Επάγγελμα Τρομοκράτης

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο Μιχαήλ Κέλι είναι ένας εκτελεστής στην υπηρεσία της KGB έχει εκπαιδευτεί τέλεια για να αφομοιωθεί σε μια δυτική κοινωνία και να δρα εκεί σύμφωνα με τα συμφέροντα της Μόσχας. Η αποστασία στη δύση ενός Σοβιετικού που είχε λάβει μέρος στην εκπαίδευσή του απειλεί να τινάξει στον αέρα είκοσι χρόνια καριέρας και μυστικών αποστολών. Με τις Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στο κατόπι του και με την KGB να είναι έτοιμη να αρνηθεί κάθε γνώση αν αποκαλυφθεί νιώθει τον κλοιό γύρω του να σφίγγει και αποφασίζει να κάνει την έξοδό του με ένα μεγάλο χτύπημα, να δολοφονήσει τον Πάπα που επισκέπτεται την Αγγλία.

Μια γρήγορη και δυνατή περιπέτεια από τον μετρ του είδους Τζακ Χίγκινς. Θα την απολαύσουν οι φίλοι του είδους και ειδικά οι αναγνώστες που έχουν διαβάσει και τις άλλες περιπέτειες που περιλαμβάνουν τον Λάιαμ Ντέβλιν.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Αύγουστος 2017

Author: Νυχτερινή Πένα /

Εξαιρώντας την κυριολεκτική έννοια της μαγείας που αλλού την χρησιμοποιούμε την έννοια; Στην μουσική της οποίας είναι αναμφισβήτητη η μαγεία αλλά και – στην αγαπημένη μου – στις λέξεις. Η μαγεία των λέξεων είναι η πιο δυνατή για εμάς που γράφουμε.

Για έναν τέτοιο μάγο θα μιλήσουμε σήμερα. Η μαγεία του είναι γραπτή και ξόρκια του οι λέξεις. Σε ποιητική μορφή μάλιστα. Μιλάω για τον μάγο. Ασκεί τη μαγεία του αρκετό καιρό, ξεκίνησε από το Νοέμβριο του 2009 και από το μαγικό του εργαστήρι έχουν ξεπηδήσει εκατοντάδες στίχοι μιας και εκφράζει όλα όσα των απασχολούν, τον συγκινούν, τον ενδιαφέρουν ή τον συναρπάζουν με ποιήματα. Αν αγαπάτε την ποίηση και τα πλούσια συναισθήματα αφεθείτε στα ξόρκια του μάγου εδώ: http://nikitassoul.blogspot.gr

0 σχόλια

Πτήση 178 - 4

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 3
08:01 – 08:30

Αεροδρόμιο JFK, Νέα Υόρκη
08:01 Τοπική
Το πρωινό ξημέρωνε ανέφελο και η απογείωση θα ήταν μια σπουδή στην τελειότητα, ο Πάτρικ έγλειψε τα χείλη του. Όλα πήγαιναν όπως έπρεπε και θα τα ευχαριστιόταν ακόμα περισσότερο αν είχε ένα ουίσκι τώρα, πράγμα που φυσικά ήταν αδύνατο.
Τα αεροπλάνα μπορούν να τροχοδρομήσουν στους βοηθητικούς τροχοδρόμους ως τον διάδρομο απογείωσης με μέγιστη ταχύτητα 25 κόμβους αλλά ο Πάτρικ δεν πήγαινε τόσο γρήγορα, μιας και ήταν στην ώρα τους και δεν υπήρχε λόγος βιασύνης.

08:03
Ο Λαέρτης κοίταζε έξω την πίστα του αεροδρομίου με τους πολλούς τροχοδρόμους και τις ενδεικτικές γραμμές διαφορετικών χρωμάτων που ήταν ακατανόητες για όλους πέρα από τους πιλότους και το προσωπικό της πίστας του αεροδρομίου.
Χαμογέλασε, και οι χάρτες ναυσιπλοΐας που χρησιμοποιούσαν για να κυβερνήσουν τα πλοία ήταν ακατανόητοι στους υπόλοιπους ανθρώπους έξω από το επάγγελμα, ο καθένας με τη δουλειά του.
Για εκείνον βέβαια είχε τελειώσει πια η δουλειά, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες σε κάθε είδους πλοίο, από πετρελαιοφόρο μέχρι υπερωκεάνειο κρουαζιερόπλοιο, είχε έρθει η ώρα να αφήσει τη θάλασσα. Εντάξει όχι τελείως, εκείνο το καΐκι ήταν ένα σχέδιο που σίγουρα θα το έβλεπε ολοκληρωμένο. Αλλά σίγουρα δεν θα περίπλεε ποτέ πια την Παταγονία ή θα διέσχιζε τον Ειρηνικό. Ακόμα και τον Ατλαντικό που τώρα λαμπύριζε στο βάθος θα τον έβλεπε από ψηλά αν ξαναβρισκόταν ποτέ προς τα εδώ. Θα ταξίδευε στο Αιγαίο, θα ευχαριστιόταν τις ομορφιές του και θα πάλευε τα καπρίτσια και τα μπουρίνια του.
Κοίταξε το ρολόι του και αναρωτήθηκε τι να έκανε η γυναίκα του, ήδη στο νησί ήταν καταμεσήμερο, θα είχαν φάει και θα είχε ξαπλώσει πιθανότατα.

08:04
Ενώ ο Λαέρτης σκεφτόταν το σπίτι και τη γυναίκα του και πότε θα τα ξανάβλεπε, ο Έντ Φίσερ σκεφτόταν με τρόμο ότι μπορεί να μην το ξανάβλεπε. Τι θα γινόταν αν την ώρα της απογείωσης το αεροπλάνο, πάθαινε κάτι και συντριβόταν στον διάδρομο; Αν έπαιρνε φωτιά; Αν το ανατίναζαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τρομοκράτες; Λίγα γίνονταν; Αν στην προσγείωση συνέβαινε κάποια μοιραία δυσλειτουργία;
Φοβόταν τα αεροπλάνα ανέκαθεν, όσο παλιά μπορούσε να θυμηθεί τον εαυτό του. Τα απέφευγε με κάθε τρόπο και δεν είχε παρά ελάχιστες φορές ταξιδεύσει με αυτά όταν ήταν πραγματικά αναπόφευκτο. Και το ταξίδι τούτο δυστυχώς ανήκε στην κατηγορία την τελευταία, στα ταξίδια που έπρεπε να πραγματοποιηθούν αεροπορικώς.
Είχε έρθει στην Νέα Υόρκη με αεροπλάνο να προλάβει τη συμφωνία με την κατασκευαστική εταιρία λίγο έξω από την πόλη και τώρα βιαζόταν να πάει και πάλι σπίτι του και να μην ξαναδεί αεροπλάνο για χρόνια. Και τώρα θα είχε προτείνει κάποια άλλη λύση αλλά με τα Χριστούγεννα να καταφτάνουν σε λίγες μέρες δεν είχε πολλές εναλλακτικές.
Στο αεροδρόμιο με τα διάφορα μαγαζιά, τα εστιατόρια και τις πολυτελείς καφετέριες, είχε ξεχάσει το φόβο του για λίγο αλλά από τη στιγμή που διέσχισε τη φυσούνα και μπήκε στο αεροπλάνο ένιωθε να τον πνίγει ο χώρος και ο φόβος του επέστρεψε δριμύτερος.
Είχε πάρει ένα χάπι με σκοπό να δράσει στην αρχή του ταξιδιού και να κοιμάται ως την άφιξη στο Λονδίνο αλλά ακόμα δεν είχε συμβεί αυτό και αδημονούσε. Παρότι δεν το συνιστούσαν οι οδηγίες αλλά και κανένας γιατρός, θα το βοηθούσε να κάνει την δουλειά του με λίγο, ή και πολύ αλκοόλ. Αλλά έπρεπε να περιμένει, το πλήρωμα καμπίνας είχε καθίσει καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε το διάδρομο απογείωσης. Θα αργούσε λίγο να έχει το ποτό του. Ίσως το χάπι να ενεργούσε ως τότε. Το αεροπλάνο έστριψε και σταμάτησε. Ο Έντ κατάλαβε, είχαν φτάσει στο διάδρομο απογείωσης, ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται.

08:09
Ο Πάτρικ σταμάτησε το αεροπλάνο στο πλάι του διαδρόμου, πριν ακριβώς την είσοδο σε αυτόν. Έριξε μια ματιά μπροστά όπου έπεφτε η σκιά του 777 όπως ο ήλιος ήταν πίσω τους και μετά κοίταξε το ρολόι. Ήταν ακριβώς στην ώρα τους. Ικανοποιημένος άλλαξε συχνότητα και μίλησε στον ασύρματο:
«Speedbird 178 Heavy, έξω από το διάδρομο 13 δεξιό αιτούμαστε άδεια εισόδου στο διάδρομο.»
«Speedbird, ήρθε η απάντηση, αναμένετε προσγείωση 767, είστε οι επόμενοι.»
Σχεδόν αμέσως ένα 767 με τα χρώματα της Northwest πέρασε από εμπρός τους έχοντας ήδη χαμηλώσει αρκετά και άγγιξε το διάδρομο λίγο πιο πέρα με τους τροχούς να στριγκλίζουν όπως πάντα από την τριβή που έκαιγε τις εξωτερικές στοιβάδες των ελαστικών. Μόλις το 767 άφησε τον διάδρομο ο Πάτρικ έστριψε το δικό τους αεροσκάφος και το ευθυγράμμισε.
«Speedbird 178 Heavy, στον 13 δεξιό, έτοιμοι για απογείωση.»
«Ελεύθεροι για απογείωση 178, μετά την απογείωση πορεία 103. Άνεμος δύο κόμβοι στις δέκα μοίρες. Επικοινωνία με τις αναχωρήσεις στη συχνότητα 124,75. Καλό ταξίδι.»
«Ευχαριστούμε, 178 τέλος, απάντησε ο Πάτρικ.»
Έβαλε το χέρι του στο μοχλό ισχύος ανεβάζοντάς την ισχύ στην οποία δούλευαν οι μηχανές μαλακά μέχρι να φτάσει στο 90% της συνολικής ισχύος τους, όσο θα απαιτείτο για να απογειωθούν δηλαδή.
«Φρένα, είπε ο Μαρκ, ξεκινώντας τους τελικούς ελέγχους.»
«Ανοιχτά, απάντησε ο Πάτρικ, και το βλέμμα του πήγε αυτόματα στον πίνακα με τις ενδείξεις των κινητήρων.»
«Όργανα μηχανών;»
«Ενδείξεις σε όλα, είναι εντάξει.»
«Διάδρομος ελεύθερος.»
Έκαναν την οπτική επαλήθευση και ο Πάτρικ κοίταξε την ισχύ, σχεδόν έτοιμη, 89% είχε φτάσει. Ο Πάτρικ απενεργοποίησε τα φρένα και την επόμενη στιγμή του τεράστιο 777 ρίχθηκε στον διάδρομο απογείωσης σαν αρπακτικό που καταδιώκει το θύμα του. Με την ταχύτητα να ανεβαίνει ο Πάτρικ κοίταξε το ρολόι του και μετά πάλι το δείκτη ταχύτητας.
«80 κόμβοι ανήγγειλε, ο Μάρκ.»
Το αεροπλάνο συνέχισε να αναπτύσσει ταχύτητα.
«144,» είπε ο Μαρκ και σχεδόν αμέσως 153, που ήταν η VR, έφταναν στην ταχύτητα απογείωσης. «160!»
Ο Πάτρικ τράβηξε το πηδάλιο απαλά πίσω και το αεροπλάνο άρχισε να ανασηκώνεται. Πρώτα το ρύγχος και ο μπροστά τροχός, ύστερα το υπόλοιπο αεροσκάφος και οι πίσω τροχοί. Με ένα ελαφρύ τρέμουλο το αεροπλάνο σηκώθηκε από το έδαφος.
«Έχουμε απογείωση!» φώναξε ένας πιτσιρικάς από την οικονομική θέση.



08:14
Ο Άλεξ έριξε μια ματιά γύρω στους επιβάτες της διακεκριμένης θέσης. Δεν του άρεσε αυτό το ταξίδι, δεν είχε αυταπάτες προς το σκοπό του και φοβόταν πάρα πολύ ότι δεν θα τον πετύχαινε. Αυτό ωστόσο δεν το ομολογούσε ούτε στον αυτό του και πολύ περισσότερο στους γονείς του ή τον Άνταμ.
Κοίταξε τον Άνταμ, ο μικρός αδερφός του παρακολουθούσε με προσοχή τις κινήσεις και τις αντιδράσεις του αεροπλάνου ταιριάζοντας την πραγματικότητα με αυτά που ήξερε. Μετά φάνηκε να υπολογίζει, καθώς το αεροπλάνο απογειωνόταν, τις ταχύτητες.
Συνέχισε την οπτική επιθεώρηση της πρώτης θέσης, δύο σειρές πιο πίσω καθόταν μια όμορφη έφηβη, στην ηλικία του, έδειχνε να αδιαφορεί για τα πάντα γύρω της και άκουγε μουσική από ένα ζευγάρι ακουστικά συνδεδεμένα με μια μικροσκοπική συσκευή mp3. Δεν τον είχε προσέξει και έτσι μπορούσε να την παρατηρήσει απαρατήρητος.
Ένα γλυκό πρόσωπο με καστανά μάτια, μισόκλειστα καθώς κοίταζε έξω κόντρα στον πρωινό ήλιο, που τα σκίαζαν μακριές βλεφαρίδες, ίδιου χρώματος μαλλιά πιασμένα σε μια πρακτική κοτσίδα, λευκό, αψεγάδιαστο δέρμα. Σίγουρα θα έκανε την γνωριμία της μόλις θα μπορούσε να σηκωθεί από τη θέση του και ως τότε μπορούσε να σκεφθεί πως θα της πιάσει κουβέντα.

08:17
Θα μπορούσε να ανατιναχθεί το αεροπλάνο και τώρα όπως ανέβαινε μεγαλοπρεπώς στον ουρανό και δεν θα υπήρχε σωτηρία για κανέναν από όσους βρίσκονταν σε αυτό αλλά δεν ήταν ακόμα ώρα. Το σχέδιο του αρχηγού τους προέβλεπε άλλες κινήσεις πρώτα για τη δόξα του Αλλάχ και του Ισλαμικού χαλιφάτου. Έτσι έκανε υπομονή και περίμενε την ώρα που θα γίνονταν όλα και που θα έπρεπε και ίδιος να αναλάβει δράση.


08:19
«Speedbird 178 Heavy,» είπε ο Πάτρικ στον ασύρματο έχοντας συντονιστεί στη συχνότητα του ελέγχου εναερίου κυκλοφορίας για τις πτήσεις που απομακρύνονταν από το διεθνές αεροδρόμιο John Fitzgerald Kennedy.
«Καλημέρα 178, πορεία 104 μοίρες ανεβείτε σε ύψος πτήσης 370.»
«Ελήφθη» απάντησε ο Πάτρικ και άρχισε να στρίβει το πηδάλιο για να πάρουν την νέα πορεία.
Το ύψος που τους είχε δώσει αντιστοιχούσε στα 37000 πόδια και θα ήταν το υψόμετρο στο οποίο θα ταξίδευαν. Ο πιλότος χαμογέλασε, το ότι τους είχαν επιτρέψει κατευθείαν την άνοδο στο ύψος αυτό θα επέτρεπε μια πιο γρήγορη άνοδο κάτι που επιτάχυνε το ταξίδι τους  και ήταν και πιο ξεκούραστο για τους πιλότους.

08:21
Η Μέγκαν είχε γείρει το κεφάλι της στο μαξιλάρι του καθίσματος και άφηνε τον ήλιο να της χαϊδεύει το πρόσωπο καθώς το αεροπλάνο σκαρφάλωνε όλο και πιο ψηλά πάνω από τον Ατλαντικό ωκεανό. Τέτοια εποχή του χρόνου το άγγιγμα του ήλιου ήταν ευχάριστο αν και για τη Μέγκαν συγκεκριμένα ήταν τις περισσότερες φορές καλοδεχούμενο.
Μια από τις συνέπειες της πάθησής της, ήταν να νιώθει συνήθως παγωμένη και να έχει συνεχή αίσθηση κρύου, κάτι που οφειλόταν στην ελλιπή αιμάτωση του σώματος από την καρδιά της που πάσχιζε να τα καταφέρει. Υπό αυτές τις συνθήκες καλωσόριζε τη ζεστασιά.
Πήγαινε στο Λονδίνο για αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα υποβαλλόταν σε μια επέμβαση ανοιχτής καρδιάς που θα διόρθωνε το πρόβλημα όπως πίστευαν οι γιατροί. Οι γονείς τους είχαν προηγηθεί για να κάνουν τις απαραίτητες ετοιμασίες για την παραμονή τους στη Βρετανική πρωτεύουσα αλλά και για την νοσηλεία της Μέγκαν και έτσι τώρα που είχε έρθει η ώρα να εισαχθεί στο νοσοκομείο ταξίδευε με την αδερφή της.
«Πως αισθάνεσαι;» ρώτησε η Χάνα βλέποντάς την να ακουμπάει πίσω και να κλείνει τα μάτια.
«Λίγο κουρασμένη,» απάντησε η Μέγκαν με τη φωνή της να προδίδει πόσο εξασθενημένη ήταν αλλά χωρίς να κρύβεται η ποιότητα που κανονικά είχε, κρυστάλλινα καθαρή και μελωδική. «Ξυπνήσαμε και πρωί σήμερα.»
«Προσπάθησε να ξεκουραστείς τώρα, είπε η Χάνα, έχουμε αρκετές ώρες μπροστά μας χωρίς τίποτα να κάνουμε.»
«Θα έχουμε στο Λονδίνο,» είπε η Μέγκαν και χαμογέλασε χωρίς να ανοίξει τα μάτια της.
«Πράγματι θα έχουμε, απάντησε η Χάνα, αλλά όλα θα πάνε καλά, μην στενοχωριέσαι.»
Η Χάνα χάιδεψε καθησυχαστικά το χέρι της αδερφής της σκεπτόμενη τις προειδοποιήσεις της δόκτορος Μαλόουν. Η Μέγκαν δεν έπρεπε να ταράζεται και να πιέζεται.

08:25
Δεν είχε πια καμία αμφιβολία, θα πέθαινε! Το αεροπλάνο είχε πιάσει να ανεβαίνει τόσο ψηλά που τα μεγάλα φορτηγά πλοία κάτω στον ωκεανό έδειχναν σαν παιχνίδια. Κανονικά έπρεπε να έχει αποκοιμηθεί και να μην το έχει δει αυτό το τρομακτικό θέαμα. Ένιωθε το στομάχι του να σφίγγεται σαν να το είχε πιάσει ένα σιδερένιο χέρι και να το συνέθλιβε.
Ο Έντ σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπό του και έριξε μια ματιά γύρω, δεν φαινόταν κανείς άλλος να έχει δυσκολίες ή να αντιλαμβάνεται τη δική του θέση. Κοίταξε το φωτεινό σήμα που αναπαριστούσε τη ζώνη ασφαλείας. Ήξερε ότι όταν αυτό θα έσβηνε θα μπορούσε να σηκωθεί από τη θέση του αλλά και, το κυριότερο, θα ήταν το πλήρωμα σε θέση να τους εξυπηρετήσει και να προσφέρει διάφορα, ανάμεσά τους και το κονιάκ που διακαώς επιθυμούσε.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή το φωτεινό σήμα έσβησε.

Λονδίνο
Ξενοδοχείο Λόντον Κάραβελ
08:26 - 13:26 GMT
 Ο άνδρας βόγκηξε από ευχαρίστηση καθώς η γυναίκα καθόταν επάνω του και λικνιζόταν ανάλαφρα. Ήπιε την τελευταία γουλιά από το ποτό του και έγειρε πίσω στο κρεβάτι αφήνοντάς την να του προσφέρει την ηδονή όπως εκείνη ήξερε. Κοίταξε το μαυρισμένο λυγερό της σώμα και τα τέλεια στρογγυλά στήθη της. Ήταν η τέλεια ερωμένη, σεξουαλικά απελευθερωμένη αλλά υποταγμένη και υπάκουη.
Την είχε γνωρίσει τυχαία λίγους μήνες στην παραλία στα τέλη του καλοκαιριού και ήδη την πρώτη νύχτα είχε πάει μαζί της στο κρεβάτι. Από τότε είχε αποκτήσει μαζί της μια εξωσυζυγική σχέση που κάλυπτε από τη σύζυγο και την κόρη του με την πρόφαση της δουλειάς του ως μηχανικός αεροσκαφών.
Άπλωσε τα χέρια του στους γοφούς της αλλά δεν μπόρεσε να την κρατήσει, τα χέρια του έπεσαν στο πλάι αδύναμα. Μια περίεργη ατονία τον είχε καταλάβει. Ένιωθε ένα περίεργο κάψιμο στο στέρνο και ξαφνικά φαινόταν σαν ο αέρας μέσα στο δωμάτιο είχε γίνει πιο πνιχτός και δεν μπορούσε να τον αναπνεύσει.
«Δεν νιώθω καλά», είπε και η φωνή του βγήκε ένας ψίθυρος, «έχω...»
Η φωνή του έσβησε. Η γυναίκα συνέχισε να λικνίζεται με έναν πιο γρήγορο ρυθμό αλλά πια ο άνδρας δεν ένιωθε καμία ηδονή. Πάσχιζε να πάρει μια ανάσα κοιτώντας τη γυναίκα με τρόμο καθώς συνειδητοποιούσε ότι δεν φαινόταν να ταράζεται από την κατάσταση. Το περίμενε, συνειδητοποίησε και αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη πριν χάσει τις αισθήσεις του μια και για πάντα.
Η γυναίκα ολοκλήρωσε με μια βραχνή κραυγή. Κοίταξε τον νεκρό πια εραστή της και πήρε βαθιές ανάσες. Ύστερα άρχισε να ουρλιάζει για βοήθεια. 

0 σχόλια

Πτήση 178 - 3

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 2
07:31 – 08:00

07:31
Με την πρώτη ματιά μπορούσε κανείς να πει ότι η Μέγκαν Άσκουιθ ήταν άρρωστη, την πρόδιδε το γεμάτο πόνο πολλές φορές βλέμμα της και η εύθραυστη ομορφιά της. Ήταν μια όμορφη κοπέλα με μακριά καστανά μαλλιά και μάτια στο χρώμα του μελιού, είχε γλυκά χαρακτηριστικά που τονίζονταν από το χλωμό της δέρμα και αντικατόπτριζαν το χαρακτήρα της.
Μπήκε στο αεροσκάφος τελευταία συνοδευόμενη από την αδερφή της Χάνα, μια εντυπωσιακά όμορφη ξανθή κοπέλα που έμοιαζε στην αδερφή της μόνο στα μάτια. Ταξίδευαν στην διακεκριμένη θέση και μάλιστα στην πρώτη σειρά, είχαν τις θέσεις 1A και 1C. Η Μέγκαν κάθισε στην θέση κοντά στο παράθυρο, η Χάνα τακτοποίησε την τσάντα που είχαν μαζί τους πριν καθίσει.
«Πως είσαι;» ρώτησε την αδερφή της καθώς τη βοηθούσε με τη ζώνη.
«Νιώθω αδύναμη,» απάντησε η Μέγκαν, «αλλά χαίρομαι που επιτέλους ξεκινάμε να το κάνουμε.»
Ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στο κάθισμα καθώς η Τέρι, σαν επικεφαλής του πληρώματος καμπίνας, ξεκινούσε την ενημέρωση.

07:34
Ο Τόμας κάθισε στην θέση 7C αφήνοντας στη γυναίκα του τη θέση δίπλα στο παράθυρο. Εκείνη δέχθηκε πρόθυμα και χωρίς κανένα σχόλιο αλλά ήταν σίγουρος ότι θα το ανέφερε αμέσως στον επόμενο καυγά που θα είχαν με την κατηγορία ότι το έκανε για να μπορεί να βλέπει τις γυναίκες που περνούσαν. Η Άλισον ήταν διεκδικητική και κτητική από την αρχή της σχέσης τους αλλά η ζήλεια της, παράλογη και τελείως αβάσιμη καθώς ποτέ δεν την είχε απατήσει, τον κούραζε. Με τη σειρά της εκείνη παραπονιόταν για τις πολλές επαγγελματικές του υποχρεώσεις και την απουσία του από μερικά σημαντικά γεγονότα. Όντες πείσμονες και ισχυρογνώμονες και οι δύο είχαν καταλήξει να κάνουν ομηρικούς καυγάδες. Τώρα πήγαιναν για διακοπές στο Λονδίνο ελπίζοντας ότι τα Χριστούγεννα στην Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα θα βοηθούσαν την κατάσταση, εκεί είχαν γνωριστεί, ίσως αυτό έφερνε μια θαλπωρή που είχε χαθεί από τη σχέση τους.

07:36
Ο Πάτρικ έδεσε τη ζώνη του και ο Μαρκ τον μιμήθηκε, είχαν ολοκληρώσει την προπαρασκευή και αφού η Τέρι τους είχε ενημερώσει ότι όλοι επιβάτες είχαν επιβιβαστεί, μπορούσαν να ξεκινήσουν. Άκουγαν ήδη την κοπέλα να τους καλωσορίζει και να δίνει τις οδηγίες ασφαλείας. Φόρεσαν τα στελέχη επικοινωνίας και ο Πάτρικ ρύθμισε τον ασύρματο στο ATIS, το αυτόματο σύστημα πληροφοριών του αεροδρομίου στη συχνότητα 115,10.
Ο καιρός ήταν καλός, με ελάχιστο άνεμο, θα χειροτέρευε αργότερα αλλά αυτό δεν θα τους απασχολούσε καθώς θα βρίσκονταν πλέον μακριά. Ο Πάτρικ συντόνισε τον ασύρματο στον έλεγχο εδάφους στη συχνότητα 121,65 και είπε:
«Speedbird 178 Heavy, στο έδαφος, είπε, έτοιμοι για οπισθόδρομο ώθηση.»
Το 777 έχει δύο κινητήρες Rolls-Royce Trent 800, από τους πλέον ισχυρούς σε ένα πολιτικό αεροσκάφος και η ώση τους αν λειτουργούσαν κοντά σε κτίριο θα προκαλούσε ζημιές και τραυματισμούς. Έτσι ένα μικρό όχημα έσπρωχνε λίγο πίσω το αεροπλάνο για να μπορέσει να βάλει σε λειτουργία τις μηχανές χωρίς κίνδυνο. Μόλις ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία ο Πάτρικ ζήτησε την άδεια να ξεκινήσει τις μηχανές. Την έλαβε και μαζί τον κωδικό με τον οποίο θα αναγνωριζόταν στα ραντάρ η πτήση. Τον πέρασε στην ειδική συσκευή πριν ξεκινήσει τη διαδικασία ενάρξεως των μηχανών.


Λονδίνο
Γραφεία Γενικού Εισαγγελέως
07:41 – 12:41 Ώρα Λονδίνου
Ο Άιαν Γκόρντον ανέβαινε τα σκαλιά της κεντρικής εισόδου του κτιρίου όπου στεγαζόταν η εισαγγελία με γρήγορα βήματα ακολουθούμενος από τους τρεις συντρόφους του. Η δίκη του Αλ Μαλουί θα άρχιζε τη Δευτέρα και η εισαγγελέας ήθελε τους τέσσερις άνδρες για μερικές τελευταίες συνεννοήσεις εν όψει των τακτικών που θα ακολουθούσε ο δικηγόρος του τρομοκράτη.
Ο Άλαν φορούσε τη στολή του, για τυπικούς και γραφειοκρατικούς λόγους, διατηρούσε κανονικά το βαθμό του στο στρατό και τώρα ήταν ταγματάρχης. Οι υπόλοιποι φορούσαν πολιτικά, τυπικά ήταν όλοι πολίτες πια, απόστρατοι της SAS.
Πέρασαν την μεγάλη δίφυλλη πόρτα και ο Άλαν κατευθύνθηκε προς έναν διάδρομο δεξιά. Μιας και ήταν Σάββατο πολύ λίγοι βρίσκονταν εδώ αφού δούλευαν μόνο όσοι είχαν εξαιρετικά επείγουσες υποθέσεις. Μπήκαν στο γραφείο της εισαγγελέως που τους καλωσόρισε.

Αεροδρόμιο JFK, Νέα Υόρκη
07:47
Ο Πάτρικ ξεκίνησε την μηχανή ένα και παρακολούθησε τις ενδείξεις να εμφανίζονται στα όργανα που παρακολουθούσαν τη λειτουργία των μηχανών και μόλις σταθεροποιήθηκαν αυτές ξεκίνησε και τη μηχανή δύο. Τώρα το αεροσκάφος είχε δική του ισχύ και πέρα από την μπαταρία.
«Φρένα», είπε ο Μαρκ.
«Σε ισχύ,» απάντησε ο Πάτρικ.
«Φώτα πλοήγησης και τροχοδρόμησης» είπε ο Μαρκ.
«Αναμμένα.»
«Αντιψυκτικοί διακόπτες.»
«Ανοιχτοί.»
Στο υψόμετρο που θα πετούσαν θα υπήρχαν θερμοκρασίες αρκετά κάτω από το μηδέν αλλά και σε χαμηλότερα επίπεδα αναλόγως με τον καιρό, έπρεπε να είναι σε λειτουργία τα συστήματα που θα απέτρεπαν το σχηματισμό πάγου στα φτερά και τα βοηθητικά πτερύγια.
«Πηδάλιο,» είπε ο Μαρκ ρίχνοντας μια ματιά στο ρολόι του.
«Ρυθμισμένο,» είπε ο Πάτρικ και πρόσθεσε, «μην ανησυχείς, είμαστε στην ώρα μας.»
«Βοηθητικά πτερύγια.»
«Στις πέντε μοίρες,» είπε ο Πάτρικ και έκανε την ρύθμιση.

07:49
«Καλά πόση ώρα χρειάζεται για να ξεκινήσει αυτό το αεροπλάνο;» έκανε βλοσυρός ο Άλεξ Όσβαλντ.
«Αρκετή,» είπε ο Άνταμ αμέσως και συνέχισε, «θες να σου πω πόσα πράγματα πρέπει να ελεγχθούν και να ρυθμιστούν;»
«Όχι,» είπε απότομα ο Άλεξ κάνοντας τον αδερφό του να μαζευτεί.
Μόρφασε μετανιώνοντας γι’ αυτό σχεδόν αμέσως. Δεν του έφταιγε τίποτα ο μικρός αδερφός του, όπως και ο ίδιος προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με την κατάσταση στο σπίτι με όποιον τρόπο μπορούσε.
«Θα μου τα πεις στο ταξίδι,» είπε χαϊδεύοντας τα μαλλιά του και ο Άνταμ χαμογέλασε, αλλά δεν το πρόσεξε, του είχε τραβήξει την προσοχή η κοπέλα στο πίσω κάθισμα.


07:54 Τοπική
Η Τέρι πήρε το μικρόφωνο και πάλι μετά την παρουσίαση των μέτρων ασφαλείας στις ειδικές οθόνες που άνοιγαν πάνω από τις θέσεις και ευχήθηκε ένα καλό ταξίδι σε όλους εκ μέρους του πληρώματος και του κυβερνήτη.
Ο Δημήτρης Λαέρτης δεν είχε προσέξει ιδιαίτερα τις οδηγίες, είχε ταξιδέψει με τόσες πτήσεις στη ζωή του που τις ήξερε πολύ καλά. Αλλά το όνομα του κυβερνήτη ήταν μια άλλη ιστορία. Για δες, σκέφθηκε με ένα χαμόγελο, θα ταξιδεύσω με έναν φίλο στο ταξίδι αυτό. Αμέσως μόλις θα ήταν δυνατό θα πήγαινε μια επίσκεψη στον Πάτρικ να θυμηθούν τα παλιά.

07:56 Τοπική
«Speedbird 178 Heavy,» είπε ο Πάτρικ, «άδεια για τροχοδρόμηση στον 13 δεξιό.»
«Εγκρίνεται 178, τροχοδρομήστε στον 13 δεξιό μέσω των διαδρόμων G, A, Q και PE, επικοινωνήστε με τον πύργο στην συχνότητα 123,90 κατά την άφιξή σας εκεί» ήρθε η απάντηση.
Ο Πάτρικ ανέβασε την ισχύ και το μεγάλο αεροσκάφος άρχισε να κινείται αργά στο βοηθητικό διάδρομο. Ο Μαρκ πήρε το εσωτερικό μικρόφωνο και ανακοίνωσε στο πλήρωμα:
«Πλήρωμα καμπίνας σε θέσεις απογείωσης.»

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ επαναλάμβαναν τα στοιχεία των καταθέσεών τους για την επικείμενη δίκη, ο Μάικ Κάμπελ κοίταζε το ρολόι του:
13:00.

0 σχόλια

Πτήση 178 - 2

Author: Νυχτερινή Πένα /

Κεφάλαιο 1
07:01 – 07:30

Αεροδρόμιο JFK, Νέα Υόρκη
07:01 Τοπική
Το Boeing 777 είναι το μεγαλύτερο δικινητήριο αεροσκάφος στον κόσμο αποτέλεσμα της εξέλιξης των αεροσκαφών τις τελευταίες δεκαετίες. Μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973 οι αεροπορικές εταιρίες στράφηκαν από την ταχύτητα στην οικονομία που επιτυγχανόταν με την μεταφορά μεγαλύτερου αριθμού επιβατών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Boeing ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός νέου αεροσκάφους για να αντικαταστήσει παλαιότερα αεροσκάφη. Αυτό που άρχισε σαν 767Χ γρήγορα έγινε ένα νέο μοντέλο, το 777. Το πρώτο τέθηκε σε υπηρεσία τον Ιούνιο του 1996 από την United Airlines και τώρα σχεδόν είκοσι χρόνια μετά πάνω από 1500 αεροσκάφη είχαν κατασκευασθεί για αεροπορικές εταιρίες σε όλο τον κόσμο.
Ο Πάτρικ Ο’ Νηλ είχε πετάξει με τα περισσότερα μοντέλα της Boeing στα είκοσι χρόνια της καριέρας του αλλά μερικά του ήταν πιο αγαπητά από άλλα με το 777 να είναι το αγαπημένο του. Είχε πετάξει και τα πέντε μοντέλα του σε υπερατλαντικές πτήσεις συνήθως μιας και ήταν πιλότος που έπαιρνε πάντα μεγάλες πολύωρες πτήσεις. Μπήκε στο αεροσκάφος τρίβοντας τα χέρια του, το κρύο ήταν τσουχτερό λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Είχε ολοκληρώσει την εξωτερική επιθεώρηση του αεροσκάφους και τώρα πήγαινε στο πιλοτήριο να αρχίσει την ετοιμασία για την πτήση.
Ήταν ένας ευθυτενής άνδρας με φαρδιές πλάτες και κόκκινα μαλλιά που είχαν αρχίσει να θαμπώνουν με το πέρασμα του χρόνου. Μπαίνοντας στο αεροσκάφος κοντοστάθηκε, ήταν ακόμα άδειο αλλά είχε συνδεθεί με τη γεννήτρια του αεροδρομίου και είχε ρεύμα πράγμα που σήμαινε ότι θα μπορούσε να ανάψει φώτα και τη θέρμανση. Κατευθύνθηκε προς το πιλοτήριο αλλά στάθηκε αμέσως ακούγοντας πίσω του βήματα. Ήταν ο δεύτερος πιλότος της πτήσης αυτής.
Ο συγκυβερνήτης του ήταν ένας νέος άνδρας με μαύρα μαλλιά και καστανά μάτια, είχε ένα παρουσιαστικό που θα ταίριαζε σε βικτωριανό τζέντλεμαν ή σε μετρ ακριβού ξενοδοχείου αλλά ήταν φιλικός και, πράγμα πολύ σημαντικό, αξιόπιστος και ικανός πιλότος. Το όνομά του ήταν Μαρκ Μπέλτον και είχαν πετάξει πολλές φορές μαζί.
«Καλημέρα Μαρκ, έτοιμος για την επιστροφή στην πατρίδα;»
«Ναι, μια χαρά, είμαι σαν τους προσκόπους εγώ, πάντα έτοιμος!» χαμογέλασε ο συμπιλότος του. «Πρόσεξες πόσα 777 ήταν στη σειρά εδώ στις πύλες της πλευράς μας; Απ’ όλα τα καλά, 200, 200 ER, 200 LR και 300 ακόμα και 300 ER.»
Μπήκαν στο πιλοτήριο και πήραν τις θέσεις τους. Άναψαν τα φώτα και τη θέρμανση.
«Χάρτες και σχεδιαγράμματα;» άρχισε να διαβάζει τη λίστα με τους προπαρασκευαστικούς ελέγχους ο Μαρκ για να τους ελέγχει ο συνάδερφός του.
«Εδώ,» απάντησε ο Πάτρικ
«Σχέδιο πτήσης;»
«Έτοιμο και καταχωρημένο στον υπολογιστή πτήσης.»
«Βάρος;»
«Βάρος απογείωσης 586.000 λίβρες[1], βάρος καυσίμων 91.800 λίβρες. Βάρος προσγείωσης υπολογίζεται σε 516.000,» απάντησε ο Πάτρικ συμβουλευόμενος την φορτωτική του σκάφους.
«Ταχύτητες V1 και V2;»
«V1 144 κόμβοι2, VR 153, και V2 160,» είπε ο Πάτρικ από τον αντίστοιχο πίνακα.
      V1 ονομάζεται η ταχύτητα μέχρι της οποίας το αεροπλάνο προλαβαίνει να φρενάρει εντός του διαδρόμου. Πέρα απ’ αυτήν, αν προκύψει κάτι, το αεροπλάνο θα πρέπει να απογειωθεί και μετά να ξαναπροσγειωθεί. VR ονομάζεται η ταχύτητα απογείωσης ενώ V2 ονομάζεται η ταχύτητα που χρειάζεται το αεροπλάνο για να κάνει την άνοδό του.

07:11
Στην καμπίνα του αεροσκάφους είχε επιβιβαστεί το πλήρωμα καμπίνας και ετοιμάζονταν να υποδεχθεί τους επιβάτες. Σε αυτήν την πτήση της British Airlines για Λονδίνο το πλήρωμα αποτελείτο από δεκαπέντε άτομα με επικεφαλής την Τέρι Μπλούμστρητ, μια όμορφη κοπέλα με γοητευτικό πρόσωπο, γλυκά χαρακτηριστικά και εκφραστικά βαθυγάλανα μάτια. Με χαμόγελο κατεύθυνε τις συναδέρφους της στην δουλειά που έπρεπε να γίνει αλλά και εξυπηρετούσε τους επιβάτες.
Το 777 – 200 ER είχε θέσεις για 277 επιβάτες, 52 στην διακεκριμένη και 225 στην οικονομική αλλά σήμερα δεν ήταν πλήρως γεμάτο. Είχε 245 επιβάτες με τριάντα από αυτούς να είναι στη διακεκριμένη.
«Συγνώμη δεσποινίς, μπορείτε να με βοηθήσετε με τη θέση μου;»
Ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος με τη θέση 15C, τον καθοδήγησε και μετά μια γυναίκα με ένα κοριτσάκι που κάθονταν λίγο πιο πίσω.

07:14
Ο Τόμας Όσβαλντ πέρασε πρώτος από τη φυσούνα μέσα στο αεροπλάνο, η κοπέλα του πληρώματος που στεκόταν εκεί του χαμογέλασε και εκείνος της ανταπέδωσε το χαμόγελο παρατηρώντας το όμορφο και τέλεια μακιγιαρισμένο της πρόσωπο. Η γυναίκα του πίσω του ξεφύσησε.
«Ήταν ανάγκη να της χαμογελάσεις;»
«Για όνομα του Θεού Άλισον, η κοπέλα έκανε τη δουλειά της και εγώ ήμουν ευγενικός μαζί της. Δεν καταλαβαίνω τι σε πιάνει.»
Προχώρησαν προς την τη σειρά που ήταν η θέση τους, όχι ότι θα πήγαιναν και μακριά, ήταν στην σειρά επτά. Ταξίδευαν, όπως πάντα, στην διακεκριμένη θέση. Εκείνος ήταν ένας μεγιστάνας του πετρελαίου από το Χιούστον του Τέξας. Εκείνη ήταν μια πετυχημένη χρηματιστής, όχι ότι είχε ποτέ δουλέψει μετά το γάμο τους.
Εκείνος ήταν ψηλός, τόσο που άγγιζε σχεδόν την οροφή της καμπίνας με κοντοκομμένα καστανά μαλλιά και καφεπράσινα μάτια, εκείνη ήταν ακόμα και στα σαράντα οκτώ της μια όμορφη γυναίκα ακόμα και μετά από δύο γέννες και πάνω από είκοσι χρόνια γάμου. Τα ξανθά μαλλιά της έπεφταν ελεύθερα στους ώμους της και τα μαύρα μάτια της παρατηρούσαν τα πάντα.
Ακολουθούσαν οι γιοι τους, ο Άλεξ και Άνταμ. Ο Άλεξ ήταν ένας ψηλός γεροδεμένος νεαρός που έμοιαζε του πατέρα του. Ο Άνταμ έμοιαζε στον πατέρα του επίσης αλλά ήταν πιο λεπτοκαμωμένος. Εκεί που ο Άλεξ ήταν πιο πολύ αθλητικός τύπος, ο Άνταμ προτιμούσε το διάβασμα και είχε ένα επίπεδο γνώσεων που ζήλευαν ακόμα και ενήλικες.
Τα αεροπλάνα αποτελούσαν έναν από τα αγαπημένα του θέματα, ήξερε πολλά για τα αεροπλάνα:
«Ξέρεις ότι υπάρχουν πέντε μοντέλα του 777 σε κυκλοφορία αυτή τη στιγμή;» έλεγε στον αδερφό του που αντίθετα κοίταζε την μαυρισμένη κοιλιά μιας νεαρής που έβαζε μια τσάντα στο χώρο αποσκευών πάνω από τα κεφάλια των επιβατών.

07:20
Μπροστά, στο πιλοτήριο, ο Πάτρικ με τον Μαρκ συνέχιζαν τον έλεγχο για την ετοιμασία του αεροσκάφους.
«Φρένα;»
«Σε θέση πέδησης.»
«Πηδάλια, κύριο και ουραίο;»
Ο Πάτρικ δοκίμασε την κίνηση των πηδαλίων και διαπίστωσε ότι ανταποκρίνονταν και κινούνταν ελεύθερα.
«Εντάξει,» είπε.
«Διακόπτης μπαταρίας;»
«Ανοιχτός,» είπε ο Πάτρικ, «περνάμε στη δική μας ισχύ.»
Για μια στιγμή τα φώτα έσβησαν μέσα στο αεροπλάνο και ύστερα άναψαν πάλι, τώρα πλέον τροφοδοτούμενα από την γεννήτρια του αεροπλάνου.

07:22
Έκατσε στη θέση του και έδεσε την ζώνη ασφαλείας σαν ένας τυπικός, ήσυχος επιβάτης. Χαμογέλασε στην αεροσυνοδό και σε ένα κοριτσάκι που του χαμογέλασε παρότι θα ήθελε να τους κόψει το λαιμό για τη χυδαία ελευθερία τους με τους άνδρες και την απιστία τους στον ένα και μόνο θεό. Αλλά ήταν ικανοποιημένος που θα τις έστελνε στο θάνατο και όχι μόνο αυτές αλλά και όλους πάνω στο αεροπλάνο αυτό. Θα σκοτωνόταν και αυτός όμως τον περίμενε η ανταμοιβή του Αλλάχ σε όλους τους πιστούς του στρατιώτες.
Ταξίδευε με έναν χαρτοφύλακα, γεμάτο χαρτιά και ένα κινητό. Στις αποσκευές είχε δώσει μια βαλίτσα με ρούχα. Δεν χρειαζόταν παρά μόνο το κινητό για να φέρει σε πέρας την αποστολή του, αλλά είχε πάρει τα μέτρα του να φαίνεται σαν συνηθισμένος επιβάτης ώστε να μην τον υποψιασθεί κανείς ως την ώρα που θα πυροδοτούσε τη μοιραία βόμβα.


07:24
Αυτό θα ήταν πιθανότατα το τελευταίο του ταξίδι για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα ειδικά όσον αφορά τις υπερατλαντικές πτήσεις αλλά δεν τον πείραζε, είχε γυρίσει όλον τον πλανήτη, δεν είχε μείνει γωνιά της γης που να μην την είχε επισκεφθεί. Ο Δημήτρης Λαέρτης κάθισε στη θέση του, την 36D, και έδεσε τη ζώνη του. Είχε δώσει τις δύο βαλίτσες του να φορτωθούν στις αποσκευές και είχε πάρει μαζί του ένα μικρό χαρτοφύλακα. Μιας και η διπλανή του θέση ήταν άδεια ακούμπησε εκεί το χαρτοφύλακα. Θα τον άνοιγε μετά, προς το παρόν θα ξεκουραζόταν ως την απογείωση.
Ήταν ένας στιβαρός, γεροδεμένος άνδρας με μαύρα μαλλιά που είχαν αρχίσει να γκριζάρουν και δέρμα ψημένο στους ωκεανούς. Μέχρι το προηγούμενο βράδυ ήταν κυβερνήτης του Βασίλισσα της Μεσογείου ενός τεραστίου κρουαζιερόπλοιου που παρά το όνομα έκανε ταξίδια στην Καραϊβική. Μετά από τριάντα χρόνια στη θάλασσα ήταν πια καιρός να βγει στη σύνταξη, θα γινόταν απόμαχος. Δεν τον πείραζε, θα επέστρεφε κοντά στην οικογένειά του, θα έπαιρνε και ένα καΐκι μιας και δεν μπορούσε να αρνηθεί και τελείως τη θάλασσα, και όλα θα ήταν μια χαρά.
Θα ήταν σπίτι βέβαια το βράδυ της Κυριακής, απόψε θα έφτανε μέχρι το Λονδίνο και το πρωί από εκεί θα ταξίδευε για Αθήνα και μετά για το νησί. Δυστυχώς δεν ήταν πια όπως παλιότερα που η Ολυμπιακή μπορούσε να τον πάει κατευθείαν από δω στην Αθήνα. Τέλος πάντων χαμογέλασε ο παλιός ναυτικός, μετά από τόσες πτήσεις μια πάνω, μια κάτω, δεν είχε διαφορά.

07:27
Ο Καλ Χάριμαν μπήκε στο αεροπλάνο ευδιάθετος, χαμογέλασε στις αεροσυνοδούς, ειδικά σε εκείνη την όμορφη που ήταν η επικεφαλής. Κάθισε στη θέση του και βόλεψε το χαρτοφύλακά του κάτω από την θέση του. Μετά θα τον έβγαζε. Όσο θα ήταν στον αέρα θα μελετούσε τα δεδομένα που είχε φέρει το κλείσιμο με τέτοια άνοδο της Ουόλ Στρητ και πως θα το εκμεταλλευόταν, και δεν θα περίμενε καν να φτάσουν θα ξεκινούσε από τώρα τις εντολές προς τους χρηματιστές, αυτή η πτήση είχε ίντερνετ.
Ο Καλ ήταν ένας μεσαίου ύψους άνδρας με μαύρα στιλπνά μαλλιά και μελαμψό δέρμα, με το κουστούμι που φορούσε και το χαρτοφύλακα ήταν η κλασσική εικόνα επιχειρηματία. Και δεν ήταν αδιάφορος στις γυναίκες. Πολλά γυναικεία μάτια καρφώθηκαν πάνω του όπως διέσχιζε το διάδρομο του αεροπλάνου.

07:30
«Δείκτης πορείας;»
«Στις 130 μοίρες που είναι η κατεύθυνση μετά την απογείωση.»
«Δείκτης ταχύτητας;»
«Στους 160 κόμβους, τη V2,»
«Υψόμετρο;»
«37.000 πόδια, το ύψος πτήσης μας σήμερα.»

[1] 1 λίβρα ισούται με 0,45359 κιλά, 2  ένας κόμβος ισούται με ένα ναυτικό μίλι ( 1852 μέτρα ) ανά ώρα

0 σχόλια

Πτήση 178 - 1

Author: Νυχτερινή Πένα /

Εισαγωγή

Αλ Ρακά, Συρία
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2014
Κινούνταν αθόρυβα μέσα στη σκοτεινιάσκοτεινιά της νύχτας ντυμένοι με κατάμαυρες στρατιωτικές στολές χωρίς διακριτικά και πάνοπλοι. Ο εξοπλισμός τους όπως και τα όπλα τους ήταν τα καλύτερα. Επισήμως δεν είχαν βρεθεί ποτέ εδώ αν και η κυβέρνηση της Συρίας θα ήταν ευχαριστημένη με το σκοπό τους.
Ο ουρανός ήταν ξάστερος αλλά χωρίς φεγγάρι και το φως ήταν λιγοστό στον ξερότοπο γύρω από το στρατόπεδο των ακραίων τζιχαντιστών της ISIS. Τίποτα δε φύτρωνε σε αυτήν την ερημιά, ούτε καν οι σύνηθεις για το κλίμα αγκαθωτοί θάμνοι ή χόρτα, μόνο ξερό χώμα που σηκωνόταν σε μικρούς στροβίλους σκόνης καθώς έτρεχαν. Οι μπότες τους με το ειδική σόλα έκαναν την κίνησή τους αθόρυβη ακόμα και σε αυτήν την σχεδόν απόλυτη ησυχία.
Θα έμπαιναν στο στρατόπεδο από την βόρεια πλευρά, την πιο απομακρυσμένη από την πύλη μέσω της κοίτης ενός ξερού χειμάρρου. Έφτασαν στην όχθη του και γλίστρησαν μέσα. Εδώ το σκοτάδι ήταν ακόμα πιο απόλυτο αλλά με τις διόπτρες νυχτερινής οράσεως μπορούσαν να κινηθούν απρόσκοπτα.
Ήταν τέσσερις, όλοι πρώην μέλη της Βρετανικής SAS, και τώρα μέλη μιας ειδικής αντιτρομοκρατικής ομάδας των μυστικών υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας. Είχαν υπηρετήσει μαζί πολύ καιρό για να μην χρειάζονται πολλές λέξεις να συνεννοηθούν, ενίοτε και καμία λέξη, μόνο ένα νόημα. Πέρασαν το φράκτη με το συρματόπλεγμα και άρχισαν να σκαρφαλώνουν στο τοίχωμά του. Κόντευαν να φτάσουν πάνω όταν ο προπορευόμενος άνδρας σταμάτησε και κόλλησε στο ξερό χώμα του τοιχώματος.
 Ένας Σύριος σκοπός είχε πλησιάσει στην άκρη. Κρατούσε ένα ΑΚ 47 το περιβόητο Καλάσνικοβ αναγνωρίσιμο στο σκοτάδι από τον κυρτό γεμιστήρα του. Οι τέσσερις επιδρομείς έμειναν ακίνητοι περιμένοντας να δουν αν τους είχε αντιληφθεί. Ο Σύριος ακούμπησε το όπλο στον έδαφος και ξεκούμπωσε το παντελόνι του. Άρχισε να ουρεί στο κενό μουρμουρίζοντας κάτι. Ύστερα κουμπώθηκε και πήρε το όπλο του. Κοίταξε άλλη μια φορά την σκοτεινή ερημιά πέρα από το φράκτη και απομακρύνθηκε αγνοώντας την παρουσία των ανδρών μερικά μέτρα από τα πόδια του.
Ο προπορευόμενος από εκείνους άφησε την ανάσα του να βγει και πήρε το χέρι του από τη λαβή του μαχαιριού που κρεμόταν στη μέση του. Συνέχισε την ανάβαση και έφτασε στη κορυφή. Με μια έλξη βρέθηκε πάνω και πήρε θέση μάχης καλύπτοντας τους υπόλοιπους που ανέβαιναν. Μόλις βρέθηκαν όλοι πάνω κινήθηκαν προς ένα κοντινό κτίριο, καλυμμένοι στη σκιά του και από εκεί έριξαν μια ματιά στο στρατόπεδο. Όπως είχαν δει και στις φωτογραφίες από το δορυφόρο λίγοι σκοποί υπήρχαν ξύπνιοι τέτοια ώρα, όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνταν. Λίγα φώτα υπήρχαν, ελάχιστα στο εσωτερικό κτιρίων και τα πιο πολλά στις πόρτες τους.
Κινούμενοι από κτίριο σε κτίριο απέφυγαν τους σκοπούς μέχρι που έφτασαν στο διοικητήριο του στρατοπέδου. Ένας σκοπός στεκόταν έξω από την πόρτα με την επιγραφή στα αραβικά. Εκτός από την επιγραφή και τον σκοπό δεν υπήρχε τίποτα άλλο να ξεχωρίζει το κτίσμα αλλά ήταν ωστόσο βεβαιωμένο και από τις δορυφορικές λήψεις ότι επρόκειτο για αυτό το κτίριο. Ο σκοπός πηγαινοερχόταν μπροστά στην πόρτα μερικά βήματα προς κάθε κατεύθυνση. Ο επικεφαλής της μικρής ομάδας έκανε νόημα με το κεφάλι σε έναν από τους άλλους τρεις άνδρες. Εκείνος έκανε ένα καταφατικό νεύμα και προχώρησε λίγο μπροστά ενώ ο σκοπός έφτανε στο πιο κοντινό προς εκείνους σημείο. Μόλις έστρεψε την πλάτη του, ο άνδρας όρμησε μπροστά με ένα μαχαίρι στο αριστερό χέρι του. Έφτασε τον Σύριο πριν την επιτόπια στροφή και επιτέθηκε με ταχύτητα αρπακτικού. Τύλιξε το δεξί μπράτσο του γύρω από το λαιμό του αντιπάλου του για να τον εμποδίσει να φωνάξει και με το αριστερό βύθισε τη λεπίδα στο πλευρό του, τη συντομότερη δίοδο για την καρδιά.
Τράβηξε το πτώμα μακριά από την πόρτα και το άφησε σε μια σκοτεινή γωνιά. Επέστρεψε στην πόρτα ενώ κατέφταναν και οι υπόλοιποι. Μπήκαν μέσα. Δεν ακουγόταν τίποτα στο εσωτερικό του κτιρίου, ένας γλόμπος έριχνε αρκετό φως στο μικρό προθάλαμο και τη σκάλα. Ένα γραφείο βρισκόταν λίγο πιο πέρα αλλά κανένας δεν καθόταν σε αυτό, μια μικρή πόρτα πίσω του οδηγούσε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με στοίβες χαρτιών προπαγανδιστικά φυλλάδια και αναγγελίες της Ισλαμικής Πολιτείας του Ιράκ και της Συρίας γνωστότερης σαν ISIS από το αρκτικόλεξο των αντίστοιχων αγγλικών λέξεων.
Ανεβήκανε μια σκάλα που τους έφερε στον πρώτο όροφο του κτιρίου. Βρέθηκαν σε έναν διάδρομο με πόρτες δεξιά και αριστερά. Άρχισαν να κινούνται γρήγορα κατά μήκος του διαδρόμου, δύο σε κάθε πλευρά, ελέγχοντας τις πόρτες. Τα περισσότερα ήταν γραφεία ή αποθήκες υλικών. Η ISIS δεν ήταν απλά μια τρομοκρατική οργάνωση ήταν μια καθιερωμένη διοίκηση με πολλούς από τους μηχανισμούς της οργανωμένης διοίκησης.
Στο βάθος του διαδρόμου είναι μόνο δύο πόρτες, η μια στο πλάι και στην άλλη καταλήγει ο διάδρομος. Ο ένας από τους επιδρομείς άνοιξε την πλαϊνή πόρτα και αμέσως την έκλεισε προσέχοντας να μην κάνει θόρυβο. Σε δυο σειρές στρατιωτικά κρεβάτια κοιμούνταν μαχητές της οργάνωσης, προφανώς για να είναι κοντά στον στόχο της νυχτερινής αυτής επιδρομής. Ο δεύτερος άνδρας από την ίδια πλευρά έβγαλε από μια τσέπη μια μικρή αμπούλα και την πίεσε μέσα στην κλειδαριά της πόρτας. Ένας συριστικός ήχος ακούστηκε και λίγος καπνός αναδύθηκε από την κλειδαριά. Ήταν ένα αρκετά δραστικό οξύ που είχε διαβρώσει τον μηχανισμό της εσωτερικά, θα χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να ανοίξει αυτή η πόρτα και η καθυστέρηση θα ήταν πολύτιμη για εκείνους αν χρειαζόταν να φύγουν υπό καταδίωξη.
Ο επικεφαλής άνοιξε την πόρτα στο τέλος του διαδρόμου, πίσω της ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο με ένα βαρύ γραφείο ακριβώς απέναντι από την πόρτα, μια πολυθρόνα και μια βιβλιοθήκη. Δεξιά υπήρχε ένα τραπέζι με έναν χάρτη προφανώς ο σχεδιασμός κάποιας επιχειρήσεως και αριστερά ένας οπλοβαστός με μια σειρά ολοκαίνουριων ΑΚ 47. Δίπλα του βρισκόταν ο άνθρωπος για τον οποίο είχαν έρθει, ο Αχμέτ Αλ Μαλουί, ένας από τους πιο παλιούς ηγέτες της ISIS. Ο επικεφαλής της ομάδας έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό φιαλίδιο σπρέι και ψέκασε τον Αλ Μαλουί. Εκείνος τινάχτηκε από το κρεβάτι, τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα αντικρίζοντας τους εισβολείς, πήγε να φωνάξει αλλά καμία κραυγή δεν βγήκε από τα χείλη του, έψαξε για ένα όπλο απλώνοντας το χέρι του προς τον οπλοβαστό αλλά δεν έφτασε ποτέ, το αναισθητικό είχε ήδη δράσει και έπεσε πίσω στο κρεβάτι ενώ τα μάτια του έκλειναν.
Ο άνδρας που είχε ασχοληθεί με την πόρτα άφησε πάνω στο γραφείο του απαχθέντος ένα μικρό κυλινδρικό εκρηκτικό μηχανισμό. Ένας από τους υπόλοιπους άνδρες φορτώθηκε στον ώμο τον Αλ Μαλουί και πήραν το δρόμο του γυρισμού. Κατέβηκαν στο ισόγειο και βγήκαν έξω, η εξαφάνιση του σκοπού δεν είχε γίνει αντιληπτή και όλα ήταν ήσυχα. Έφυγαν από τον ίδιο δρόμο που είχαν έρθει και κατηφόρισαν μέσα στον ξερό χείμαρρο. Χάθηκαν στη σκοτεινιά της νύχτας προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που ήταν το στρατόπεδο σε σχέση με την πόλη, δυτικά δηλαδή.
Σε συγκεκριμένη τοποθεσία τους περίμενε ένα ελικόπτερο, είχε πετάξει χαμηλά κάτω από το όριο των ραντάρ και τους είχε αποβιβάσει λίγες ώρες πριν και τώρα θα τους παραλάμβανε για να τους βγάλει ανοιχτά στην Μεσόγειο όπου θα επιβιβάζονταν σε ένα πλοίο για το επόμενο στάδιο του ταξιδιού τους. Η πλαϊνή πόρτα του ελικοπτέρου, ενός Augusta Bell χωρίς διακριτικά, ήταν ήδη ανοιχτή. Ο άνδρας που μετέφερε τον Αλ Μαλουί μπήκε πρώτος και ακολούθησαν οι άλλοι τρεις με τελευταίο τον επικεφαλής της ομάδας που φώναξε στον πιλότο:
«Όλοι μέσα, φύγαμε!»
Από μακριά ακούστηκε μια έκρηξη και μια αναλαμπή φάνηκε πίσω στο στρατόπεδο των τζιχαντιστών της ISIS. Ο εμπρηστικός μηχανισμός είχε κάνει τη δουλειά του και θα περνούσαν μερικές ώρες ως που να συνειδητοποιήσουν πως ο Αλ Μαλουί δεν ήταν νεκρός αλλά είχε εξαφανισθεί.
Το ελικόπτερο σηκώθηκε και πήρε κατεύθυνση δυτική. Οι τέσσερις άνδρες έβγαλαν τις ειδικές διόπτρες νυχτερινής οράσεως και τις κουκούλες που κάλυπταν το υπόλοιπο πρόσωπο πέρα από τα μάτια. Μπορούσαν επιτέλους να χαλαρώσουν. Ακούμπησαν πίσω στα καθίσματα τους κατά μήκος της ατράκτου του ελικοπτέρου και άφησαν τα όπλα τους.
«Αποστολή εξετελέσθη,» είπε ο επικεφαλής περνώντας το χέρι του μέσα από τα κοντοκουρεμένα μαύρα μαλλιά του. «Όπως την σχεδιάσαμε και στο χρόνο που υπολογίζαμε περίπου.»
Το όνομά του ήταν Άιαν Γκόρντον, ένας σχετικά ψηλός άνδρας γεροδεμένος, με αυστηρό αλλά εκφραστικό πρόσωπο στο οποίο δέσποζαν δύο αεικίνητα μάτια. Μέχρι δύο χρόνια πριν ανήκε στις Βρετανικές ένοπλες δυνάμεις και μάλιστα στη διάσημη SAS πριν μετακινηθεί στις μυστικές υπηρεσίες και μια ειδική μονάδα αντιτρομοκρατικής δράσης της ΜΙ6. Στην ομάδα αυτή είχε πάρει και τους πρώην υφισταμένους του, άνδρες που είχε μάθει να εκτιμάει τις ικανότητες και το χαρακτήρα τους.
Απέναντί του κάθονταν ο άνδρας που είχε μεταφέρει ως εδώ τον αιχμάλωτό τους, ο Μαξιμίλιαν Μόντακιου. Ήταν ένας μεγαλόσωμος και χειροδύναμος άνδρας με καστανά μαλλιά μακρύτερα από ότι θα επιτρεπόταν αν ήταν ακόμα στη SAS και καστανά μάτια, ειδικός σε οχήματα κάθε είδους και δευτερευόντως στις ξένες γλώσσες.
«Άλλη μια φορά τα καταφέραμε περίφημα,» είπε ο Μαξιμίλιαν.
«Και άλλη μια φορά που βγαίνουμε νύχτα από τη Συρία,» είπε ο άνδρας δίπλα του, εκείνος που είχε σκοτώσει τον σκοπό νωρίτερα.
Του έμοιαζε στο σωματότυπο και τα χαρακτηριστικά, απολύτως αναμενόμενο αφού ήταν αδέρφια. Ο Ρόμπερτ Μόντακιου ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος, σαράντα δηλαδή με λίγους μήνες διαφορά από τον Άιαν. Είχε ειδικευθεί σε κάθε είδους όπλο και δευτερευόντως στα συστήματα επικοινωνιών. Είχε υπηρετήσει στο Βασιλικό Σώμα Πεζοναυτών και μετά είχε γίνει μέλος της SAS όπου είχε ακολουθήσει και ο αδερφός του.
«Αν αναφέρεσαι στην αξέχαστη έξοδό μας από το Ιράκ να σου θυμίσω ότι τότε τουλάχιστον μπήκαμε μέρα!» είπε με ένα χαμόγελο ο τέταρτος της ομάδας.
Ήταν ο πιο νέος από τους τέσσερις μιας και ήθελε ακόμα δύο χρόνια να φτάσει τα σαράντα. Σχετικά ψηλός αλλά όχι όσο οι αδερφοί Μόντακιου, είχε καστανά μαλλιά και γαλανά μάτια. Το όνομά του ήταν Μάικ Κάμπελ και είχε πάει στη SAS από το ναυτικό όπου είχε υπηρετήσει στα υποβρύχια. Η ειδικότητά του ήταν τα συστήματα επικοινωνίας και δευτερευόντως τα οχήματα. Δεν ήταν ασυνήθιστο να έχει κάποιος στη SAS δύο ειδικότητες, ακόμα και τρεις αφού η εκπαίδευση ήταν συνεχής, πέρα από τις βασικές γνώσεις πρώτων βοηθειών που όλοι είχαν προκειμένου να αντιμετωπίζουν τραύματα κατά την διάρκεια των αποστολών.
Το ελικόπτερο πετούσε πλέον πάνω από τη θάλασσα.
«Βγήκαμε από τη χώρα,» είπε ο Άιαν και σηκώθηκε από τη θέση του, «ας ενημερώσουμε τον στρατηγό ότι τα καταφέραμε.»
Προχώρησε στο πιλοτήριο 

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)