Βγήκε από το σπίτι και
βρήκε τον Ραξή να κοιτάει το ρολόι του.
-Πάμε Νίκο, είπε και καθ’
οδόν του εξήγησε τι είχε ανακαλύψει. Τώρα θα επέστρεφε στο γραφείο να ξαναδεί
τις λήψεις μήπως υπό το πρίσμα των αποκαλύψεων έβρισκε τι ήταν αυτό που τον
ενοχλούσε. Ύστερα θα επισκεπτόταν τη χήρα και θα προσπαθούσε να την κάνει να
ομολογήσει χρησιμοποιώντας όσα ήξερε.
-Να πάρω το υπηρεσιακό
αυτοκίνητο μετά; ρώτησε ο Ραξής. Έχει απεργία το τραμ και θα παιδευθώ να πάω
σπίτι.
-Πάλι απεργία; είπε ο
Γεωργίου δύσθυμα, δε λέω δικαίωμά τους και έχει χυθεί αίμα για αυτό το δικαίωμα
αλλά πρέπει να σκέφτονται και τους άλλους. Πότε είχαν ξανακάνει; Τώρα πρόσφατα
δεν ήταν;
-Πριν από δύο εβδομάδες
και πιο πριν πάλι από τρεις εβδομάδες.
-Τρίτη φορά σε πέντε
εβδομάδες, τα βλέπεις; είπε ο Γεωργίου και την επόμενη στιγμή φρέναρε και
γύρισε να αντικρίσει τον Ραξή. Νίκο, αυτό είναι!
-Ποιο;
-Αυτό που δεν κόλλαγε
στις λήψεις. Δεν ήταν κάτι που έβλεπα αλλά κάτι που άκουγα, ακούγεται το τραμ
να περνάει αλλά εκείνη τη νύχτα δεν είχε τραμ. είχαν απεργία! Οι λήψεις είναι
από άλλη νύχτα! Πάμε πίσω!
-Που πάμε;
-Στο σπίτι του Γκίκα,
στον τόπο του εγκλήματος.
Στην είσοδο της
πολυκατοικίας ο φύλακας ξαφνιάστηκε που τους είδε να επιστρέφουν και ακόμα
περισσότερο όταν ο Γεωργίου σταμάτησε και του είπε:
-Ξέρω για την αλλαγή,
ομολόγησε και θα ζητήσω ελάφρυνση της ποινής σου.
Έχασε το χρώμα του και
έπεσε στο πάτωμα βογκώντας. Ο Γεωργίου ένευσε στον Ραξή.
-Πάρε κατάθεση και πέρνα
του χειροπέδες, εγώ θα πάω επάνω.
-Εντάξει, αφεντικό, να
προσέχεις.
Με ένα καθησυχαστικό
χαμόγελο ο αστυνόμος πήρε τον ανελκυστήρα και ανέβηκε στο οροφοδιαμέρισμα του
Γκίκα. Του άνοιξε η Τσέχα παραδουλεύτρα και ο αστυνόμος δεν μπόρεσε να μην
αναρωτηθεί αν ήταν όντως ερωμένη του θύματος. Τον οδήγησε στο σαλόνι και πήγε
να φέρει την κυρία της. Ο αστυνόμος εντόπισε το τασάκι και το πήρε στα χέρια
του.
Η σύζυγος του νεκρού
μπήκε με την συνηθισμένη ήρεμη έκφρασή της στο σαλόνι αλλά δεν μπόρεσε να
κρύψει την ανησυχία της όταν τον είδε να κρατάει το μεγάλο τασάκι.
-Αρκετά βαρύ, είπε ο
αστυνόμος, για να ανοίξει ένα κεφάλι.
-Μα είναι καθαρό, κανένα
ίχνος από αίμα ή αποτυπώματα.
-Γιατί δεν
χρησιμοποιήθηκε αυτό αλλά το όμοιο του. Μην το αρνείστε, το είδα στο σπίτι του
μακαρίτη του Φιορινάτου. Και κατάλαβα και τον τρόπο της αμοιβής.
-Δεν έχετε αποδείξεις,
είπε η κυρία Γκίκα.
-Ξέρω και για την αλλαγή
των λήψεων από τις κάμερες ασφαλείας.
Η Λίζα Γκίκα έμεινε
ακίνητη σαν να μαρμάρωσε.
-Πως… κατάφερε να
ψελλίσει.
-Εκείνη τη νύχτα δεν είχε
τραμ, είχαν απεργία. Αλλά ακούγεται να περνάει το τραμ παραπάνω από μια φορά.
