Νυχτερινή Πένα

 Κεφάλαιο 18

 

Ο Μιχάλης και ο Νικήτας άφησαν το σχολείο πίσω τους και προχώρησαν στους χιονισμένους δρόμους της πόλης. Για λίγο δεν μίλησαν, μετά ο άνθρωπος της ΕΥΠ ρώτησε:

-Πού νομίζεις ότι βρίσκονται;

-Αν ήταν στον Α25 και δεν είδαν άλλο οικισμό, παρότι στο σκοτάδι και με το χιόνι δεν είναι και σίγουρο αυτό, πρέπει να είχαν περάσει το Στρυμονικό. Σε πολλά μέρη έχει κοπεί το ρεύμα, οπότε μπορεί και να μην είδαν κάποιον οικισμό. Αυτόν τον δρόμο θα ακολουθήσουμε πάντως.

-Είναι και αυτός ένας λόγος που ο αδερφός μου ήθελε να αναλάβεις αυτήν την αποστολή, ξέρεις την περιοχή.

-Υπηρέτησα στην τότε μεραρχία, είπε ο Μιχάλης αποφεύγοντας να μιλήσει για την πραγματική αιτία που ήξερε αυτήν την περιοχή καλά. Πιστεύεις ότι το ατύχημα έχει να κάνει με το θέμα μας;

-Μπα, είναι τρελός τρόπος για να γίνει μια απόπειρα. Μάλλον έχουμε να κάνουμε με κακή συντήρηση.

-Και ίσως είναι και για καλό της. Το απρόβλεπτο γεγονός την έχει απομακρύνει από όποιο σχέδιο μπορεί να είχε ένας δολοφόνος.

-Αρκεί να την βρούμε πρώτοι.

-Θα την βρούμε.

 

Ο Γουίλλιαμ άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε γύρω τελείως αποπροσανατολισμένος. Ήταν ξαπλωμένος δίπλα σε ένα μεγάλο τζάκι στο οποίο έκαιγε μια δυνατή φωτιά και σκεπασμένος με ένα βαρύ ύφασμα. Έκανε να ανασηκωθεί και ανακάλυψε ότι ήταν με τα εσώρουχα. Τι είχε συμβεί;

Κοίταξε γύρω το σκοτεινό δωμάτιο, η φωτιά από το τζάκι ήταν η μόνη πηγή φωτός και δεν αρκούσε για τον μεγάλο χώρο.  Είδε την Τάνια να τον πλησιάζει. Η κοπέλα φορούσε μόνο τα εσώρουχά της τα οποία ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικά. Ο στηθόδεσμος ήταν διαφανής αποκαλύπτοντας το στήθος της εκτός από τις θηλές ενώ το εσώρουχο κάλυπτε μόνο τα απαραίτητα αφήνοντας εκτεθειμένα τα πάντα. Η Τάνια σήκωσε το πρόχειρο σκέπασμα και μπήκε και αυτή από κάτω.

-Τι… έκανε ο Γουίλλιαμ.

-Δεν έγινε τίποτα, είπε η Τάνια, δεν απάτησες την αγαπημένη σου Βελίκα.

Ο τρόπος που η κοπέλα είπε την τελευταία φράση ήταν περίεργος, δεν είχε την συνηθισμένη της ειρωνεία ή την δηκτική χλεύη της.

-Θα το ήθελα, θα μου άρεσε να κάνω έρωτα μαζί σου. Αλλά δεν έγινε. Όταν λιποθύμησες, κατάλαβα ότι ήταν από το κρύο, σε έγδυσα και άναψα το τζάκι, πήγα να φέρω και άλλα ξύλα και στην διαδικασία έγινα μούσκεμα. Γι’ αυτό τα ρούχα μας στεγνώνουν και για να μην κρυώσω ήρθα να μπω εδώ δίπλα σου.

-Πόση ώρα έμεινα αναίσθητος;

-Μισή περίπου.

Ο Γουίλλιαμ έκανε να σηκωθεί αλλά η Τάνια τον σταμάτησε ακουμπώντας το χέρι της στο στέρνο του.

-Τα ρούχα μας δεν στέγνωσαν ακόμα.

Τον κοίταξε μέσα στα μάτια.

-Την ζηλεύω την Βελίκα, ξέρεις. Είσαι ξαπλωμένος εδώ μαζί μου και θα μπορούσες να κάνεις άγριο σεξ και να μην το μάθει ποτέ και εσύ δεν νοιάζεσαι καθόλου. Και ξέρω ότι είναι παρθένα, δεν έχετε κάνει τίποτα.

-Μέχρι σήμερα, είπε ο Γουίλλιαμ, δεν είχαμε καν έρθει τόσο κοντά.

-Και όμως της είσαι πιστός.

Η θλίψη που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της ήταν τόσο έντονη που ο Γουίλλιαμ αναρωτήθηκε τι έκρυβε αυτή η κοπέλα στο παρελθόν της.

-Και η Ιωάννα;

-Δεν έχω τίποτα με την Ιωάννα, απλά σήμερα αποφάσισε να εκδικηθεί τον Αυγερινό για την συμπεριφορά του και, εξαιτίας των όσων είχαν ειπωθεί στο πρωινό, διάλεξε εμένα για να το κάνει.

-Και εσύ για μια συμμαθήτρια μπήκες σε αυτόν τον κίνδυνο; Αν ήσουν μόνος, θα μπορούσες να είχες πεθάνει από το κρύο.

-Χρειάζεται τα αντιπυρετικά, θα το έκανα για οποιονδήποτε. Ακόμα και για τον Αυγερινό, παρότι δεν του αξίζει.

H Τάνια τον κοίταξε με περιέργεια.

-Δεν μπορώ να σε καταλάβω.

-Έχει σημασία; ρώτησε ο Γουίλλιαμ. Από όσο ξέρω, δεν με συμπαθείς.

-Δεν είναι θέμα συμπάθειας, είπε η Τάνια και σταμάτησε. Μετά πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε: Είναι αυτό ακριβώς, δεν σε καταλαβαίνω. Οι άνθρωποι είναι πολλές φορές εχθρικοί με αυτό που τους ξενίζει. Ήσουν πάντα διαφορετικός και είσαι. Αγάπησες την απόκληρη της τάξης, την υπερασπίζεσαι με νύχια και με δόντια και ρισκάρεις για μια κοπέλα που δεν σου είναι τίποτα. Και τώρα, είσαι ξαπλωμένος σχεδόν γυμνός μαζί μου και δεν δοκίμασες να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία.

-Δεν έχει νόημα το σεξ, είπε ο Γουίλλιαμ, αν δεν νιώθεις κάτι για τη γυναίκα με την οποία θα το κάνεις. Δεν είναι αυτοσκοπός… Είναι εκδήλωση συναισθημάτων. Αν ήμουν ερωτευμένος μαζί σου, θα κάναμε έρωτα.

-Η Βελίκα είναι η πρώτη σου;

-Εννοείς αν έχω ξανακάνει έρωτα;

-Ναι, είπε η Τάνια.

-Δεν έχω. Η Βελίκα είναι η πρώτη σχέση μου.

Η Τάνια κοίταξε αλλού και φάνηκε να χάνεται σε σκέψεις.

-Αν ο πρώτος μου ήταν σαν εσένα, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αλλά δεν έχει σημασία τώρα.

Έκανε να σηκωθεί και ο Γουίλλιαμ την κράτησε. Γύρισε και τον κοίταξε.

-Τι; έκανε η Τάνια.

-Τι σου συμβαίνει; ρώτησε ο Γουίλλιαμ σοβαρά. Τι σε βασανίζει, Τάνια;

-Έχει σημασία; Δεν είμαι η κοπέλα σου… Δεν είμαι καν φίλη σου…

-Αυτό το τελευταίο δεν είναι αλήθεια. Σε θεωρώ πια φίλη μου. Πιθανότατα έσωσες τη ζωή μου βάζοντάς με εδώ να ξαπλώσω.

Η Τάνια πήγε να πει κάτι αλλά φάνηκε να το μετανιώνει. Μετά ξέσπασε:

-Δεν έχει πια σημασία. Καμία σημασία. Γιατί τώρα πια πήγαν όλα στραβά και είναι όλα στη ζωή μου σάπια και δεν έχω τίποτα… τίποτα από αυτό… και σε ζηλεύω για αυτό που ζεις με την Βελίκα!

Ξέσπασε σε κλάματα. Δεν ήταν το πληγωμένο αναφιλητό της Ιωάννας το πρωί ή τα γεμάτα συναίσθημα δάκρυα της Βελίκα. Αυτό το κλάμα ήταν γοερό, άγριο, ένα ξέσπασμα πόνου και απελπισίας. Την έπιασε από τους ώμους καθώς τρανταζόταν ολόκληρη από τον θρήνο και εκείνη ασυναίσθητα χώθηκε στην αγκαλιά του. Ο Γουίλλιαμ αναρωτήθηκε τι ήταν αυτό που την βασάνιζε έτσι.