Καλή Χρονιά

Author: Νυχτερινή Πένα /

Λίγο πριν την έλευση της νέας χρονιάς να ευχηθώ σε όλους αυτό το νέος έτος να φέρει ό,τι καλύτερο σε όλους, υγεία, ευτυχία, έμπνευση.

Χρόνια Πολλά.

2 σχόλια

Στις Θάλασσες Του Κόσμου

Author: Νυχτερινή Πένα /

Αγγλία, 1802. Ο πλοίαρχος Τζέημς Κάλχουν και το πλοίο του το Ανίκητος αναλαμβάνουν να καταδιώξουν το Γαλλικό πολεμικό Βικτουάρ που έχει σκοπό να επιτεθεί σε Βρετανικά εμπορικά πλοία. Στο πλοίο επιβιβάζεται και μια χήρα αξιωματικού, η Μάργκαρετ Άσκουιθ με τις κόρες της για να μεταφερθούν στους Αντίποδες. Η παρουσία τους αλλάζει τη ζωή κάποιων μελών του πληρώματος όπως και ένα περιστατικό που γίνεται πριν τον απόπλου. 
Μια ακόμα ιστορία, εποχής αυτήν την φορά, στη διάθεσή σας για να την κατεβάσετε και να τη διαβάσετε. Καλή ανάγνωση.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Δεκέμβριος 2017

Author: Νυχτερινή Πένα /

Καταμεσής των εορτών δεν θα μπορούσαμε να έχουμε για ιστολόγιο του μήνα ένα εορταστικό ιστολόγιο. Είναι ένα ιστολόγιο που ασχολείται με τα Χριστούγεννα. Θα μου πείτε τώρα στις γιορτές; Θα σας απαντήσω και όχι μόνο, το συγκεκριμένο ιστολόγιο λατρεύει τόσο πολύ τα Χριστούγεννα που είναι αφιερωμένο ολόκληρο σε αυτό το θέμα, οπότε είναι μια αστείρευτη πηγή για στολίδια και Χριστουγεννιάτικες κατασκευές, οπότε αν το θέμα σας ενδιαφέρει δεν έχετε παρά να πάτε εδώ: http://starsandicicles.blogspot.gr/

0 σχόλια

Οκτακόσιες Αναρτήσεις

Author: Νυχτερινή Πένα /

Με την προηγούμενή μου ανάρτηση έφτασα τις οκτακόσιες αναρτήσεις. Ανέβαλλα την ανάρτηση για να μη διακόψω το διήγημα. Οκτακόσιες αναρτήσεις λοιπόν, με ιστορίες σε συνέχειες, κείμενα, απόψεις σκέψεις, συγγραφή. Οκτακόσιες αναρτήσεις που μοιράστηκα με όλους εσάς εκεί έξω.
Εκατό αναρτήσεις πριν, στις επτακόσιες δηλαδή, είχα προβλέψει ότι μέσα στο 2017 ο αριθμός των αναρτήσεών μου θα περνούσε τον αριθμό των έργων μου, έτσι και έγινε, αυτή τη στιγμή έχω 767 έργα, είναι μικρή η διαφορά αλλά θα είναι πλέον πιο πολλές οι αναρτήσεις μου, γράφονται πιο γρήγορα συνήθως από ένα έργο!
Προς το παρόν χαίρομαι για τις 800 αναρτήσεις και εύχομαι να έρθουν στο μέλλον ακόμα περισσότερες, όπως και περισσότερα έργα στα χρόνια που έρχονται.