Τις αλλάξατε.
Η χήρα και δολοφόνος του
Γκίκα κάθισε σε μια πολυθρόνα σαν να μην τη βαστούσαν τα πόδια της.
-Ομολογήστε, είπε ο
αστυνόμος, θα με γλιτώσετε από κόπο και θα έχετε το ελαφρυντικό της ομολογίας.
-Ο Φίλιππος ξενοπηδούσε
από τη μέρα σχεδόν που παντρευτήκαμε, όσο ήταν παντρεμένες ή τουρίστριες δε με
ένοιαζε, δεν ήταν απειλή για την ζωή μου. Οι τουρίστριες φεύγανε, ήταν
περαστικές. Οι άλλες πολύ βολεμένες για να αφήσουν την άνεση που είχαν ήδη.
Αλλά αυτή τι είχε; Τίποτα! Αν του έκανε και ένα παιδί στα όπα – όπα θα την
είχε!
-Και γιατί δεν σκοτώσατε
τότε αυτήν, είπε ο Γεργίου, πιο εύκολο και ίσως θα τα καταφέρνατε ακόμα
καλύτερα.
-Όχι, αν έφερνε μετά
άλλη; Αν άρχιζε τις ελεύθερες; Ήδη καλοκοίταζε τις φίλες της κόρης μας. Ποτέ
δεν θα ήμουν ασφαλής.
-Πως πείσατε το
Φιορινάτο;
-Το πιο εύκολο, ήξερε ότι
πεθαίνει και ήθελε να εξασφαλίσει τη γυναίκα του, του έδωσα τη λύση.
-Και ο φύλακας;
-Ο φύλακας με γούσταρε.
Την μέρα του φόνου του έκατσα και τον άφησα να με πάρει εκεί στο γραφείο του.
Μετά του υπενθύμισα την κάμερα, έπρεπε να τον δείτε πως έγινε, νόμιζα θα μείνει
από καρδιά. Αλλά συνήλθε και συμμορφώθηκε με τις οδηγίες μου να αντιγράψει άλλη
μέρα πάνω από τις κανονικές λήψεις και να το κάνει μάλιστα την ίδια ώρα. Αυτό
σήμαινε να κλείσει μερικές ώρες κάποιες κάμερες για να φτιάξει ένα αρχείο που
να ταιριάζει. Αυτό άφηνε τυφλά σημεία για να μπει ο Φιορινάτος και να κάνει τη
δουλειά.
Ο Γεωργίου κούνησε το
κεφάλι του. Περίπου έτσι είχε φανταστεί τα γεγονότα αν και υπέθετε ότι ο
φύλακας είχε πάρει χρήματα. Της πέρασε τις χειροπέδες.
-Δεν περίμενα ότι κάποιος
θα το πρόσεχε αυτό με το τραμ, είπε η κυρία Γκίκα.
-Ποτέ δεν ξέρεις τι θα
προσέξει κάποιος υπό δεδομένες συνθήκες, εμένα με βοήθησε και ο Νίκος.
Κατέβηκαν στο ισόγειο
όπου ο Ραξής περίμενε με το φύλακα δεμένο και με ένα περιπολικό έξω για να
μεταφέρει τους κρατούμενους.
-Δεν μπορούσες να έχεις
αυτοκίνητο; είπε η Λίζα Γκίκα. Είχα κάνει το τέλειο έγκλημα, και μου το
κατέστρεψες!
Ο Ραξής την κοίταξε
απαθής αλλά ο Γεωργίου χαμογέλασε.
-Θα έπρεπε και εγώ να μην
καπνίζω, είπε, αλλά τότε ίσως θα βρισκόταν κάποια άλλη λεπτομέρεια. Ευτυχώς για
τους φιλήσυχους πολίτες, δεν υπάρχει αυτό που λέμε τέλειο έγκλημα.
Έξω στο δρόμο έβαλαν τους
δύο κρατούμενους στο πίσω μέρος του περιπολικού και αμέσως ξεκίνησαν για την
ασφάλεια. Ο Γεωργίου με τον Ραξή περπάτησαν προς το δικό τους. Ο αστυνόμος
άναψε ένα πουράκι. «Ευτυχώς και για την αστυνομία που δεν υπάρχει το τέλειο
έγκλημα, εδώ που τα λέμε,» σκέφθηκε και στράφηκε στον συνεργάτη του.
-Έλα να σε πάω σπίτι, το
κέρδισες με την αξία σου.
Τέλος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου