Νυχτερινή Πένα

The fourth book in the Lone Wolf series brings our hero to the southern part of his homeland of Sommerlund. Ruanon, the capital of this province, is the wealthiest city in the country, thanks to the Maaken mines. When the monthly shipment of gold and silver from Ruanon doesn't arrive, and all contact with the city is lost, Lone Wolf takes on the mission to uncover what's happening. This time, he's not alone - he's leading a company of border rangers. But what's happening is beyond any expectation, and it's not just about the precious metals.

This is one of my favourite books in the Lone Wolf series and perhaps my favourite of the Kai series. As with all the books, the reader decides the hero's actions. However, in this adventure, the added element is that he has a command for the first time and the mystery he's called to solve - what's happening in the south?

Το τέταρτο βιβλίο της σειράς του Μοναχικού Λύκου φέρνει τον ήρωά μας στο νότο της πατρίδας του της Σάμμερλαντ. Το Ρουανόν, η πρωτεύουσα αυτή της επαρχίας, είναι η πιο πλούσια πόλη της χώρας χάρη στα ορυχεία του Μάακεν. Όταν δεν φτάνει το καθιερωμένο φορτίο χρυσού και αργύρου από Ρουανόν και χάνεται κάθε επαφή με την πόλη ο Μοναχικός Λύκος αναλαμβάνει να ανακαλύψει τι συμβαίνει. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνος του, ξεκινάει για την αποστολή του επικεφαλής μιας ίλης ιππικού. Αλλά αυτό που συμβαίνει είναι πέρα από κάθε προσδοκία και δεν αφορά απλά τα πολύτιμα μεταλλεύματα.

Από τα αγαπημένα μου βιβλία του Μοναχικού Λύκου και το πιο αγαπημένο ίσως της πρώτης σειράς. Όπως και σε όλα τα βιβλία έτσι και σε αυτό ο αναγνώστης αποφασίζει τις κινήσεις του ήρωα. Στην περιπέτεια αυτή προσθέτει και το ότι για πρώτη φορά έχει μια διοίκηση αλλά και το μυστήριο που καλείται να λύσει, τι συμβαίνει στο νότο;

Μια από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν την εποχή μας είναι η λέξη ψηφιακή, έχουμε ψηφιακές φωτογραφίες, ψηφιακούς δίσκους, ψηφιακή τεχνολογία. Όταν είδα τη λέξη αυτή συναρμοσμένη με κάτι που δεν συνηθίζεται, τη λέξη γραπτά, μου τράβηξε την προσοχή. Ανακάλυψα λοιπόν ένα ιστολόγιο που έχει μερικά χρόνια στην πλάτη του και έχει ένα αρκετά μεγάλο περιεχόμενο.

Έχει κείμενα, κάποιες ιδέες για ιστορίες ή σενάρια και πολλά ποιήματα από ποιήματα πολλών στίχων έως μικρά αποφθεγματικά σχεδόν κομμάτια τριών τεσσάρων στίχων. Αυτά τα ψηφιακά γραπτά μπορείτε να τα βρείτε εδώ: http://psifiakagrapta.blogspot.com/

Δύο Νορβηγοί ινφλουέσερς εξαφανίζονται και στην αρχή όλοι σκέπτονται ότι είναι κόλπο για περισσότερη διασημότητα αλλά γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, απαγωγή ή ακόμα και δολοφονία. Τα στοιχεία είναι ελάχιστα αλλά οι αστυνομικοί που έχουν αναλάβει την υπόθεση δεν θα σταματήσουν μπροστά σε τίποτα για να την διαλευκάνουν.

Η υπόθεση είναι έξυπνη και έχει και τις ανατροπές της, εκεί που χωλαίνει είναι οι λεπτομέρειες. Υπάρχουν σημεία στα οποία οι λεπτομέρειες δεν προσθέτουν κάτι, αντίθετα βαραίνουν το κείμενο και επιβραδύνουν το ρυθμό της αφήγησης.

-Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; (Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλειπες;)

Η φωνή αγωνίας του Θεανθρώπου πάνω στο σταυρό είναι το αποκορύφωμα του πόνου που υποφέρει για την σωτηρία των ανθρώπων. Έχουν προηγηθεί, χτυπήματα, εμπαιγμοί και τα τεσσαράκοντα χτυπήματα με το φρικτό φραγγέλιο, και τώρα καρφωμένος στο σταυρό βιώνει ακόμα μεγαλύτερο πόνο. Σαν να μην φτάνει αυτό είναι κυκλωμένος από μια θάλασσα μίσους, οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι δεν αρκέστηκαν στην καταδίκη του αλλά έχουν έρθει να τον χλευάσουν με βλάσφημες ύβρεις, μάλιστα δεν αρκούνται ούτε σε αυτές. Διαμαρτύρονται στον Πιλάτο για την αιτία της σταύρωσης, Ιησούς Ναζωραίος, Βασιλεύς Ιουδαίων, την αιτία που οι ίδιοι είχαν φέρει ενώπιον του Ρωμαίου έπαρχου. Αλλά ο Πιλάτος έχει αρκετά ανεχτεί για μια μέρα. Ότι, έγραψα, έγραψα είναι η απάντηση που δεν αφήνει χώρο για άλλη συζήτηση.

Ο Υιός του Θεού φτάνει στην άκρα ταπείνωση και σαν άνθρωπος κραυγάζει προς το Θεό Πατέρα. Χαίρεται για τη σωτηρία του πλάσματός του αλλά οδυνάται από τον φρικτό πόνο αυτής της θυσίας που ο εκούσια προσφέρει. Νιώθει σαν να έχει μείνει μόνος.

Ο ουρανός σκοτεινιάζει, ο ήλιος χάνεται και σκοτάδι τυλίγει όλη τη γη. Η ίδια η γη δονείται σαν να μην αντέχει το γενόμενο. Τα πάντα συμπάσχουν με τον τα δημιουργό τους. Το καταπέτασμα του ναού σχίζεται στα δύο, ο Θεός αφήνει πια τον Ισραήλ, ο περιούσιος λαός τον αρνήθηκε και πλέον όλοι οι λαοί θα είναι αγαπημένοι και δεκτοί στη βασιλεία του. Τάφοι ανοίγουν και νεκροί εγείρονται, μετά την Ανάσταση θα μπουν στην πόλη και αυτοί. Μακριά στην Αθήνα ο αρεοπαγίτης Διονύσιος κοιτάζει τον σκοτεινιασμένο ουρανό και την γη που τρέμει και αναφωνεί:

-Η Θεός πάσχει ή το παν απώλετο!

Και μέσα σε όλα αυτά τα συμβαίνοντα ένας άνθρωπος κοιτάζει με ελπίδα τον Κύριο. Δεν είναι ένας από τους αποστόλους, δεν τον έχει ακολουθήσει, δεν είναι καν ένας ευσεβής Ιουδαίος. Είναι ένας άνθρωπος που έχει βάψει τα χέρια του με αίμα, έχει πάρει μέρος σε κάποια στάση εναντίον της Ρωμαϊκής αρχής και έχει καταδικαστεί στον δια σταυρού θάνατον, είναι ο εκ δεξιών ληστής. Δεν λοιδορεί τον Κύριο, δεν τον προκαλεί να κατέβει από το σταυρό και να σώσει και εκείνους όπως κάνει ο άλλος ληστής. Αντίθετα του λέει:

-Δεν φοβάσαι το Θεό ούτε σε αυτήν την ώρα; Εμείς παθαίνουμε άξια κατά τα έργα μας, αυτός ο άνθρωπος δεν έπραξε τίποτα άτοπο.

Μετά στρέφεται προς τον Κύριο.

-Κύριε, θυμήσου και εμένα όταν έρθεις εν τη βασιλεία σου.

Και ο Κύριος τον βεβαιώνει ότι θα είναι μαζί του από την ημέρα εκείνη, η πρώτη ψυχή που κερδήθηκε με την θυσία του Θεανθρώπου στο σταυρό ήταν ο ευγνώμων ληστής.

Ένας ελεύθερος σκοπευτής σκορπάει τον τρόμο με την εκτέλεση πέντε ανθρώπων σε μια ήσυχη πόλη της Ιντιάνα. Τον συλλαμβάνουν και λέει ότι είναι αθώος και τίποτα άλλο πέρα από το να ζητήσει να του φέρουν τον Τζακ Ρίτσερ. Αλλά γιατί; Ειδικά αφού ο Ρίτσερ γνωρίζει κάτι που θα μπορούσε να τον καταστήσει ακόμα πιο ένοχο;

Ακόμα μια καλή περιπέτεια του Λη Τσάιλντ με τον μόνιμο ήρωά του, τον Τζακ Ρίτσερ. Είναι μια μάλιστα με ένα μυστήριο που κρατάει ως το τέλος και με ανατροπές… Και επιτέλους πιάνω τον Τσάιλντ να κάνει ένα λάθος μιας και ο Ρίτσερ λέει ότι δεν είχε ποτέ σπίτι κάτι που δεν αληθεύει μιας και στο Θανάσιμη Παγίδα είχε κληρονομήσει ένα από τον στρατηγό Γκάρμπερ!

Η Φίνλι και Φιγκ είναι μια μικρή νομική φίρμα που φυτοζωεί με απλές υποθέσεις, διαζύγια, διαθήκες, ατυχήματα και άλλα τέτοια. Μέχρι που από τύχη πέφτει πάνω σε μια υπόθεση με πολλά λεφτά. Μια αγωγή εναντίον μιας φαρμακευτικής εταιρίας με ένα επικίνδυνο φάρμακο. Αλλά είναι οι δικηγόροι της έτοιμοι να κάνουν ό,τι χρειάζεται τώρα που μπήκαν στο χοντρό παιχνίδι;

Μια κλασσική δικαστική ιστορία από τον Γκρίσαμ, μια που έχει να κάνει με ένα κλασσικό και, επικερδές, είδος δικαστικής διαμάχης. Την αγωγή για αστική ευθύνη σε μεγάλες εταιρίες. Κρατάει το ενδιαφέρον αν και έχει μια κάπως αργή εξέλιξη.

Η Αμέλια Μπάτεργουορθ είναι μια δεινή παρατηρήτρια της ανθρώπινης φύσης και κάθε ασυνήθιστης λεπτομέρειας. Αυτή της η ικανότητα θα πρέπει να μπει σε πλήρη χρήση όταν σε ένα γειτονικό σπίτι ανακαλύπτεται ένα πτώμα, ένα άτομο από τα δύο που είδε το προηγούμενο βράδυ να καταφτάνουν. Το άλλο άτομο είναι ο δολοφόνος; Ήταν και κάποιος άλλος στο σπίτι; Και, κατ’ αρχάς, ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Θα ριχτεί οξυδέρκεια στο κυνήγι των απαντήσεων.

Μια καλή αστυνομική ιστορία εποχής, διαδραματίζεται στην Νέα Υόρκη του τέλους του 19^ου αιώνα, που κρατάει το ενδιαφέρον και έχει και μερικές εκπλήξεις για τον αναγνώστη.

Σε έναν γαλήνιο οικισμό ευγηρίας στη βρετανική ύπαιθρο, μια ετερόκλητη παρέα μαζεύεται κάθε Πέμπτη και ασχολείται με παλιούς φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων. Όταν όμως μια άγρια δολοφονία συμβαίνει σε απόσταση αναπνοής, η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης έχει ν’ αντιμετωπίσει μια πραγματική υπόθεση.

Είναι μια καλή υπόθεση και θα μπορούσε να δώσει μια απολαυστική αστυνομική ιστορία αλλά ο ρυθμός και το στυλ που επιλέγει ο συγγραφέας δεν την υπηρετεί και δεν την αναδεικνύει όπως θα έπρεπε.

Το σημερινό ιστολόγιο μου κίνησε την περιέργεια γιατί είχε όνομα. Όνομα και επίθετο μάλιστα, Ανν Λου. Το επισκέφθηκα λοιπόν και ανακάλυψα ότι αυτό είναι το όνομα της ιδιοκτήτριάς του η οποία τυχαίνει να είναι ομότεχνος και δεν αναφέρομαι στο ότι διατηρεί ένα ιστολόγιο και γράφει σε αυτό, εννοώ ότι είναι συγγραφέας και από όσο είδα έχει ήδη εκδώσει μερικά βιβλία.

Τι γράφει στο ιστολόγιο; Μικρά κείμενα, διηγήματα και άλλα κομμάτια που η ζωή και ο κόσμος της εμπνέει. Για να τα διαβάσετε δεν έχετε παρά να πάτε εδώ: http://ann-lou.blogspot.com/