Κρυμμένοι από τα βλέμματα
στου σούρουπου τη
σκοτεινιά,
ένα αγόρι με ένα κορίτσι,
έχουν σημασία τα ονόματα;
Στα μάτια την κοιτάζει
που λένε τόσα χωρίς να
μιλούν,
το χέρι του στα δικά της
κρατεί
όπως μόνο οι ερωτευμένοι
μπορούν,
Τα χείλη της ανάλαφρα
σαν σύννεφο ή σαν ατμός,
ένα φιλί πολύτιμο
χαρίζουν ενώ χάνεται το
φως.
Μακάρι να' ταν δυνατό
να μείνω, ψιθυρίζει
φεύγει το κορίτσι ύστερα
και πίσω δε γυρίζει.
Δεν θα την ξαναδεί ποτέ,
δεν θα την ξαναβεί
μα το μοναδικό φιλί
ποτέ δεν θα ξεχαστεί.
4 σχόλια:
Νοσταλγικό πολύ.
Την καλησπέρα μου φίλε μου.
Πολύ όμορφο
Φιλάκια ...
Πράγματι φίλε μου, είναι ένα νοσταλγικό κομμάτι για μια αθωότητα και μια εποχή που χάθηκε.
Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία Έλενα.
Καλό σου βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου