Νυχτερινή Πένα

The third book in the series takes Lone Wolf on a distant journey. Sommerlund emerged victorious from the war, and the enemy was defeated and sent back to their dark land, but something still needed to be done to be safe. The actions of the traitor magician, Vonotar, who caused so much destruction, must come to an end. Lone Wolf takes on this mission and travels to the frozen Kalte to bring Vonotar to trial for his crimes.

The journey will not be easy; the local tribes are hostile, some of the wildest animals in Magnamund live in Kalte, and the climate is equally harsh and deadly with extreme weather phenomena and cold. And as if all this is not enough, he must also face the magician with his dangerous powers.

As in the previous books, the reader has the fate of the Lone Wolf in their hands, making decisions and choosing their moves in a satisfying adventure in a new setting with new opponents.

Το τρίτο βιβλίο της σειράς παίρνει τον Μοναχικό Λύκο σε ένα μακρινό ταξίδι. Η Σάμερλαντ βγήκε νικηφόρα από τον πόλεμο, ο εχθρός νικήθηκε και στάλθηκε πίσω στην σκοτεινή χώρα του αλλά για να είναι ασφαλής μένει ακόμα κάτι να γίνει. Πρέπει να τεθεί και ένα τέλος στη δράση του προδότη μάγου Βόνοταρ που ήταν η αιτία του κακού. Ο Μοναχικός Λύκος αναλαμβάνει αυτήν την αποστολή και ταξιδεύει στην παγωμένη Κάλτα για να φέρει τον Βόνοταρ να δικαστεί για τα εγκλήματά του.

Το ταξίδι μόνο εύκολο δεν θα είναι, οι ντόπιες φυλές είναι εχθρικές, στην Κάλτα ζουν μερικά από τα πιο άγρια ζώα της Μάγκναμουντ, και το κλίμα είναι το ίδιο άγριο και θανατηφόρο με ακραία φαινόμενα και κρύο. Και σαν να μην είναι όλα αυτά αρκετά πρέπει να αντιμετωπίσει και τον μάγο με τις επικίνδυνες δυνάμεις.

Όπως και στα προηγούμενα βιβλία, ο αναγνώστης έχει την τύχη του Μοναχικού Λύκου στα χέρια του παίρνοντας τις αποφάσεις και αποφασίζοντας τις κινήσεις του σε μια χορταστική περιπέτεια σε ένα νέο σκηνικό και με καινούριους αντιπάλους.

Στο Χειρόγραφο Τσάνσελορ ο ομώνυμος ήρωας πείθεται να γίνει συγγραφέας γράφοντας ένα μυθιστόρημα για μια κρυφή πτυχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Εδώ ο Λούντλουμ κάνει το ίδιο με τον ήρωά του αλλά δεν είναι το ίδιο τυχερός μιας και το ιστορικό γεγονός για το σύμφωνο μη επιθέσεως της Σοβιετικής Ένωσης και της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν από την αρχή μια κατ’ ανάγκη συνθήκη που ο Χίτλερ υπέγραψε για όσο θα τον εξυπηρετούσε και με σκοπό από την αρχή να το ξεσκίσει όταν θα ερχόταν η ώρα. Αν κάποιος παραβλέψει την ιστορική ακρίβεια έχει τότε μια δυνατή κατασκοπική ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου που κρατάει το ενδιαφέρον και το μυστήριό της ως το τέλος και έχει και αναπάντεχη συνέχεια μισό αιώνα αργότερα.

Στα μείον οι υπερβολικές λεπτομέρειες σε κάποια σημεία που επιβραδύνουν το ρυθμό της ιστορίας. 

Ο βετεράνος ντετέκτιβ Μπεν Λόγκαν φτάνει στην πόλη Φόλσβιλ του Κεντάκι με σκοπό να ξεκουραστεί αλλά γρήγορα θα βρεθεί και πάλι στην ενεργό υπηρεσία αναζητώντας ένα χαμένο κοριτσάκι. Θα βρεθεί, μόνο που θα βρεθεί νεκρό. Έτσι τώρα αναζητεί έναν δολοφόνο σε μια πόλη γεμάτη μυστικά.

Είναι μια καλή ιδέα και υπόθεση αλλά έχει και τα ελαττώματά της. Ο ρυθμός είναι αργός και κάποια πράγματα θα μπορούσαν να ειπωθούν πιο γρήγορα ή και να μην υπάρχουν. Στα μείον και η αγάπη του συγγραφέα στα gore στοιχεία του είδους. Μιας και πρόκειται για συγγραφέα best seller δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι καλός, απλά δεν είναι του γούστου μου.

Το νησί Καμίνο ετοιμάζεται για το πέρασμα του τυφώνα Λίο, και αυτό κάνει και ο βιβλιοπώλης και έμπορος σπανίων βιβλίων Μπρους Κέιμπλ με τους φίλους του, μετά από το πέρασμά του τυφώνα οι ζημιές είναι αφάνταστες και υπάρχουν και νεκροί, ανάμεσά τους ο συγγραφέας Νέλσον Κερ. Ο νεκρός ήταν στενός φίλος του Μπρους που γρήγορα ανακαλύπτει ότι ο θάνατος δεν οφείλεται στο χτύπημα του Λίο αλλά ήταν φόνος. Ποιος όμως θα ήθελε να σκοτώσει τον Νέλσον; Και γιατί;

Μια καλή αστυνομική ιστορία, χωρίς τα συνηθισμένα δικαστικά μοτίβα του Γκρίσαμ, που κρατάει το ενδιαφέρον. Στα μείον ο αργός ρυθμός της ιστορίας που κινείται αρκετά νωχελικά.

It is the second book in the Lone Wolf series. Lone Wolf has arrived in the capital Holmgard with news of the betrayal and destruction the country has suffered. His mission now is to go to the allies of Durenor and return with reinforcements and, most importantly, the Sommerswerd, the only weapon capable of killing a Darklord.

This journey is not easy, except that it must be done in forty days, since that is how long the defences of Holmgard can withstand the siege of the enemy, in his way, there are obstacles and enemies, robbers and agents of the enemy. The problems begin immediately as the first attack against Lone Wolf is at the port, before he even begins his journey.

As in the first book, it is the reader who determines the course of the adventure by choosing the hero's next move. A more difficult mission with more risk and of course more difficult choices, but also more interest and suspense.

It's a bit more difficult than the first book to get through, but that makes it more exciting. It also gets richer in detail as Lone Wolf travels outside of Sommerlund and we get to know other parts of Magnamund.

Είναι το δεύτερο βιβλίο στη σειρά του Μοναχικού Λύκου. Ο Μοναχικός Λύκος έχει φτάσει στην πρωτεύουσα Χόλμγκαρντ με τα νέα της προδοσίας και της καταστροφής που υπέστη η χώρα. Αποστολή του τώρα είναι να πάει στη σύμμαχο Ντούρενορ και να επιστρέψει με ενισχύσεις και, το κυριότερο, τη Σπάθα του Ήλιου, το μόνο όπλο ικανό να σκοτώσει έναν Άρχοντα του Σκότους.

Αυτό το ταξίδι δεν είναι εύκολο, εκτός του ότι πρέπει να γίνει σε σαράντα μέρες, μιας και τόσο μπορεί να αντέξει η άμυνα της Χόλμγκαρντ στην πολιορκία του εχθρού, στο δρόμο του βρίσκονται εμπόδια και εχθροί, ληστές και πράκτορες του εχθρού. Τα προβλήματα αρχίζουν αμέσως μιας και η πρώτη επίθεση εναντίον του Μοναχικού Λύκου γίνεται στο λιμάνι, πριν ακόμα ξεκινήσει το ταξίδι του.

Όπως και στο πρώτο βιβλίο έτσι και σε αυτό, ο αναγνώστης είναι που καθορίζει την πορεία της περιπέτειας επιλέγοντας την επόμενη κίνηση του ήρωα. Μια πιο δύσκολη αποστολή με μεγαλύτερο κίνδυνο και φυσικά πιο δύσκολες επιλογές, αλλά και μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αγωνία.

Είναι λίγο πιο δύσκολο από το πρώτο βιβλίο για να τα καταφέρει κανείς αλλά αυτό το κάνει και πιο συναρπαστικό. Επίσης γίνεται πιο πλούσιο αφού ο Μοναχικός Λύκος ταξιδεύει έξω από την Σάμμερλαντ και γνωρίζουμε και άλλα μέρη της Μάγκναμουντ.

Ο Τζακ Ρίτσερ μετακινείται με ωτοστόπ ως συνήθως. Αλλά το λεωφορείο στο οποίο μεταβαίνει έχει ένα ατύχημα που τον φέρνει στην μικρή πόλη του Μπόλτον. Και εκεί υπάρχει μια υπόθεση να τον περιμένει μιας και η τοπική αστυνομία περιμένει έναν δολοφόνο να εμφανιστεί με στόχο μια μάρτυρα σε σημαντική δίκη.

Μια ακόμα δυνατή περιπέτεια από τον Τσάιλντ με όλα τα γνωστά στοιχεία, μυστήριο, δράση που εκτείνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα (δύο μέρες και μισή στην περίπτωσή μας τώρα κάτι που μου αρέσει στην πλοκή των βιβλίων) και ο Ρίτσερ παραμένει ένας συμπαθητικός χαρακτήρας. Στα υπέρ ακόμα και η δικαιοσύνη του βιβλίου, είναι ικανοποιητικό το πως έρχονται τα πράγματα.

Αν υπάρχει κάποιο μείον στα βιβλία του συγγραφέα μπορώ να πω, τώρα που έχω διαβάσει μερικά σε σύντομο διάστημα, ότι είναι η εμμονή στη λεπτομέρεια. Βεβαίως η λεπτομέρεια χρειάζεται στα βιβλία για να βάζει τον αναγνώστη μέσα στην ιστορία, να τον κάνει να τη βιώνει αλλά σε κάποια σημεία ο Τσάιλντ είναι υπερβολικός με υπερθετικό βαθμό λεπτομέρειας. Κατά τα άλλα είναι ένας συγγραφέας που ευχαριστιέσαι να διαβάζεις.

Είμαι υπέρ της ελευθερίας του λόγου και του τύπου, πιστεύω ότι πρέπει ο καθένας να μπορεί να εκφραστεί χωρίς περιορισμούς και λογοκρισία, αρκεί να μην θίγει κάποιον ή να προσβάλλει. Ομοίως είναι δικαίωμα του καθενός να ενημερώνεται. Η χθεσινή δυστυχία στα Τέμπη είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα της μεταξύ τους διαφοράς και πως στην Ελλάδα γίνεται το λάθος.

 Είναι εντάξει να ενημερωθεί το κοινό για το τι συνέβη, ποιοι οι λόγοι και οι αιτίες της καταστροφής, πως θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί και τι θα έπρεπε να είχε γίνει και να μάθει για τις απώλειες. Είναι τελείως άλλο πράγμα να ακολουθούνται οι τραυματίες και να τους ζητούν σχόλια και ρεπορτάζ. Οι άνθρωπο αυτοί είναι κλονισμένοι, χτυπημένοι, είδαν άλλους να πεθαίνουν, χάσανε δικούς τους, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι να το ζουν ξανά και ξανά.  Το ότι δεν θα το ξεχάσουν δε σημαίνει ότι πρέπει να τους το θυμίζουν.

Αρκεί να ενημερώνεται το κοινό για όσα συμβαίνουν, η συνεχής τρομολαγνεία και το κυνήγι του ανθρώπινου πόνου περιττεύουν. 

Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες, διάβασα και μου φάνηκε παράξενο. Αποφάσισα να το εξερευνήσω και επισκέφθηκα το ιστολόγιο. Παρά τον ασυνήθιστο τίτλο βρήκα ένα οικείο περιεχόμενο, ένα ιστολόγιο με κείμενα, βιβλιοκριτικές αλλά και αποσπάσματα από βιβλία. Έτσι περιπλανήθηκα στο μεγάλο περιεχόμενό του, δραστηριοποιείται από το 2007, και βρήκα ενδιαφέροντα πράγματα. Αν θέλετε να κάνετε και εσείς μια επίσκεψη, ορίστε η διεύθυνση: https://spirospv.blogspot.com/