Το πρώτο βιβλίο του Νταν
Μπράουν δεν έχει ήρωα τον Λάνγκτον, αλλά είναι ακριβώς πάνω σε αυτό που θα γίνει
το χαρακτηριστικό του είδος. Γρήγορη δράση και εναλλαγή των κομματιών με τους χαρακτήρες,
επίσης μια λατρεία στην τεχνολογία αιχμής και στην αποτύπωση δομών και οργανισμών.
Είναι μια καλή ιστορία αν και σε κάποια σημεία φαίνεται ότι είναι το πρώτο του έργο.
Στα μείον ότι μερικές φορές
ξέρεις πλέον τι ακριβώς να περιμένεις λόγω επαναλαμβανομένων μοτίβων, κάτι που
τότε βέβαια δεν ίσχυε μιας και ήταν το πρώτο του βιβλίο, και ένας έντονος
αντικληρικανισμός σε ένα βιβλίο παντελώς άσχετο με θρησκευτικά θέματα. Δεν εξηγείται
αλλιώς πρέπει να έχει ψυχικά τραύματα από την καθολική εκκλησία. Παραμένει κατ’
εμέ καλύτερο έργο του οι Πεφωτισμένοι, μένει να διαβάσω το Ινφέρνο για να
ολοκληρώσω με τον Μπράουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου