Το μεγάλο υπερωκεάνειο,
το μεγαλύτερο που είχε ποτέ φτιαχτεί, έπλεε στον Ατλαντικό ωκεανός με προορισμό
τη Νέα Υόρκη. Έσχιζε τον ακύμαντο σαν λίμνη ωκεανό αλλά κανένας από τους επιβάτες
δεν βρισκόταν στο κατάστρωμα μιας και το κρύο ήταν τσουχτερό. Αντίθετα είχαν
μαζευτεί στο σαλόνι και τις τραπεζαρίες του πλοίου για να δειπνήσουν. Μουσική
ακούγεται από την πρώτη θέση, επιτυχίες της εποχής.
Ο ήλιος γέρνει στη δύση
του, η μεγάλη πύρινη σφαίρα βυθίζεται στον ωκεανό κάπου μπροστά και λίγο
αριστερά από το μεγάλο πλοίο, στέλνοντας ένα τελευταίο φιλί στην πλώρη του. Δεν
θα το ξαναδεί ποτέ, τη νύχτα το πλοίο έχει ένα θανάσιμο ραντεβού με τον πάγο
και θα βυθιστεί.
Σαν σήμερα το 1912, ο
Τιτανικός βυθίστηκε παίρνοντας μαζί του πάνω από 1500 ψυχές. Κάποιων οι σοροί
δεν βρέθηκαν ποτέ αλλά είθε όλοι τους να έχουν βρει την ανάπαυση.
2 σχόλια:
Χαιρετίζεις τις μνήμες αυτής της μέρας φίλε μου με ένα εξαίρετο ποιητικό και λυρικό τρόπο. Πραγματικά με συγκίνησες με τα λόγια σου.
Την καλησπέρα μου.
Είναι μια ιστορία που με αγγίζει βαθιά φίλε μου. Καλησπέρα και από εμένα.
Δημοσίευση σχολίου