Μου λείπει το φως
των ματιών σου,
το γλυκό σου χαμόγελο
και της φωνής σου η
μελωδία.
Μου λείπει του γέλιου σου
η χαρά
και το χέρι σου
να κρατάει το δικό μου.
Μου λείπει να γεμίζεις
την αγκαλιά μου,
να φέρνεις τρυφερότητα
στην καρδιά μου.
Μου λείπει να κάνεις
αληθινά τα όνειρά μου,
να μου δίνεις τόσα πολλά
καρδιά μου.
Αλλά σκέφτομαι ότι
αυτό με κάνει άνθρωπο.
αυτό μου δείχνει ότι
είμαι ζωντανός
το ότι σ' αγαπώ τόσο πολύ
και μου λείπεις κάθε
στιγμή,
και έτσι συνεχίζω και
αδημονώ
για τη στιγμή που πάλι
θα σε ξαναδώ.
2 σχόλια:
Πολύ όμορφο, Μιχάλη! Με πολλά και δυνατά συναισθήματα. Έχεις και ποιητικό οίστρο, φίλε μου και μπράβο.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου.
Καλή εβδομάδα να έχουμε.
Δημοσίευση σχολίου