2 σχόλια

Χριστούγεννα Στο Βουνό 3 - Τέλος

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο ιερέας και ο συνοδός του αλλά και ο Μάρκος στράφηκαν ξαφνιασμένοι στη γυναίκα που ανέβαινε την σκάλα για το χαγιάτι μαζί με έναν μεγαλόσωμο όσο και ηλικιωμένο βοσκό σκεπασμένο με μια χοντρή κάπα.
-Καλά Χριστούγεννα Βασίλη, είπε ο μεγαλόσωμος ξένος με μια βαθιά φωνή που ταίριαζε στο μέγεθός του.
-Καλά Χριστούγεννα, καλώς ήρθες στο σπιτικό μου.
Οι δύο βοσκοί αντάλλαξαν μια γερή χειραψία και κάθισαν όλοι κοντά στη φωτιά να ζεσταθούν αφού ο ιερέας και ο συνοδός του βγήκαν και ξεφόρτωσαν το υπομονετικό υποζύγιό τους που ο οικοδεσπότης τους οδήγησε μετά στο στάβλο με τα δικά του ζωντανά. Οι δυο βοσκοί κάθισαν σε χαμηλά σκαμνιά, ο ιερέας κάθισε σε μια καρέκλα, ο Μιχάλης προτίμησε να καθίσει πάνω σε μια βελέντζα δίπλα στο τζάκι. Ακούμπησε στον τοίχο αφήνοντας το μπαστούνι του στο πάτωμα.
-Πιο βολικά από τα χαμηλά σκαμνάκια, είπε στον Μάρκο που τον κοίταζε.
Εκείνος κάθισε τον μιμήθηκε και κάθισε κοντά του.
-Από πού είσαι;
-Από την Αθήνα, γέννημα θρέμμα.
-Και πως βρέθηκες εδώ πάνω;
-Ήρθα για τα Χριστούγεννα. Ξέρω από παλιά τον πατέρα Σαμουήλ και ήρθα να τον δω και μιας και είχε την απόφαση αυτή για τα Χριστούγεννα είπα να μείνω.
Ο Μάρκος κούνησε το κεφάλι του.
-Δεν είχες να κάνεις τίποτα καλύτερο; Ρεβεγιόν;
-Πέρυσι ήμουν στην Τάιμς Σκουέαρ, εντάξει είναι μια εμπειρία αλλά δεν είναι αυτό που μετράει.
Είχαν αρχίσει να μαζεύονται και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του μπάρμπα Βασίλη, οι τρεις γιοι του με τις γυναίκες και τα παιδιά τους επιστρέφοντας από τις δουλειές και τις ετοιμασίες. Η γυναίκα του έψησε ψωμί στη φωτιά και έβαλε πάνω λάδι και ρίγανη και το πρόσφερε στους ξένους, στα παιδιά και τα εγγόνια της. Ανάψανε και δυο λάμπες με πετρέλαιο μιας και είχε πιάσει να σκοτεινιάζει.
-Ε τι άλλο ήθελες δηλαδή;
-Τα Χριστούγεννα είναι μια διαφορετική μέρα, θέλει άλλα πράγματα για να την καταλάβεις. Να πας στην εκκλησία, να αφήσεις τις έννοιες και τις σκοτούρες σου στα χέρια Εκείνου που γεννήθηκε σε σπήλαιο και κοιμήθηκε σε φάτνη για να μας σώσει εμάς. Είναι μια γιορτή και μια μέρα να είσαι με την οικογένεια. Και για να σε προλάβω, αν δεν έχεις οικογένεια, κάτι άλλο θα γίνεται για να βρεις αυτήν οικογενειακή θαλπωρή όπως εγώ.
Ο Μάρκος τον κοίταξε και μετά βάλθηκε να κοιτάει τους οικοδεσπότες. Είχαν μια ζεστασιά, οι κινήσεις και οι τρόποι τους. Αρχίσανε να στρώνουν για την νύχτα. Ο παππούς έλεγε στα εγγόνια του ιστορίες για τα καλικατζάρια που σαν απόψε ανέβαιναν στον κόσμο να πειράξουν τους ανθρώπους. Ο Μιχάλης πήγε κοντά στον Σαμουήλ.
-Με την αλλαγή μας στο σχέδιο δεν κάναμε τον εσπερινό.
-Το πρωί, πριν τον όρθρο, είπε ο Σαμουήλ.
Πέσανε για ύπνο. Ο Μάρκος έμεινε να κοιτάζει τα δοκάρια στο ταβάνι με τα διάφορα σκεύη και τρόφιμα κρεμασμένα από αυτά, το τζάκι που έκαιγε και τελικά αποκοιμήθηκε. Δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι λίγες φορές στη ζωή του ήταν τόσο γαλήνιος και ήρεμος.
Ξύπνησε από ένα άγγιγμα στον ώμο και όταν σηκώθηκε είδε ότι ήταν πολύ πρωί, είχε ξαστεριά και μπορούσε να δει τον ουρανό γεμάτο αστέρια. Τυλίχτηκε καλά το μπουφάν του μιας και το κρύο ήταν τσουχτερότατο. Ο Μάρκος είδε ότι είχαν ακόμα ένα γαϊδούρι φορτωμένο με πράγματα.
Η διαδρομή ως το Κακοπέρατο ήταν μια δύσκολη, ειδικά στο σκοτάδι αλλά την έκαναν με κέφι μιας και ήταν για καλό σκοπό. Τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα ενώ ο Μιχάλης με τον ιερέα έψελναν από τους ύμνους της εορτής με τη συνοδεία του μπάρμπα Μήτσου που αποδεικνυόταν πολύ καλλίφωνος με τη βαθιά φωνή του.
Ως που να φτάσουν στο εκκλησάκι είχε πιάσει να χιονίζει και πάλι και τα παιδιά έπιασαν να λένε το «Χιόνια στο καμπαναριό…»
Όταν φτάσανε μπήκαν μέσα κάθισαν λίγο να ξαποστάσουν και οι γυναίκες έπιασαν να κάνουν λίγη φασίνα μέσα, ένα σκούπισμα και ξεσκόνισμα στους παμπάλαιους πάγκους που χρησίμευαν για στασίδια.
-Παππού γιατί σηκωθήκαμε τόσο πρωί για την εκκλησία; ρώτησαν τα εγγόνια του τον μπάρμπα Βασίλη.
-Γιατί πριν από πολλά χρόνια η Παναγία μας έτσι μέσα στη νύχτα γέννησε τον Χριστό μας. Να μια τέτοια νύχτα ήταν που ένα άγγελος εμφανίστηκε σε απλούς βοσκούς σαν εμάς να τους πει ότι γεννήθηκε ο Χριστός μας και πήγανε πρώτοι εκείνοι να προσκυνήσουν και μετά οι μάγοι με τα δώρα, χρυσάφι, λιβάνι και ένα πολύτιμο άρωμα που το λένε σμύρνα.
Ο Μιχάλης πήρε θέση στο αναλόγιο και ο Σαμουήλ έβαλε ευλογητός. Σαν να  μην είχε περπατήσει τόσο δρόμο και να μην ήταν γέροντας, ο ιερέας ετέλεσε τον εσπερινό με την ίδια ζέση που θα το έκανε και στον καθεδρικό ναό. Ο Μιχάλης με την βοήθεια των δύο ηλικιωμένων βοσκών, που διάβασαν κυρίως τα αναγνώσματα, εκτέλεσε καθήκοντα ψάλτη. Οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν με κατάνυξη.
Ο Μάρκος καθισμένος σε έναν πάγκο ένιωθε σαν να είχε μεταφερθεί σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο εξαϋλωμένο, πιο κοντά στον ουρανό παρά στις γήινες έννοιες και φροντίδες, έναν κόσμο για τον οποίο είχε μόνο ακούσει ως τώρα αλλά δεν τον είχε ζήσει. Έβλεπε τους ανθρώπους γύρω του να προσεύχονται και να είναι ταυτόχρονα ήρεμοι, και χαρούμενοι στο φως που έδιναν τα κεράκια του και η λαμπάδα που είχαν στο ψαλτήρι για να βλέπουν τα βιβλία.
Τελειώσανε τον εσπερινό και μπήκανε στον όρθρο, έξω το χιόνι έπεφτε απαλό και πυκνό. Ο μπάρμπα Μήτσος βγήκε και χτύπησε την μικρή καμπάνα όταν άρχισε ο όρθρος και μετά στις καταβασίες ψέλνοντας και εκείνος:
-Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθειτε…
Την ξαναχτύπησε στη δοξολογία για να σημάνει ότι έφτανε η ώρα της λειτουργίας.
Ο Μάρκος απορούσε με το πώς δεν πεινούσε με τόσο λίγο φαγητό χθες, ή πως δεν νύσταζε με τόσο λίγο ύπνο. Δεν ήταν λίγος συνειδητοποίησε, είχαν κοιμηθεί νωρίς και έχοντας κάνει τόσο ήσυχο ύπνο, είχε ξεκουραστεί.
-Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε…
Ο Σαμουήλ με το άγιο ποτήριο στα χέρια, κοινώνησε όλο το μικρό του εκκλησίασμα εκτός του Μάρκου και μετά από λίγο έδωσε την απόλυση και τους μοίρασε το αντίδωρο. Κάθισαν μετά και ήπιαν καφέ και φάγανε λίγο, οι γυναίκες είχαν φέρει κεράσματα για να τους δυναμώσουν πριν πάρουν το δρόμο της επιστροφής.
Είχε ξημερώσει και ξεκινήσανε με τα παιδιά να τραγουδάνε:
«Χριστούγεννα, πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου…»
Ο Μάρκος πλησίασε τον Μιχάλη.
-Από το διάβασμά σου και μερικές άλλες παρατηρήσεις συμπέρανα ότι είσαι μορφωμένος. Και όμως δείχνεις να είσαι απόλυτα εξοικειωμένος με τη ζωή εδώ.
-Δεν την προτιμώ. Η απόλαυσή μου είναι τα βιβλία και με αυτά ασχολούμαι αλλά για να νιώσεις τις γιορτές δεν χρειάζεται επιτήδευση ή μεγάλα πάρτι, αρκεί μια ζεστή αγκαλιά, μερικοί δικοί σου άνθρωποι και αυτό είναι.
-Μπορεί να έχεις δίκιο. Αυτά είναι σίγουρα τα πλέον διαφορετικά Χριστούγεννα που έχω κάνει.
-Μπορεί, είπε ο Μιχάλης με ένα χαμόγελο καθώς έφταναν στο σπίτι και μετά πρόσθεσε, αλλά σίγουρα θα έχουν από το καλύτερο φαγητό!
Ο Μάρκος άρχισε να γελάει, οι μυρωδιές μέσα από το σπίτι σίγουρα τον βεβαίωναν για αυτό. 

2 σχόλια

Χριστούγεννα Στο Βουνό 2

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στην πόρτα στεκόταν ο ιερέας που είχε δει πιο μπροστά ο Μάρκος. Ο βοσκός, αν και ξαφνιάστηκε από την απρόσμενη επίσκεψη, είπε:
-Καλησπέρα δέσποτα, πως βρέθηκες εδώ πάνω;
-Καλησπέρα, καλά Χριστούγεννα. Πάω για το Κακοπέρατο. Περνάει το μονοπάτι;
-Θα’ χει χιόνι μα περνάει το κόβουν τα πεύκα από την πάνω μεριά και δε μαζεύει ποτέ πολύ. Αλλά τι πάει να κάνει η αγιότης σου εκεί πάνω;
-Λέμε να λειτουργήσουμε στο μικρό εκκλησάκι εκεί, είπε ο ιερέας.
Ο πληθυντικός παραξένεψε το βοσκό. Ο ιερέας το κατάλαβε και έδειξε το δρόμο πίσω.
-Δεν είμαι μόνος, έχω και έναν βοηθό, έχουμε και το ζωντανό με τα πράγματά μας.
-Και θα πάτε εκεί πάνω;
-Ναι, θα συγυρίσουμε το εκκλησάκι θα κοιμηθούμε εκεί απόψε και σαν πάει πέντε θα βάλουμε ευλογητός.
-Και ποιος θα λειτουργηθεί;
-Όποιος στείλει ο Θεός.
Ο βοσκός κοίταξε έξω τον καιρό. Μετά στράφηκε πάλι στον ιερέα.
-Δέσποτα εμείς εδώ είμαστε μια οικογένεια, θα είναι ένας γείτονας ακόμα και πιο πάνω είναι ακόμα μια οικογένεια. Τι λες να μείνεις μαζί μας απόψε και το πρωί να ανεβούμε όλοι στο εκκλησάκι να μας λειτουργήσεις και να κατέβουμε να κάνουμε Χριστούγεννα εδώ;
Ο ιερέας το σκέφθηκε μια στιγμή και μετά φώναξε:
-Μιχάλη, έλα εδώ… Μην ανησυχείς, δεν πάει πουθενά μόνος του ο κυρ-Μέντιος.
Ο συνοδός του ιερέα πλησίασε με το μπαστούνι του στο χέρι και ο Μάρκος είδε ότι χώλαινε. Που πήγαινε μέσα στο χιόνι αφού δεν μπορούσε να περπατήσει καλά καλά; Ο ιερέας εξήγησε την πρόταση του βοσκού και ο Μιχάλης ένευσε:
-Ό,τι νομίζετε πάτερ.
-Θα κάνουμε έτσι.
-Ας είναι ευλογημένο.
-Ελάτε, ελάτε, είπε ο βοσκός και άνοιξε την πόρτα, Μάρθα, φώναξε, έλα να κεράσεις τους ξένους μας.

0 σχόλια

Χριστούγεννα Στο Βουνό 1

Author: Νυχτερινή Πένα /

-Αναμένεται νέα επιδείνωση του καιρού μετά την άφιξη του χαμηλού βαρομετρικού που έχει επηρεάσει όλη τη χώρα φέρνοντας χιόνια και χαμηλές θερμοκρασίες.
Ο Μάρκος έκλεισε το ραδιόφωνο φουρκισμένος καθώς οδηγούσε στο ορεινό οδικό δίκτυο. Δεν θα έφτανε εγκαίρως. Τι ήθελε ο καιρός και άλλαξε τόσο απότομα; τώρα θα χαλούσε τελείως τα σχέδιά του. Μετά από τόση δουλειά είχε κανονίσει και αυτός να πάει για λίγη ξεκούραση και θα το έχανε από τον καιρό, θα αναγκαζόταν να σταματήσει σε ποιος ξέρει ποιο και από τον Θεό ξεχασμένο χωριό να περάσει τα Χριστούγεννα.
Προσπέρασε στο χιονισμένο δρόμο δύο πεζούς, ο ένας ήταν ιερέας, φορούσε το μαύρο ράσο και το χαρακτηριστικό καπέλο, να δεις πως το λέγανε; Καλυμμαύχι, θυμήθηκε. Περίεργο που το θυμήθηκε, χρόνια είχε να μπει σε εκκλησία και πολύ περισσότερο να μιλήσει σε παππά. Αλλά θυμήθηκε τη γιαγιά του, την κυρά Βαρέλαινα όπως την ήξεραν όλοι στο χωριό από τη δουλειά του άνδρα της, που ο πατέρας της ήταν παππάς και έλεγε ότι έξω από το σπίτι ή το ναό ο προπάππος του δεν το έβγαζε ποτέ το καλυμμαύχι. Δίπλα στον ιερέα περπατούσε ένας άνδρας με συνηθισμένα ρούχα, ντυμένος καλά για το κρύο. Κρατούσε και ένα ψηλό ραβδί πεζοπορίας, μάλλον για βοήθεια στο χιονισμένο έδαφος. Είχαν και ένα γάιδαρο που ακολουθούσε πιστά και τον κρατούσε από το χαλινάρι ο ιερέας. Ήταν φορτωμένος με ένα μεγάλο πλεκτό καλάθι από τα παλιά που έβλεπε κανείς μόνο σε εκθέσεις με είδη λαϊκής τέχνης και με ένα βαλιτσάκι από τη μια ενώ από την άλλη είχε ένα μικρό σακίδιο.
Τους άφησε πίσω και γρήγορα τους ξέχασε. Σκεφτόταν το πολυτελές ξενοδοχείο με τους επιφανείς προσκεκλημένους και το πλούσιο τραπέζι με το οποίο θα γιόρταζαν τα Χριστούγεννα που θα ξημέρωναν. Σαμπάνια, καλά κρασιά και εξαιρετικά εδέσματα, έτσι όπως γιορτάζουν εκείνοι που είναι κάποιοι. Ένα κλίμα χαράς και ευωχίας ακόμα και αν δεν ήξερες καλά καλά ούτε τους συνδαιτημόνες σου.
Και το οποίο δεν φαινόταν ότι θα κατάφερνε να δει. Το χιόνι πύκνωνε και πρόσθετε καινούρια στρώματα στο ήδη υπάρχον στο δρόμο. Σε λίγο δεν θα μπορούσε να συνεχίσει. Σχεδόν μόλις έκανε τη σκέψη βρήκε το δρόμο κλειστό. Σταμάτησε στην άκρη και βγήκε έξω βρίζοντας. Έβγαλε το κινητό του και έκανε να καλέσει βοήθεια αλλά διαπίστωσε πως δεν είχε σήμα. Με ακόμα περισσότερες βρισιές προχώρησε να βρει ένα σπίτι με τηλέφωνο.
Περπάτησε πολύ περισσότερο από όσο θα ήθελε και χάθηκε μέσα στο χιονιά. Δεν είδε τη στάνη παρά μόνο όταν έπεσε πάνω στην πόρτα της κάνοντας το τεράστιο τσοπανόσκυλο να τρελαθεί στο γάβγισμα. Η πόρτα στο χαγιάτι άνοιξε και ένας μεγαλόσωμος άνδρας κουκουλωμένος με μια βαριά κάπα άνοιξε. Του έριξε μια ματιά και είπε:
-Τι ζητάς εδώ πάνω αδερφέ;
-Έχασα το δρόμο μου, απάντησε ο Μάρκος.
-Πεζός;
-Όχι έχω αυτοκίνητο, ο δρόμος όμως έκλεισε από το χιόνι, έχετε τηλέφωνο μήπως για να δω τι μπορώ να κάνω;
-Τηλέφωνο; Όχι παλληκάρι μου, δεν έχω εδώ πάνω τηλέφωνο αλλά και ποιος θα βρεθεί να σε βοηθήσει; Πιάσαμε την αργία. Βάλε το αυτοκίνητο κανονικά στην άκρη και έλα μέσα να μην παγώσεις.
-Και να μείνω εδώ πάνω;
-Δεν έχει που να πας αλλού πιο κάτω έχει πάνω από ένα μέτρο χιόνι.
-Καλύτερα να γυρίσω πίσω, είπε σκασμένος ο Μάρκος.
-Ως που να φτάσεις στην Κατάρα θα έχεις αποκλειστεί.
-Να πάρει! είπε ο Μάρκος και πρόσθεσε μια βλαστήμια.
-Να σε χαρώ, του είπε ο βοσκός, μη λες τέτοια πράγματα σαν μέρα που’ ναι. Άντε έλα μέσα μην ξεπαγιάσεις.
Μπήκαν στο αγροτόσπιτο, ήταν μια μεγάλη σάλα και ο βοσκός τον οδήγησε στο τζάκι που έκαιγε μια ζωηρή φωτιά. Από τα μαυρισμένα δοκάρια της οροφής κρέμονταν λουκάνικα και καλάθια με τυριά.
-Αν μη τι άλλο τρως καλά εδώ, σχολίασε.
-Αύριο, πρώτα ο Θεός, είπε ο άλλος.
-Γιατί σήμερα δεν κάνει;
-Όχι δα! κρέας και τυρί μια μέρα πριν τα Χριστούγεννα!
Ο Μάρκος κατάλαβε ότι είχε κάνει κάποιο είδος γκάφας, κάποια παράβαση στον κώδικα σωστής συμπεριφοράς αυτού του ανθρώπου και βιάστηκε να αλλάξει κουβέντα.
-Μόνος είσαι εδώ πάνω;
-Όχι, όλοι εδώ είμαστε, τα παιδιά είναι στο κατώι στα ζώα, η κυρά έχει πάει πιο πάνω στο μπάρμπα – Μήτσελα να τον καλέσει να έρθει εδώ μαζί μας.
Ένα χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε.
-Α αυτοί θα’ ναι, είπε ο βοσκός και πήγε να ανοίξει αλλά τον περίμενε μια έκπληξη.

2 σχόλια

Ελάτε Να Γράψουμε

Author: Νυχτερινή Πένα /

Εκκλησιαστικώς η περίοδος από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνια λέγεται δωδεκαήμερο. Δεδομένου ότι είμαστε δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα και ότι μετά των Φώτων είναι Κυριακή έχουμε σύνολο 15 μέρες. Όλες αργίες; Όχι αλλά με μια φίλη είπαμε να κάνουμε ένα γιορτορίμο (σάμπως το Νοέμβριο είναι όλες αργίες;) και έτσι θα έχω ένα βαρύ συγγραφικό πρόγραμμα μιας και έχω πολλά να ολοκληρώσω αυτές τις μέρες. 
Παρότι οι γιορτές σημαίνουν πολλά πράγματα, οικογενειακά, φιλικά με παρέες και πάει λέγοντας, οι εραστές της γραφής μην τις αφήσετε να περάσουν έτσι. Γράψτε κιόλας, πολύ, λίγο, όσο θέλετε! Ελάτε να κάνουμε τις μέρες εκτός από γιορτινές και δημιουργικές!

2 σχόλια

Ημερολόγιο Συγγραφέα 6

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ο Νοέμβριος είναι ο κατεξοχήν μήνας συγγραφής αλλά κατάφερα να κάνω και τον Δεκέμβριο πλήρη συγγραφικού φόρτου, ούτε λίγο ούτε πολύ έχω στα χέρια μου δώδεκα διαφορετικά συγγραφικά έργα. Από το μεγάλο μου μυθιστόρημα ως ένα μικρό ποιητικό έργο με κομμάτια για τα Χριστούγεννα που έρχονται.
Και το απολαμβάνω, τίποτα άλλο δεν με γεμίζει όσο το γράψιμο και δεν με ικανοποιεί περισσότερο από το να κοιτάζω το γραφείο μου γεμάτο σημειώσεις, είτε σε μπλοκ είτε κολλημένες μπροστά μου. Τίποτα δεν είναι σαν να λες ιστορίες.
Και έχω πολλές να πω ως το τέλος του 2017, θα τα πούμε τότε να δούμε τι κατάφερα.

0 σχόλια

Ο Πρώτος Ένορκος

Author: Νυχτερινή Πένα /

Η Γκαμπριέλα Ράνσομ κατηγορείται για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, αυτό σημαίνει φόνο πρώτου βαθμού και – το σημαντικότερο – την θανατική ποινή αν καταδικαστεί. Εκείνη ισχυρίζεται ότι αμύνθηκε σε προσπάθεια βιασμού. Ο υπολοχαγός των Ρέηντζερς Μάικ Μακ Γκρέγκορ έχει επιστρέψει μόλις από μια αποστολή τραυματισμένος και εξασθενημένος και ήταν στο νοσοκομείο όταν την μετέφεραν. Από ένα καπρίτσιο της τύχης καλείται να είναι ένορκος στη δίκη της. Πρέπει τώρα να βρει ποιος λέει ψέματα και ποιος όχι και να το κάνει πριν να είναι αργά για την Γκαμπριέλα Ράνσομ και δεχθεί την θανατηφόρα ένεση.
Ένα αστυνομικό μυστήριο και ένα δικαστικό θρίλερ σας περιμένουν στο νέο βιβλίο για κατέβασμα. Καλή ανάγνωση.

2 σχόλια

Άνθρωπος

Author: Νυχτερινή Πένα /

-Βοήθεια Άνταμ.
Στράφηκα ίσα για να την δω να χάνεται από τα μάτια μου σαν να την είχε ρουφήξει το έδαφος. Δεν με ξάφνιαζε το ότι είχε συμβεί, σε μια περιοχή σαν αυτή που από την αρχαιότητα έβριθε από υπόγεια σπήλαια, χάσματα και πηγάδια, είχε έρθει και ο άνθρωπος να ανοίξει τούνελ για το μετρό, οπότε τώρα τόσα χρόνια μετά την κατάρρευση του πολιτισμού ήταν αναμενόμενο. Με ξάφνιαζε που είχε συμβεί σε εκείνη και όχι σε εμένα με το βαρύ πάτημα και τα κάπου εκατό τριάντα κιλά βάρος. Εκείνη περπατούσε τόσο ανάλαφρα που την πείραζα ότι αν ο κόσμος ήταν όπως τον γνώρισα θα ήταν μια πρίμα μπαλαρίνα.
Έτρεξα στο σημείο που είχε χαθεί, το χώμα που είχε πέσει πίσω της την είχε σκεπάσει. Απέθεσα στο έδαφος το σακίδιό μου, τράβηξα το φτυάρι που είχα στερεωμένο στο πλάι και άρχισα να σκάβω με μανία, δεν θα την έχανα, όχι και αυτή. Το μόνο που άκουγα ήταν ο ήχος του φτυαριού στο χώμα. Κάποτε, πριν την κατάρρευση θα ακούγονταν σειρήνες και οι περίοικοι και οι περαστικοί θα μαζεύονταν γύρω μου.
Τώρα όμως όχι δεν ήταν έτσι. Δεν υπήρχαν άλλοι.

Όλα πήγαιναν καλά, η ανθρωπότητα επιτέλους προόδευε. Οικονομικά, πνευματικά, από όλες τις πλευρές. Φτώχεια και ανεργία, ήταν παρελθόν, πείνα και αναλφαβητισμός ήταν έννοιες μόνο στο λεξικό και όλοι πανηγύριζαν την δημιουργία του πρώτου υβριδίου ανθρώπου μηχανής.

Συνέχιζα να σκάβω, πόσο είχε περάσει; Μισό λεπτό; Ένα; Δεν είχα χρόνο, έπρεπε να προλάβω πριν πάθει ασφυξία.

Το υβρίδιο, ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά αλλά ενισχυμένο μυοσκελετικό σύστημα και έναν εγκέφαλο με δυνατότητες υπολογιστή 396 πυρήνων. Λες και έπρεπε να φτάσουμε στην κορωνίδα της προόδου για να καταρρεύσουμε, μια γονιδιακή θεραπεία για τις αυτοάνοσες ασθένειες που μετά φάνηκε χρήσιμη γενικά σε αρθρίτιδες και συγγενείς καταστάσεις αποδείκτηκε τραγικό λάθος, είχε μια παρενέργεια που κανείς δε συσχέτισε με αυτή για πάνω από δύο γενιές και τότε πια ήταν αργά. Η θεραπεία καθιστούσε τον άνθρωπο άγονο, το ανδρικό σπέρμα άχρηστο, τα γυναικεία ωάρια στείρα. Ως που να αντιληφθούν το κακό οι επιστήμονες ήταν αργά, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και ο παγκόσμιος πληθυσμός έκανε κάτι που δεν είχε επί αιώνες κάνει. Άρχισε να μειώνεται.

Ιδρώνω. Περίεργο, έχω καταβάλλει και πολύ μεγαλύτερες προσπάθειες χωρίς καν να νοτιστεί το πρόσωπό μου. Σκουπίζω τον ιδρώτα με το μανίκι μου μηχανικά και συνεχίζω. Πρέπει να την φτάσω πριν να είναι αργά.

Η καταστροφή έκανε τους πάντες να ξεχάσουν το υβρίδιο, και εκείνος ενσωματώθηκε στην κοινωνία. Μπορούσε να κάνει τα πάντα και βοηθούσε τους πάντες οπότε δεν ήταν δύσκολο, δεν διέφερε από έναν άνθρωπο αν εξαιρούσε κανείς την μόνη του αδυναμία, δεν μπορούσε να νιώσει συναισθήματα. Προσπαθούσε, ούτε η μεγαλύτερη χαρά, ούτε η θλίψη, κανένα επίτευγμα ή ευχαρίστηση δεν μπορούσε να περάσει από τη λογική στο αίσθημα.
Συνέχισε να βοηθάει παντού μιας και αγαπούσε τους ανθρώπους του. Ως που ένα βράδυ βοήθησε μια κοπέλα να γεννήσει σε ένα έρημο νοσοκομείο. Ήταν το τελευταίο μωρό της ανθρωπότητας και η μητέρα το εμπιστεύθηκε σε εκείνον μιας και ήταν σίγουρο ότι θα ζούσε ως που να μεγαλώσει το παιδί για να το προστατεύσει και να το διδάξει. Και όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψε να παλεύει να γίνει άνθρωπος, να νιώσει συναισθήματα.

Πλησιάζω, την ακούω που κουνιέται προσπαθώντας να ελευθερωθεί. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Πετάω το φτυάρι, φοβάμαι να μην την χτυπήσω, και συνεχίζω με τα χέρια.

-Να την προσέχεις… του είπε.
Ύστερα πρόφερε το όνομα που εκείνος είχε διαλέξει για τον εαυτό του, ταιριαστό για τον πρώτο του είδους του.
…Άνταμ.

Και την πρόσεξα… Τη μεγάλωσα και την εκπαίδευσα για να ζήσει. Και να γίνει μητέρα. Το νέο ξεκίνημα της ανθρωπότητας.
Την φτάνω. Ναι! Τα χέρια μου την ελευθερώνουν από τα χώματα και την τραβώ έξω. Με κοιτάει με τα μεγάλα καστανά της μάτια και μου λέει:
-Άνταμ κλαις!
Ναι είναι αλήθεια το συνειδητοποιώ και γω. Και ξέρω ότι κλαίω από ανακούφιση που είναι καλά όπως και η καρδιά μου βροντοχτυπάει από την αγωνία για εκείνη. Και καθώς εκείνη μου σκουπίζει τα δάκρυα κλαίω και πάλι, αυτή τη φορά από χαρά.
Γιατί μπορώ να πω επιτέλους ότι είμαι άνθρωπος.

Τέλος 

0 σχόλια

Δολοφονήστε Την Πρόεδρο

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ένα βράδυ μια πληροφορία φτάνει στο περιφερειακό γραφείο του FBI στην Ουάσιγκτον για κάποια συνωμοσία με στόχο την πρόεδρο των ΗΠΑ. Λίγες ώρες αργότερα τρεις άνδρες από τους τέσσερεις που γνωρίζουν για την υπόθεση είναι νεκροί και ο επιζών πράκτορας Μαρκ Άντριους απευθύνεται στον διευθυντή της υπηρεσίας. Εκείνος θα τον πιστέψει αλλά έχουν μόλις έξι μέρες για να βρουν ποιος είναι πίσω από όλα αυτά και τι σχεδιάζει.

Είναι μια καλή ιστορία αστυνομικού μυστηρίου που κρατά την αγωνία δείχνει ωστόσο τα χρόνια της στις διάφορες λεπτομέρειες και στο ρυθμό με τον οποίο εξελίσσεται η πλοκή.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Νοέμβριος 2017

Author: Νυχτερινή Πένα /

Για τους περισσότερους ο άλλος άνθρωπος είναι ένας ξένος για τον οποίο δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα, ειδικά στις δύσκολες αυτές συνθήκες της σημερινής εποχής, για τον Άλλο Άνθρωπο όμως ο άνθρωπος είναι το κέντρο της προσοχής και κάθε ανθρωπιστική δράση άξια να τονίζεται και να ανακοινώνεται.
Τις παρακολουθεί και τις ανακοινώνει πριν την διεξαγωγή τους για να μπορεί όποιος επιθυμεί να συμμετάσχει και να βοηθήσει. Αν μοιράζεστε και εσείς το ενδιαφέρον αυτό μπορείτε να πάτε εδώ: http://oallosanthropos.blogspot.gr/      

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)