Ευχές

Author: Νυχτερινή Πένα /

Λίγα λεπτά μένουν ακόμα για να φύγει το 2015. Σε λίγο θα υποδεχθούμε το νέο έτος. Εύχομαι σε όλους να φέρει ό,τι καλύτερο επιθυμούν, υγεία, χαρά και πολλές εμπνεύσεις.


2 σχόλια

Writing Update – Δεκέμβριος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ένας ακόμα μήνας πέρασε συγγραφικά. Δεν χαλάρωσα καθόλου και αν δεν πέτυχα την επίδοση του προηγούμενου μήνα φταίει το ότι είχα απροσδόκητα αυξημένες υποχρεώσεις στη δουλειά.
Αλλά ας δούμε τι κατάφερα. Άρχισα ένα καινούριο μυθιστόρημα, είναι πολιτικοστρατιωτικό και ακόμα ψάχνω για τίτλο. Έχω επί του παρόντος γράψει 4573 λέξεις ή 19 σελίδες, ενώ έγραψα και μια ολόκληρη ιστορία, την Επιδημία, που ολοκληρώθηκε σε 5612 λέξεις ή 23 σελίδες. Ταυτόχρονα γράφω και ένα είδος Αναμνήσεων από τα όσα έχω γράψει στο οποίο έχω επίσης γράψει 10000 λέξεις.
Ελπίζω ο Ιανουάριος αλλά και το νέο έτος να φέρει πολλές ιδέες και ακόμα περισσότερο γράψιμο, όχι μόνο σε εμένα αλλά και σε όλους εκεί έξω που γράφουν.

2 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Δεκέμβριος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η επικαιρότητα δεν είναι ποτέ ευχάριστη τελευταίως, οικονομικά και πολιτικά νέα όλα είναι δυσάρεστα και σίγουρα δε σου φτιάχνουν τη διάθεση εκτός βέβαια και αν μπορείς  να τα σατιρίσεις και να γελάσεις με αυτά.
Ένα σάιτ που το κάνει πετυχημένα και με μια αίσθηση του χιούμορ, ανεβάζοντας συχνά σκίτσα που σατιρίζουν την επικαιρότητα και τα νέα που ακούμε στις ειδήσεις, που συνήθως φέρνει γέλιο ενώ έχει και καλό σχέδιο θα βρείτε εδώ: http://mitsobosatira.blogspot.com/

0 σχόλια

Χριστούγεννα

Author: Νυχτερινή Πένα /

Τα Χριστούγεννα είναι μια τόσο μεγάλη εορτή που δεν χωράνε σχόλια σε αυτή, περιττεύουν. Γι’ αυτό δεν θα μιλήσω γι’ αυτή απλά θα ευχηθώ καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες εκεί έξω, και μακάρι να φέρει ο τεχθείς Χριστός αυτά που εύχονται και επιθυμούν ο καθένας.

4 σχόλια

Ένα Ταξίδι Αρχίζει

Author: Νυχτερινή Πένα /

Σήμερα άρχισε ένα μεγάλο ταξίδι για το Δάκρυ του Ουρανού, το προηγούμενο βιβλίο από τον Θυρεό και πρώτο της σειράς. Παραδόθηκε στις εκδόσεις Πατάκη για να αξιολογηθεί προς έκδοση. Εύχομαι να τους αρέσει και να το πάρουν και να ακολουθήσει το μικρότερο αδερφάκι του καθώς και το επόμενο βιβλίο που σε λίγο θα αρχίσει να γράφεται.

4 σχόλια

Η Γητεύτρα - Τα Μυστικά Του Αθάνατου Νίκολας Φλαμέλ

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το τελευταίο βιβλίο της σειράς είναι μια γοργή περιπέτεια δράσης καθώς οι αντιμαχόμενες δυνάμεις της ιστορίας έρχονται σε σύγκρουση. Ο Τζος και η Σόφι πίσω στο χρόνο με την βοήθεια κάποιων από τους αθάνατους ανθρώπους θα πρέπει να φέρουν σε πέρας το πεπρωμένο τους ενώ στο Σαν Φραντζίσκο του παρόντος οι Παλαιοί συγκρούονται με έπαθλο το πεπρωμένο της ανθρωπότητας.

Οι εξηγήσεις έχουν δοθεί στο προηγούμενο βιβλίο κατά κύριο λόγο και καθώς η ιστορία κλιμακώνεται προς το τέλος της η δράση είναι γρήγορη και σε κρατάει σε αγωνία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα… και επιτέλους ολοκλήρωσα μια σειρά.

2 σχόλια

Writing Update – Νοέμβριος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η φίλη με τις Ιστορίες Συγγραφική Τρέλας (λινκ δεξιά στα ιστολόγιά μου) είχε την άποψη ότι NoWriMo αν και σίγουρα ένας τρόπος να ωθηθεί κάποιος να γράψει είναι αρκετά δύσκολο. Έτσι αντιπρότεινε την ιδέα μιας μηνιαίας ενημέρωσης, ενός update, σαν μια αντίστοιχη ενθάρρυνση – ώθηση. Εγώ που είμαι πάντα υπέρ κάθε τέτοιας σκέψης την υιοθέτησα και έτσι σας παρουσιάζω την δική μου ενημέρωση.
Αυτόν τον μήνα, λόγω και του NoWriMo, έκανα θραύση. Έγραψα σχεδόν 40000 λέξεις, 39598 για την ακρίβεια, ολοκληρώνοντας ταυτόχρονα και το Θυρεό Του Λέοντος, 178698 λέξεις ή 619 σελίδες.
Το Δεκέμβριο; Λέω να σχεδιάσω μια νουβέλα και να γράψω ένα ή δύο διηγήματα. Τα λέμε σε ένα μήνα πάλι με τα επιτεύγματά μας.

2 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Νοέμβριος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το αποψινό μας ιστολόγιο είναι ένα ολοκαίνουριο, τόσο καινούριο που τον προηγούμενο μήνα δεν είχε προλάβει να βάλει υποψηφιότητα για ανάρτηση γιατί ακόμα δεν υπήρχε όταν την έκανα. Είναι μόλις 27 ημερών. Αλλά όσο καινούριο είναι το ιστολόγιο τόσο παλιά είναι η γνωριμία μου με τη δημιουργό του.
Την ξέρω πολλά χρόνια και τη γνώρισα ακριβώς γιατί είναι συνάδερφός και γράφει από τα νιάτα της, σχεδόν από την ίδια ηλικία με εμένα. Γράφει πολύ καλά, πολύ καλύτερα και από πολλές επαγγελματίες του καθ’ ημάς εκδοτικού κόσμου. Έχοντας διαβάσει πολλά από εκείνη – έχοντας και συνεργαστεί μάλιστα μαζί της – δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εκείνη και στο νέο της ξεκίνημα όπου άρχισε ήδη μια νέα ιστορία με δυνατό ξεκίνημα, μια ιστορία που έχει να κάνει με μια από τις μεγάλες της αγάπες, τους υπερήρωες όπως οι X-Men.
Για μια επίσκεψη λοιπόν στο ιστολόγιό της δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε τον σύνδεσμο: http://marvelousfictions.blogspot.gr/

0 σχόλια

Ημερολόγιο Συγγραφέα 4

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είμαι λογιστής κατ’ επάγγελμα. Η δουλειά μου έχει να κάνει με αριθμούς και δεδομένα, τελευταίως με φόρους και οικονομική δυσπραγία. Πειράζει που έξω από αυτή δεν θέλω να συζητώ για αυτά τα – πολλές φορές αδιέξοδα – θέματα; Πειράζει που προτιμώ να μιλώ για άλλα θέματα στον ελεύθερο χρόνο μου; Που προτιμώ να ταξιδεύω σε ιστορίες και κόσμους.
Ε λοιπόν πειράζει! Όχι για εμένα αλλά για πολύ κόσμο που θεωρεί ότι η ενασχόληση με οτιδήποτε μη πρακτικό, καθημερινό ή κερδοφόρο είναι χάσιμο χρόνου και σε καθιστά στην καλύτερη των περιπτώσεων άνθρωπο απροσάρμοστο στη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά εμένα μου αρκεί το πρακτικό μου οκτάωρο που χρειάζεται η δουλειά. Τον υπόλοιπο χρόνο μου τον θέλω πιο ποιοτικό και ποιητικό.
Προτιμώ  να ταξιδεύω σε άλλους κόσμους, σε κόσμους που φαντάστηκαν άλλοι συγγραφείς ή σε κόσμους που εγώ δημιουργώ. Να μιλώ για ήρωες και τις ιστορίες τους αντί να μαυρίζω την ψυχή μου με το ειδησεογραφικό δελτίο. Να μιλώ για τα συγγραφικά μου σχέδια αντί να αναμασώ τα ίδια και τα ίδια.
Και αν με θεωρούν περίεργο, δεκάρα δε δίνω.
Το μόνο που καμιά φορά με στενοχωρεί είναι ότι δεν έχω στον περίγυρό μου ανθρώπους που να ασχολούνται με το γράψιμο και δεν με κατανοούν εκτός από ένα στενό φίλο που δεν γράφει πολύ αλλά επειδή με ξέρει 24 χρόνια του έχει γίνει βίωμα ότι πριν από κάθε τι άλλο είμαι συγγραφέας.
Αλλά πέρα από εκείνον δεν έχω άλλους που να ακούν ότι σκέφτομαι τις υποπλοκές που θα απαρτίζουν το ταξίδι του Γουίλλιαμ ως τη Μέρκια και δεν με κοιτούν με συγκατάβαση ή δεν σπεύδουν να αλλάξουν την συζήτηση σε κάποιο πιο κατανοητό θέμα όπως τα αυτοκίνητα.
Την απώλεια αυτή την αναπληρώνω ευτυχώς διαδικτυακά, χάρη στους φίλους του sff που είναι εκεί για να συζητήσουμε πράγματα που μπορεί να με απασχολούν, χαρακτήρες, πλοκές, εξελίξεις, τη λειτουργία κάποιας σκηνής και όλα όσα απαρτίζουν ένα συγγραφικό ταξίδι για τη δημιουργία ενός βιβλίου. Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας και τη βοήθεια, κυρίως για την παρέα και την αίσθηση του ότι κάποιος καταλαβαίνει.
Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε όλους εσάς εκεί έξω μαζί με ένα θερμό ευχαριστώ και μια από καρδίας καληνύχτα.

2 σχόλια

Ημερολόγιο Συγγραφέα 3

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ήρθε ο καιρός του NoWriMo στο sff και όχι μόνο ήρθε αλλά φτάσαμε και σχεδόν στη μέση. Διάλεξα για αυτόν τον Νοέμβριο να δουλέψω σε κάτι που γράφεται από καιρό, έτσι συνεχίζω το Θυρεό που έχει μπει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση.
Από τους στόχους που έθεσα στην αρχή του έτους άλλοι επιτεύχθηκαν και άλλοι όχι, αιτία αυτού η δουλειά – άλλες δυσκολίες ευτυχώς δεν υπήρξαν φέτος – και κάποια πράγματα που έγραψα χωρίς να είναι αναμενόμενα κυρίως εξαιτίας του sff. Ας δούμε τι κάναμε.
Ο πρώτος στόχος ήταν να ολοκληρωθεί ο Θυρεός του Λέοντος. Συνεχίζεται, μεγαλώνει και πλουτίζει σε περιεχόμενο και όπως ήδη είπα πάει για το μεγάλο φινάλε.
Ο δεύτερος στόχος η Πτήση 178 ολοκληρώθηκε, μεταφράστηκε κιόλας στα Αγγλικά για να δούμε ποια θα είναι η εξέλιξή της και αν μπορεί να δημοσιευθεί κάπου.
Ο τρίτος στόχος το Χωρίς Μάρτυρες ολοκληρώθηκε επίσης. Μάλλον δεν θα αργήσουμε να το δούμε εδώ στο ιστολόγιο.
Ο τέταρτος στόχος οι Σταυροφόροι και ο έκτος στόχος η συνέχειά τους ολοκληρώθηκαν επίσης.
Ο πέμπτος στόχος ήταν η Επιχείρηση Υπεξαίρεση. Εξαιτίας της Κρύπτης της Ναβίρα που πήρε τη θέση της ουσιαστικά ως το μικρό έργο που θα έγραφα στις διακοπές, η επιχείρηση θα αναβληθεί για το 2016 μετά από το τέλος του Θυρεού και ενός ακόμα έργου που σκέφτομαι για μετά.
Πέρα από τους στόχους, όπως έχω ξαναπεί, έγραψα εξαιτίας του sff τρεις ιστορίες – Άγνωστος Πλανήτης, Το Μάτι Του Μάρνους και την Κρύπτη Της Ναβίρα – για ισάριθμους διαγωνισμούς και ακόμα το Τέλειο Έγκλημα που γράφτηκε χάρη σε έναν φίλο από εκεί. Όλες αρκετά μεγάλες ιστορίες.
Είμαι λοιπόν πολύ χαρούμενος για την πορεία μου στο γράψιμο ακόμα και αν συμβαίνουν και πράγματα που με αποθαρρύνουν και εν μέσω πίεσης του NoWriMo όπου δεν θα πιάσω τις 50000 λέξεις όπως το βλέπω αλλά θα φέρω το Θυρεό στην ολοκλήρωση. Ή πολύ κοντά σε αυτή.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Οκτώβριος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Πλούσιος είναι κάποιος όταν μπορεί να χαρίσει στους άλλους δέκα (10) πράγματα!!!
1) Στους εχθρούς: συγχώρεση
2) Στους φίλους: την καρδιά σου
3) Στα παιδιά: παράδειγμα
4) Σ αυτούς που σε αμφισβητούν: ανοχή
5) Στον πατέρα: υπακοή
6) Στην μητέρα: τρυφερότητα                            
7) Στον εαυτό μας: σεβασμό
8) Στους γείτονες: καλούς τρόπους
9) Σ’ αυτούς που παραφέρονται: κατανόηση
10) Σε όλους: Αγάπη!!!!!

Με αυτό το μήνυμα για την ανθρώπινη συμπεριφορά ξεκινά την πιο πρόσφατη ανάρτησή του ο φίλος μου ο Σκρουτζάκος. Είναι από τους παλαιότερους μπλόγκερ και ειδικά αφού πολλοί παλιοί πια έχουν αφήσει το χώρο. Διακρίνεται για την ευγένειά του και τις ζωηρές χαρούμενες αναρτήσεις του γεμάτες με γέλιο από ανέκδοτα ή σκίτσα αλλά και διδακτικές ιστορίες. Αν θέλετε να τον επισκεφθείτε μπορείτε να το κάνετε εδώ: http://scroodgejkok.blogspot.gr/

0 σχόλια

Για Το Θρόνο Της Νεύστρια ( συνέχεια )

Author: Νυχτερινή Πένα /

ΙΙΙ.

Ο Χάλοραν μπήκε στο δωμάτιο που αποτελούσε την κρεβατοκάμαρα των βασιλικών διαμερισμάτων. Ήταν ένα πολυτελές δωμάτιο, ένα παχύ χαλί απλωνόταν στο δάπεδο και ακριβές ταπετσαρίες στους τοίχους ενώ τα έπιπλα ήταν έργα των περίφημων επιπλοποιών της Μέρκια. Αλλά ο μάγος δεν είχε μάτια παρά για τη γυναίκα που βρισκόταν στο μεγάλο κρεβάτι με τα μεταξωτά σκεπάσματα και τον σκαλιστό ουρανό, την βασίλισσα Οφήλια. Εκείνη τον είδε και ανασηκώθηκε, το αραχνοΰφαντο νυχτικό της δεν έκρυβε σχεδόν τίποτα, αποτελούσε απλά ένα αέρινο εμπόδιο ανάμεσα σε αυτόν και το ποθητό της σώμα που ερέθιζε την επιθυμία του.
Πλησίασε ενώ η Οφήλια σηκωνόταν στα γόνατα και τον περίμενε να πλησιάσει για να τον αγκαλιάσει. Τον φίλησε και άρχισε να τον χαϊδεύει λέγοντας:
-Τι επιθυμεί ο κύριος και βασιλιάς μου;
Ο Χάλοραν χαμογέλασε. Η γητεία του είχε πετύχει απόλυτα, θα είχε την βασίλισσα για τον εαυτό του και κανείς δεν θα το ήξερε πέρα από αυτόν αφού είχε φροντίσει να μεταφερθεί ακριβώς έξω από την κρεβατοκάμαρα και κανείς δεν τον είχε δει. Απαλλάχτηκε από τη στολή του και το ίδιο γρήγορα απάλλαξε την βασίλισσα από το νυχτικό της. Την ξάπλωσε στο κρεβάτι και άρχισε να την χαϊδεύει και να την φιλάει. Εκείνη ανταποκρίθηκε θερμά και το πάθος του φούντωσε και έγινε ανεξέλεγκτο.
Όταν κόρεσε τον πόθο του ένιωθε βαθιά ικανοποιημένος, χορτασμένος από έρωτα και πάθος. Ένιωσε κουρασμένος, πρώτα η χρήση της μαγείας και ύστερα η συνεύρεση με τη βασίλισσα είχαν το τίμημά τους. Αποφάσισε να κοιμηθεί για λίγο. Μόνο για λίγο.

-Αλτ τις ει;
-Φίλοι.
Ο Βόρας και ο Μάλκος πλησίασαν την πύλη του παλατιού όπου στέκονταν δύο φρουροί με πανοπλίες και βαριές αλοβάρδες. Κοίταξαν τους δύο δολοφόνους καχύποπτα.
-Έχουμε ένα μήνυμα για τον λόρδο Άνσελμ, είπε ο Βόρας.
-Α ναι, είπε ο ένας φρουρός, ειδοποίησε για εσάς. Περάστε.
Οι δύο δολοφόνοι πέρασαν την πύλη και ο ένας σκοπός είπε:
-Να φωνάξουμε κάποιον ακόλουθο να σας οδηγήσει;
-Όχι, είπε ο Βόρας, έχουμε ξανάρθει και ξέρουμε τα κατατόπια.
Οι δύο φρουροί πήραν και πάλι τις θέσεις τους ενώ οι δύο δολοφόνοι προχώρησαν στον κήπο του παλατιού και μπήκαν στο εσωτερικό του από μια πόρτα υπηρεσίας. Κινήθηκαν σε μια σειρά διαδρόμων και σκαλών με άνεση σαν να είχαν ζήσει όλη τη ζωή τους εδώ.

Ο Ερρίκος της Νεύστρια, λόρδος Άνσελμ, άκουσε από μακριά το ρολόι του καθεδρικού ναού να χτυπάει και χαμογέλασε. Άφησε το βιβλίο που διάβαζε και σηκώθηκε από την πολυθρόνα με την ψηλή ράχη όπου καθόταν. Έριξε μια ματιά στο μικρό αναγνωστήριο και βγήκε. Στο διάδρομο στέκονταν δώδεκα από τους καλύτερους άνδρες του. Με έναν νεύμα πρόσταξε να τον ακολουθήσουν.
Θα έπιανε τους δολοφόνους επ’ αυτοφώρω όταν θα εισέρχονταν στα βασιλικά διαμερίσματα και θα τους ανάγκαζε να ομολογήσουν. Μετά θα φρόντιζε και τον μάγο με όπλο την ομολογία τους. Τα όσα είχαν πει στο καπηλειό θα μπορούσαν να πουν ότι ήταν λόγια, ακόμα και μια δοκιμασία της δικής του πίστης στο βασιλιά. Τώρα όμως θα τους έπαινε επ’ αυτοφώρω και θα τον οδηγούσαν και στο μάγο χωρίς δικαιολογίες.

Ο Βόρας και ο Μάλκος έφτασαν στα βασιλικά διαμερίσματα εύκολα όπως είχε σχεδιαστεί. Στρίβοντας στην τελευταία στροφή πριν την είσοδο στα βασιλικά διαμερίσματα ο Βόρας έμεινε πίσω και ο Μάλκος προσποιήθηκε ότι πέφτει στο διάδρομο βογκώντας. Οι δύο φρουροί κοιτάχτηκαν, συνεννοήθηκαν και προχώρησαν προς τον πεσμένο άνδρα.
-Είσαι καλά; ρώτησε ο ένας φρουρός.
Τη στιγμή που έσκυψε πάνω από τον Μάλκος εκείνος βύθισε ένα στιλέτο στην κοιλιά του και το έσπρωξε πλάγια εκτελώντας γρήγορα τον αντίπαλο χωρίς εκείνος να μπορεί να ουρλιάξει. Την ίδια στιγμή επιτιθέμενος από πίσω ο Βόρας έκοψε το λαιμό του άλλου φρουρού.
Στάθηκαν και αφουγκράστηκαν. Σχεδόν απόλυτη ησυχία, κανένας δεν έδειχνε να έχει καταλάβει τι είχε συμβεί. Άνοιξαν και μπήκαν, δεν σπατάλησαν χρόνο θαυμάζοντας την πολυτέλεια αλλά προχώρησαν στην κρεβατοκάμαρα που έβλεπαν από μια ανοιχτή πόρτα.
Ο βασιλιάς και η βασίλισσα κοιμούνταν, αυτή τη φορά καθυστέρησαν μια στιγμή κοιτώντας το γυμνό σώμα της. Κάτι ήξερε ο Χάλοραν που την ήθελε. Ύστερα πέρασαν στη δράση. Ο Μάλκος γύρισε γρήγορα τον βασιλιά ανάσκελα και τον ακινητοποίησε. Εκείνος ξύπνησε, η νωχέλεια του ύπνου αντικαταστάθηκε από τον τρόμο και μια φοβερή έκφραση κατανόησης. Προσπάθησε να πει κάτι αλλά δεν πρόλαβε, ο Βόρας με μια εξασκημένη κίνηση του έκοψε το λαιμό.
Ο βασιλιάς τινάχτηκε σε έναν άγριο σπασμό ενώ ο επιθανάτιος ρόγχος έβγαινε πνιχτός μαζί με αίμα από τα χείλη του. Ήταν τόσο έντονη η αγωνία του που ξύπνησε την  βασίλισσα. Η Οφήλια ανασηκώθηκε και βλέποντας το βασιλιά νεκρό και τους δύο άνδρες όρθιους πάνω από το πτώμα του ούρλιαξε.
Ο Βόρας στράφηκε προς την πόρτα.
-Πάμε! Κάναμε αυτό που ήρθαμε να κάνουμε! φώναξε στο συνεργό του.
Ο Μάλκος δεν απάντησε και γύρισε να δει τι τον απέτρεπε από το να το κάνει. Αυτό που είδε καθήλωσε και τον ίδιο. Το σώμα του βασιλιά άρχισε να αχνοφαίνεται σαν να ήταν και να μην ήταν εκεί και μετά χάθηκε, στη θέση του φάνηκε ο μάγος πνιγμένος στο αίμα του.
-Μα τις εννιά κολάσεις! βρυχήθηκε τελικά ο Βόρας. Κάτι πήγε πολύ στραβά, πάμε να φύγουμε.
Έφτασαν μόνο ως τον προθάλαμο. Εκεί βρισκόταν ο Ερρίκος με το σπαθί ήδη τραβηγμένο. Του επιτέθηκαν με το θάρρος της απελπισίας, δεν θα έδειχνε έλεος τους είχε πει. Δεν κράτησε πολύ, πεπειραμένος μαχητής ο Ερρίκος τους σκότωσε γρήγορα με μεθοδικές κινήσεις. Έκανε νόημα στους άνδρες του να πάρουν τα σώματα και προχώρησε να βρει την Οφήλια.
-Ερρίκο! φώναξε εκείνη μόλις τον είδε. Τι συμβαίνει;
Ακόμα ήταν καθισμένη στο κρεβάτι αλλά είχε καλύψει την γύμνια της με ένα σεντόνι.
-Που είναι ο Κόνραντ; ρώτησε έντρομη.
-Μη φοβάσαι. Ο Κόνραντ βρίσκεται στο Όξε για την συνάντηση με τον Χάραλντ του Οστάλγκεν. Απλά το είχαμε κρύψει από τους συνωμότες.
-Και εσύ;
-Από την ώρα που  ο αδερφός μου και εγώ ανακαλύψαμε την ανίατο αρρώστιά μου συμφωνήσαμε στο να παίζω το ρόλο του δυσαρεστημένου και να τον προφυλάσσω από συνωμοσίες. Αυτή βέβαια φάνηκε να αυτοκαταστρέφεται μόνη της. Το κακό έφαγε τον εαυτό του όπως συμβαίνει συχνά.
Υπηρέτριες μπήκαν μέσα για να βοηθήσουν τη βασίλισσα αλλά και να καθαρίσουν. Ο Ερρίκος άφησε το δωμάτιο. Είχε τελειώσει η δουλειά του… ως την επόμενη συνωμοσία.


Τέλος

0 σχόλια

Για Το Θρόνο Της Νεύστρια

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ι.

Ο μάγος αναδύθηκε από τη σκοτεινή γωνιά του κελαριού σαν να βρισκόταν εκεί ανέκαθεν, στην πραγματικότητα είχε μόλις τηλεμεταφερθεί εκεί, και προχώρησε προς το πιο φωτισμένο μέρος κάτω από το λαδοφάναρο που κρεμόταν από την πέτρινη οροφή. Στο φωτισμένο μέρος, μέσα στον κύκλο που δημιουργούσε το φως, ήταν ένα τραπέζι και τέσσερις καρέκλες από τις χοντροφτιαγμένες αλλά ανθεκτικές που βρίσκει κανείς στα καπηλειά. Καθισμένοι σε αυτές ήταν δύο άνδρες που δεν τον είχαν αντιληφθεί ακόμα όπως μιλούσαν σκυμμένοι πάνω από κούπες με αφρώδη μπύρα.
Τους παρατήρησε για μια στιγμή, ο ένας ήταν ψηλός και σωματώδης, ο άλλος ήταν επίσης ψηλός αλλά λεπτοκαμωμένος τόσο που θα πίστευες πιο εύκολα ότι είναι αυλικός παρά πολεμιστής. Η εικόνα ήταν απατηλή όμως, ο μάγος ήξερε ότι ήταν ένας από τους πιο επικίνδυνους φονιάδες στην πόλη. Πλησίασε το τραπέζι χωρίς να αιφνιδιάσει τους άνδρες που τον είχαν ξαναδεί να εμφανίζεται από το πουθενά. Ο λεπτοκαμωμένος περιορίστηκε μόνο να ρωτήσει:
-Πόση ώρα ήσουν εκεί Χάλοραν;
-Λίγη, απάντησε αεράτα ο μάγος, είσαστε έτοιμοι Βόρας;
-Ναι, θα μείνουμε εδώ μέχρι τη νύχτα, θα βγούμε αφού αδειάσει πάνω η ταβέρνα αργά μετά τα μεσάνυχτα. Ο κάπελας θα ορκιστεί ότι κοιμηθήκαμε εδώ με τον Μάλκος. Έχουμε άλλοθι.
-Δεν θα θέλαμε να πέσει αυτό το έγκλημα στα κεφάλια μας, είπε ο άνδρας που άκουγε στο όνομα Μάλκος. Αν ο φόνος τιμωρείται με ισόβια κάτεργα ή θάνατο ξέρεις τι κάνουν σε όποιον σκοτώσει μέλος της βασιλικής οικογένειας πόσο δε το βασιλιά; Τον σταυρώνουν!
-Γι’ αυτό πρέπει να μην σας πιάσουν, είπε ο μάγος μελιστάλακτα.
-Θα φροντίσουμε, είπε ο Βόρας. Πως θα μπούμε στο παλάτι;
-Θα παρουσιαστείτε στην δυτική πύλη και θα πείτε ότι έχετε ένα μήνυμα για τον λόρδο Άνσελμ, είπε ο μάγος ενώ καθόταν σε μια από τις ελεύθερες καρέκλες, θα έχει ειδοποιήσει να σας αφήσουν να περάσετε.
-Δεν είναι ο αρχηγός της βασιλικής σωματοφυλακής;
-Αυτός, επιβεβαίωσε ο μάγος.
-Και θέλει το θάνατο του βασιλιά; ρώτησε ο Βόρας.
-Ίσως επειδή είναι και αδερφός του και αν πεθάνει κληρονομεί το στέμμα.
Οι δύο πληρωμένοι δολοφόνοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Ο μάγος τους παρατηρούσε διασκεδάζοντας με την αντίδρασή τους.
-Έχω δυο ερωτήσεις, είπε ο Βόρας. Αν θες το βασιλιά νεκρό γιατί δεν τον σκοτώνεις μόνος σου; Είσαι μάγος, δεν είσαι;
-Ναι είμαι, αλλά ο βασιλιάς είναι άτρωτος σε κάθε μαγεία. Δεν μπορείς να τον σκοτώσεις με ξόρκι ή μαγεμένο όπλο. Μπορεί να πεθάνει μια χαρά από ένα σπαθί αλλά όχι από μια πύρινη σφαίρα. Η άλλη ερώτηση;
-Που θα είσαι εσύ;
-Εκείνη την ώρα θα φροντίσω να είμαι σε κοινή θέα για να μην μπορώ να κατηγορηθώ γι’ αυτό το έγκλημα, ο σταυρός είναι φρικτός τρόπος να πεθάνει κανείς. Αλλά νωρίτερα σκοπεύω να κοιμηθώ με τη βασίλισσα.
Ο Μάλκος τον κοίταξε με ένα βλέμμα κάπου ανάμεσα στη δυσπιστία και την περιφρόνηση.
-Τι άνθρωπος είσαι τέλος πάντων; Δεν σου αρκεί ο θάνατος του ανθρώπου θες και να τον ατιμάσεις!
Ο μάγος συνοφρυώθηκε, προφανώς η αντίδραση του άνδρα απέναντί του δεν του άρεσε καθόλου. Ελπίζοντας να προλάβει τα προβλήματα ο Βόρας έσπευσε να ρωτήσει:
-Τι θα κάνουμε αφού περάσουμε την πύλη, δεν μας είπες.
-Θα έχετε ένα σχεδιάγραμμα που θα σας φέρει στην είσοδο των βασιλικών διαμερισμάτων, εκεί θα πρέπει να σκοτώσετε τους φρουρούς και να μπείτε. Σκοτώστε το βασιλιά και φύγετε γρήγορα.
-Είναι υπέροχο να ακούς να σχεδιάζουν το θάνατό σου, είπε μια φωνή από την κορυφή της σκάλας που οδηγούσε από το καπηλειό στο κελάρι. Οι δύο δολοφόνοι πετάχτηκαν όρθιοι και τράβηξαν τα σπαθιά τους βλέποντας τον βασιλιά Κόνραντ της Νεύστρια να στέκεται στη σκάλα. Ο μάγος ξέσπασε σε γέλια όμως και είπε:
-Για μια στιγμή ξεγέλασες και’ μένα Ερρίκο. Έλα κάθισε μαζί μας.
Στράφηκε στους δύο ολότελα σαστισμένους δολοφόνους.
-Να σας συστήσω τον Ερρίκο της Νεύστρια, λόρδο Άνσελμ, αρχηγό της βασιλικής σωματοφυλακής και δίδυμο αδερφό του βασιλιά.
Ο νεοφερμένος κάθισε στην τελευταία ελεύθερη καρέκλα και έβαλε το χέρι μέσα στο μανδύα του. Έβγαλε μια τυλιγμένη περγαμηνή και την άφησε στο τραπέζι. Κοίταξε το μάγο που ένευσε καταφατικά. Ο Ερρίκος ξετύλιξε την περγαμηνή αποκαλύπτοντας τα έντεχνα αποτυπωμένα σχέδια του παλατιού.
-Θα μπείτε από εδώ και θα ακολουθήσετε αυτή τη διαδρομή, από εδώ, σε αυτές τις σκάλες και τους διαδρόμους, θα έχω απομακρύνει τους περισσότερους φρουρούς, και θα βρείτε εδώ μόνο, πριν μπείτε στα βασιλικά διαμερίσματα. Έχω βάλει υπηρεσία τους πιο ανίκανους της φρουράς μετά τη δεύτερη φυλακή της νύχτας.
-Ωραία, είπε ο Βόρας και έκανε να πάρει την περγαμηνή.
-Δεν μπορείτε να το κρατήσετε, είπε ο Ερρίκος, απομνημονεύστε το.
Οι δύο δολοφόνοι κοίταξαν τον μάγο. Ο Χάλοραν χαμογέλασε καθησυχαστικά.
-Θα σας βοηθήσω και εγώ να το θυμάστε, είπε ήσυχα και άρχισε να υφαίνει μια γητεία. Η γητεία αυτή θα τους επέτρεπε να θυμούνται το σχεδιάγραμμα σαν να το είχαν μπροστά στα μάτια τους όλη την ώρα. Αυτό που μόνο ένας χρήστης της μαγείας θα μπορούσε να ξέρει ήταν ότι μετά το τέλος αυτής της αποστολής η ίδια γητεία θα έκαιγε τελείως τη μνήμη τους αφήνοντάς τους την κενή σαν να ήταν νεογέννητα μωρά. Δεν είχε σκοπό να τον συνδέσουν με κάποιο τρόπο με το φόνο.
Θα είχε φροντίσει και για τον πρίγκηπα αλλά η μαγική προστασία του βασιλιά έρεε και στις δικές του φλέβες. Ευτυχώς θα πέθαινε σύντομα, ήταν άρρωστος, μπορεί να μην το έδειχνε αλλά ο Χάλοραν σαν μάγος το είχε ανιχνεύσει.
Το ατάραχο πρόσωπό του δεν πρόδιδε τις σκέψεις του ενώ ύφαινε τη γητεία του. Οι δυο δολοφόνοι συνέχιζαν να μελετούν το σχεδιάγραμμα ενώ ο πρίγκηπας παρακολουθούσε χωρίς να προδίδει τι σκέπτεται. Όταν ο μάγος τελείωσε ο Βόρας τύλιξε την περγαμηνή και έμεινε για μια στιγμή σκεφτικός, μετά άπλωσε και πάλι πάνω στο τραπέζι το σχεδιάγραμμα.
-Εκπληκτικό! είπε.
Τύλιξε το σχεδιάγραμμα και το έδωσε στον Ερρίκο.
-Είμαστε έτοιμοι λοιπόν, είπε εκείνος και σηκώθηκε από την καρέκλα.
Ανέβηκε τη σκάλα. Πριν βγει στο καπηλειό, στράφηκε και κοίταξε τους δύο δολοφόνους. Φροντίστε να μη σας πιάσουν, δεν θα σας χαρίσω τη ζωή αν σας φέρουν ενώπιόν μου.
Βγήκε αφήνοντας τους δύο δολοφόνους και το μάγο.
-Είστε έτοιμοι, είπε ο Χάλοραν, καλή επιτυχία στο σκοπό μας. Και βέβαια φροντίστε να μη σας πιάσουν.
Έγειρε πίσω σηκώνοντας την καρέκλα στα πίσω πόδια και την επόμενη στιγμή αυτή βρόντηξε στο πάτωμα καθώς ο μάγος δεν ήταν πια εκεί.



ΙΙ.

Για όλα έφταιγε ο Κόνραντ ο Γ’, ο προηγούμενος βασιλιάς της Νεύστρια, με την περίφημη αίσθηση δικαίου του. Ο Χάλοραν είχε περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του, τελευταία δέκα και του Κόνραντ, δηλητηριάζοντας το μυαλό του βασιλιά ότι οι δίδυμοι γιοι του δεν ήταν άξιοι για το θρόνο και ότι ο ίδιος είχε μεγαλύτερες ικανότητες σε αυτό για να τα χάσει όλα από το πείσμα και την αίσθηση δικαίου του βασιλιά.
Δεν ήθελε να αποκλείσει τους γιους του από το θρόνο έτσι με μια βασιλική απόφαση ακόμα και αν ο Χάλοραν του ορκιζόταν ότι θα περνούσαν ζωή χαρισάμενη χωρίς έννοιες και σκοτούρες, και επέμενε ότι θα έπρεπε η αξία τους ή μη να αποδειχθεί στο αρχαίο πένταθλο που η παράδοση προέκρινε ως τρόπο αποδείξεως της αξίας ενός πολεμιστή και ηγέτη.
«Και εκεί αποδείχθηκε η αξία τους, σκέφθηκε οργισμένος ο μάγος, ανάθεμα!»
Ο καθρέφτης απέναντί του θρυμματίστηκε σε άπειρα μικρά κομματάκια που σκόρπισαν στο πέτρινο δάπεδο του δωματίου. Πήρε βαθιά ανάσα. Έπρεπε να ηρεμήσει αλλιώς δεν θα πετύχαινε τίποτα.
Βρισκόταν στον πύργο του λίγο έξω από την πόλη της Φερίνα, της πρωτεύουσας της Νεύστρια, στο δωμάτιο που χρησίμευε ως τόπος πειραματισμού πάνω στα ξόρκια του. Το δωμάτιο ήταν στην κορυφή του πύργου και είχε θέα στην γύρω περιοχή. Μπορούσε να δει το σκοτάδι να πέφτει και τα πρώτα φώτα να ανάβουν στα τείχη και τα σπίτια της πόλης.
Πρόφερε ένα ξόρκι που επανέφερε τον καθρέφτη στην πρότερη κατάστασή του και μετά πήγε πάλι στο αναλόγιο στην άλλη άκρη του δωματίου για να μελετήσει το ξόρκι που ήθελε εκ νέου. Κοίταξε το κείμενο με τους αρχαίους συμβολισμούς της μαγείας αλλά ο θυμός ακόμα έβραζε μέσα του.
Ύψωσε το βλέμμα στις σειρές ραφιών με τις δεκάδες περγαμηνές με ξόρκια και τις κρυφές οδηγίες για την παρασκευή των φίλτρων του προσπαθώντας να ανακτήσει την ψυχραιμία του. Για να πάρει τη μορφή που ήθελε έπρεπε πρώτα να την οραματιστεί και βέβαια οραματιζόμενος τη μορφή του βασιλιά δεν ήταν εύκολο να παραμείνει ήρεμος. Πήρε βαθιά ανάσα. Σε λίγο θα είχε την εκδίκησή του.
Η πρώτη δοκιμασία είχε σκοπό να αποδείξει την ευθυκρισία του δοκιμαζομένου, ο Κόνραντ και ο Ερρίκος την είχαν αποδείξει κρίνοντας μια υπόθεση, εκείνος με ένα ξόρκι είχε μαντέψει τη σωστή απάντηση. Έκανε το ίδιο και στη δεύτερη που δοκίμαζε την φιλευσπλαχνία τους. Στην τρίτη δοκιμασία, που δοκίμαζε τις γνώσεις και την μόρφωσή τους, ακολούθησε και αυτός με ευκολία όντως από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους στο βασίλειο. Τέταρτη δοκιμασία ήταν το παιχνίδι του μπατάρ, ένα παιχνίδι στρατηγικής σαν σκάκι αλλά σε πιο μεγάλο χώρο και με περισσότερα κομμάτια που το έκαναν πολλαπλά περίπλοκο. Εκεί τα πήγε καλά μιας και του άρεσε πολύ το μπατάρ. Αλλά η πέμπτη δοκιμασία ήταν άλλη υπόθεση, ήταν η κονταρομαχία.
Τελείωσε τη μελέτη και πήγε πάλι στον καθρέφτη. Άρχισε να απαγγέλει και να μεταμορφώνει τον εαυτό του στο μισητό βασιλιά. Ξεκίνησε από το σώμα, πέρασε στα μαλλιά και στα μάτια, τελειοποίησε το πρόσωπο και χαμογέλασε στο είδωλό του. Παραλίγο να ξεχάσει την ουλή στον δεξιό πήχυ, για μια στιγμή ξεγελασμένος από τον καθρέφτη ξεκίνησε να δημιουργήσει την ουλή στο λάθος χέρι αλλά μετά το διόρθωσε.
Έχοντας μια μόνο δοκιμασία για να επιβληθεί, ο Χάλοραν μάγεψε το όπλο του στην κονταρομαχία για να ρίξει τον Κόνραντ από τη σέλα. Ο βασιλιάς αποδείκτηκε απρόσβλητος στην μαγεία και ο ίδιος υπέστη μια ταπεινωτική ήττα. Ο αδερφός του τραυμάτισε άθελά του τον Κόνραντ παρότι ηττήθηκε στην κονταρομαχία.
Απόψε όμως ο ίδιος θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Θα πέθαινε ο βασιλιάς και εκείνος θα ατίμαζε την μνήμη του ασελγώντας στην βασιλική κλίνη με την βασίλισσα. Έπειτα θα άφηνε τον Ερρίκο να βασιλεύσει ως που να τον εξοντώσει η αρρώστιά του και μετά θα διεκδικούσε το θρόνο με το αρχαίο έθιμο και την δοκιμασία που είχε γίνει λίγους μήνες πριν.

Τώρα ήταν έτοιμος, φόρεσε τη στολή αξιωματικού του στρατού της Νεύστρια, ενδυμασία που προτιμούσε στις μη επίσημες περιστάσεις ο βασιλιάς, και ύφανε μια γητεία τηλεμεταφοράς.

0 σχόλια

Εξακόσιες Αναρτήσεις

Author: Νυχτερινή Πένα /

Με την προηγούμενη ανάρτηση έγιναν εξακόσιες. Περίπου εκατό το χρόνο έρχονται στα χρόνια που έχω το ιστολόγιο. Όταν το ξεκίνησα δεν είχα ιδέα πως θα πάει και τι θα φέρει το μέλλον, χαίρομαι για όσα έφερε. Εξακόσιες αναρτήσεις λοιπόν με διάφορα κείμενα, με απόψεις, σχόλια και σκέψεις, με πολλές ιστορίες σε συνέχειες.

Έτσι τώρα οι αναρτήσεις μου πλησιάζουν τον αριθμό των έργων μου και μένει να δούμε πότε θα ξεπεράσουν αυτόν τον αριθμό, κάπου μέσα στο 2016 υποθέτω. Ως που να γίνει αυτό σας ευχαριστώ όλους εκεί έξω που με τιμάτε με την ανάγνωσή σας όσων γράφω.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Σεπτέμβριος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Συνήθως κάποιος μας παρουσιάζει σε κάποιον ή σε μια ομάδα ανθρώπων, το να αυτοπαρουσιαστούμε θέλει πολύ θάρρος και αυτοπεποίθηση. Έτσι μου τράβηξε την προσοχή μόλις είδα τον τίτλο του ιστολογίου που έλεγε My blog, proudly presents itself και είπα να ρίξω μια ματιά. Ανακάλυψα ένα καινούριο ιστολόγιο, ούτε ενός μήνα αφού ξεκίνησε μόλις στις 6 Σεπτεμβρίου, με μικρά κειμενάκια.

Είναι διάφορα κείμενα με απόψεις και σκέψεις, σχόλια και εντυπώσεις. Μικρά και άμεσα κείμενα με σχόλια από την καθημερινότητά της, από όσα βλέπει γύρω της και όσα την ενδιαφέρουν. Αν θέλετε να επισκεφθείτε αυτό το καινούριο ιστολόγιο μπορείτε να το κάνετε εδώ: http://i-can-catch-a-fish.blogspot.gr/

2 σχόλια

Κυπαρισσία

Author: Νυχτερινή Πένα /

Είναι μια κωμόπολη στην Μεσσηνία, πρωτεύουσα της επαρχίας Τριφυλίας και νυν του ομώνυμου δήμου, είναι επίσης έδρα της ιεράς μητροπόλεως Τρφυλίας και Ολυμπίας. Έχεις 5708 κατοίκους κατά την τελευταία απογραφή. Ωστόσο αυτά είναι τα στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς με μια ματιά σε οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια και δεν λένε πολλά για το ουσιαστικό μέρος του τι είναι μια πόλη.
Η Κυπαρισσία είναι χτισμένη στο νότιο άκρο του κόλπου που φέρει το όνομά της και εκτείνεται από τη θάλασσα ως αρκετά ψηλά στους πρόποδες του όρους Ψυχρού ( ή Αιγάλεω ). Το τμήμα που βρίσκεται ψηλά είναι γνωστό ως Άνω ή Παλιά Πόλη και έχει χαρακτηρισθεί ως διατηρητέα λόγω των πολλών παραδοσιακών κτισμάτων της.
Η κάτω πόλη είναι μια σύγχρονη κωμόπολη με όλες τις ανέσεις, ξενοδοχεία, καφετέριες, εστιατόρια και ψησταριές, ενώ δε στερείται τις απαραίτητες υπηρεσίες. Προσφέρει χώρους για περίπατο και φυσικά παραλία για μπάνιο, δεδομένου μάλιστα πως βρέχεται από το Ιόνιο που είναι πιο ζεστό μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο από νωρίς την άνοιξη ως και αργά στο φθινόπωρο.
Δεν σας κρύβω ότι η Άνω Πόλη είναι η προτίμησή μου, είναι πιο ήσυχη, πιο γραφική, με ωραία σημεία για φαγητό ή καφέ, με δρόμους που προσφέρονται για περπάτημα και με φοβερή θέα, βλέπεις όλη την πόλη και μακριά στην θάλασσα, σε μέρες με καθαρή ατμόσφαιρα ακόμα και ως τη Ζάκυνθο. Από το κάστρο δε είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή, οπότε αν βρεθείτε εκεί μην παραλείψετε να το επισκεφθείτε. Μόνο μην επιχειρήσετε να ανεβείτε στον πύργο, απαγορεύεται λόγω της κατάστασής του.
Αλλά το στοιχείο που κάνει ξεχωριστή την Άνω Πόλη είναι η ατμόσφαιρά της, είτε κάνει κάποιος περίπατο, είτε απολαμβάνει ένα δροσερό βραδάκι κάτω από τα δένδρα παίρνοντας τον καφέ ή το δείπνο του είτε απολαμβάνοντας τη θέα από το Κάστρο των Γιγάντων. Και για έναν συγγραφέα που το μυαλό του είναι πάντα στο γράψιμο είναι σίγουρα πηγή έμπνευσης!

0 σχόλια

Ο Χρυσός Της Χαμένης Λεγεώνας

Author: Νυχτερινή Πένα /

Όταν ο Γουίλλιαμ Γκόρντον πηγαίνει στην Νότια Γαλλία για ανασκαφές στο χώρο που ανακαλύφθηκαν τα ίχνη μιας Ρωμαϊκής λεγεώνας περιμένει να βρει εργασία αρχαιολογικής έρευνας και να βρει την απάντηση στο ερώτημα του τι απέγινε η δεκάτη εβδόμη λεγεώνα. Δεν τον ενδιαφέρει ούτε η πιθανή ύπαρξη χρυσού ούτε η δημοσιότητα.
Αυτό που δεν περιμένει είναι ότι θα βρει μια ικανότατη συνάδερφο αλλά και υπέροχη γυναίκα, τη Μέρεντιθ. Και ότι δεν θα αποκαλύψει μόνο την ιστορία της λεγεώνας αλλά και μια ιστορία αγάπης.
Άλλη μια ιστορία έτοιμη για κατέβασμα από την ενότητα βιβλία στα δεξιά. Καλή ανάγνωση.

0 σχόλια

Οι Έμποροι των Θαλασσών - Καράβι της Μαγείας – Δεύτερος Τόμος

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο δεύτερος τόμος του πρώτου βιβλίου της τριλογίας των Εμπόρων των Θαλασσών της Robin Hobb απλώνει την ιστορία ακολουθώντας τις ακόμα πιο δύσκολες – και οδυνηρές – περιπέτειες των χαρακτήρων αφού κάθε νίκη έχει το τίμημά της και κάθε χαρά μπορεί να ακολουθηθεί από λύπη και πόνο.
Είναι πιο γρήγορο στις εξελίξεις και τα γεγονότα έρχονται με καταιγιστική πολλές φορές ταχύτητα. Τελειώνει δε σε ένα κρίσιμο σημείο αφήνοντας με την αγωνία για το μέλλον τον αναγνώστη.
Συστήνεται στους λάτρεις του φανταστικού και της θάλασσας.

2 σχόλια

Το Μάτι Του Μάρνους 4

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στο άνοιγμα στεκόταν μια μορφή ντυμένη με μια πανοπλία που κάποτε ήταν λευκή αλλά τώρα είχε μαυρίσει από το χρόνο. Στα χέρια του κρατούσε ένα μεγάλο μαύρο σπαθί που εξέπεμπε ένα ανίερο φως. Το πρόσωπο, το μόνο μέρος που άφηνε η πανοπλία ακάλυπτο, ήταν αυτό ενός νεκρού στην παγωμένη φθορά του θανάτου.
-Ένας απέθαντος, είπε με φόβο η Ρέιλα.
-Ποιος είσαι και τι θέλεις από’ μας, απαίτησε ο Ιππότης.
Ο απέθαντος γέλασε και το γέλιο του αντήχησε στο σπήλαιο, δυνατό και μακάβριο. Ο Φένορ ξεθηκάρωσε τη σπάθα του ενώ η Ρέιλα στάθηκε δίπλα του με το διαμάντι ακόμα στα χέρια της.
-Είμαι πολύ πιο αρχαίος και δυνατός από εσένα Ιππότη, υποκλίσου στη δύναμη του Βαλκόρ και μπορεί να ζήσεις.
Ο Φένορ αναγνώρισε το όνομα. Αιώνες πριν ο σκοτεινός μάγος Βελκόρ είχε προσπαθήσει να καταλάβει την Εσπέρια, η Ιπποσύνη τον είχε νικήσει σε μια σκληρή μάχη. Ο μάγος βλέποντας το τέλος κοντά είχε μετατρέψει τον εαυτό του σε απέθαντο. Σκοτώθηκε και για να μην επιστρέψεις τη ζωή οι Ιππότες τον είχαν θάψει βαθιά στα σπήλαια της Ταμπόρα, όχι αρκετά βαθιά όπως φαινόταν.
-Άθελά τους οι μεταλλωρύχοι του Γκλόρυντιπ με ελευθέρωσαν και σκόρπισα ανάμεσά τους το θάνατο, είπε ο Βελκόρ σαν να διάβαζε τις σκέψεις του Φένορ.
-Και θέλεις να σκοτώσεις και εμάς τώρα υποθέτω.
-Εσάς; Όχι ακριβώς, είπε ο Βαλκόρ. Εσείς έχετε άλλο σκοπό. 
Ο Φένορ έριξε μια ματιά στη μάγισσα δίπλα του και στον Λουβίας, κανείς δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τι εννοούσε ο απέθαντος. Η μάγισσα ήταν έτοιμη να αμυνθεί αν ο απέθαντος επιτιθόταν ενώ ο νεκρομάντης δεν έδειχνε να ανησυχεί.
-Μετά την εξόντωση των μεταλλωρύχων ένιωσα ενισχυμένος, είπε ο Βαλκόρ, αλλά όχι τόσο για να αφήσω τα σπήλαια. Οπότε μηχανεύτηκα τον τρόπο να γίνω πιο δυνατός. Συνέχισα να σκοτώνω, ήξερα ότι η Ιπποσύνη θα έστελνε κάποιον να δει τι συμβαίνει, έστειλα τα γκόμπλιν για να είμαι σίγουρος ότι θα έμπαινες στα βαθύτερα σπήλαια. Όσο για εσένα μικρή μάγισσα δεν είχα παρά να επέμβω στο μυαλό των μελών του κονκλαβίου. Καταδικάστηκες και στάλθηκες εδώ κάτω, σε νοιάζει να σου πω ότι τις τελευταίες ώρες οδηγήθηκαν και οι επτά στην τρέλα και την αυτοκτονία. Ο νεκρομάντης βρέθηκε τυχαία εδώ αλλά δεν μου είναι άχρηστος.
-Μπήκες σε πολύ κόπο για να μας φέρεις εδώ, είπε ο Φένορ, αλλά για ποιο σκοπό;
-Περάσατε μια ωραία νύχτα εσείς οι δυο, είπε ο απέθαντός.
Ο Φένορ και η Ρέιλα κοιτάκτηκαν ξαφνιασμένοι ενώ ο Λουβίας κάγχαζε ειρωνικά. Τώρα εξηγείτο η ξαφνική επιθυμία της νύχτας και η τόσο έντονη ερωτική τους ένωση.
-Έγινα απέθαντος για να επιζήσω αλλά είναι καιρός να αποκτήσω ένα σώμα κατάλληλο και το πιο κατάλληλο είναι ο καρπός ενός Ιππότη και μιας Σκοτεινής μάγισσας.
Η Ρέιλα έφερε το ένα χέρι στην κοιλιά της. Είχε συλλάβει όντως;
-Δεν θα πάρεις το παιδί αυτό, είπε ο Φένορ και με τη σπάθα του υψωμένη προχώρησε προς τον Βαλκόρ που ύψωσε το χέρι του και εξαπέλυσε μια ριπή μαύρης ενέργειας. Η ριπή χτύπησε τον Ιππότη και τον τίναξε στο δάπεδο με μια χαίνουσα πληγή στο στήθος. Η μάγισσα γονάτισε δίπλα του και έβαλε το χέρι της στην πληγή που αιμορραγούσε. Ψιθύρισε ένα ξόρκι και αμέσως η πληγή έκλεισε, το δέρμα έμεινε ανέπαφο σαν να μην είχε ποτέ χτυπηθεί. Ο Ιππότης σηκώθηκε όρθιος.
Ο Λουβίας έτεινε το χέρι του στο οποίο λαμπύριζαν δύο δακτυλίδια και πρόφερε μια νεκρομαντική κατάρα. Πορφυρές δέσμες φωτιάς εκτοξεύθηκαν προς τον Βαλκόρ. Δεν τον ένοιαζε η μοίρα του Φένορ και της Ρέιλα αλλά έπρεπε να σκοτωθεί ο απέθαντος αν ήταν να φύγει ζωντανός από εδώ με το Μάτι του Μάρνους. Ο απέθαντος άνοιξε το στόμα του αφύσικα πολύ και κατάπιε τις φλόγες. Ο νεκρομάντης ένιωσε να εξασθενεί. Έπεσε στα γόνατα ενώ ο απέθαντος απομυζούσε τη δύναμή του.
Ο Βαλκόρ έκανε ένα σχήμα στον αέρα και την επόμενη στιγμή τρία γκόμπλιν εμφανίστηκαν γεμίζοντας το χώρο με την βαριά οσμή τους. Επιτέθηκαν κραδαίνοντας σπαθιά με κυρτές λάμες. Ο Φένορ προχώρησε μπροστά και αντιμετώπισε τα τρία πλάσματα. Όπως και την προηγούμενη φορά που είχε αντιμετωπίσει μερικά από αυτά η μάχη ήταν σύντομη και νικηφόρα. Ο απέθαντος εκμεταλλεύθηκε τον περισπασμό και εξαπέλυσε μια μαγική επίθεση, μια δέσμη μαγικής ενέργειας ξεπήδησε από το απλωμένο χέρι του και χτύπησε την Ρέιλα χωρίς να τη βλάψει καθώς το μενταγιόν της απορρόφησε την ενέργεια.
Ο Λουβίας με ένα ξόρκι σήκωσε από το έδαφος τα νεκρά πλάσματα που κινήθηκαν εναντίον του πρώην αφέντη τους. Ο Βαλκόρ τράβηξε τη σπάθα από το πλευρό του που τυλίχθηκε στο ανίερο φως που τύλιγε όλη τη μορφή του. Με μια κίνηση μετέτρεψε σε σκόνη τα τρία νεκροζώντανα γκόμπλιν. Ύστερα έδειξε με τη σπάθα του τον Λουβίας, με ένα μουγκρητό πόνου έπεσε στα γόνατα. Το πρόσωπό του έγινε σταχτί και μετά ωχρό σαν πεθαμένου.
-Το άγγιγμα του απέθαντου, είπε η Ρέιλα με φωνή που πάσχιζε να κρατήσει σταθερή, θα τον κάνει όμοιο του.
Ο Φένορ σήκωσε τη σπάθα του και την κατέβασε στο λαιμό του Λουβίας, αποκεφαλίζοντάς τον, το άψυχο σώμα σωριάστηκε στο πέτρινο δάπεδο με έναν υπόκωφο ήχο.
-Αναπαύσου εν ειρήνη, μακριά από την κατάρα των απέθαντων.
Ο Βαλκόρ απήγγειλε ένα ξόρκι και κάτι τρομερά επικίνδυνο υλοποιήθηκε μέσα στη σπηλιά, ένα μεγάλο ον σαν αρκούδα με διπλό μέγεθος όμως και με χαυλιόδοντες να εξέχουν από το στόμα του και φονικά νύχια στα οκτώ δάκτυλα κάθε ποδιού.
-Ένα σαλκ, είπε η Ρέιλα.
Ο Φένορ ζύγιασε τη σπάθα έτοιμος για επίθεση αλλά η μάγισσα τον σταμάτησε.
-Μόνο με τη σπάθα σου δεν μπορείς να νικήσεις Ιππότη, χρειάζεσαι βοήθεια.
Πήρε τη σπάθα και κράτησε το Μάτι του Μάρνους πιεσμένο στη λαβή, το διαμάντι βυθίσθηκε στην κάτω άκρη της λαβής με την ευκολία που το μαχαίρι βυθίζεται στο βούτυρο. Ο Φένορ πήρε πίσω τη σπάθα του και την κράτησε στο χέρι του, δεν φαινόταν να έχει αλλάξει κάτι αλλά καταλάβαινε τη δύναμη μέσα της.
Με μια προσταγή του απέθαντου το σαλκ όρμησε πάνω τους. Ο Ιππότης έκανε έναν ελιγμό αποφεύγοντας το φονικά οπλισμένο πόδι του και κατέβασε με ορμή τη σπάθα στο κεφάλι του.
Ο Βαλκόρ έβγαλε μια κραυγή δυσπιστίας βλέποντας το σαλκ να πέφτει νεκρό. Ο Φένορ επιτέθηκε πριν προλάβει να συνέλθει από την έκπληξη και με ένα αποφασιστικό χτύπημα διαπέρασε με τη σπάθα του τον αντίπαλο. Για μια στιγμή δεν έγινε τίποτα, ύστερα ο χρόνος που είχε τόσα χρόνια μείνει στάσιμος πήρε την εκδίκησή του εν ριπή οφθαλμού και μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Ιππότη ο απέθαντος μετατράπηκε σε λεπτή γκρίζα σκόνη.
Στράφηκε προς τη Ρέιλα και στάθηκε αιφνιδιασμένος από το θέαμα που αντίκριζε. Η νεαρή μάγισσα δεν είχε αποφύγει το χτύπημα από το σαλκ. Ένα από τα τερατώδη νύχια του την είχε ξεσκίσει στο στήθος και η πληγή ήταν τεράστια για να υπάρχει ελπίδα επιβίωσης. Αν την κρατούσε ακόμη κάτι όρθια ήταν το πείσμα της. Καθώς ο Φένορ πήγαινε κοντά της σωριάστηκε στο έδαφος.
Ο Φένορ κοίταξε το μάτι του Μάρνους στη σπάθα του και μετά την νεκρή κοπέλα στο δάπεδο. Άξιζε τέτοιες θυσίες η δύναμη; Θα μετέφερε στο κάστρο στο Γνοφώδες όρος το όπλο του όπου οι ανώτεροί του θα φρόντιζαν για την ασφάλεια του ισχυρού τεχνουργήματος. Θηκάρωσε τη σπάθα του και σήκωσε το σώμα της Ρέιλα, θα την έθαβε έξω, δεν της άξιζε να μείνει για πάντα στα έγκατα της γης όποια και αν ήταν.
Και θα τη θυμόταν πάντα. Η κοπέλα που πολέμησε μαζί του στην πρώτη του αποστολή.


Τέλος

0 σχόλια

Το Μάτι Του Μάρνους 3

Author: Νυχτερινή Πένα /

ΙΙΙ

Τα χέρια του μάγου απλώθηκαν άπληστα στο κορμί της αλλά για μια στιγμή μόνο. Μετά τραβήχτηκαν και ο μάγος βόγκηξε από τον πόνο, ένας πίδακας αίματος τινάχτηκε από τα χείλη του και σωριάστηκε νεκρός δίπλα στην Ρέιλα. Ο σύντροφός του ανέβλεψε για να δει μια κοφτερή λάμα να κατεβαίνει προς το κεφάλι του. Έπεσε για να μην ξανασηκωθεί.
Η Ρέιλα κοίταξε το σωτήρα της. Εκείνος θηκάρωσε τη σπάθα του και της έτεινε το χέρι για να τη βοηθήσει να σηκωθεί. Η Ρέιλα το έπιασε και σηκώθηκε. Ο άνδρας που δεν ήταν άλλος από τον Φένορ έβγαλε το μανδύα του και της τον πρότεινε. Εκείνη τον φόρεσε με ευγνωμοσύνη. Τον κοίταξε σκεπτόμενη πόσο περίεργο ήταν μετά τους μαύρους χιτώνες της να φοράει κάτι ολόλευκο.
-Είμαι ο Φένορ του Άκρεν, είπε ο άνδρας, τι δουλειά έχεις εδώ κάτω; Ζεις σε κάποια κοινότητα μεταλλωρύχων;
-Όχι, είπε η Ρέιλα, είμαι εδώ αναζητώντας το μάτι του Μάρνους.
-Και αυτό μας κάνει τρεις!
Στην άλλη άκρη του σπηλαίου είχε εμφανισθεί ο Λουβίας Κοχ.
-Για ποιο σκοπό το αναζητάς; ρώτησε ο Φένορ.
-Για να αυξήσω τη δύναμή μου, είπε ο νεκρομάντης, εσύ τι το θες; Δεν είσαι μάγος.
-Είναι η μόνη θεραπεία σε ένα δηλητήριο που κυκλοφορεί στο αίμα μου.
-Και’ συ; στράφηκε ο νεκρομάντης στην Ρέιλα. Δεν είσαι μάγισσα επίσης, πάσχεις από καμία ασθένεια και’ συ;
Η νεαρή μάγισσα κατάλαβε ότι το ξόρκι που δέσμευε τις δυνάμεις της την έκανε να δείχνει σαν κοινή θνητή. Για μια στιγμή σκέφθηκε να μην αποκαλύψει την μαγική της ιδιότητα αλλά δεν είδε κάποιο όφελος από αυτό και είπε:
-Είμαι μάγισσα, το κονκλάβιο μου στέρησε τις δυνάμεις μου και θέλω να τις πάρω πίσω. Αρκεί να το αγγίξω.
-Άρα και  οι δυο απλά πρέπει να το αγγίξετε, είπε ο Λουβίας υπολογιστικά, και θα έχετε κερδίσει και οι δύο κάτι, άρα είναι δίκαιο να το πάρω εγώ μετά.
Ο Φένορ δέχθηκε χωρίς δισταγμό, η Ρέιλα μετά από μια μικρή σκέψη.
 -Πρέπει να το βρούμε βέβαια, είπε.
-Ξέρω που είναι, είπε ο Λουβίας, ακολουθείστε με.

Δεν ήταν εύκολη διαδρομή μέσα στα σκοτεινά και συχνά κακοτράχαλα σπήλαια τα περισσότερα μονοπάτια ήταν φυσικά και κάποια ανοιγμένα από μεταλλωρύχους για να μπορούν να δουλεύουν. Ο Λουβίας πήγαινε μπροστά με ένα μαγικά δημιουργημένο αιωρούμενο φως να του δείχνει το δρόμο, ακολουθούσε η άοπλη και ανυπεράσπιστη τελείως Ρέιλα αφού δεν είχε μαγεία ή όπλα, και ακολουθούσε με τη σπάθα ανά χείρας ο Φένορ.
Ακόμα δεν ένιωθε το δηλητήριο να τον επηρεάζει παρότι ήξερε ότι δε θα αργούσε η ώρα αυτή. Ένιωθε μόνο κουρασμένος από το ταξίδι και την πορεία στα σπήλαια. Υπολόγιζε ότι έξω νύχτωνε παρότι μέσα στα σπήλαια δεν έκανε καμία διαφορά.
-Να σταματήσουμε για λίγες ώρες, είπε ο Ιππότης.
Οι δυο μάγοι είχαν τηλεμεταφερθεί και δεν είχαν ταξιδέψει για να κουραστούν αλλά η Ρέιλα ένιωθε αποκαμωμένη από όσα είχαν συμβεί και συμφώνησε μαζί του. Ο Λουβίας βιαζόταν αλλά δεν το έδειξε, δέχθηκε να ξεκουραστούν.

Η Ρέιλα ξύπνησε και κοίταξε την οροφή του σπηλαίου τελείως αποπροσανατολισμένη. Στο όνειρο που έβλεπε ακριβώς πριν ξυπνήσει βρισκόταν σε ένα τελείως διαφορετικό μέρος. Για μια στιγμή αναρωτήθηκε πως είχε βρεθεί εδώ αλλά μετά θυμήθηκε όλες τις δυσάρεστες λεπτομέρειες της προηγούμενης μέρας. Υπήρχε ωστόσο κάτι από το όνειρο που την είχε ακολουθήσει και μετά το ξύπνημα. Η βαθιά επιθυμία για έρωτα. Ήθελε πολύ να κοιμηθεί με έναν άνδρα. Σηκώθηκε όρθια.
Πήγε λίγο πιο πέρα που κοιμόταν ο Φένορ του Άκρεν. Τον είχε ονειρευθεί, είχε ονειρευθεί ότι έκανε μαζί του έρωτα με καρπό ένα όμορφο κοριτσάκι. Υπό κανονικές συνθήκες θα είχε γελάσει και θα είχε διώξει με ένα απλό ξόρκι αυτήν την επιθυμία που έκαιγε το σώμα της. Αλλά τώρα ένιωθε την επιθυμία τόσο έντονη και ακαταμάχητη. Δεν μπορούσε να την αγνοήσει ή να την καταπνίξει.
Κατάρα! Γιατί δεν είχε ονειρευθεί τον νεκρομάντη; Θα μπορούσε να καταπνίξει την επιθυμία της, της ήταν απεχθής λόγω της μαγείας του. Ό,τι είχε σχέση με νεκρούς την απωθούσε από όταν ήταν παιδί.
Είδε τον Φένορ να ξυπνάει. Και στα μάτια του έκαιγε ο πόθος.

Ο Φένορ ξύπνησε με το μυαλό του να βασανίζεται από το όνειρο που είχε δει. Και το όνειρο είχε να κάνει με το γυμνό κορμί της Ρέιλα που είχε δει λίγες ώρες νωρίτερα. Ήταν κατά των προσωπικών του πεποιθήσεων αλλά και των κανόνων της Ιπποσύνης αυτές οι σκέψεις, μια γυναίκα που είχε ατυχώς δει έτσι γυμνή δεν έπρεπε να την σκέφτεται με τέτοιο τρόπο.
Και όμως τώρα δεν μπορούσε να το νικήσει και να διώξει τις σκέψεις από το μυαλό του. Είδε την Ρέιλα να πλησιάζει. Στάθηκε μπροστά του και άφησε το μανδύα που της είχε δώσει να πέσει από πάνω της. Κοίταξε αχόρταγα το σώμα της ενώ εκείνη γονάτιζε μπροστά του. Κοίταξε τα λεπτά πόδια της, τη σφιχτή κοιλιά της κοσμημένη με ένα ασημένιο φυλαχτό στον αφαλό, τα στητά στήθη της, το πρόσωπό της και τα σκοτεινά της μάτια που τον καλούσαν να χαθεί στα βάθη τους.
-Τι μου έκανες μάγισσα; ψιθύρισε ενώ την τραβούσε στην αγκαλιά του.
Η Ρέιλα τον άφησε να την πάρει στην αγκαλιά του, ανακάλυψε έκπληκτη πόσο πολύ την ήθελε και το μέγεθος του ερεθισμού του. Άρχισε να ξεκουμπώνει το χιτώνιό του ψιθυρίζοντας:
-Δεν έκανα τίποτα, δεν έχω δυνάμεις. Δεν ξέρω τι μας συμβαίνει.
Η τελευταία της φράση χάθηκε σε ένα μικρό βογγητό καθώς τα χείλη του Φένορ εξερευνούσαν αχόρταγα το λαιμό της κατεβαίνοντας προς τα στήθη της.
-Ας αφεθούμε, είπε ξέπνοα.
Και αυτό ακριβώς έκαναν.

Όταν ο Λουβίας ξύπνησε τους βρήκε να κοιμούνται. Δεν είχε καταλάβει τίποτα από όσα είχαν γίνει αλλά τώρα δεν ήταν και δύσκολο να καταλάβει όπως τους έβλεπε να κοιμούνται αγκαλιασμένοι σκεπασμένοι με το μανδύα του Φένορ. Τους ξύπνησε άγαρμπα σκουντώντας τους με το πόδι και δεν είχε την ευγένεια να κοιτάξει αλλού καθώς η Ρέιλα φορούσε και πάλι το μανδύα.
Ξεκίνησαν και πάλι για να βρουν το Μάτι του Μάρνους.
Ο Λουβίας προπορευόταν και ακολουθούσε και πάλι η Ρέιλα. Η μάγισσα ήταν ανήσυχη, χωρίς τη μαγεία της δεν ήξερε αν το φυλακτό της ήταν ενεργό. Το κόσμημα στον αφαλό της ήταν ένα φυλακτό που απέτρεπε την εγκυμοσύνη. Σε ένα σώμα που έρεε η μαγεία η σύλληψη ενός παιδιού δεν ήταν απλή διαδικασία και θα μπορούσε να έχει τραγικές συνέπειες γι’ αυτό και όλοι οι χρήστες της ήταν πολύ προσεκτικοί σε αυτό το θέμα. Τώρα αντιμετώπιζε με φόβο την πιθανότητα να είχε συλλάβει όπως είχε δει στο όνειρο, βέβαια δεν είχε πια μαγικές δυνάμεις αλλά δεν θα αργούσε να τις πάρει πίσω.
Ο Φένορ, που ερχόταν τελευταίος, ήταν επίσης προβληματισμένος. Δεν μπορούσε να εξηγήσει τον πόθο αυτό που τους είχε οδηγήσει σε μια παθιασμένη ένωση. Και ήταν τόσο ξένο προς αυτόν, να κοιμηθεί με μια κοπέλα που δεν ήξερε καν το όνομά της.
-Φτάσαμε, ανακοίνωσε ο Λουβίας καθώς έμπαιναν σε ένα μεγαλύτερο σπήλαιο.
Στάθηκαν στην είσοδο αντικρίζοντας το θέαμα εντυπωσιασμένοι.
Το άγαλμα ήταν τεράστιο, τα πόδια του πατούσαν στο γρανιτένιο δάπεδο της σπηλιάς και το κεφάλι του ακουμπούσε στην οροφή. Το ένα μάτι του έλαμπε ακόμα και στο ημίφως της σπηλιάς. Το Μάτι του Μάρνους ήταν στη θέση του.
Πέρα από το άγαλμα η σπηλιά ήταν άδεια αλλά ήταν εμφανές ότι κάποτε αποτελούσε σημαντικό χώρο για κάποιους, το δάπεδο και οι τοίχοι ήταν λειασμένοι τέλεια ενώ στα πόδια του αγάλματος υπήρχαν κάποια σκαλίσματα που οι αιώνες είχαν στερήσει το σχήμα τους. Πλησίασαν το άγαλμα αλλά ο Λουβίας και η Ρέιλα σταμάτησαν απότομα.
-Μόνο ένας μη μάγος μπορεί να το πάρει, είπε η Ρέιλα, προχώρησε σερ Φένορ.
Ο Ιππότης πλησίασε το άγαλμα και πιάστηκε από τα σταυρωμένα στο στήθος μπράτσα για να σκαρφαλώσει και από εκεί έφτανε στο μεγάλο διαμάντι. Χωρίς να διστάσει έπιασε το διαμάντι. Την επόμενη στιγμή ένιωσε μια θερμή αίσθηση να τον διατρέχει σαν να είχε μπει κάτω από ζεστό νερό. Το μάτι τον θεράπευσε. Κατέβηκε προσεχτικά από το άγαλμα. Η Ρέιλα ήρθε κοντά του. Με τη μετακίνηση του διαμαντιού είχε εξαφανιστεί η μαγική ασπίδα. Ο Φένορ σωριάστηκε της έδωσε το διαμάντι. Η Ρέιλα το πήρε και ένιωσε τη δύναμή της να επιστρέφει σαν πύρινο ποτάμι, η αίσθηση του κρύου και ο φόβος εξαφανίστηκαν.
Ένας εκκωφαντικός ήχος πέτρας που τρίβεται σε πέτρα δόνησε το σπήλαιο και μια πλευρά του τοιχώματος της σπηλιάς άρχισε να ανοίγει αποκαλύπτοντας μια σκοτεινή μορφή.
-Καλώς ήρθατε στον τόπο του θανάτου σας, είπε μια φωνή παγωμένη και απόκοσμη σαν να ερχόταν πέρα από τον τάφο.

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)