτισμό αιώνων αντικαθιστώντας το νόμο με τη βία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με την πιο κτηνώδη δουλεία. Ίσως θα ήταν καλύτερο να θυμάται τις βάσεις για τον πολιτισμό και την ευημερία και όχι τα σχέδια των σουλτάνων του Μεσαίωνα, ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να του επιτραπεί να τα πραγματοποιήσει, ειδικά όταν σημαίνουν ότι θα πάρει έστω και μια πέτρα από το Ελληνικό έδαφος! 

Αποφάσεις Ζωής

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο Μιχάλης αναλαμβάνει να βρει για τον Αλέξανδρο την αιτία για τη χρεοκοπία ενός μεγάλου νοσοκομείου και ξεκινά να εργάζεται σε αυτό. Ενώ αναζητά τη λύση στα οικονομικά στοιχεία του νοσοκομείου και στις καταστάσεις γνωρίζει την Κρύσταλ, μια όμορφη και θαρραλέα κοπέλα που παλεύει με τη λευχαιμία. Οι αποφάσεις που θα πρέπει να πάρει στην δουλειά που ανέλαβε και στη σχέση που θα αναπτύξει με την Κρύσταλ είναι αποφάσεις που θα αλλάξουν τη ζωή του.

Μια ακόμα ιστορία έτοιμη για ανάγνωση, μπορείτε να την διαβάσετε στο διαδίκτυο ή να την κατεβάσετε. Την βρίσκετε στα δεξιά στην ενότητα βιβλία. Καλή ανάγνωση.

Επιχείρηση Ιωνία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ένα εκπαιδευτικό αεροσκάφος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας πέφτει μετά από βλάβη κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής άσκησης. Οι δύο επιβαίνοντες, ο δόκιμος πιλότος Ραφαήλ Δελής και ο εκπαιδευτής του, Στέφανος Κράλης, προλαβαίνουν να εκτιναχθούν αλλά έχουν την ατυχία να πέσουν σε Τουρκικό έδαφος. Αποφασίζουν να προσπαθήσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα ενώ οι Τούρκοι τους αναζητούν.

Πίσω στην Αθήνα αποφασίζεται μια ριψοκίνδυνη αποστολή μιας ομάδας των ειδικών δυνάμεων για να βρει και να φέρει πίσω τους δύο ιπτάμενους. Ένας αγώνας δρόμου αρχίζει ανάμεσα στις δύο πλευρές με το χρόνο να μετράει αντίστροφα.

Με χαρά σας παρουσιάζω το τρίτο βιβλίο μου βλέπει το φως της δημοσιότητας από την πλατφόρμα smashwords (ορίστε και ο σύνδεσμος: https://www.smashwords.com/books/view/1141204). 

Και το εξώφυλλο:



 

Ιστολόγιο του μήνα – Μάιος 2022

Author: Νυχτερινή Πένα /

Αν υπήρχε ένα βραβείο ευγενικού μπλόγκερ (μήπως να θεσπίσουμε ένα;) θα το έπαιρνε σίγουρα ένας και μάλιστα μακράν πέρα από κάθε συναγωνισμό. Ο ένας αυτός θα ήταν ο φίλος (και όχι μόνο δικός μου) Ο SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS Ο JKOK. Ξεχωρίζει για τη θετική του σκέψη και την αισιοδοξία του όπως και για την ευγένεια που ήδη ανέφερα. Δεν παραλείπει να περνάει από τα ιστολόγια και να μας αφήνει ευχές για καλό μήνα ή καλή βδομάδα ή στις γιορτές και πάντα έχει έναν καλό λόγο να πει για όλους και για όσα γράφουμε.

Ξεκίνησε το ιστολόγιό του στις 26 Δεκεμβρίου του 2008, είναι από τους πιο παλιούς πια μπλόγκερς που συνεχίζουν, και πολύ χαρακτηριστικά ξεκίνησε με ευχές για το νέο έτος, ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιος από έναν τόσο αισιόδοξο και χαρούμενο άνθρωπο. Έμβλημά του όχι μόνο στον τίτλο μα και σε άλλα σημεία, είναι ένας από τους γνωστότερους χαρακτήρες του Disney, ο Σκρουτζ, το πάμπλουτο αλλά και τσιγκούνικο παπί.

Σίγουρα του ταιριάζει το παπί αυτό, προσφέρει και εκείνος με το ιστολόγιό του άφθονο γέλιο (χμ του ταιριάζει και ένα βραβείο χιουμορίστα και χαρούμενου μπλόγκερ, τώρα που το σκέφτομαι) αφού στα χρόνια που περάσανε έχει αναρτήσει πάμπολλα ανέκδοτα και σκίτσα ή αστείες φωτογραφίες. Ανάμεσά τους και κάποια άλλα κείμενα πάντα ενδιαφέροντα και πάντα με κατάθεση ψυχής.

Για μια επίσκεψη που θα σας φτιάξει τη διάθεση και σίγουρα θα σας κάνει να γελάσετε επισκεφθείτε τον JK στο http://scroodgejkok.blogspot.com/