2.
-Μπορείς να ανοίξεις τα
μάτια σου, είπε ο μαυροφορεμένος άνδρας και ο Αρμάν το έκανε.
Βρέθηκε να στέκεται
καταμεσής ενός μεγάλου προθαλάμου με μαύρες πλάκες στο πάτωμα και έναν τεράστιο
πολυέλεο να κρέμεται από την οροφή. Στο κέντρο του πατώματος υπήρχε
ζωγραφισμένη μια κλεψύδρα. Ήταν τόσο ζωντανή η εικόνα που ο νεαρός άνδρας
περίμενε να δει τους κόκκους της άμμου να πέφτουν από το στενό άνοιγμα.
Περιμετρικά ήταν γραμμένο: «Ο Χρόνος Όλα Τα Βλέπει, Όλα Τα Κατανοεί Και Τα
Καταγράφει.»
Με την παρότρυνση του
συνοδού του προχώρησε προς τις μεγάλες θύρες που βρίσκονταν ακριβώς απέναντί τους
ενώ δεξιά και αριστερά μαρμάρινες σκάλες οδηγούσαν σε ανώτερα αλλά και σε
κατώτερα επίπεδα του πύργου. Καθώς τις πλησίασαν εκείνες άνοιξαν μόνες τους. Πέρα
από τις πόρτες απλωνόταν μια επίσης μεγάλη αίθουσα στην οποία βρίσκονταν δώδεκα
άτομα ντυμένα με μαύρους μανδύες καθισμένα σε μεγαλοπρεπείς σκαλιστές
πολυθρόνες με ψηλή ράχη που έμοιαζαν με θρόνους και σχημάτιζαν ένα ημικύκλιο. Ο
συνοδός του έφερε τον Αρμάν μπροστά σε αυτό το ημικύκλιο.
-Αρμάν Αντάλ, είπε,
βρίσκεσαι τώρα ενώπιον του συμβουλίου των δώδεκα.
-Ποιοι είστε; τόλμησε να
ρωτήσει ο νεαρός άνδρας. Τι είναι αυτό το μέρος;
-Ξέρεις γιατί βρίσκεσαι εδώ;
-Για την Άρπα, επειδή
μίλησα για αυτή.
-Σωστά. Βρίσκεσαι στον Άχρονο
Πύργο, την έδρα της Αδελφότητας της Κλεψύδρας. Φυλάμε πολλά μυστικά και ένα από
αυτά είναι της Άρπας της Δημιουργίας. Η δύναμή της είναι μεγάλη για να αφήσουμε
να γίνει έρμαιο κάθε φιλοδοξίας, είπε ένας άνδρας απέναντί του.
-Είχα τις καλύτερες
προθέσεις, είπε ο Αρμάν απαλά, μόνο για εκείνη θα το έκανα.
-Οι καλές προθέσεις έχουν
πολλές φορές οδηγήσει σε τραγωδίες, είπε μια γυναίκα που ήταν καθισμένη στα
δεξιά του. Ωστόσο ο αδερφός μας σε έφερε εδώ άρα είδε σε εσένα κάτι.
Ο Αρμάν κούνησε το
κεφάλι.
-Δεν είμαι παρά ένας
παραμυθάς, κυρία, και θέλω να σώσω εκείνη που αγαπώ από τη σκλαβιά και την
τυραννία του Ζακάρ.
Ήταν η ιδέα του ή το
όνομα έφερε κάποια αναστάτωση στους ανθρώπους αυτούς; Έμειναν για μια στιγμή
σιωπηλοί να κοιτάνε το δάπεδο ή τα λάβαρα στην ψηλή οροφή. Κάποιοι κινούσαν τα
χείλη τους και συνειδητοποίησε με έκπληξη ότι επικοινωνούσαν νοητικά. Ο φόβος
ήρθε να αντικαταστήσει την έκπληξη, για να μην θέλουν να ακούσει τι έλεγαν δεν
θα ήταν καλό για αυτόν.
-Αρμάν Αντάλ, είπε ένας
άνδρας. Ιδού αυτό που αναζητείς.
Μπροστά του αναδύθηκε από
το δάπεδο ένα μικρό βάθρο σε σχήμα κύβου από μαύρο οψιδιανό. Πάνω του
εμφανίστηκε μέσα σε μια λάμψη η Άρπα. Έμεινε να την κοιτάζει, ήταν ό,τι πιο ωραίο
είχε δει. Χρυσή, με ίσιες άφθαρτες χορδές, να λάμπει ακόμα και στο δωμάτιο αυτό
με τον ελάχιστο φωτισμό.
-Μπορείς να την πάρεις αν
περάσεις τη Δοκιμασία της Γνώσης.
Ο Αρμάν ένιωσε την
απελπισία να τον κυριεύει, δεν ήταν αγράμματος αλλά σίγουρα δεν είχε γνώσεις
για μια δοκιμασία από μια αδελφότητα λογίων. Ένευσε ωστόσο, τι άλλο μπορούσε να
κάνει;
Κοίταξε τον συνοδό του.
-Τι είδες σε εμένα; Δεν
είμαι…
-Κανείς δεν ξέρει σίγουρα
τον ρόλο που καλείται να παίξει σε αυτόν τον κόσμο, είπε ο άλλος άνδρας, και
ακόμα και οι πιο σοφοί δεν μπορούν να διακρίνουν όλες τις εκβάσεις.
-Ας αρχίσει η δοκιμασία,
είπε ένας άνδρας. Είναι τρεις ερωτήσεις. Η πρώτη: Τι ενοικεί στην καρδιά του
ανθρώπου;
Ένα κύμα ανακούφισης
κυρίευσε τον Αρμάν, μια αίσθηση ζεστή και καθησυχαστική. Ήξερε την απάντηση
μιας και η δική του καρδιά ήταν γεμάτη.
-Η Αγάπη, είπε.
-Σωστά, ήρθε η
επιβεβαίωση. Δεύτερη ερώτηση. Τι δε μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος ακόμα και
μέσα στη μεγαλύτερη σοφία του;
-Εκτός βέβαια και αν
είναι κάποιος από εμάς, είπε ο συνοδός του.
Ο Αρμάν το σκέφθηκε. Τι
δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ακόμα και ο πιο σοφός που θα είχε εξαντλήσει όλους
τους τομείς της γνώσης; Υπήρχαν βέβαια πάντα νέα πράγματα να μάθεις και με τον
καιρό και άλλα θα προέκυπταν. Άρα τι; Ποια ήταν η απάντηση;
Θυμήθηκε το σχόλιο του
συνοδού του. Εκείνοι δεν είχαν τον ίδιο περιορισμό. Γιατί το είχε πει αυτό; Ήθελε
να τον βοηθήσει; Και αν ναι τι σήμαινε αυτό; Εκτός…
-Το μέλλον, είπε έτοιμος
να εισπράξει την απόρριψη.
-Σωστά, είπε απαθώς ο
άνδρας που έκανε τις ερωτήσεις. Τρίτη ερώτηση. Ποια είναι η πιο μεγάλη θυσία
για έναν άνθρωπο;
Η αυθόρμητη απάντηση ήταν
η ζωή του αλλά μετά σκέφθηκε ότι οι άνθρωποι απέναντί του ήταν αφιερωμένοι στη
γνώση, ίσως η απώλειά της να ήταν η μεγαλύτερη θυσία. Αυτό όμως δεν θα άγγιζε
ποτέ άλλους όπως ο Ζακάρ. Για εκείνον η ύστατη θυσία θα ήταν η ισχύς του. Αυτή
η ερώτηση δεν ήταν εύκολο να απαντηθεί. Ή τουλάχιστον δεν ήταν για εκείνον.
-Δεν ξέρω, ομολόγησε
απελπισμένος.
-Σωστά! είπε ο άνδρας που
είχε ρωτήσει με ένα χαμόγελο. Κανένας δεν ξέρει ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία
μέχρι να κληθεί να την κάνει.
Ο Αρμάν τον κοίταξε με
έκπληξη.
-Ο αδερφός θα σε οδηγήσει
πίσω στον Ζακάρ, είπε ένας άνδρας από το συμβούλιο. Πάρε την Άρπα.
Δειλά – δειλά ο νεαρός
άνδρας άπλωσε τα χέρια του στον θρυλικό αντικείμενο και η Άρπα αντήχησε μια
απαλή, γλυκιά νότα γεμίζοντάς τον με μια αίσθηση αισιοδοξίας και ελπίδας.
Ο συνοδός του του ένευσε
να τον ακολουθήσει στο άλλο δωμάτιο από όπου είχαν έρθει. Μόλις σταθήκανε στο
σημείο όπου είχαν πρωτοβρεθεί μέσα στον πύργο ο άλλος άνδρας σταμάτησε τον
Αρμάν και τον έπιασε από τον ώμο. Εκείνος ξέροντας τώρα τι θα επακολουθήσει,
έσφιξε στα χέρια του την Άρπα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου