Αυτή η ανάρτηση οφείλεται
κατά πολύ στο φίλο μου τον Γιάννη, (αν δεν τον ξέρετε αναζητείστε το Τεχνόσπιτό
του στα ιστολόγιά μου δεξιά) που με τα σχόλια στην ανάρτηση για τα 30 συγγραφικά
μου χρόνια με έστειλε να σκέφτομαι αυτά τα χρόνια και πως περάσανε. Το γράψιμο
ξεκίνησε για εμένα σαν ένα ευχάριστο χόμπι και έγινε τρόπος ζωής. Δεν είμαι σε τίποτα
άλλο τόσο αφοσιωμένος όσο στο γράψιμο.
Όσο περνούσαν τα χρόνια
και έγραφα όλο και πιο εντατικά έβρισκα όλο και πιο λίγους λόγους να σταματώ. Η
δουλειά είναι απαραίτητη σίγουρα, αλλά είναι απαραίτητο να πάω στην τάδε ή στη
δείνα κοινωνική εκδήλωση να χάσω χρόνο με φλυαρίες; Είναι χρήσιμα τα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης ή η τηλεόραση;
Δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω.
Από όταν άρχισα να γράφω σταμάτησα μόνο στην διάρκεια των πανελληνίων – μόνο τις
μέρες που έδινα όχι όλη τη χρονιά βέβαια! Και πλέον μόνο σε μέρες νοσηλείας μου
στο νοσοκομείο και όχι σε όλε από αυτές! Και ελπίζω να συνεχίσω έτσι!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου