Ο Νεκρομάντης – Τα Μυστικά Του Αθάνατου Νίκολας Φλαμέλ

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το τέταρτο βιβλίο της σειράς μας επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα, στο Σαν Φραντζίσκο όπου συνεχίζεται η μάχη μεταξύ των αθανάτων και των Παλαιών για την επικράτηση και το μέλλον των ανθρώπων.
Τα δίδυμα αδέρφια είναι πιο ισχυρά αλλά και γεμάτα αμφιβολίες, ενώ ο Φλαμέλ χωρίς το ελιξίριο της ζωής εξασθενεί όλο και περισσότερο. Ταυτόχρονα ο δόκτωρ Τζων Ντι έχει αποτύχει και τώρα είναι επίσης κυνηγημένος από τους Παλαιούς αλλά δεν σκοπεύει να πέσει αμαχητί.
Η μαγεία και η δράση συνεχίζονται και σε αυτό το βιβλίο με γρήγορους ρυθμούς ενώ γνωρίζουμε μερικούς ακόμα από τους παλαιούς όπως τον Προμηθέα και συναντάμε και τους αθάνατους των προηγουμένων βιβλίων.

0 σχόλια

Μεσάνυχτα Και Κάτι

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στην αρχή η υπόθεση που αναλαμβάνει η ντετέκτιβ Πέτρα Κόνορ φαίνεται απλή, μια ανταλλαγή πυροβολισμών έξω από ένα κλαμπ που είχε παράπλευρες απώλειες. Γρήγορα ανακαλύπτει όμως ότι υπάρχουν πολλά άλλα που δε φαίνονται και ότι δεν είναι και οι τέσσερις έφηβοι τυχαία θύματα, κάποιος ήταν ο στόχος. Και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται μια ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση έρχεται στα χέρια της.
Εξαιτίας ενός παρατηρητικού εσωτερικού ανακαλύπτει μια σειρά φόνων στην ίδια ημερομηνία σε έξι διαφορετικές χρονιές με τον ίδιο τρόπο εκτέλεσης. Ένας κατά συρροή δολοφόνος βρίσκεται εκεί έξω ασύλληπτος και η ημερομηνία πλησιάζει πάλι.
Ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα από τον μετρ του είδους Τζόναθαν Κέλερμαν, κρατάει συνέχεια το ενδιαφέρον ενώ δίνει ανθρώπινους χαρακτήρες που μπορεί κανείς να αναγνωρίσει κάτι από τον εαυτό του.

0 σχόλια

Το Φάντασμα Του Στάλιν

Author: Νυχτερινή Πένα /

Άλλο ένα βιβλίο του Μάρτιν Κρουζ Σμιθ με πρωταγωνιστή τον εισαγγελέα πλέον Αρκάντι Ρένκο. Από ένα φαινομενικά άσχετο περιστατικό σε έναν σταθμό του μετρό της Μόσχας ο Ρένκο βρίσκεται μπλεγμένος σε μια πολιτική συνωμοσία για την προβολή ενός κάθε άλλο παρά καθαρού ήρωα πολέμου αλλά και με εγκληματίες, διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς ακόμα και νοσταλγούς του παρελθόντος.
Από το πρώτο του έργο με τον Ρένκο, το διάσημο Έγκλημα στο Γκόρκι Παρκ ως το Φάντασμα του Στάλιν ο Σμιθ παρακολουθεί την αλλαγή στην Ρωσσία, από τον κομμουνισμό στην Περεστρόικα, στην διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την νέα Ρωσσία που αναδύθηκε από αυτήν με πειστικότητα και αληθοφάνεια που ανάγουν την ίδια τη χώρα σε πρωταγωνιστή εξίσου με τον Ρένκο.
Δεν είναι καθαρόαιμο αστυνομικό αλλά σίγουρα αξίζει να το διαβάσετε και κρατάει το ενδιαφέρον.

0 σχόλια

Το Τέλειο Έγκλημα 5

Author: Νυχτερινή Πένα /

Βγήκε από το σπίτι και βρήκε τον Ραξή να κοιτάει το ρολόι του.
-Πάμε Νίκο, είπε και καθ’ οδόν του εξήγησε τι είχε ανακαλύψει. Τώρα θα επέστρεφε στο γραφείο να ξαναδεί τις λήψεις μήπως υπό το πρίσμα των αποκαλύψεων έβρισκε τι ήταν αυτό που τον ενοχλούσε. Ύστερα θα επισκεπτόταν τη χήρα και θα προσπαθούσε να την κάνει να ομολογήσει χρησιμοποιώντας όσα ήξερε.
-Να πάρω το υπηρεσιακό αυτοκίνητο μετά; ρώτησε ο Ραξής. Έχει απεργία το τραμ και θα παιδευθώ να πάω σπίτι.
-Πάλι απεργία; είπε ο Γεωργίου δύσθυμα, δε λέω δικαίωμά τους και έχει χυθεί αίμα για αυτό το δικαίωμα αλλά πρέπει να σκέφτονται και τους άλλους. Πότε είχαν ξανακάνει; Τώρα πρόσφατα δεν ήταν;
-Πριν από δύο εβδομάδες και πιο πριν πάλι από τρεις εβδομάδες.
-Τρίτη φορά σε πέντε εβδομάδες, τα βλέπεις; είπε ο Γεωργίου και την επόμενη στιγμή φρέναρε και γύρισε να αντικρίσει τον Ραξή. Νίκο, αυτό είναι!
-Ποιο;
-Αυτό που δεν κόλλαγε στις λήψεις. Δεν ήταν κάτι που έβλεπα αλλά κάτι που άκουγα, ακούγεται το τραμ να περνάει αλλά εκείνη τη νύχτα δεν είχε τραμ. είχαν απεργία! Οι λήψεις είναι από άλλη νύχτα! Πάμε πίσω!
-Που πάμε;
-Στο σπίτι του Γκίκα, στον τόπο του εγκλήματος.
Στην είσοδο της πολυκατοικίας ο φύλακας ξαφνιάστηκε που τους είδε να επιστρέφουν και ακόμα περισσότερο όταν ο Γεωργίου σταμάτησε και του είπε:
-Ξέρω για την αλλαγή, ομολόγησε και θα ζητήσω ελάφρυνση της ποινής σου.
Έχασε το χρώμα του και έπεσε στο πάτωμα βογκώντας. Ο Γεωργίου ένευσε στον Ραξή.
-Πάρε κατάθεση και πέρνα του χειροπέδες, εγώ θα πάω επάνω.
-Εντάξει, αφεντικό, να προσέχεις.
Με ένα καθησυχαστικό χαμόγελο ο αστυνόμος πήρε τον ανελκυστήρα και ανέβηκε στο οροφοδιαμέρισμα του Γκίκα. Του άνοιξε η Τσέχα παραδουλεύτρα και ο αστυνόμος δεν μπόρεσε να μην αναρωτηθεί αν ήταν όντως ερωμένη του θύματος. Τον οδήγησε στο σαλόνι και πήγε να φέρει την κυρία της. Ο αστυνόμος εντόπισε το τασάκι και το πήρε στα χέρια του.
Η σύζυγος του νεκρού μπήκε με την συνηθισμένη ήρεμη έκφρασή της στο σαλόνι αλλά δεν μπόρεσε να κρύψει την ανησυχία της όταν τον είδε να κρατάει το μεγάλο τασάκι.
-Αρκετά βαρύ, είπε ο αστυνόμος, για να ανοίξει ένα κεφάλι.
-Μα είναι καθαρό, κανένα ίχνος από αίμα ή αποτυπώματα.
-Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε αυτό αλλά το όμοιο του. Μην το αρνείστε, το είδα στο σπίτι του μακαρίτη του Φιορινάτου. Και κατάλαβα και τον τρόπο της αμοιβής.
-Δεν έχετε αποδείξεις, είπε η κυρία Γκίκα.
-Ξέρω και για την αλλαγή των λήψεων από τις κάμερες ασφαλείας.
Η Λίζα Γκίκα έμεινε ακίνητη σαν να μαρμάρωσε.
-Πως… κατάφερε να ψελλίσει.
-Εκείνη τη νύχτα δεν είχε τραμ, είχαν απεργία. Αλλά ακούγεται να περνάει το τραμ παραπάνω από μια φορά. Τις αλλάξατε.
Η χήρα και δολοφόνος του Γκίκα κάθισε σε μια πολυθρόνα σαν να μην τη βαστούσαν τα πόδια της.
-Ομολογήστε, είπε ο αστυνόμος, θα με γλιτώσετε από κόπο και θα έχετε το ελαφρυντικό της ομολογίας.
-Ο Φίλιππος ξενοπηδούσε από τη μέρα σχεδόν που παντρευτήκαμε, όσο ήταν παντρεμένες ή τουρίστριες δε με ένοιαζε, δεν ήταν απειλή για την ζωή μου. Οι τουρίστριες φεύγανε, ήταν περαστικές. Οι άλλες πολύ βολεμένες για να αφήσουν την άνεση που είχαν ήδη. Αλλά αυτή τι είχε; Τίποτα! Αν του έκανε και ένα παιδί στα όπα – όπα θα την είχε!
-Και γιατί δεν σκοτώσατε τότε αυτήν, είπε ο Γεργίου, πιο εύκολο και ίσως θα τα καταφέρνατε ακόμα καλύτερα.
-Όχι, αν έφερνε μετά άλλη; Αν άρχιζε τις ελεύθερες; Ήδη καλοκοίταζε τις φίλες της κόρης μας. Ποτέ δεν θα ήμουν ασφαλής.
-Πως πείσατε το Φιορινάτο;
-Το πιο εύκολο, ήξερε ότι πεθαίνει και ήθελε να εξασφαλίσει τη γυναίκα του, του έδωσα τη λύση.
-Και ο φύλακας;
-Ο φύλακας με γούσταρε. Την μέρα του φόνου του έκατσα και τον άφησα να με πάρει εκεί στο γραφείο του. Μετά του υπενθύμισα την κάμερα, έπρεπε να τον δείτε πως έγινε, νόμιζα θα μείνει από καρδιά. Αλλά συνήλθε και συμμορφώθηκε με τις οδηγίες μου να αντιγράψει άλλη μέρα πάνω από τις κανονικές λήψεις και να το κάνει μάλιστα την ίδια ώρα. Αυτό σήμαινε να κλείσει μερικές ώρες κάποιες κάμερες για να φτιάξει ένα αρχείο που να ταιριάζει. Αυτό άφηνε τυφλά σημεία για να μπει ο Φιορινάτος και να κάνει τη δουλειά.
Ο Γεωργίου κούνησε το κεφάλι του. Περίπου έτσι είχε φανταστεί τα γεγονότα αν και υπέθετε ότι ο φύλακας είχε πάρει χρήματα. Της πέρασε τις χειροπέδες.
-Δεν περίμενα ότι κάποιος θα το πρόσεχε αυτό με το τραμ, είπε η κυρία Γκίκα.
-Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προσέξει κάποιος υπό δεδομένες συνθήκες, εμένα με βοήθησε και ο Νίκος.
Κατέβηκαν στο ισόγειο όπου ο Ραξής περίμενε με το φύλακα δεμένο και με ένα περιπολικό έξω για να μεταφέρει τους κρατούμενους.
-Δεν μπορούσες να έχεις αυτοκίνητο; είπε η Λίζα Γκίκα. Είχα κάνει το τέλειο έγκλημα, και μου το κατέστρεψες!
Ο Ραξής την κοίταξε απαθής αλλά ο Γεωργίου χαμογέλασε.
-Θα έπρεπε και εγώ να μην καπνίζω, είπε, αλλά τότε ίσως θα βρισκόταν κάποια άλλη λεπτομέρεια. Ευτυχώς για τους φιλήσυχους πολίτες, δεν υπάρχει αυτό που λέμε τέλειο έγκλημα.
Έξω στο δρόμο έβαλαν τους δύο κρατούμενους στο πίσω μέρος του περιπολικού και αμέσως ξεκίνησαν για την ασφάλεια. Ο Γεωργίου με τον Ραξή περπάτησαν προς το δικό τους. Ο αστυνόμος άναψε ένα πουράκι. «Ευτυχώς και για την αστυνομία που δεν υπάρχει το τέλειο έγκλημα, εδώ που τα λέμε,» σκέφθηκε και στράφηκε στον συνεργάτη του.
-Έλα να σε πάω σπίτι, το κέρδισες με την αξία σου.


Τέλος

0 σχόλια

Το Τέλειο Έγκλημα 4

Author: Νυχτερινή Πένα /

Βγήκαν αφήνοντας τον μόνο. Η κατάθεση του Ξενομερίτη είχε αλλάξει το σκηνικό. Τώρα υπήρχε κίνητρο. Η γυναίκα του τον υποψιαζόταν για εξώγαμη σχέση και αυτό μπορεί να είχε οπλίσει το χέρι της άσχετα αν ήταν αλήθεια ή όχι.
Αλλά, και αυτό το αλλά ήταν μεγάλο πρόβλημα, είχε ακλόνητο άλλοθι. Υπήρχαν πάνω από σαράντα άνθρωποι που μπορούσαν να βεβαιώσουν ότι ήταν στο σπίτι του Ξενομερίτη σε όλο το χρονικό παράθυρο που έδινε ο ιατροδικαστής για το φόνο. Άραγε είχε βάλει άλλον; Ήταν τόσο αποφασισμένη, να πληρώσει κάποιον άλλο για να κάνει το φόνο; Και ταυτόχρονα τόσο κυνική ώστε να κάνει σεξ μαζί του λίγο πριν φύγει εκείνος για να πάει στο θάνατό του;
Ήταν ικανή, δεν ήξερε πόσο κυνική αλλά ικανή ήταν. Λίγα άτομα πέρα από τους επαγγελματίες εγκληματίες είναι πιο επικίνδυνα από μια απατημένη σύζυγο. Αλλά ποιος ήταν το όργανό της αφού η ίδια είχε ακλόνητο άλλοθι; Και πως ο δολοφόνος είχε περάσει τις κάμερες;
Είχε περάσει ώρες παρακολουθώντας τις εικόνες που είχαν καταγράψει οι κάμερες, τίποτα περίεργο, τίποτα ύποπτο. Κανένας που δεν θα έπρεπε δεν είχε μπει και δεν είχε βγει. Όλοι ήταν κάτοικοι του κτιρίου ή εργαζόμενοι εκεί.
Άναψε ένα πουράκι και απόλαυσε το άρωμα του καπνού. Επέτρεψε στον εαυτό του μια στιγμή χαλάρωσης, ύστερα με έναν αναστεναγμό τα έπιασε όλα από την αρχή.
Ο Γκίκας νεκρός, η χήρα με ένα πολύ καλό κίνητρο για το φόνο είχε και ένα πολύ καλό ακατάρριπτο άλλοθι, γιατί φυσικά τόσοι άνθρωποι στο σπίτι του Ξενομερίτη δεν ήταν όλοι συνεργοί της να την καλύπτουν, και ένας πολύ επιδέξιος δολοφόνος που πέρασε σαν αόρατος από ένα ολοκληρωμένο σύστημα ασφαλείας. Πως;
Είχε δει και ξαναδεί τις λήψεις από τις κάμερες ασφαλείας σε σημείο που να έχει μάθει απέξω κάθε τι, κάθε λεπτομέρεια που μπορούσε να διακρίνει, μέχρι και ποια περιοδικά διάβαζε ο φύλακας μπορούσε να πει αλλά δεν υπήρχε κάτι να τον φέρει πιο κοντά στη λύση του μυστηρίου. Εκτός από εκείνη την αλλόκοτη αίσθηση ότι κάτι υπήρχε εκεί, το αντιλαμβανόταν αλλά δεν μπορούσε να το κάνει συνειδητή και ολοκληρωμένη σκέψη.
Ο Ραξής επέστρεψε.
-Τι κάνουμε τώρα;
-Πάμε να δούμε τι ανακάλυψαν οι συνάδερφοι για το θάνατο του Φιορινάτου.
Πήραν το υπηρεσιακό αυτοκίνητο και πήγαν στο σπίτι του στα Καμίνια. Η σήμανση είχε τελειώσει και ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν ενώ ο ιατροδικαστής ήταν ακόμα μέσα ετοιμάζοντας το σώμα για την μετακομιδή.
Ο Γεωργίου και ο Ραξής μπήκαν μέσα. Ήταν ένα μικρό άνετο συνηθισμένο παλιό σπιτάκι από τη δεκαετία αμέσως μετά τον πόλεμο. Δεν είχε βρεθεί κάτι περίεργο, μέσα ό,τι θα βρισκόταν σε ένα σπίτι που ζούσε ένα αντρόγυνο μια ήσυχη ζωή και κανένα ίχνος ξένης παρουσίας. Ο Γεωργίου πήγε κοντά στον ιατροδικαστή. Εκείνος τον χαιρέτησε και είπε:
-Αυτή τη φορά ο Τζέρυ έφυγε από τα χέρια μας για πάντα, και χωρίς εγκληματική όπως φαίνεται πράξη. Πέθανε από καρδιακό επεισόδιο, ήταν από καιρό άρρωστος μας είπε η σύζυγος.
-Που είναι τώρα;
-Της χορήγησα ένα ηρεμιστικό, δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί την κατάσταση, ο Φιορινάτος ήταν ο μόνος που είχε στον κόσμο και ήταν σε κατάσταση σοκ καθώς τον βρήκε η ίδια νεκρό.
-Μάλιστα. Έμαθες τίποτα άλλο;
-Φαίνεται ότι δεν ξέρει τίποτα για τις δραστηριότητες του Φιορινάτου, νόμιζε ότι δούλευε μεροκάματα, και ήταν πολύ αγαπημένοι. Είχε σταματήσει κάπου ένα χρόνο να δουλεύει λόγω της κατάστασής του.
-Ναι, δεν είχαμε ακούσει τίποτα τον τελευταίο χρόνο για δουλειά του.
Αδιέξοδο, δεν φαινόταν να έχει σχέση η εδώ υπόθεση με το φόνο που έλπιζε να σχετίζεται.
-Τίποτα άλλο;
-Είχε ασφάλεια, θα έχει τουλάχιστον χρήματα η χήρα.
-Για σκέψου, είπε ο Γεωργίου και άναψε ένα πουράκι.
Παρακολούθησε τους άνδρες του ιατροδικαστή να μεταφέρουν τη σορό του Φιορινάτου και έκανε να φύγει και εκείνος. Έριξε μια ματιά γύρω για ένα τασάκι να τινάξει τη στάχτη και τότε το είδε, ένα μεγάλο τετράγωνο από διαφανές κρύσταλλο τασάκι. Όμοιο με αυτό που είχε χρησιμοποιήσει στο σαλόνι του Γκίκα για την ίδια δουλειά, να το όργανο του φόνου που είχε πάρει μαζί του ο δολοφόνος γιατί ποιος θα έψαχνε ποτέ εδώ γι’ αυτό;
Ήταν λογικό, ο Φιορινάτος είχε κάνει πάντα κλοπές, απάτες και διαρρήξεις, ποτέ φόνο. Τώρα το είχε προφανώς αποφασίσει για να εξασφαλίσει τη γυναίκα του μιας και ο ίδιος πέθαινε. Η ασφάλεια που είχε κάνει ήταν σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο θα ερχόταν η αμοιβή από την χήρα που ήθελε νεκρό τον άνδρα της.
Έμενε να το αποδείξει. Δεν είχε κανένα στοιχείο πέρα από το τασάκι που θα μπορούσε κάλλιστα να ισχυριστεί ότι ήταν όμοιο αλλά εκείνη ανέκαθεν είχε ένα. 

0 σχόλια

Το Τέλειο Έγκλημα 3

Author: Νυχτερινή Πένα /

Άναψε ένα πουράκι. Ο Ξενομερίτης είχε αφήσει να φανεί καθαρά η αντιπάθειά του για τον αστυνόμο και παρότι είχε απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις δεν είχε δείξει ότι θα ερχόταν οικειοθελώς στην ασφάλεια για να προσφέρει την όποια βοήθεια.
Ο επιχειρηματίας μπήκε, όπως πάντα άψογος με κουστούμι και με προσεκτικά χτενισμένα μαλλιά. Δεν τον έκανες για άνθρωπο στην έκτη δεκαετία της ζωής του αλλά μικρότερο και εμφανώς καλοζωισμένο. Κάθισε απέναντι από τον Γεωργίου χωρίς να περιμένει να του προσφέρει κάθισμα και πέρασε κατευθείαν στο θέμα που τον είχε φέρει εδώ.
-Είπατε ότι αν θυμηθώ κάτι να επικοινωνήσω μαζί σας.
-Πράγματι αλλά περίμενα ένα τηλέφωνο, όχι επίσκεψη.
-Είναι και κάτι που θέλω και είναι αδύνατον να πάρω από το τηλέφωνο.
-Και τι είναι αυτό;
-Όπως σας είπα, το βράδυ του φόνου ο Φίλιππος έφυγε για να πάει σπίτι και να φέρει τη συμφωνία που είχαμε υπογράψει. Όπως ξέρετε δεν επέστρεψε. Η συμφωνία αυτή είναι μέσα στα προσωπικά του αντικείμενα που βρέθηκαν πάνω του αφού δεν είναι σπίτι, αυτά που έχετε εδώ. Θέλω να μου τη δώσετε.
-Εντάξει θα το σκεφθώ. Τι θυμηθήκατε;
-Αυτό αφού πάρω την συμφωνία, είπε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο ο Ξενομερίτης και έκατσε πιο αναπαυτικά στην πολυθρόνα.
-Τώρα, είπε ο αστυνόμος απότομα, εδώ δεν παίζουμε. Σκοτώθηκε ένας άνθρωπος.
-Ναι το ξέρω, ήταν συνεργάτης μου, αλλά πάει αυτός και οι δουλειές δεν περιμένουν.
Ο Γεωργίου κοίταξε αηδιασμένος τον επιχειρηματία με την κυνική θεώρηση και μετά φώναξε:
-Νίκο!
Ο Ραξής μπήκε στο γραφείο.
-Πάρε τον κύριο Ξενομερίτη, είπε ο αστυνόμος τονίζοντας επίτηδες το κύριος, στο κρατητήριο…
-Τι λες ρε μαλάκα; Κωλόμπατσε! ξέσπασε ο Ξενομερίτης και έκανε να σηκωθεί κατακόκκινος από οργή αλλά ένιωσε στον ώμο του βαρύ το χέρι του Ραξή που τον έσπρωξε πίσω στην πολυθρόνα.
-Για απόκρυψη στοιχείων σε αστυνομική έρευνα και άρνηση συνεργασίας με τις αρχές.
-Χμφ… Καλά, έκανε ξινισμένα ο Ξενομερίτης και έγειρε πίσω. Θα σου πω.
Στράφηκε και κοίταξε τον Ραξή.
-Αυτός θα μείνει εδώ; ρώτησε.
-Είναι ο βοηθός μου, απάντησε ατάραχος ο Γεωργίου. Λέγε.
-Το βράδυ που ήρθαν σπίτι μου ο Φίλιππος και η γυναίκα του, η Λίζα, έκανε σαν ξαναμμένη έφηβη. Όλο του τριβόταν, για να μην αναφερθώ σε αυτό που φορούσε. Όταν τελειώσαμε την δική μας συνάντηση στο γραφείο μου τους άφησα μόνους τους.
-Και;
-Την πήρε στα όρθια στηριγμένοι στο γραφείο.
-Πως το ξέρεις;
-Πολλές φορές αφήνω μόνους εκείνους με τους οποίους διαπραγματεύομαι και πάω στο δωμάτιο δίπλα απ’ όπου χάρη σε μια μικρή τρύπα παρακολουθώ τι κάνουν και τι λένε. Μου δίνει πολλές φορές αφάνταστα πλεονεκτήματα, όταν νομίζουν ότι είναι μόνοι και μιλάνε ελεύθερα. Με τον ίδιο τρόπο παρακολούθησα και τον Φίλιππο να ξεσκίζει την Λίζα.
Η επιλογή του τελευταίου ρήματος ενόχλησε τον Γεωργίου που έκανε έναν αθέλητο μορφασμό ενώ πίσω από τον μάρτυρα ο Ραξής κουνούσε αποδοκιμαστικά το κεφάλι του.
-Παντρεμένοι ήταν, μπορεί να μην ήταν και η πιο σοβαρή συμπεριφορά αλλά είναι απολύτως λογικό και νόμιμο να κάνουν έρωτα.
-Ναι αλλά μόλις τελείωσε του είπε, έτσι κάνεις με την Άνια;
Ο Γεωργίου κοίταξε με ενδιαφέρον τώρα τον συνομιλητή του, η Άνια Μπορσνίσκι ήταν η παραδουλεύτρα του Γκίκα.
-Και τι είπε ο Γκίκας; ρώτησε.
-Α τον παραδέχομαι τον μπαγάσα, δεν ταράχθηκε καθόλου, δεν έχασε καν τα λόγια του. Της είπε ότι δεν είχε ποτέ πηδήξει την Άννα.
-Ξέρετε αν ήταν αλήθεια αυτό;
-Πιθανολογώ πως ήταν, είναι πολύ κρύα η τύπισσα.
-Και γιατί αυτό δεν μας το είχατε πει τόσον καιρό;
-Δεν το θεώρησα σημαντικό και είπα να έχω και ένα χαρτί για μια δύσκολη ώρα.
-Παρεμποδίζοντας το έργο της δικαιοσύνης! είπε ο Γεωργίου νευριασμένα. Να λες ευχαριστώ που δε σε βάζω στο κελί. Εντάξει Νίκο, πήγαινέ τον κάτω στο χώρο των στοιχείων και κοίτα μην πάρει και τίποτα άλλο πέρα από τα χαρτιά.
-Έγινε.

0 σχόλια

Το Βιβλίο Των Χαμένων Πραγμάτων

Author: Νυχτερινή Πένα /

Ένα παιδί, ο Ντέηβιντ, μεγαλώνει με τη γνώση ότι οι ιστορίες θέλουν να ειπωθούν και τα βιβλία του ψιθυρίζουν. Όταν όμως η μητέρα του πεθαίνει ο κόσμος του καταρρέει και σαν για να γίνουν ακόμα χειρότερα ο πατέρας του παντρεύεται και αποκτά ακόμα έναν γιο. Και τότε ο Ντέηβιντ ανακαλύπτει την είσοδο σε έναν άλλο μαγικό κόσμο.

Ένα σκοτεινό παραμύθι από τον Τζον Κόνολυ που ομολογώ ότι δε μου άρεσε. Θα μπορούσε να είναι μια καλή ιστορία φαντασίας αλλά αντίθετα είναι σαν μια διαστρέβλωση των παραμυθιών, σαν ένα όνειρο που γίνεται εφιάλτης και είναι διαποτισμένο με μια απαισιοδοξία που μοιάζει να λέει ότι μόνο ο θάνατος φέρνει τη γαλήνη αφού η ζωή έχει πόνο και απώλεια αγαπημένων προσώπων.

0 σχόλια

Το Τέλειο Έγκλημα 2

Author: Νυχτερινή Πένα /

Στα κεντρικά της ασφάλειας ο Γεωργίου άφησε το αυτοκίνητο και ανέβηκε στο γραφείο του. Η σκέψη του ήταν πάλι στην υπόθεση που προσπαθούσε να λύσει. Πέντε βδομάδες πριν ο Φίλιππος Γκίκας είχε επισκεφθεί τον πολλές φορές συνεταίρο του Ξενοφώντα Ξενομερίτη που εόρταζε την ονομαστική του εορτή. Παρότι ο Ξενομερίτης έδινε μια μεγάλη δεξίωση είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν οι δυο τους ιδιωτικά και μετά ο Γκίκας είχε αφήσει την κόρη και τη γυναίκα του στη δεξίωση και είχε «πεταχτεί» σπίτι με σκοπό να επιστρέψει να τις πάρει πράγμα που δεν είχε γίνει ποτέ. Στο σπίτι ο μεγαλοεπιχειρηματίας είχε δολοφονηθεί. Φαινομενικά από κάποιον διαρρήκτη που περίμενε να βρει το σπίτι άδειο και αιφνιδιάστηκε βρίσκοντας τον Γκίκα εκεί ή το θύμα τον βρήκε μέσα και ο διαρρήκτης τον σκότωσε χτυπώντας τον με κάτι βαρύ στο κεφάλι.
Αλλά εδώ άρχιζαν τα αναπάντητα ερωτήματα. Εντάξει η πόρτα του διαμερίσματος είχε παραβιαστεί με έναν ειδικό μηχανισμό που με κάποιο οξύ εξουδετέρωνε την κλειδαριά. Πως ο διαρρήκτης είχε φτάσει ως εκεί σε ένα κτίριο με κάμερες ασφαλείας και συστήματα που θα ζήλευε και τράπεζα; Με τι είχε χτυπήσει τον Γκίκα; Και γιατί το είχε πάρει μαζί; Αυτό σήμαινε προμελέτη και μια ψυχραιμία που δεν ταίριαζε σε απλό διαρρήκτη. Και αν ήταν φόνος ποιος και γιατί τον είχε διαπράξει; Δεν υπήρχαν, φανερά τουλάχιστον κίνητρα.
Άναψε ένα πουράκι, ρούφηξε με απόλαυση τον αρωματικό καπνό και έριξε μια ματιά στα εισερχόμενα που είχαν μαζευτεί όσο έλειπε. Μια κλήτευση στο δικαστήριο για την επόμενη εβδομάδα για να καταθέσει στη δίκη ενός δολοφόνου που είχε συλλάβει μερικούς μήνες πριν, ένα δυο υπηρεσιακά σημειώματα, καθαρά γραφειοκρατικές υποθέσεις, μια αναφορά από τη σήμανση που ήταν για αρχείο μιας και η υπόθεση που αφορούσε είχε τελειώσει και μια αναφορά συμβάντων από την άμεσο δράση.
Αυτό το τελευταίο είχε ενδιαφέρον.
Μια αλλόφρον γυναίκα είχε βγει ουρλιάζοντας από ένα σπίτι στα Καμίνια, ούρλιαζε ότι ο άνδρας της ήταν μέσα νεκρός. Είχε γυρίσει από τη δουλειά και τον είχε βρει στο μπάνιο γερμένο πάνω από τη μπανιέρα όπου είχε κάνει εμετό. Εκ πρώτης όψεως έδειχνε σαν να είχε πάθει καρδιακή προσβολή και να είχε πεθάνει και δεν θα είχε τραβήξει την προσοχή του Γεωργίου αν ο νεκρός δεν ήταν ο Γεράσιμος Φιορινάτος, γνωστός και ο Τζέρυ ο Σάλτας, γνωστός διαρρήκτης. Το ότι ήταν έξω ήταν ακριβώς επειδή δεν είχαν καταφέρει να βρουν ποτέ ενοχοποιητικά στοιχεία για τις δουλειές του.
Ο Γεωργίου έτριψε το αξύριστο σαγόνι του, είχε ήδη μια υπόθεση αλλά κάτι του έλεγε να μην αγνοήσει το θάνατο του Τζέρυ, στο κάτω κάτω υπήρχαν πιθανότητες να μην ήταν τυχαίος ο θάνατος του πιο σεσημασμένου διαρρήκτη της Αθήνας την ίδια στιγμή που προσπαθούσαν να διαλευκάνουν μια αριστοτεχνική διάρρηξη μετά φόνου.
Σήκωσε το τηλέφωνο και τηλεφώνησε στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα. Στην άλλη άκρη της γραμμής βγήκε ο αξιωματικός υπηρεσίας του τμήματος.
-Αστυνόμος Γεωργίου, είπε χωρίς άλλη εισαγωγή. Σχετικά με το θάνατο του Φιορινάτου. Θέλω να γίνει στο σπίτι έρευνα από την σήμανση και νεκροψία στη σορό.
-Μα δεν υπάρχει υπόνοια εγκληματικής πράξης κύριε επιθεωρητά.
-Ίσως και να υπάρχει. Κάνε αυτό που είπα.
-Μάλιστα, κύριε αστυνόμε, είπε ο αστυνόμος μαθημένος σε χρόνια υπακοής στους ανωτέρους χώρια που όλοι ήξεραν τον Γεωργίου και τον εμπιστεύονταν.
Έκλεισε το τηλέφωνο πάνω στην ώρα για να απαντήσει σε ένα κοφτό, σχεδόν στρατιωτικό, χτύπημα στην πόρτα που ήξερε ότι ανήκε στον Ραξή. Ο βοηθός του μπήκε μέσα και είπε:
-Είναι εδώ ο Ξενομερίτης.
Ο Ξενοφών Ξενομερίτης, Ξεν – Ξεν και ξέρεις τι παίρνεις ήταν η από εικοσαετίας διαφημιστική ατάκα του, ήταν συνεργάτης του Γκίκα και συνεταίρος σε πολλές δουλειές. Στο σπίτι του είχε φάει το μοιραίο βράδυ ο μακαρίτης με την οικογένειά του καθώς γιόρταζαν και μια ακόμα επιτυχία, την εξαγορά μιας ανταγωνιστικής αλυσίδας στη Βόρεια Ελλάδα πέρα από την ονομαστική εορτή του.
-Να περάσει, είπε ο αστυνόμος.

0 σχόλια

Το Τέλειο Έγκλημα 1

Author: Νυχτερινή Πένα /

Άναψε το πουράκι του και τράβηξε μια δυνατή ρουφηξιά πριν το ακουμπήσει στο μεγάλο τετράγωνο από διαφανές κρύσταλλο τασάκι στο χαμηλό τραπεζάκι του καθιστικού. Ξανακοίταξε στο μπλοκάκι του περνώντας μια γρήγορη ανάγνωση στις σημειώσεις του μήπως και κάποια λεπτομέρεια του είχε ξεφύγει.
Η χήρα, η σύζυγος του εκλιπόντος μεγαλέμπορου Γκίκα, και η δεκαεννιάχρονη κόρη της τον κοίταζαν αμίλητες από τη θέση τους στον καναπέ απέναντί του καθώς γυρνούσε μία - μία τις σελίδες με σκεφτικό ύφος.
-Κύριε αστυνόμε, είπε κάποια στιγμή η κυρία, μήπως θα θέλατε λίγο καφέ ακόμη;
 Ο αστυνόμος Γεωργίου σήκωσε το βλέμμα του και την κοίταξε σαν να ξυπνούσε από κάποιο βαθύ λήθαργο.
 -Εε, όχι, όχι ευχαριστώ, εξάλλου νομίζω πως τελειώσαμε εδώ, είπε και σηκώθηκε παίρνοντας το πουράκι του από το τασάκι.
 Η κυρία ακολούθησε με το βλέμμα της την κίνησή του και σφίχτηκε ασυναίσθητα. Το όπλο του εγκλήματος δεν είχε βρεθεί ακόμα, κι ας πέρασε ήδη παραπάνω από ένας μήνας που ο άντρας της βρέθηκε από την παραδουλεύτρα νεκρός με ανοιγμένο το κεφάλι του στο ίδιο σαλόνι που βρισκόντουσαν τώρα. Η αστυνομία αποφάνθηκε ότι μάλλον επρόκειτο για κάποια διάρρηξη, κι ο μεγαλέμπορος έπεσε πάνω στον κλέφτη που τον κοπάνησε με κάτι αιχμηρό, πιθανότατα κάποιον λοστό ή κάτι τέτοιο, και διέφυγε χωρίς να αφήσει κάποιο ίχνος που θα οδηγούσε στη σύλληψή του. Μόνο στον Γεωργίου κάτι δεν του φαινόταν να κολλάει σ' όλη αυτή την ιστορία, και γι' αυτό τώρα είχε επισκεφτεί ξανά το σπίτι που έγινε το έγκλημα.
Αλλά η δεύτερη αυτή επίσκεψη ακόμα δεν είχε αποφέρει κάποιο νέο στοιχείο ή κάποια σκέψη. Αδιάφορο! Ήταν εκεί, το ένιωθε, απλά ακόμα δεν μπορούσε να το κάνει συγκεκριμένο.
Πολλοί συνάδερφοι στο εγκληματολογικό τον περνούσαν για βραδύνου, οι ήπιοι μειλίχιοι τρόποι του και η αργή ομιλία του ξεγελούσαν πολλούς να τον θεωρούν απλοϊκό. Υπήρχαν πολλοί εγκληματίες που τον είχαν υποτιμήσει και τώρα το μετάνιωναν στις φυλακές όλης της χώρας. Κάτω από τα ακατάστατα μαύρα μαλλιά κρυβόταν ένα δαιμόνιο μυαλό. Σε ένα μόνο πράγμα έπεφταν μέσα αυτοί που τον έκριναν, ήταν απλός άνθρωπος και δεν του άρεσαν τα επιτηδευμένα πράγματα και οι πολυτέλειες, με εξαίρεση τα πουράκια του βέβαια!
Έριξε μια ματιά ακόμα γύρω και βγήκε από το σαλόνι. Η παραδουλεύτρα στεκόταν στο χολ, μια όμορφη Τσέχα με κορμί που θα έβαζε σε πειρασμό και μοναχό, είχε ήδη το παλτό του και του το έδωσε καθώς εκείνος πήγαινε προς την πόρτα.
Βγήκε στο μικρό διάδρομο έξω από το οροφοδιαμέρισμα και πήρε τον ανελκυστήρα για το ισόγειο. Κατεβαίνοντας τους δεκαπέντε ορόφους σκεφτόταν τα όσα ήξερε ξανά και ξανά. Τι του διέφευγε; Κάτι είχε δει; Όχι! Ήταν οπτικός τύπος και θα το θυμόταν, ήταν κάτι άλλο, κάτι πιο ασυναίσθητο αλλά το ίδιο απτό. Τι;
-Λες να γερνάω; μονολόγησε.
Έφτασε στο ισόγειο και πέρασε το μικρό γραφειάκι του υπαλλήλου στην υποδοχή και το γραφείο του φύλακα και βγήκε στο δρόμο. Η κίνηση ήταν μειωμένη. Ο βοηθός του Νίκος Ραξής ήταν καθισμένος στο τιμόνι και από την έκφρασή του δε σκεφτόταν κάτι ευχάριστο.
-Τι έγινε ρε Νίκο; Πέσανε τα καράβια σου έξω;
-Μπα όχι, είπε χαμογελώντας εκείνος. Απλά σκεφτόμουν την υπόθεση και φοβάμαι ότι θα μείνει άλυτη.
Ο Γεωργίου βολεύτηκε στη θέση του συνοδηγού και του ένευσε να ξεκινήσουν.
-Θα σου πω κάτι Νίκο, μερικές φορές ο νόμος αργεί αλλά πάντα στο τέλος βρίσκει τον ένοχο.
-Ελπίζω αυτή τη φορά να τον βρούμε.
-Θα τον βρούμε, να είσαι σίγουρος. Πάμε πίσω στα κεντρικά.

4 σχόλια

Ψηφιακό Οχυρό

Author: Νυχτερινή Πένα /

Το πρώτο βιβλίο του Νταν Μπράουν δεν έχει ήρωα τον Λάνγκτον, αλλά είναι ακριβώς πάνω σε αυτό που θα γίνει το χαρακτηριστικό του είδος. Γρήγορη δράση και εναλλαγή των κομματιών με τους χαρακτήρες, επίσης μια λατρεία στην τεχνολογία αιχμής και στην αποτύπωση δομών και οργανισμών. Είναι μια καλή ιστορία αν και σε κάποια σημεία φαίνεται ότι είναι το πρώτο του έργο.

Στα μείον ότι μερικές φορές ξέρεις πλέον τι ακριβώς να περιμένεις λόγω επαναλαμβανομένων μοτίβων, κάτι που τότε βέβαια δεν ίσχυε μιας και ήταν το πρώτο του βιβλίο, και ένας έντονος αντικληρικανισμός σε ένα βιβλίο παντελώς άσχετο με θρησκευτικά θέματα. Δεν εξηγείται αλλιώς πρέπει να έχει ψυχικά τραύματα από την καθολική εκκλησία. Παραμένει κατ’ εμέ καλύτερο έργο του οι Πεφωτισμένοι, μένει να διαβάσω το Ινφέρνο για να ολοκληρώσω με τον Μπράουν.

0 σχόλια

Dragolance

Author: Νυχτερινή Πένα /

Μετά από παράκληση μιας φίλης μετά το κομμάτι για το Στη Δίνη του Πολέμου, είπα να μιλήσω λίγο για τον κόσμο του Κριν και την σειρά Dragolance. Ο κόσμος του Κριν βρίσκεται σε ειρήνη τα τελευταία τριακόσια περίπου χρόνια, τα έθνη των ανθρώπων, των ξωτικών και των νάνων καταφέρνουν να συμβιώνουν αν και μερικές φορές είναι στα όρια της ανοχής μεταξύ τους.
Οι θεοί έχουν χαθεί από τον Κριν μετά τον κατακλυσμό τρεις αιώνες νωρίτερα και μόνο τσαρλατάνοι κληρικοί βρίσκονται να πρεσβεύουν ψευτοθεούς. Μια ομάδα φίλων που είχε πέντε χρόνια πριν σκορπιστεί για να αναζητήσει την αλήθεια για το θέμα ξαναβρίσκεται. Αποτελείται από τους:
Τάνις Μισοξωτικό, έναν πολεμιστή με μικτή καταγωγή ανθρώπου και ξωτικού, μια καταγωγή που τον κάνει να νιώθει απόκληρος και από τους δυο λαούς. Ο διχασμός του αυτός αντιπροσωπεύεται και από τις γυναίκες που αγαπά την πολεμίστρια Κιτιάρα και την ξωτική πριγκίπισσα Λοράνα. Είναι ο άτυπος αρχηγός της ομάδας.
Στερμ Μπράιτμπλεηντ, ένας Ιππότης της Σολάμνια, ένα κάποτε τιμημένο σώμα αλλά τώρα όχι από τους περισσότερους που το θεωρούν υπεύθυνο για τον κατακλυσμό. Είναι αφοσιωμένος στις αρχές της ιπποσύνης και τον κώδικα συμπεριφοράς της, το Εγκόλπιο.
Κάραμον Μαζέρ, ένας μεγαλόσωμος πολεμιστής με τεράστια δύναμη και αγαθή καρδιά. Πρώτη του μέριμνα είναι ο αδερφός του και αν είναι καλά.
Ραίστλιν Μαζέρ, δίδυμος αδερφός του Κάραμον, ένας νεαρός μάγος με αρκετή δύναμη, ωστόσο η δοκιμασία στον Πύργο της Υψηλής Μαγείας ( η εισδοχή στους κόλπους των μάγων ) του κληρονόμησε μια φοβερή κληρονομιά και κατάρα.
Φλιντ Φάιρφορτζ, ένας νάνος των λόφων, εξαιρετικός μεταλλουργός και πολεμιστής, μια πατρική φιγούρα για την υπόλοιπη ομάδα.
Τάσελχοφ Μπέηρφουτ, κέντερ, ( μια φυλή που οι δημιουργοί του Κριν δημιούργησαν, αφόρητα περίεργα, ψηλά σαν τους νάνους περίπου αλλά λεπτοκαμωμένα, ευφυή και ευκίνητα, είναι η φυλή μπελάς του Κριν ) άφοβος όπως όλοι του λαού του και παράτολμος και αυτό φυσικά επιφέρει μπελάδες.
Ξανασυναντιόνται αλλά πριν καλά καλά προλάβουν να μιλήσουν για το παρελθόν, βρίσκονται υπό καταδίωξη μαζί με τους νομάδες Ρίβεργουιντ και Γκόλντμουν που φέρουν ένα ραβδί με ιαματικές δυνάμεις, την πρώτη ένδειξη ίσως της επιστροφής των θεών από μια φυλή όντων που κανείς δεν είχε δει ως τότε ποτέ στον Κριν.
Κανείς δεν περίμενε ότι θα έσωζαν τον κόσμο, πόσο δε οι ίδιοι!
Ο πόλεμος της λόγχης περιγράφεται σε δύο τριλογίες, Dragοlance Chronicles και The Lost Chronicles.  Η πιο καλή σειρά ανάγνωσης είναι ανάμεικτη ώστε να έχει την ιστορική σειρά. Δράκοι στο Φθινοπωρινό Δειλινό ( είναι το πρώτο όπως και να έχει ), Δράκοι στα Βασίλεια των Νάνων ( αρχίζει από εκεί που τελειώνει το πρώτο ), Δράκοι στη Χειμωνιάτικη Νύχτα, Δράκοι Ενός Μεγαλοπρεπούς Ουρανού ( αυτά τα δύο βιβλία αλληλοσυμπληρώνονται κατά πολύ ) Δράκοι στην Ανοιξιάτικη Αυγή και Δράκοι του Μάγου της Κλεψύδρας.
Είναι από τις πιο ωραίες σειρές φαντασίας για’ μενα και ελπίζω να την απολαύσετε και’ σεις. Μετά τον πόλεμο της λόγχης ακολουθούν και άλλες σειρές αλλά γι’ αυτές θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.

0 σχόλια

Ιστολόγιο του μήνα – Απρίλιος 2015

Author: Νυχτερινή Πένα /

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα καθαρά λογοτεχνικό ιστολόγιο. Μοιάζει με ένα παλιότερα παρουσιασμένο, το Λογοτεχνικά, μόνο που το σημερινό δεν είναι αφιερωμένο στην Ελληνική λογοτεχνία αποκλειστικά αλλά περιλαμβάνει και αποσπάσματα από ξένα βιβλία. Έτσι παρουσιάζει και Ντοστογιέφσκι, που είναι και η πιο πρόσφατη προσθήκη.
Τα λόγια είναι φτώχεια, για ένα ταξίδι σε αποσπάσματα λογοτεχνικών θησαυρών δεν έχετε παρά να πάτε εδώ: http://logotexnikesmikrografies.blogspot.gr/

0 σχόλια

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)