Η Εισβολη 2 - συνέχεια

Author: Νυχτερινή Πένα /


Μιραμάρ Βάση Σώματος Πεζοναυτών
Ο Τζώρτζ Κάμπελ ακολουθούμενος από τον Γουίλλιαμ Γκρέηστοουκ μπήκε στην αίθουσα ενημέρωσης. Είχαν συγκεντρωθεί οι αξιωματικοί της βάσης αλλά και εκείνοι των μονάδων που προσωρινά βρίσκονταν εδώ. Ήταν στην αίθουσα ενημέρωσης για τις επιχειρήσεις. Οι αξιωματικοί κάθονταν σε σειρές από καρέκλες ενώ στο βήμα ήταν ο αξιωματικός που έκανε την ενημέρωση. Ο στρατηγός Φροστ, διοικητής της 3ης Αεροπορικής Πτέρυγας των πεζοναυτών, εξέθεσε την κατάσταση ενώ σε μια οθόνη πίσω του προβαλλόταν ένας λεπτομερής χάρτης της πόλης των Αγγέλων.
-Δεν ξέρουμε ακριβώς τι αντιμετωπίζουμε, αν είναι τρομοκράτες που δρουν σε συνεργασία με οργανώσεις του εξωτερικού, ή κάτι άλλο.
Ο Τζώρτζ σκέφθηκε ότι ήταν θέμα περηφάνειας να μην πει ότι αντιμετώπιζαν εισβολή. Σοφά ίσως για θέμα ηθικού, ποτέ στην ιστορία τους οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν δεχθεί εισβολή σε έδαφός τους.
-Ό,τι και αν είναι είναι αποδεδειγμένο ότι είναι πάνοπλοι και άριστα εξοπλισμένοι. Είναι το ίδιο ανηλεείς. Από όσα ξέρουμε σκοτώνουν όποιον βρουν στο δρόμο τους. Οι πεζοναύτες από το Πέντλετον έχουν ήδη ξεκινήσει. Θα ξεκινήσουμε και εμείς, η μεραρχία θα καλύψει την περιοχή από το Τέρμιναλ Άιλαντ στο Λονγκ Μπητς κατά μήκος της λεωφόρου 110 ως τη διασταύρωση της με την 405 και μετά κατά μήκος της 405 ως το Ροσμορ. Εμείς θα δώσουμε αεροπορική κάλυψη κατά τη μεταφορά και τη μάχη. Επίσης θα προσφέρουμε και ανεφοδιασμό. Η 101 θα καλύψει την περιοχή από το Ρόσμορ ως την διασταύρωση της 405 με την Γουόρνερ και από εκεί ως τη θάλασσα.
-Τι ενισχύσεις μπορούμε να περιμένουμε από το Φρίσκο; ρώτησε ένας αξιωματικός αναφερόμενος στο Σαν Φραντζίσκο με την συντομογραφία των πεζοναυτών και όχι μόνο, για την πόλη.
-Καμία, το Σαν Φρατζίσκο δέχεται επίσης επίθεση. Ενισχύσεις πριν από το βράδυ δεν θα δεχθούμε, ως που να μετακινηθούν δυνάμεις από τις μεσοδυτικές πολιτείες. Αεροπορία και ναυτικό θα μας συνδράμουν όπως μπορούν και στις δύο πόλεις, ήδη έρχεται προς την περιοχή μας η ομάδα του Ανεξαρτησία. Άλλη ερώτηση;
Ο Τζώρτζ σήκωσε το χέρι του.
-Ναι λοχαγέ.
-Εμείς θα επιθυμούσαμε να πάμε με την 101, πρέπει να ψάξουμε τους δικούς μας που είναι μέσα στη ζώνη επιθέσεως.
Η πρόταση του Τζώρτζ έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη του στρατηγού.
-Πίστευα ότι θα ρωτούσες πως θα φεύγατε από’ δω. Στο κάτω κάτω αυτό δεν είναι δικό σας θέμα. Εντάξει, θα πάτε με την 101. Άλλη ερώτηση;
Δεν υπήρχε.
-Ελεύθεροι, ξεκινάμε σε 15΄ για μάχη, καλό κυνήγι!
Ο Τζώρτζ ακολούθησε τους υπόλοιπους αξιωματικούς που έφευγαν για τις μονάδες τους.

