Υπάρχουν
πολλά είδη ναζιών και δεν με ενοχλούν όλα. Δεν με πειράζουν τα παιδικά νάζια ας
πούμε. Έχω τρεις ανηψιές και η μεσαία είναι πολύ ναζιάρα. Πιο μικρή μάλιστα
έκανε τόσα νάζια που σχεδόν δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Ε αυτό το νάζι δεν με
ενοχλεί, είναι λογικό να το κάνει και είναι όμορφο.
Δεν
με ενοχλεί ακόμα το νάζι από μια γλυκιά μελωδική φωνή, αυτή της πριγκίπισσάς
μου. Αυτό μου αρέσει, αλλά εκτός από την υπέροχη φωνή σοπράνο που διαθέτει
είναι και ο γλυκός τρόπος που το κάνει.
Όμως
υπάρχει και το νάζι που δεν μου αρέσει και είναι το πιο συχνό. Όταν κάθεσαι σε
ένα σαλόνι και η άλλη, μια γυναίκα μιας άλφα ηλικίας, κάνει ναζιάρικα στο
σύζυγό της: αγαπούλα... με μια φωνή σαν ναούρισμα ή μια κοτζάμ γυναίκα σου λέει
τσα! Μετά μου τη δίνουν τα υποκοριστικά, όταν μια κοτζάμ γυναίκα σου λέει τα
ποδαράκια μου ή τα δακτυλάκια μου, είναι γελοίο.
Έτσι
έχουν τα πράγματα με τα νάζια. Ελπίζω να μην το ακούσω ξανά αυτό το φρικαλέο
νιαούρισμα, ας το αφήσουν οι κυρίες σε εκείνες τις ομόφυλές τους που το κάνουν
με γούστο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου