Κεφάλαιο
1
07:01
– 07:30
Αεροδρόμιο JFK, Νέα Υόρκη
07:01 Τοπική
Το Boeing 777 είναι το μεγαλύτερο δικινητήριο
αεροσκάφος στον κόσμο αποτέλεσμα της εξέλιξης των αεροσκαφών τις τελευταίες
δεκαετίες. Μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973 οι αεροπορικές εταιρίες
στράφηκαν από την ταχύτητα στην οικονομία που επιτυγχανόταν με την μεταφορά
μεγαλύτερου αριθμού επιβατών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Boeing ξεκίνησε το σχεδιασμό ενός νέου
αεροσκάφους για να αντικαταστήσει παλαιότερα αεροσκάφη. Αυτό που άρχισε σαν
767Χ γρήγορα έγινε ένα νέο μοντέλο, το 777. Το πρώτο τέθηκε σε υπηρεσία τον
Ιούνιο του 1996 από την United
Airlines
και τώρα σχεδόν είκοσι χρόνια μετά πάνω από 1500 αεροσκάφη είχαν κατασκευασθεί
για αεροπορικές εταιρίες σε όλο τον κόσμο.
Ο Πάτρικ Ο’ Νηλ είχε
πετάξει με τα περισσότερα μοντέλα της Boeing στα είκοσι χρόνια της καριέρας του
αλλά μερικά του ήταν πιο αγαπητά από άλλα με το 777 να είναι το αγαπημένο του.
Είχε πετάξει και τα πέντε μοντέλα του σε υπερατλαντικές πτήσεις συνήθως μιας
και ήταν πιλότος που έπαιρνε πάντα μεγάλες πολύωρες πτήσεις. Μπήκε στο
αεροσκάφος τρίβοντας τα χέρια του, το κρύο ήταν τσουχτερό λίγες μέρες πριν τα
Χριστούγεννα. Είχε ολοκληρώσει την εξωτερική επιθεώρηση του αεροσκάφους και
τώρα πήγαινε στο πιλοτήριο να αρχίσει την ετοιμασία για την πτήση.
Ήταν ένας ευθυτενής
άνδρας με φαρδιές πλάτες και κόκκινα μαλλιά που είχαν αρχίσει να θαμπώνουν με
το πέρασμα του χρόνου. Μπαίνοντας στο αεροσκάφος κοντοστάθηκε, ήταν ακόμα άδειο
αλλά είχε συνδεθεί με τη γεννήτρια του αεροδρομίου και είχε ρεύμα πράγμα που
σήμαινε ότι θα μπορούσε να ανάψει φώτα και τη θέρμανση. Κατευθύνθηκε προς το
πιλοτήριο αλλά στάθηκε αμέσως ακούγοντας πίσω του βήματα. Ήταν ο δεύτερος
πιλότος της πτήσης αυτής.
Ο συγκυβερνήτης του ήταν
ένας νέος άνδρας με μαύρα μαλλιά και καστανά μάτια, είχε ένα παρουσιαστικό που
θα ταίριαζε σε βικτωριανό τζέντλεμαν ή σε μετρ ακριβού ξενοδοχείου αλλά ήταν
φιλικός και, πράγμα πολύ σημαντικό, αξιόπιστος και ικανός πιλότος. Το όνομά του
ήταν Μαρκ Μπέλτον και είχαν πετάξει πολλές φορές μαζί.
«Καλημέρα Μαρκ, έτοιμος
για την επιστροφή στην πατρίδα;»
«Ναι, μια χαρά, είμαι σαν
τους προσκόπους εγώ, πάντα έτοιμος!» χαμογέλασε ο συμπιλότος του. «Πρόσεξες
πόσα 777 ήταν στη σειρά εδώ στις πύλες της πλευράς μας; Απ’ όλα τα καλά, 200,
200 ER,
200 LR
και 300 ακόμα και 300 ER.»
Μπήκαν στο πιλοτήριο και πήραν
τις θέσεις τους. Άναψαν τα φώτα και τη θέρμανση.
«Χάρτες και σχεδιαγράμματα;»
άρχισε να διαβάζει τη λίστα με τους προπαρασκευαστικούς ελέγχους ο Μαρκ για να
τους ελέγχει ο συνάδερφός του.
«Εδώ,» απάντησε ο Πάτρικ
«Σχέδιο πτήσης;»
«Έτοιμο και καταχωρημένο
στον υπολογιστή πτήσης.»
«Βάρος;»
«Βάρος απογείωσης 586.000
λίβρες[1],
βάρος καυσίμων 91.800 λίβρες. Βάρος προσγείωσης υπολογίζεται σε 516.000,»
απάντησε ο Πάτρικ συμβουλευόμενος την φορτωτική του σκάφους.
«Ταχύτητες V1 και V2;»
«V1 144 κόμβοι2, VR 153, και V2 160,» είπε ο Πάτρικ από τον
αντίστοιχο πίνακα.
V1 ονομάζεται η ταχύτητα μέχρι της οποίας
το αεροπλάνο προλαβαίνει να φρενάρει εντός του διαδρόμου. Πέρα απ’ αυτήν, αν
προκύψει κάτι, το αεροπλάνο θα πρέπει να απογειωθεί και μετά να
ξαναπροσγειωθεί. VR
ονομάζεται η ταχύτητα απογείωσης ενώ V2 ονομάζεται η ταχύτητα που χρειάζεται το
αεροπλάνο για να κάνει την άνοδό του.
07:11
Στην καμπίνα του
αεροσκάφους είχε επιβιβαστεί το πλήρωμα καμπίνας και ετοιμάζονταν να υποδεχθεί
τους επιβάτες. Σε αυτήν την πτήση της British Airlines για Λονδίνο το πλήρωμα αποτελείτο
από δεκαπέντε άτομα με επικεφαλής την Τέρι Μπλούμστρητ, μια όμορφη κοπέλα με
γοητευτικό πρόσωπο, γλυκά χαρακτηριστικά και εκφραστικά βαθυγάλανα μάτια. Με
χαμόγελο κατεύθυνε τις συναδέρφους της στην δουλειά που έπρεπε να γίνει αλλά
και εξυπηρετούσε τους επιβάτες.
Το 777 – 200 ER είχε θέσεις για 277 επιβάτες, 52 στην
διακεκριμένη και 225 στην οικονομική αλλά σήμερα δεν ήταν πλήρως γεμάτο. Είχε
245 επιβάτες με τριάντα από αυτούς να είναι στη διακεκριμένη.
«Συγνώμη δεσποινίς,
μπορείτε να με βοηθήσετε με τη θέση μου;»
Ήταν ένας ηλικιωμένος
κύριος με τη θέση 15C,
τον καθοδήγησε και μετά μια γυναίκα με ένα κοριτσάκι που κάθονταν λίγο πιο πίσω.
07:14
Ο Τόμας Όσβαλντ πέρασε
πρώτος από τη φυσούνα μέσα στο αεροπλάνο, η κοπέλα του πληρώματος που στεκόταν
εκεί του χαμογέλασε και εκείνος της ανταπέδωσε το χαμόγελο παρατηρώντας το όμορφο
και τέλεια μακιγιαρισμένο της πρόσωπο. Η γυναίκα του πίσω του ξεφύσησε.
«Ήταν ανάγκη να της
χαμογελάσεις;»
«Για όνομα του Θεού
Άλισον, η κοπέλα έκανε τη δουλειά της και εγώ ήμουν ευγενικός μαζί της. Δεν
καταλαβαίνω τι σε πιάνει.»
Προχώρησαν προς την τη
σειρά που ήταν η θέση τους, όχι ότι θα πήγαιναν και μακριά, ήταν στην σειρά
επτά. Ταξίδευαν, όπως πάντα, στην διακεκριμένη θέση. Εκείνος ήταν ένας
μεγιστάνας του πετρελαίου από το Χιούστον του Τέξας. Εκείνη ήταν μια πετυχημένη
χρηματιστής, όχι ότι είχε ποτέ δουλέψει μετά το γάμο τους.
Εκείνος ήταν ψηλός, τόσο
που άγγιζε σχεδόν την οροφή της καμπίνας με κοντοκομμένα καστανά μαλλιά και
καφεπράσινα μάτια, εκείνη ήταν ακόμα και στα σαράντα οκτώ της μια όμορφη
γυναίκα ακόμα και μετά από δύο γέννες και πάνω από είκοσι χρόνια γάμου. Τα
ξανθά μαλλιά της έπεφταν ελεύθερα στους ώμους της και τα μαύρα μάτια της
παρατηρούσαν τα πάντα.
Ακολουθούσαν οι γιοι
τους, ο Άλεξ και Άνταμ. Ο Άλεξ ήταν ένας ψηλός γεροδεμένος νεαρός που έμοιαζε
του πατέρα του. Ο Άνταμ έμοιαζε στον πατέρα του επίσης αλλά ήταν πιο
λεπτοκαμωμένος. Εκεί που ο Άλεξ ήταν πιο πολύ αθλητικός τύπος, ο Άνταμ
προτιμούσε το διάβασμα και είχε ένα επίπεδο γνώσεων που ζήλευαν ακόμα και
ενήλικες.
Τα αεροπλάνα αποτελούσαν
έναν από τα αγαπημένα του θέματα, ήξερε πολλά για τα αεροπλάνα:
«Ξέρεις ότι υπάρχουν
πέντε μοντέλα του 777 σε κυκλοφορία αυτή τη στιγμή;» έλεγε στον αδερφό του που
αντίθετα κοίταζε την μαυρισμένη κοιλιά μιας νεαρής που έβαζε μια τσάντα στο
χώρο αποσκευών πάνω από τα κεφάλια των επιβατών.
07:20
Μπροστά, στο πιλοτήριο, ο
Πάτρικ με τον Μαρκ συνέχιζαν τον έλεγχο για την ετοιμασία του αεροσκάφους.
«Φρένα;»
«Σε θέση πέδησης.»
«Πηδάλια, κύριο και ουραίο;»
Ο Πάτρικ δοκίμασε την
κίνηση των πηδαλίων και διαπίστωσε ότι ανταποκρίνονταν και κινούνταν ελεύθερα.
«Εντάξει,» είπε.
«Διακόπτης μπαταρίας;»
«Ανοιχτός,» είπε ο
Πάτρικ, «περνάμε στη δική μας ισχύ.»
Για μια στιγμή τα φώτα
έσβησαν μέσα στο αεροπλάνο και ύστερα άναψαν πάλι, τώρα πλέον τροφοδοτούμενα
από την γεννήτρια του αεροπλάνου.
07:22
Έκατσε στη θέση του και
έδεσε την ζώνη ασφαλείας σαν ένας τυπικός, ήσυχος επιβάτης. Χαμογέλασε στην
αεροσυνοδό και σε ένα κοριτσάκι που του χαμογέλασε παρότι θα ήθελε να τους
κόψει το λαιμό για τη χυδαία ελευθερία τους με τους άνδρες και την απιστία τους
στον ένα και μόνο θεό. Αλλά ήταν ικανοποιημένος που θα τις έστελνε στο θάνατο
και όχι μόνο αυτές αλλά και όλους πάνω στο αεροπλάνο αυτό. Θα σκοτωνόταν και
αυτός όμως τον περίμενε η ανταμοιβή του Αλλάχ σε όλους τους πιστούς του
στρατιώτες.
Ταξίδευε με έναν
χαρτοφύλακα, γεμάτο χαρτιά και ένα κινητό. Στις αποσκευές είχε δώσει μια βαλίτσα
με ρούχα. Δεν χρειαζόταν παρά μόνο το κινητό για να φέρει σε πέρας την αποστολή
του, αλλά είχε πάρει τα μέτρα του να φαίνεται σαν συνηθισμένος επιβάτης ώστε να
μην τον υποψιασθεί κανείς ως την ώρα που θα πυροδοτούσε τη μοιραία βόμβα.
07:24
Αυτό θα ήταν πιθανότατα
το τελευταίο του ταξίδι για πολύ καιρό, ίσως και για πάντα ειδικά όσον αφορά
τις υπερατλαντικές πτήσεις αλλά δεν τον πείραζε, είχε γυρίσει όλον τον πλανήτη,
δεν είχε μείνει γωνιά της γης που να μην την είχε επισκεφθεί. Ο Δημήτρης
Λαέρτης κάθισε στη θέση του, την 36D, και έδεσε τη ζώνη του. Είχε δώσει
τις δύο βαλίτσες του να φορτωθούν στις αποσκευές και είχε πάρει μαζί του ένα
μικρό χαρτοφύλακα. Μιας και η διπλανή του θέση ήταν άδεια ακούμπησε εκεί το
χαρτοφύλακα. Θα τον άνοιγε μετά, προς το παρόν θα ξεκουραζόταν ως την
απογείωση.
Ήταν ένας στιβαρός,
γεροδεμένος άνδρας με μαύρα μαλλιά που είχαν αρχίσει να γκριζάρουν και δέρμα
ψημένο στους ωκεανούς. Μέχρι το προηγούμενο βράδυ ήταν κυβερνήτης του Βασίλισσα
της Μεσογείου ενός τεραστίου κρουαζιερόπλοιου που παρά το όνομα έκανε ταξίδια
στην Καραϊβική. Μετά από τριάντα χρόνια στη θάλασσα ήταν πια καιρός να βγει στη
σύνταξη, θα γινόταν απόμαχος. Δεν τον πείραζε, θα επέστρεφε κοντά στην
οικογένειά του, θα έπαιρνε και ένα καΐκι μιας και δεν μπορούσε να αρνηθεί και
τελείως τη θάλασσα, και όλα θα ήταν μια χαρά.
Θα ήταν σπίτι βέβαια το
βράδυ της Κυριακής, απόψε θα έφτανε μέχρι το Λονδίνο και το πρωί από εκεί θα
ταξίδευε για Αθήνα και μετά για το νησί. Δυστυχώς δεν ήταν πια όπως παλιότερα
που η Ολυμπιακή μπορούσε να τον πάει κατευθείαν από δω στην Αθήνα. Τέλος πάντων
χαμογέλασε ο παλιός ναυτικός, μετά από τόσες πτήσεις μια πάνω, μια κάτω, δεν
είχε διαφορά.
07:27
Ο Καλ Χάριμαν μπήκε στο
αεροπλάνο ευδιάθετος, χαμογέλασε στις αεροσυνοδούς, ειδικά σε εκείνη την όμορφη
που ήταν η επικεφαλής. Κάθισε στη θέση του και βόλεψε το χαρτοφύλακά του κάτω
από την θέση του. Μετά θα τον έβγαζε. Όσο θα ήταν στον αέρα θα μελετούσε τα
δεδομένα που είχε φέρει το κλείσιμο με τέτοια άνοδο της Ουόλ Στρητ και πως θα
το εκμεταλλευόταν, και δεν θα περίμενε καν να φτάσουν θα ξεκινούσε από τώρα τις
εντολές προς τους χρηματιστές, αυτή η πτήση είχε ίντερνετ.
Ο Καλ ήταν ένας μεσαίου
ύψους άνδρας με μαύρα στιλπνά μαλλιά και μελαμψό δέρμα, με το κουστούμι που
φορούσε και το χαρτοφύλακα ήταν η κλασσική εικόνα επιχειρηματία. Και δεν ήταν
αδιάφορος στις γυναίκες. Πολλά γυναικεία μάτια καρφώθηκαν πάνω του όπως
διέσχιζε το διάδρομο του αεροπλάνου.
07:30
«Δείκτης πορείας;»
«Στις 130 μοίρες που
είναι η κατεύθυνση μετά την απογείωση.»
«Δείκτης ταχύτητας;»
«Στους 160 κόμβους, τη V2,»
«Υψόμετρο;»
«37.000 πόδια, το ύψος
πτήσης μας σήμερα.»
[1]
1 λίβρα ισούται με 0,45359 κιλά, 2 ένας
κόμβος ισούται με ένα ναυτικό μίλι ( 1852 μέτρα ) ανά ώρα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου