Από παιδί με χαρακτήριζε
η ζωηρή φαντασία, όχι του στυλ να έχω φανταστικό φίλο ή να βλέπω παράξενα
πράγματα στις σκιές αλλά με το να έχω την έμπνευση να στήνω πλοκές και ιστορίες
με κάθε ευκαιρία, να τις παίξω με τα στρατιωτάκια μου ή με φίλους ή να τις
διηγηθώ και φυσικά αργότερα να τις γράφω.
Μεγάλωσα σε έναν κόσμο
όπου ήμουν ο μόνος που ήξερα τα βιβλιοπαιχνίδια στον περίγυρό μου, και που
ελάχιστοι είχαν μια ιδέα του τι είναι φανταστικό. Διαπίστωσα ακόμα μεγαλώνοντας
ότι η φαντασία ήταν από ανεπιθύμητη έως παρεξηγήσιμη, αν δεν ήσουν
προσγειωμένος απόλυτα στην πραγματικότητα με στόχο την καλή δουλειά με καλές
απολαβές δεν σε θεωρούσαν φυσιολογικό. Το αποτέλεσμα; Να με κοιτάζουν πολλοί
λοξά ακούγοντας για μυθιστορήματα και μάλιστα φαντασίας. Από την πλευρά μου εγώ
δεν έκανα ποτέ πίσω και κανέναν συμβιβασμό. Ήμουν και παραμένω οπαδός της φαντασίας
και εκείνη υπηρετεί το περισσότερο του έργου μου.
Το πιο κάτω ποιηματάκι με
εκφράζει απόλυτα και το αφιερώνω σε όλους όσους θεωρούν την φαντασία σπουδαίο
προτέρημα και όχι ελάττωμα του χαρακτήρα.
Imagination
Sets the spirit free
Into distant lands
Of fantasy.
Close your eyes and
You will see,
Within your mind there
Lies the key.
2 σχόλια:
Ευχαριστούμε πενούλη :)
Η φαντασία είναι αξία! και μητέρα όλων... είναι η ψυχή κάθε Δημιουργίας, ακόμα και όσων μοιάζει να έχουν παραχθεί από τη νόηση και το λόγο. Δίχως της δεν θα υπήρχε ούτε ο κόσμος μας ούτε εμείς και αν πηγαίνουμε κατά διαόλου ως ανθρωπότητα είναι γιατί τείνουμε να αγνοούμε τη σημασία της.
Κρίμα πάντως που δεν γνωριζόμασταν ώστε να έχουμε παίξει παρέα όταν ήμασταν μικροί ;)
Κρίμα όντως.
Πάντως για εμένα ήταν πάντα ζωτικής σημασία η φαντασία και είχα θέμα με τους πεζούς ανθρώπους.
Δημοσίευση σχολίου