29ο Αστυνομικό Τμήμα
Η Ντέηνα Κάλβερ φρέναρε και πάρκαρε τη μηχανή της έξω από το 29ο Αστυνομικό Τμήμα της μητροπολιτικής αστυνομίας του Λος Άντζελες. Στην πόρτα οι δυο αστυνομικοί που ήταν σκοποί την κοίταξαν επιφυλακτικά. Δεν τους παρεξηγούσε, είχε κατέβει από μια μηχανή που οδηγούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ήταν ντυμένη σαν σύγχρονη αμαζόνα, με μπότες, παντελόνι και πουκάμισο που ενώ επέτρεπαν άνετες κινήσεις τόνιζαν και τη θηλυκότητά της και είχε σε εμφανές μέρος ένα πιστόλι μεγάλου διαμετρήματος.
-Συνάδερφος! φώναξε και έδειξε το σήμα της ενώ πλησίαζε προς το μέρος τους. Τους είδε να ησυχάζουν λίγο.
Μπήκε στο αστυνομικό τμήμα που ήταν τελείως ήσυχο. Δεν ήταν να απορεί βέβαια. Δεν υπήρχαν πολίτες και οι αστυνομικοί ήταν ελάχιστοι. Στην υποδοχή ήταν μια νεαρή γυναίκα, πολιτικό προσωπικό και δίπλα της στις κάμερες ασφαλείας ένας αρχιφύλακας με στολή.
-Ο διοικητής;
-Μέσα, είπε η γυναίκα και έδειξε ένα γραφείο στην απέναντι πλευρά.
Η Ντέηνα προχώρησε στο γραφείο αυτό. Στον προθάλαμό του βρίσκονταν ακόμα δυο αστυνομικοί σκυμμένοι πάνω από έναν ασύρματο. Τους προσπέρασε και μπήκε στο γραφείο που ένας γκριζομάλλης άνδρας ήταν καθισμένος σε ένα γραφείο και μελετούσε με προσοχή έναν χάρτη.
-Είστε ο διοκητής;
Εκείνος σήκωσε το κεφάλι του και η Ντέηνα είδε ότι είχε δακρύσει.
-Είμαι ο διοικητής. Εσείς ποια είστε;
-Είμαι η επιθεωρητής Ντέηνα Κάλβερ του εγκληματολογικού. Άκουσα στον ασύρματο για την κατάσταση και μιας και είσασταν οι πιο κοντά ήρθα εδώ.
-Ντην Μάιλς, συστήθηκε ο διοικητής, δυστυχώς δεν έχω πια καμιά ιδέα ποια είναι η κατάσταση. Έχω χάσει επαφή με όλες τις μονάδες.
Έδειξε το χάρτη όπου υπήρχαν σημειώσεις.
-Εδώ φαίνεται που χάσαμε κάθε περιπολικό. Πολλοί καλοί αστυνομικοί είναι νεκροί.
-Αναφέρατε στα κεντρικά;
-Όχι, έχουν πέσει οι τηλεφωνικές γραμμές, οι άνδρες έξω προσπαθούν να πιάσουν επαφή αλλά τίποτα ακόμη.
-Όσοι είδα είσαστε εδώ;
-Είναι και δυο ακόμη, δυο σερίφηδες από το Τέξας, φέρανε έναν τύπο που καταζητούσαμε εδώ και καιρό. Τον πιάσανε έξω από το Ώστιν.
-Ποιον πιάσανε;
-Τον Κέρκαντρυ.
Η Ντέηνα τον ήξερε, ο Ρομάνο Κέρκαντρυ ήταν ένας ψυχοπαθής που βιάζε γυναίκες και μετά τις εκτελούσε με έναν τρόπο που να έχει προγουμένως χρησιμοποιηθεί από άλλον κατά συρροήν δολοφόνο.
-Μάλιστα. Θα τον αφήσουν και θα φύγουν;
-Προς το παρόν όχι.
Η Ντέηνα ένευσε. Αποφάσισε ότι ο πιο πρόσφορος τρόπος να βοηθήσει, τώρα τουλάχιστον, ήταν να βελτιώσει την εικόνα που είχαν για την κατάσταση.
-Θα πάω να ρίξω μια ματιά, είπε, και θα σας αναφέρω.
-Έχεις αυτοκίνητο;
-Μηχανή, είπε με ένα χαμόγελο η Ντέηνα και βγήκε.
Έξω ανέβηκε στη μηχανή και αναρωτήθηκε αν η Νάταλι ήταν καλά. Έβαλε μπρος και αποφάσισε να ρίξει μια ματιά στην κατάσταση και μετά την αναφορά να πάει στο νοσοκομείο.

Βάση Navy Seals, Seal Beach
Μια βουερή έκρηξη και ένας ακόμα πιο εκκωφαντικός θόρυβος κατάρρευσης σηματοδότησε την καταστροφή του ενός πυροβολείου. Ο Κρις έριξε μια ματιά γύρω τους. Δεν μπορούσε να δει πια άλλους αμυνόμενους πέρα από τους ίδιους και μια ομάδα Αμερικανών λίγο πιο πέρα.
-Καιρός να φεύγουμε!
-Ο Μπρούστερ! φώναξε ο Άλεξ και έδειξε προς το κτίριο από το οποίο είχε βγει και ο Κρις.
Ο Μπρούστερ είχε εμφανιστεί και μαζί μα τον Σάντερς μετέφεραν έναν άνδρα που ήταν προφανέστατα τραυματισμένος. Ο Κρις και ο Άλεξ προχώρησαν μπροστά βάλλοντας για να καλύψουν τους δυο αξιωματικούς, οι Αμερικανοί είδαν τι έκαναν και έσπευσαν να τους ενισχύσουν.
-Μπραντ! φώναξε ο Άλεξ, άνοιξε τις πίσω πόρτες.
Ο Μπράντον Νας το έκανε και ο Μπρούστερ με το Σάντερς έφεραν τον τραυματισμένο αξιωματικό και τον έβαλαν στα καθίσματα πίσω.
-Πρέπει να φύγουμε, είπε ο Σάντερς, η βάση καταστράφηκε. Δεν έχουμε ελπίδες εδώ.
-Και πρέπει να πάμε και αυτόν στον νοσοκομείο, είπε ο Μπρούστερ.
-Το Βηθεσδά είναι κοντά.
-Πάμε εκεί τότε.
Ο Σάντερς στράφηκε στους τέσσερεις άνδρες των SEALS που μάχονταν κοντά τους.
-Έχετε αυτοκίνητα;
-Ένα τζιπ, έδειξε ένας δεκανέας.
-Φεύγουμε τότε.
Ο Σάντερς, ο Μπρούστερ και οι τέσσερεις Αμερικανοί μπήκαν στο τζιπ, ο Μπράντον, ο Άλεξ και ο Κρις με τον τραυματία πήραν το δικό τους αυτοκίνητο. Ξεχύθηκαν στην παραλιακή λεωφόρο ενώ πίσω τους κατέρρεε και το άλλο πυροβολείο.

Η Νάντια Κόμπτον καθόταν στη θέση του συνοδηγού στο φορτηγάκι βαν των εξωτερικών μεταδόσεων του σταθμού. Ήταν ένα λαμπερό άσπρο και μπλε ολοκαίνουριο αυτοκίνητο με το λογότυπο στα πλαϊνά. Ένιωθε περήφανη που θα είχε δικό της συνεργείο σε κάτι που έμοιαζε με μια μεγάλη κρίση, μεγαλύτερη του 92. Έριξε μια ματιά από τον καθρέφτη πίσω.
Το συνεργείο εξωτερικών μεταδόσεων περιλάμβανε έναν καμεραμάν, δυο τεχνικούς και τη βοηθό της. Ο καμεραμάν ετοίμαζε μια κάμερα ενώ οι τεχνικοί, ένας άνδρας και μια γυναίκα κάθονταν στις κονσόλες τους και κάνανε τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Η βοηθός της καθόταν σε μια θέση και κοίταζε έξω τον καπνό που σκοτείνιαζε πλέον για τα καλά την νότια και δυτική πλευρά της πόλης.
Η Έλι και οι συναισθηματισμοί της, σκέφθηκε. Γι’ αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να διαπρέψει σαν δημοσιογράφος, γι’ αυτό της έπαιρνε πάντα τις επιτυχίες σαν δικές της. Ακόμα και το αγόρι της είχε πάρει κανά χρόνο πριν, όχι για άλλο λόγο αλλά για να της δείξει ότι μπορούσε. Η Έλι δεν είχε ξανακάνει σχέση από τότε.
Ανόητη! Και ανόητοι συναισθηματισμοί. Ένα μετρούσε και αυτό ήταν έτοιμη να σκοτώσει για να το αποκτήσει, η δόξα.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου