-Όλο αριστερά! Φώναξε ο
πρώτος αξιωματικός Γουίλλιαμ Μ. Μέρντοκ.
Δευτερόλεπτα νωρίτερα οι
παρατηρητές στο εμπρόσθιο κατάστρωμα του είχαν αναγγείλει την ύπαρξη ενός παγόβουνου
ακριβώς μπροστά. Ο αξιωματικός που ήταν βάρδια στην γέφυρα του Τιτανικού έκανε
την απέλπιδα προσπάθεια να σώσει το πλοίο αλλά ήταν πολύ αργά, το παγόβουνο
ήταν εφιαλτικά κοντά. Ο Τιτανικός απέφυγε την απευθείας σύγκρουση αλλά όχι και
τελείως. Το παγόβουνο έκανε τρύπες κατά μήκος του σκαριού του πλοίου σε πέντε
από τα στεγανά διαμερίσματα λίγο περισσότερο από ό,τι ήταν σχεδιασμένο να
αντέξει.
Το ρολόι έδειχνε Κυριακή
14 Απριλίου 1912, 23:39.
Τρεις ώρες αργότερα το
μεγαλύτερο πλοίο που είχε φτιαχτεί ως τότε δεν υπήρχε πια και πάνω από 1500
άνθρωποι, πλήρωμα και επιβάτες, ήταν νεκροί. Ανάμεσά τους και τέσσερις Έλληνες.
Αιωνία τους η μνήμη.
2 σχόλια:
Ω ναι! Μαύρη μέρα μνήμης αλλά και σημείο συμβολικό της ματαιοδοξίας του ανθρώπου καλέ μου φίλε η ανάμνηση του Τιτανικού.
Κρίμα για τις ψυχές που έφυγαν με τέτοιο τραγικό τρόπο.
Καλησπέρα φίλε μου.
Υπήρχε μια εποχή που ο άνθρωπος πίστευε ότι μπορεί να επιλύσει όλα τα προβλήματα, να νικήσει τα πάντα. Ο Τιτανικός ήταν στο αποκορύφωμα αυτής της εποχής.
Πάντα τη θυμάμαι αυτή τη μέρα φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου