Νυχτερινή Πένα

Κεφάλαιο Δέκατο

 

-Είδα το γκομενάκι σου, είπε η Μάρθα, ωραίο κομμάτι.

Ήταν ξαπλωμένη στο μεγάλο κρεβάτι της σουίτας της με τον Ρωμανό δίπλα της. Είχαν όπως και τα προηγούμενα βράδια κάνει έρωτα και τώρα χουζούρευαν.

-Ποια; απόρησε ο Ρωμανός.

-Εκείνη με τα μεγάλα βυζιά και το μαντήλι.

-Η Ελπίδα, είπε ο Ρωμανός, είναι μόνο φίλη.

-Έτσι λέει; Καλά. Άκου και μια γυναίκα που ξέρει τι της γίνεται, αν την ξάπλωνες εκεί στο τραπέζι, θα σου δινόταν χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Ο Ρωμανός κοίταξε την Μάρθα. Στη φωνή της υπήρχε μια νότα πρόστυχης απόλαυσης.

-Και θα περνούσες καλά, έχει τα προσόντα. Θυμάσαι τι κάνουν τα μεγάλα μπαλκόνια σε συσχετισμό με τα σαρκώδη χείλη, ε;

Ο Ρωμανός ήξερε σε τι αναφερόταν, του είχε προσφέρει η ίδια στοματικό σεξ με αυτόν τον τρόπο. Αλλά το να σκεφθεί την Ελπίδα με αυτόν τον τρόπο τού φάνηκε σιχαμερό, βέβηλο.

-Η Ελπίδα δεν είναι τέτοια.

-Όλες είναι, με το κατάλληλο κίνητρο.

-Όχι η Ελπίδα!

-Α κατάλαβα, το σύνδρομο της παρθένας. Η Ελπίδα είναι η αγνή και άσπιλη αγαπημένη σου αλλά και το πήδημα είναι καλό, ε;

-Η Ελπίδα… Την αγαπώ, πραγματικά την αγαπώ και θα ήθελα…

-Φυσικά και θα ήθελες, είπε η Μάρθα με ένα πρόστυχο χαμόγελο, ειδικά αφού είναι παρθένα. Αλλά βιάσου γιατί θα στην βατέψει άλλος.

Ο Ρωμανός κοίταξε την Μάρθα με απέχθεια. Ξαφνικά ένιωσε μιασμένος που είχε πέσει στο κρεβάτι της.

-Δεν είναι όλα σεξ, είπε, η Ελπίδα είναι ένα γλυκό κορίτσι με κατανόηση, με τρυφερότητα…

-Τρυφερή θα είναι σίγουρα, ξέρεις πού. Βαλ’ της τον καλά και να δεις πως θα κάνει σαν πριμαντόνα της λυρικής.

Η πρόστυχη αυτή παρομοίωση της Μάρθας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο Ρωμανός χαστούκισε τη Μάρθα με όλη του τη δύναμη. Η γυναίκα που είχε αρχίσει να σηκώνεται από το κρεβάτι έπεσε πίσω.

-Είσαι τρελός; Ξέρεις ποια είμαι;

-Δεν με νοιάζει, και δεν σκοπεύω να ξαναβρεθώ στον ίδιο χώρο με σένα. Αλλά αν πειράξεις την Ελπίδα με τον οποιοδήποτε τρόπο, θα σε διαλύσω στο ξύλο.

Ο Ρωμανός ντύθηκε γρήγορα και βγήκε. Δεν σταμάτησε παρά μόνο αφού βγήκε στον δρόμο, Πήρε μια βαθιά ανάσα από το βραδινό αεράκι. Είχε περάσει ωραία με τη Μάρθα, δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Είχε απολαύσει κάθε στιγμή του σεξ μαζί της αλλά, όταν σκεφτόταν την Ελπίδα, του φαινόταν το ίδιο φτηνό σαν να είχε πάει με πόρνη και σιχαινόταν τον εαυτό του γι’ αυτό.

Ανέβηκε στο σπίτι του και πήγε αθόρυβα στο δωμάτιό του. Ξάπλωσε προσέχοντας να μην ξυπνήσει την Φωτεινή που κοιμόταν ήδη. Ως που να αποκοιμηθεί, η σκέψη του ήταν στην Ελπίδα.

Και κάπου ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο σκέφθηκε ότι αν μια μέρα κρατούσε στα χέρια του γυμνή την Ελπίδα, δεν θα ήταν απλά το ένστικτο που θα τους οδηγούσε.

 

Τα Αμπέλια ήταν μια ερημική παραλία μερικά χιλιόμετρα από τον οικισμό που έμεναν, η επόμενη παραλία που ανοιγόταν στο ανάγλυφο του νησιού πηγαίνοντας νοτιοδυτικά. Η Κλερ δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να οδηγήσει ως εκεί.

Ήταν μια ερημική παραλία όντως. Δεν υπήρχαν σπίτια ή ταβέρνες, ούτε καν άλλοι επισκέπτες. Σαν να ήταν οι δυο τους μόνοι τους στον κόσμο. Η Κλερ κοίταξε γύρω και μετά στράφηκε στον Μιχάλη.

-Είναι υπέροχα!

Άφησαν το αυτοκίνητο και προχώρησαν ως το σημείο που έσβηνε το κύμα. Το αεράκι ανέμισε τα μαλλιά της Κλερ και εκείνη τα μάζεψε πίσω.

-Να κάνουμε μπάνιο; είπε.

-Χρειάζονται μερικές ετοιμασίες πρώτα, είπε ο Μιχάλης που έψαχνε κάτι με το βλέμμα.

-Τι προετοιμασίες;

-Όταν θα νυχτώσει εδώ το σκοτάδι θα είναι απόλυτο. Πρέπει να φροντίσουμε για το φως και για την ψύχρα της νύχτας.

-Θα ανάψουμε φωτιά;

-Ναι, είπε ο Μιχάλης, και αυτό που ψάχνω είναι μερικές πέτρες.

Μάζεψαν μερικές μεγάλες πέτρες και σχημάτισαν έναν κύκλο, μέσα στον κύκλο έβαλαν ξύλα και άναψαν φωτιά. Δίπλα της έστρωσαν μια μεγάλη πετσέτα και μετά ο Μιχάλης άπλωσε ένα μεγάλο υπνόσακο.

-Θα τον χρησιμοποιήσουμε για σκέπασμα τη νύχτα, είπε.

-Πάμε τώρα για κολύμπι; πρότεινε η Κλερ.

-Ναι, βέβαια.

Η Κλερ άρχισε να γδύνεται, κατάλαβε πως ο Μιχάλης την παρακολουθούσε.

-Τι;

-Είσαι πολύ όμορφη, είπε ο Μιχάλης.

Η Κλερ χαμογέλασε και αποτελείωσε το γδύσιμό της. Μετά πήγε κοντά του και άρχισε να του ξεκουμπώνει το πουκάμισο.

-Φαίνεται πως χρειάζεσαι λίγη πειθώ για να μπεις στη θάλασσα απόψε, τον πείραξε και μετά τον φίλησε.

Την άφησε να τον γδύσει και πήγαν μετά γυμνοί μέχρι τη θάλασσα. Τώρα η νύχτα είχε πέσει για τα καλά και το μόνο φως που είχαν ερχόταν από τη φωτιά που είχαν ανάψει.

Κολύμπησαν κάτω από τα αστέρια με το αεράκι να σηκώνει μικρά κύματα και να στέλνει αλμυρές ρανίδες στα πρόσωπά τους. Η Κλερ γύρισε ανάσκελα και κοίταξε τον ουρανό με τα μυριάδες αστέρια. Μέσα στο νερό ένιωθε πάντα ελεύθερη και τώρα, ένιωθε και ξαλαφρωμένη. Ανασηκώθηκε και αναζήτησε τον Μιχάλη, κολύμπησε προς το μέρος του και τον αγκάλιασε.

-Είναι πολύ όμορφα, είμαι πραγματικά ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή.

-Χαίρομαι, είπε εκείνος και την κράτησε στην αγκαλιά του.

Η Κλερ ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του και έκλεισε τα μάτια της. Αφέθηκε στην γαλήνη που ένιωθε, μια γαλήνη που ήταν τόσο σπάνια. Τόσο σπάνια σε όλη τη ζωή της μα όχι τις τελευταίες μέρες. Τις τελευταίες μέρες που είχε περάσει μεγάλο μέρος τους με τον Μιχάλη είχε βρεθεί πολλές φορές σε μια κατάσταση ηρεμίας και γαλήνης. Το όφειλε σε εκείνον. Είχε έναν τρόπο να παίρνει μακριά της το φόβο για το μέλλον που την περίμενε, το φόβο που σκίαζε τα πάντα στη ζωή της από τη μέρα που είχε γεννηθεί.

-Μιχάλη… Μη με αφήσεις.

-Δεν θα σε αφήσω, μη φοβάσαι.

Ένα ρίγος την διέτρεξε.

-Τι είναι; ρώτησε ο Μιχάλης που το ένιωσε.

-Φοβάμαι, φοβάμαι ένα μέλλον χωρίς εσένα, ομολόγησε η Κλερ που με τη συνειδητοποίηση της γαλήνης που ένιωθε και το γιατί, είχε έρθει και ο φόβος ότι μπορεί να τον έχανε.

Ο Μιχάλης τη φίλησε απαλά στα χείλη.

-Δεν θα με χάσεις, μη φοβάσαι.

Η Κλερ τον κοίταξε στα μάτια. Ένευσε μετά. Ο Μιχάλης τη φίλησε απαλά και εκείνη ανταποκρίθηκε. Η γλώσσα της αναζήτησε τη δική του και έφερε το σώμα της να κολλήσει στου Μιχάλη. Η παγωμάρα του φόβου άφηνε το σώμα της καθώς η ερωτική επιθυμία ερχόταν να το ζεστάνει. Τύλιξε τα πόδια της γύρω από τη μέση του και τον ένιωσε να σκληραίνει.

-Κάνε μου έρωτα, ας περάσουμε τη νύχτα αυτή σαν να είμαστε μόνοι μας στον πλανήτη Γη.

Ο Μιχάλης την φίλησε ξανά πριν την ανασηκώσει ενώ κατέβαινε προς το στήθος της φιλώντας τη. Η Κλερ αφέθηκε στην αίσθηση και ξέχασε κάθε τι άλλο. Όταν ο Μιχάλης φίλησε τη θηλή της, τον έσφιξε πάνω της σαν να ήθελε να τον κρατήσει εκεί για πάντα, σαν να μην ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή.

Χωρίστηκαν και κολύμπησαν προς την αμμουδιά. Η Κλερ έφτασε πρώτη και γύρισε και περίμενε τον Μιχάλη. Τον αγκάλιασε όταν την έφτασε και τον φίλησε. Τα χέρια του στους γοφούς της την έπεισαν ότι ο Μιχάλης είχε ερμηνεύσει την πρόθεσή της σωστά.

Έκαναν έρωτα ξαπλωμένοι εκεί που έσκαγε το κύμα σαν να ήταν μόνοι στον κόσμο, σαν να μην είχε τίποτα άλλο σημασία. Έμειναν μετά αγκαλιασμένοι για λίγο πριν βγουν από το νερό και πάνε κοντά στη φωτιά. Στέγνωσαν τα σώματά τους και κάθισαν μετά δίπλα στην αναμμένη φωτιά. Δείπνησαν με σάντουιτς που είχαν φέρει μαζί τους. Ύστερα ξάπλωσαν και σκεπάστηκαν με τον υπνόσακο.

-Είναι μαγευτικό να μπορείς να κοιμηθείς έτσι, κοιτώντας τα αστέρια, είπε η Κλερ. Διπλά μαγευτικό που το μοιράζομαι μαζί σου.

-Είναι ακόμα πιο μαγευτικό για εμένα, δεν περίμενα ότι θα ξαναζήσω κάτι τέτοιο, είπε ο Μιχάλης.

-Όχι; Γιατί; Δεν σε πήραν τα χρόνια. Πόσο είσαι;

-42.

-Έχουμε την ίδια ηλικία. Εγώ δεν το έχω ξεγράψει…

Η Κλερ ήξερε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια αλλά η ίδια είχε άλλο λόγο που το ξέγραφε.

-Μετά την Ντήντρα πίστεψα ότι είχαν τελειώσει για μένα αυτά. Εκείνη είχε εξάλλου καταφέρει να παραβλέψει κάποια πράγματα.

-Όπως;

-Όπως την κατάστασή μου που περιορίζει ας πούμε κάποιες δραστηριότητες.

-Δεν είμαι κάνα κοριτσόπουλο για να θέλω να πάω σε πάρτι ή να πάω για τρέξιμο. Ο περίπατος στον ρυθμό σου μου είναι αρκετός.

-Υπάρχουν και άλλα.

-Πες μου.

Ο Μιχάλης γύρισε και την κοίταξε.

-Αυτό που θα πω είναι βαρύ, ίσως θελήσεις να φύγεις μακριά μου και να μην μου ξαναμιλήσεις. Είναι κάτι για το οποίο θα μπορούσα να διωχτώ ακόμα.

-Πες μου, είπε απαλά η Κλερ. Θα σου πω μετά αν είναι κάτι που δεν μπορώ να σηκώσω.

-Είσαι η τέταρτη γυναίκα με την οποία συνάπτω σχέσεις, είπε ο Μιχάλης. Η δεύτερη ήταν η Βερονίκη Στάμου, την δολοφόνησε ο πατέρας της λίγο μετά αφού της είχα ζητήσει να γίνει γυναίκα μου.

-Ω Θεέ μου, λυπάμαι, είπε η Κλερ, Μιχάλη, με συγχωρείς. Δεν έπρεπε…

Ο Μιχάλης άπλωσε το χέρι του και τη χάιδεψε.

-Πάνε είκοσι χρόνια, αλλά στο είπα γιατί έχει σχέση με αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω. Σκότωσα τον Στάμου.

-Πώς;

-Έχει σημασία;

-Του άξιζε να πεθάνει και όχι ανώδυνα.

-Δεν πέθανε ανώδυνα. Τον τραυμάτισα και τον άφησα να τον φάνε οι λύκοι. Αυτό ήταν κάτι με το οποίο η Ντήντρα μπορούσε να ζήσει αλλά όχι και οι δικοί της. Της ασκήσανε αφόρητες πιέσεις μέχρι να χωρίσουμε. Από τότε δεν υπήρξε άλλη μέχρι σήμερα.

-Μέχρι εμένα;

-Ναι, και τώρα ξέρεις τι έχω κάνει, μπορείς να παραβλέψεις ότι έχω βάψει τα χέρια μου με αίμα;

-Ναι! είπε παθιασμένα η Κλερ, σκότωσες κάποιον που του άξιζε και είχες κάθε λόγο. Δεν με νοιάζει που το έκανες. Χώρια που πάνε είκοσι χρόνια.

Ο Μιχάλης την φίλησε στα χείλη. Η Κλερ μετακινήθηκε πιο κοντά του και έφερε το ένα πόδι της στο πλευρό του. Το μήνυμα ήταν σαφές και ο Μιχάλης δεν είχε αντίρρηση. Τη φίλησε ενώ το χέρι του ταξίδευε ανάμεσα στα σώματά τους. Βρήκε την Κλερ ήδη υγρή και ερεθισμένη και το χάδι του την έκανε να ριγήσει ολόκληρη από ευχαρίστηση και προσμονή.

-Δέκα χρόνια, δεν είχες κάνει έρωτα; ψιθύρισε ανάμεσα σε κοφτές ανάσες καθώς ο Μιχάλης συνέχιζε να τη χαϊδεύει αποπλανητικά στην απαλή σάρκα της γυναικείας φύσης της.

-Όχι, ποτέ.

-Ούτε καν με πόρνες;

Ο Μιχάλης την κοίταξε ξαφνιασμένος αλλά η Κλερ απλά χαμογέλασε.

-Αγάπη μου, δεν θα έπεφτες στα μάτια μου, θα το καταλάβαινα αν είχες πάει ποτέ με πόρνη. Δεν λέω να ξημεροβραδιαζόσουν στα μπορντέλα αλλά αν είχες καμιά φορά καταφύγει στις υπηρεσίες μια πεταλουδίτσας της νύχτας δεν θα σε κατηγορούσα.

-Δεν έχω ανάγκη από έρωτα αν δεν προέρχεται από σχέση, είπε ο Μιχάλης.

Η Κλερ τον φίλησε και τρύπωσε το χέρι της ανάμεσα στα σώματά τους επίσης. Βρήκε τον ανδρισμό του, σκληρό ήδη, και τύλιξε τα δάκτυλά της γύρω του. Ένα βογκητό ξέφυγε από τα χείλη του Μιχάλη που συντόνισε το ρυθμό του με το χάδι της.

-Κάναμε έρωτα πρώτη φορά μέσα στο νερό και δεν θα το κατάλαβες εκείνη τη φορά αλλά είχα πολλά χρόνια να κάνω έρωτα…

Η φωνή της έσβησε καθώς ένα υπέροχο κύμα ηδονής την διέτρεξε. Ένιωσε έναν σπασμό να διατρέχει τον Μιχάλη και τον ανδρισμό του να σφίγγεται στο χέρι της.

-Δεν θέλω να τελειώσουμε έτσι, είπε. Κάνε με δική σου!

Ελευθέρωσε τον ανδρισμό του από την ερωτική λαβή της ενώ ο Μιχάλης τραβούσε το χέρι του για να το φέρει πίσω της και να την τραβήξει προς το μέρος του. Τον δέχτηκε μέσα της και έγειρε πίσω για να βρεθεί με την πλάτη στην πετσέτα. Ο Μιχάλης τη φίλησε στο στόμα και εκείνη έδεσε τα πόδια της ψηλά στην πλάτη του ανοίγοντάς του το δρόμο για το κέντρο της γυναικείας της ύπαρξης. Ο Μιχάλης έβαλε το ένα χέρι του κάτω από τη μέση της ανασηκώνοντάς την λίγο και την έκανε δική του. Ο οργασμός ήλθε άγριος, απαιτητικός, σβήνοντας από το μυαλό τους κάθε τι άλλο. Έμειναν εκεί ενωμένοι, απολαμβάνοντας την εγγύτητά τους και την ικανοποίηση των ενστίκτων και των αναγκών.

Ύστερα ο Μιχάλης ξάπλωσε και η Κλερ ξάπλωσε δίπλα του. Μετά την ένταση του έρωτα ακολουθούσε η χαλάρωση και όπως ήταν ζεστά κάτω από το σκέπασμά τους ένιωθε μια υπέροχη θαλπωρή. Γύρισε με την πλάτη προς τον Μιχάλη ξέροντας ότι θα την πάρει έτσι στην αγκαλιά του. Της άρεσε να ακουμπάει στο στέρνο του, ένιωθε ασφαλής και προφυλαγμένη.

Κοίταξε τον έναστρο ουρανό μέχρι εκεί που τα αστέρια συναντούσαν τη θάλασσα στη γραμμή του ορίζοντα. Απόψε δεν είχε φεγγάρι, ήταν η νύχτα της νέας σελήνης. Μέτρησε με το μυαλό της τις μέρες.

-Μιχάλη… είπε απαλά.

-Ναι;

-Το ήξερες ότι δεν έχω κάνει έρωτα εδώ και χρόνια. Σωστά;

-Το κατάλαβα όταν κάναμε έρωτα στο σπίτι…

-Δεν ήμουν παρθένα αλλά ήμουν σφιχτή, συνέχισε η Κλερ για να τον βγάλει από την αμηχανία. Είχα πολλά χρόνια να κάνω έρωτα. Αλλά εμείς έχουμε κάνει τόσες φορές το τελευταίο εικοσιτετράωρο, χωρίς καμία προφύλαξη. Γιατί;

Ο Μιχάλης χαμογέλασε, το κατάλαβε από την αναπνοή του. Μετά την ξάφνιασε φιλώντας τα ακόμα νοτισμένα μαλλιά της όπως την ξάφνιασε και η απάντηση.

-Από το όσο ήδη σε ήξερα μπορούσα να συμπεράνω ότι δεν είσαι κάποια με άστατη σεξουαλική ζωή και μετά κατάλαβα ότι απείχες καιρό. Άρα δεν υπήρχε κίνδυνος να κολλήσω κάτι.

-Σωστά, αγάπη μου, αλλά η προφύλαξη είναι και για μια άλλη περίπτωση. Μια που δεν είμαι ακόμα τόσο μεγάλη ώστε να την αγνοούμε. Εντάξει παραδέχομαι ότι στα 42 μου η πιθανότητα δεν είναι και μεγάλη αλλά και πάλι θα μπορούσε να συμβεί, να μείνω έγκυος. Ειδικά τώρα που είμαι στις γόνιμες μέρες μου.

-Θα ήταν κακό να συμβεί αυτό;

-Όχι, κάθε άλλο, είπε η Κλερ πριν προλάβει να συγκρατήσει τον εαυτό της.

Το ήθελε πραγματικά όσο και αν ήξερε ότι δεν μπορούσε, λάθος, δεν έπρεπε να συμβεί. Και τώρα το είχε πει έτσι στον Μιχάλη. Το σώμα της όλο σφίχτηκε καθώς περίμενε την απάντηση του. Ίσως να τραβιόταν από κοντά της, ίσως…

-Θα ήταν υπέροχο, Κλερ, να μου χαρίσεις ένα παιδί.

Η ανακούφιση που την κατέλαβε ήταν τέτοια που μαζί με τη θαλπωρή την έφερε στα πρόθυρα του ύπνου.

-Καληνύχτα, ψέλλισε, μη με αφήσεις…

Βυθίστηκε στη γλυκιά ανυπαρξία του ύπνου αλλά πριν αποκοιμηθεί συνειδητοποίησε ότι ο Μιχάλης είχε έρθει πιο κοντά, την αγκάλιαζε με το σώμα του και πέρασε το χέρι του γύρω της. Το ακούμπησε στην κοιλιά της και την χάιδεψε εκεί σταματώντας στον αφαλό της. Η Κλερ έβαλε τα δικά της πάνω στο δικό του και μετά αποκοιμήθηκε.

Ο Μιχάλης άκουσε την ανάσα της να βαθαίνει και χαμογέλασε. Κρατώντας την στην αγκαλιά του αναρωτήθηκε αν είχε έρθει η ώρα να αποκτήσει μια οικογένεια, μια πιθανότητα που δεν είχε ποτέ σκεφθεί μετά το θάνατο της Βερονίκης. Φίλησε πάλι την Κλερ στα μαλλιά και αποκοιμήθηκε και αυτός.