Εισαγωγή
Αλ Ρακά, Συρία
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2014
Κινούνταν
αθόρυβα μέσα στη σκοτεινιάσκοτεινιά της νύχτας
ντυμένοι με κατάμαυρες στρατιωτικές στολές χωρίς διακριτικά και πάνοπλοι. Ο
εξοπλισμός τους όπως και τα όπλα τους ήταν τα καλύτερα. Επισήμως δεν είχαν
βρεθεί ποτέ εδώ αν και η κυβέρνηση της Συρίας θα ήταν ευχαριστημένη με το σκοπό
τους.
Ο ουρανός ήταν ξάστερος
αλλά χωρίς φεγγάρι και το φως ήταν λιγοστό στον ξερότοπο γύρω από το στρατόπεδο
των ακραίων τζιχαντιστών της ISIS.
Τίποτα δε φύτρωνε σε αυτήν την ερημιά, ούτε καν οι σύνηθεις για το κλίμα
αγκαθωτοί θάμνοι ή χόρτα, μόνο ξερό χώμα που σηκωνόταν σε μικρούς στροβίλους
σκόνης καθώς έτρεχαν. Οι μπότες τους με το ειδική σόλα έκαναν την κίνησή τους
αθόρυβη ακόμα και σε αυτήν την σχεδόν απόλυτη ησυχία.
Θα έμπαιναν στο
στρατόπεδο από την βόρεια πλευρά, την πιο απομακρυσμένη από την πύλη μέσω της
κοίτης ενός ξερού χειμάρρου. Έφτασαν στην όχθη του και γλίστρησαν μέσα. Εδώ το
σκοτάδι ήταν ακόμα πιο απόλυτο αλλά με τις διόπτρες νυχτερινής οράσεως μπορούσαν
να κινηθούν απρόσκοπτα.
Ήταν τέσσερις, όλοι πρώην
μέλη της Βρετανικής SAS,
και τώρα μέλη μιας ειδικής αντιτρομοκρατικής ομάδας των μυστικών υπηρεσιών της
Μεγάλης Βρετανίας. Είχαν υπηρετήσει μαζί πολύ καιρό για να μην χρειάζονται
πολλές λέξεις να συνεννοηθούν, ενίοτε και καμία λέξη, μόνο ένα νόημα. Πέρασαν
το φράκτη με το συρματόπλεγμα και άρχισαν να σκαρφαλώνουν στο τοίχωμά του.
Κόντευαν να φτάσουν πάνω όταν ο προπορευόμενος άνδρας σταμάτησε και κόλλησε στο
ξερό χώμα του τοιχώματος.
Ένας Σύριος σκοπός είχε πλησιάσει στην άκρη.
Κρατούσε ένα ΑΚ 47 το περιβόητο Καλάσνικοβ αναγνωρίσιμο στο σκοτάδι από τον
κυρτό γεμιστήρα του. Οι τέσσερις επιδρομείς έμειναν ακίνητοι περιμένοντας να
δουν αν τους είχε αντιληφθεί. Ο Σύριος ακούμπησε το όπλο στον έδαφος και
ξεκούμπωσε το παντελόνι του. Άρχισε να ουρεί στο κενό μουρμουρίζοντας κάτι.
Ύστερα κουμπώθηκε και πήρε το όπλο του. Κοίταξε άλλη μια φορά την σκοτεινή
ερημιά πέρα από το φράκτη και απομακρύνθηκε αγνοώντας την παρουσία των ανδρών
μερικά μέτρα από τα πόδια του.
Ο προπορευόμενος από
εκείνους άφησε την ανάσα του να βγει και πήρε το χέρι του από τη λαβή του
μαχαιριού που κρεμόταν στη μέση του. Συνέχισε την ανάβαση και έφτασε στη
κορυφή. Με μια έλξη βρέθηκε πάνω και πήρε θέση μάχης καλύπτοντας τους
υπόλοιπους που ανέβαιναν. Μόλις βρέθηκαν όλοι πάνω κινήθηκαν προς ένα κοντινό
κτίριο, καλυμμένοι στη σκιά του και από εκεί έριξαν μια ματιά στο στρατόπεδο.
Όπως είχαν δει και στις φωτογραφίες από το δορυφόρο λίγοι σκοποί υπήρχαν
ξύπνιοι τέτοια ώρα, όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνταν. Λίγα φώτα υπήρχαν, ελάχιστα
στο εσωτερικό κτιρίων και τα πιο πολλά στις πόρτες τους.
Κινούμενοι από κτίριο σε
κτίριο απέφυγαν τους σκοπούς μέχρι που έφτασαν στο διοικητήριο του στρατοπέδου.
Ένας σκοπός στεκόταν έξω από την πόρτα με την επιγραφή στα αραβικά. Εκτός από την
επιγραφή και τον σκοπό δεν υπήρχε τίποτα άλλο να ξεχωρίζει το κτίσμα αλλά ήταν
ωστόσο βεβαιωμένο και από τις δορυφορικές λήψεις ότι επρόκειτο για αυτό το κτίριο.
Ο σκοπός πηγαινοερχόταν μπροστά στην πόρτα μερικά βήματα προς κάθε κατεύθυνση.
Ο επικεφαλής της μικρής ομάδας έκανε νόημα με το κεφάλι σε έναν από τους άλλους
τρεις άνδρες. Εκείνος έκανε ένα καταφατικό νεύμα και προχώρησε λίγο μπροστά ενώ
ο σκοπός έφτανε στο πιο κοντινό προς εκείνους σημείο. Μόλις έστρεψε την πλάτη
του, ο άνδρας όρμησε μπροστά με ένα μαχαίρι στο αριστερό χέρι του. Έφτασε τον
Σύριο πριν την επιτόπια στροφή και επιτέθηκε με ταχύτητα αρπακτικού. Τύλιξε το
δεξί μπράτσο του γύρω από το λαιμό του αντιπάλου του για να τον εμποδίσει να
φωνάξει και με το αριστερό βύθισε τη λεπίδα στο πλευρό του, τη συντομότερη
δίοδο για την καρδιά.
Τράβηξε το πτώμα μακριά
από την πόρτα και το άφησε σε μια σκοτεινή γωνιά. Επέστρεψε στην πόρτα ενώ
κατέφταναν και οι υπόλοιποι. Μπήκαν μέσα. Δεν ακουγόταν τίποτα στο εσωτερικό
του κτιρίου, ένας γλόμπος έριχνε αρκετό φως στο μικρό προθάλαμο και τη σκάλα.
Ένα γραφείο βρισκόταν λίγο πιο πέρα αλλά κανένας δεν καθόταν σε αυτό, μια μικρή
πόρτα πίσω του οδηγούσε σε ένα δωμάτιο γεμάτο με στοίβες χαρτιών
προπαγανδιστικά φυλλάδια και αναγγελίες της Ισλαμικής Πολιτείας του Ιράκ και
της Συρίας γνωστότερης σαν ISIS
από το αρκτικόλεξο των αντίστοιχων αγγλικών λέξεων.
Ανεβήκανε μια σκάλα που
τους έφερε στον πρώτο όροφο του κτιρίου. Βρέθηκαν σε έναν διάδρομο με πόρτες
δεξιά και αριστερά. Άρχισαν να κινούνται γρήγορα κατά μήκος του διαδρόμου, δύο
σε κάθε πλευρά, ελέγχοντας τις πόρτες. Τα περισσότερα ήταν γραφεία ή αποθήκες
υλικών. Η ISIS
δεν ήταν απλά μια τρομοκρατική οργάνωση ήταν μια καθιερωμένη διοίκηση με
πολλούς από τους μηχανισμούς της οργανωμένης διοίκησης.
Στο βάθος του διαδρόμου
είναι μόνο δύο πόρτες, η μια στο πλάι και στην άλλη καταλήγει ο διάδρομος. Ο
ένας από τους επιδρομείς άνοιξε την πλαϊνή πόρτα και αμέσως την έκλεισε
προσέχοντας να μην κάνει θόρυβο. Σε δυο σειρές στρατιωτικά κρεβάτια κοιμούνταν
μαχητές της οργάνωσης, προφανώς για να είναι κοντά στον στόχο της νυχτερινής
αυτής επιδρομής. Ο δεύτερος άνδρας από την ίδια πλευρά έβγαλε από μια τσέπη μια
μικρή αμπούλα και την πίεσε μέσα στην κλειδαριά της πόρτας. Ένας συριστικός
ήχος ακούστηκε και λίγος καπνός αναδύθηκε από την κλειδαριά. Ήταν ένα αρκετά
δραστικό οξύ που είχε διαβρώσει τον μηχανισμό της εσωτερικά, θα χρειαζόταν
μεγάλη προσπάθεια για να ανοίξει αυτή η πόρτα και η καθυστέρηση θα ήταν
πολύτιμη για εκείνους αν χρειαζόταν να φύγουν υπό καταδίωξη.
Ο επικεφαλής άνοιξε την
πόρτα στο τέλος του διαδρόμου, πίσω της ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο με ένα βαρύ
γραφείο ακριβώς απέναντι από την πόρτα, μια πολυθρόνα και μια βιβλιοθήκη. Δεξιά
υπήρχε ένα τραπέζι με έναν χάρτη προφανώς ο σχεδιασμός κάποιας επιχειρήσεως και
αριστερά ένας οπλοβαστός με μια σειρά ολοκαίνουριων ΑΚ 47. Δίπλα του βρισκόταν
ο άνθρωπος για τον οποίο είχαν έρθει, ο Αχμέτ Αλ Μαλουί, ένας από τους πιο
παλιούς ηγέτες της ISIS.
Ο επικεφαλής της ομάδας έβγαλε από την τσέπη του ένα μικρό φιαλίδιο σπρέι και
ψέκασε τον Αλ Μαλουί. Εκείνος τινάχτηκε από το κρεβάτι, τα μάτια του άνοιξαν
διάπλατα αντικρίζοντας τους εισβολείς, πήγε να φωνάξει αλλά καμία κραυγή δεν
βγήκε από τα χείλη του, έψαξε για ένα όπλο απλώνοντας το χέρι του προς τον
οπλοβαστό αλλά δεν έφτασε ποτέ, το αναισθητικό είχε ήδη δράσει και έπεσε πίσω
στο κρεβάτι ενώ τα μάτια του έκλειναν.
Ο άνδρας που είχε
ασχοληθεί με την πόρτα άφησε πάνω στο γραφείο του απαχθέντος ένα μικρό
κυλινδρικό εκρηκτικό μηχανισμό. Ένας από τους υπόλοιπους άνδρες φορτώθηκε στον
ώμο τον Αλ Μαλουί και πήραν το δρόμο του γυρισμού. Κατέβηκαν στο ισόγειο και
βγήκαν έξω, η εξαφάνιση του σκοπού δεν είχε γίνει αντιληπτή και όλα ήταν ήσυχα.
Έφυγαν από τον ίδιο δρόμο που είχαν έρθει και κατηφόρισαν μέσα στον ξερό
χείμαρρο. Χάθηκαν στη σκοτεινιά της νύχτας προς την αντίθετη κατεύθυνση από
εκείνη που ήταν το στρατόπεδο σε σχέση με την πόλη, δυτικά δηλαδή.
Σε συγκεκριμένη τοποθεσία
τους περίμενε ένα ελικόπτερο, είχε πετάξει χαμηλά κάτω από το όριο των ραντάρ
και τους είχε αποβιβάσει λίγες ώρες πριν και τώρα θα τους παραλάμβανε για να
τους βγάλει ανοιχτά στην Μεσόγειο όπου θα επιβιβάζονταν σε ένα πλοίο για το
επόμενο στάδιο του ταξιδιού τους. Η πλαϊνή πόρτα του ελικοπτέρου, ενός Augusta Bell χωρίς διακριτικά, ήταν ήδη ανοιχτή.
Ο άνδρας που μετέφερε τον Αλ Μαλουί μπήκε πρώτος και ακολούθησαν οι άλλοι τρεις
με τελευταίο τον επικεφαλής της ομάδας που φώναξε στον πιλότο:
«Όλοι μέσα, φύγαμε!»
Από μακριά ακούστηκε μια
έκρηξη και μια αναλαμπή φάνηκε πίσω στο στρατόπεδο των τζιχαντιστών της ISIS. Ο εμπρηστικός μηχανισμός είχε κάνει
τη δουλειά του και θα περνούσαν μερικές ώρες ως που να συνειδητοποιήσουν πως ο
Αλ Μαλουί δεν ήταν νεκρός αλλά είχε εξαφανισθεί.
Το ελικόπτερο σηκώθηκε
και πήρε κατεύθυνση δυτική. Οι τέσσερις άνδρες έβγαλαν τις ειδικές διόπτρες
νυχτερινής οράσεως και τις κουκούλες που κάλυπταν το υπόλοιπο πρόσωπο πέρα από
τα μάτια. Μπορούσαν επιτέλους να χαλαρώσουν. Ακούμπησαν πίσω στα καθίσματα τους
κατά μήκος της ατράκτου του ελικοπτέρου και άφησαν τα όπλα τους.
«Αποστολή εξετελέσθη,»
είπε ο επικεφαλής περνώντας το χέρι του μέσα από τα κοντοκουρεμένα μαύρα μαλλιά
του. «Όπως την σχεδιάσαμε και στο χρόνο που υπολογίζαμε περίπου.»
Το όνομά του ήταν Άιαν
Γκόρντον, ένας σχετικά ψηλός άνδρας γεροδεμένος, με αυστηρό αλλά εκφραστικό πρόσωπο
στο οποίο δέσποζαν δύο αεικίνητα μάτια. Μέχρι δύο χρόνια πριν ανήκε στις
Βρετανικές ένοπλες δυνάμεις και μάλιστα στη διάσημη SAS πριν μετακινηθεί στις μυστικές
υπηρεσίες και μια ειδική μονάδα αντιτρομοκρατικής δράσης της ΜΙ6. Στην ομάδα
αυτή είχε πάρει και τους πρώην υφισταμένους του, άνδρες που είχε μάθει να
εκτιμάει τις ικανότητες και το χαρακτήρα τους.
Απέναντί του κάθονταν ο
άνδρας που είχε μεταφέρει ως εδώ τον αιχμάλωτό τους, ο Μαξιμίλιαν Μόντακιου. Ήταν
ένας μεγαλόσωμος και χειροδύναμος άνδρας με καστανά μαλλιά μακρύτερα από ότι θα
επιτρεπόταν αν ήταν ακόμα στη SAS
και καστανά μάτια, ειδικός σε οχήματα κάθε είδους και δευτερευόντως στις ξένες
γλώσσες.
«Άλλη μια φορά τα
καταφέραμε περίφημα,» είπε ο Μαξιμίλιαν.
«Και άλλη μια φορά που
βγαίνουμε νύχτα από τη Συρία,» είπε ο άνδρας δίπλα του, εκείνος που είχε
σκοτώσει τον σκοπό νωρίτερα.
Του έμοιαζε στο
σωματότυπο και τα χαρακτηριστικά, απολύτως αναμενόμενο αφού ήταν αδέρφια. Ο
Ρόμπερτ Μόντακιου ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος, σαράντα δηλαδή με λίγους μήνες
διαφορά από τον Άιαν. Είχε ειδικευθεί σε κάθε είδους όπλο και δευτερευόντως στα
συστήματα επικοινωνιών. Είχε υπηρετήσει στο Βασιλικό Σώμα Πεζοναυτών και μετά
είχε γίνει μέλος της SAS
όπου είχε ακολουθήσει και ο αδερφός του.
«Αν αναφέρεσαι στην
αξέχαστη έξοδό μας από το Ιράκ να σου θυμίσω ότι τότε τουλάχιστον μπήκαμε
μέρα!» είπε με ένα χαμόγελο ο τέταρτος της ομάδας.
Ήταν ο πιο νέος από τους
τέσσερις μιας και ήθελε ακόμα δύο χρόνια να φτάσει τα σαράντα. Σχετικά ψηλός
αλλά όχι όσο οι αδερφοί Μόντακιου, είχε καστανά μαλλιά και γαλανά μάτια. Το
όνομά του ήταν Μάικ Κάμπελ και είχε πάει στη SAS από το ναυτικό όπου είχε υπηρετήσει
στα υποβρύχια. Η ειδικότητά του ήταν τα συστήματα επικοινωνίας και
δευτερευόντως τα οχήματα. Δεν ήταν ασυνήθιστο να έχει κάποιος στη SAS δύο ειδικότητες, ακόμα και τρεις
αφού η εκπαίδευση ήταν συνεχής, πέρα από τις βασικές γνώσεις πρώτων βοηθειών
που όλοι είχαν προκειμένου να αντιμετωπίζουν τραύματα κατά την διάρκεια των
αποστολών.
Το ελικόπτερο πετούσε
πλέον πάνω από τη θάλασσα.
«Βγήκαμε από τη χώρα,»
είπε ο Άιαν και σηκώθηκε από τη θέση του, «ας ενημερώσουμε τον στρατηγό ότι τα
καταφέραμε.»
Προχώρησε στο πιλοτήριο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου