Είμαι λογιστής κατ’ επάγγελμα.
Η δουλειά μου έχει να κάνει με αριθμούς και δεδομένα, τελευταίως με φόρους και
οικονομική δυσπραγία. Πειράζει που έξω από αυτή δεν θέλω να συζητώ για αυτά τα –
πολλές φορές αδιέξοδα – θέματα; Πειράζει που προτιμώ να μιλώ για άλλα θέματα
στον ελεύθερο χρόνο μου; Που προτιμώ να ταξιδεύω σε ιστορίες και κόσμους.
Ε λοιπόν πειράζει! Όχι
για εμένα αλλά για πολύ κόσμο που θεωρεί ότι η ενασχόληση με οτιδήποτε μη
πρακτικό, καθημερινό ή κερδοφόρο είναι χάσιμο χρόνου και σε καθιστά στην καλύτερη
των περιπτώσεων άνθρωπο απροσάρμοστο στη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά εμένα μου αρκεί
το πρακτικό μου οκτάωρο που χρειάζεται η δουλειά. Τον υπόλοιπο χρόνο μου τον θέλω
πιο ποιοτικό και ποιητικό.
Προτιμώ να ταξιδεύω σε άλλους κόσμους, σε κόσμους που
φαντάστηκαν άλλοι συγγραφείς ή σε κόσμους που εγώ δημιουργώ. Να μιλώ για ήρωες
και τις ιστορίες τους αντί να μαυρίζω την ψυχή μου με το ειδησεογραφικό δελτίο.
Να μιλώ για τα συγγραφικά μου σχέδια αντί να αναμασώ τα ίδια και τα ίδια.
Και αν με θεωρούν περίεργο,
δεκάρα δε δίνω.
Το μόνο που καμιά φορά με
στενοχωρεί είναι ότι δεν έχω στον περίγυρό μου ανθρώπους που να ασχολούνται με
το γράψιμο και δεν με κατανοούν εκτός από ένα στενό φίλο που δεν γράφει πολύ
αλλά επειδή με ξέρει 24 χρόνια του έχει γίνει βίωμα ότι πριν από κάθε τι άλλο είμαι
συγγραφέας.
Αλλά πέρα από εκείνον δεν
έχω άλλους που να ακούν ότι σκέφτομαι τις υποπλοκές που θα απαρτίζουν το ταξίδι
του Γουίλλιαμ ως τη Μέρκια και δεν με κοιτούν με συγκατάβαση ή δεν σπεύδουν να
αλλάξουν την συζήτηση σε κάποιο πιο κατανοητό θέμα όπως τα αυτοκίνητα.
Την απώλεια αυτή την
αναπληρώνω ευτυχώς διαδικτυακά, χάρη στους φίλους του sff που είναι εκεί για να
συζητήσουμε πράγματα που μπορεί να με απασχολούν, χαρακτήρες, πλοκές, εξελίξεις,
τη λειτουργία κάποιας σκηνής και όλα όσα απαρτίζουν ένα συγγραφικό ταξίδι για
τη δημιουργία ενός βιβλίου. Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας και
τη βοήθεια, κυρίως για την παρέα και την αίσθηση του ότι κάποιος καταλαβαίνει.
Αυτή η ανάρτηση είναι
αφιερωμένη σε όλους εσάς εκεί έξω μαζί με ένα θερμό ευχαριστώ και μια από καρδίας
καληνύχτα.
2 σχόλια:
Πόσο σε καταλαβαίνω! Κυρίως στο θέμα της δουλειάς, διότι από φίλους ευτυχώς δεν έχω παράπονο (μπορεί να μην είναι συγγραφείς, αλλά τουλάχιστον είναι φανατικοί αναγνώστες). Σε άτομα που σχετίζονται με τη δουλειά μου δεν έχω αναφέρει τίποτε κι ούτε και πρόκειται. Ποτέ δεν ξέρεις ποιός μπορεί να σου κάνει παρατήρηση επειδή "Δεν έχεις το μυαλό σου στη δουλειά και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι τα γραπτά σου" :(
Χαχα ένας καθηγητής που μια φορά ήμουν αφηρημένος είπε είσαι χαμένος στα δαιδαλώδη μονοπάτια της κατασκοπίας;
Δημοσίευση σχολίου