2.
Ο Μπόροντιν και η
Ντελέρια στράφηκαν απότομα προς την ανοιχτή πόρτα ξαφνιασμένοι, μέσα στη θλίψη
τους είχαν ξεχάσει τον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα και ο Σημ σταμάτησε να κλαίει και
κοίταξε προς την πόρτα, Με φόντο το σκοτάδι και την ομίχλη στεκόταν ένας
άνδρας, άνθρωπος όπως έδειχνε τουλάχιστον. Καθώς έκανε ένα βήμα μέσα στο σπίτι
ήταν φανερό ότι ήταν άνθρωπος καθώς έπεσε φως στο πρόσωπό του ενώ ο μανδύας
ανέμισε γύρω απ’ τα πόδια του.
-Δεν είναι ώρα να παίζει
κανείς με την στενοχώρια μας, ξένε, είπε ο Μπόροντιν με σκυφτό το κεφάλι.
-Δεν είναι παιχνίδι, είπε
ο ξένος. Άκουσα και είδα τι έγινε εδώ.
-Ξέρεις τον Δαλ Ντοράς;
Μπορείς να μεσολαβήσεις; ρώτησε ο μεταλλωρύχος μην τολμώντας να ελπίζει.
Ο άνδρας κούνησε το
κεφάλι του.
-Όχι να μεσολαβήσω, αλλά
μπορώ να προσπαθήσω να σώσω την κόρη σου μαζί με τους συντρόφους μου.
Παραμέρισε για να μπουν
στο χώρο δύο ακόμη άτομα, ο ένας ήταν άνθρωπος και ήταν ψηλός με φαρδύ στέρνο
και πλάτες ενώ τα καστανά του μαλλιά ήταν κοντοκομμένα, λίγο παραπάνω από
χνούδι. Η σύντροφός του ήταν αναμφισβήτητα θηλυκού γένους και ξεκάθαρα όχι
άνθρωπος.
-Μια λέαινα! είπε ο
Μπόροντιν και έκανε μια υπόκλιση καθώς εκείνη έστρεφε τα χρυσοκόκκινα μάτια της
πάνω του. Δεν ήθελα να σε προσβάλλω, πρόσθεσε.
Εκείνη χαμογέλασε. Ήξερε
πολύ καλά να κρίνει πότε ο χαρακτηρισμός ήταν δηλωτικός της καταγωγής της από
τον Ελ Άιον, η μια προσβολή. Οι Λεοντίδες όπως ήταν κοινώς γνωστοί είχαν
μορφολογία ανθρώπου, εξωτερικά τουλάχιστον, αλλά τα χαρακτηριστικά τους
παρέπεμπαν πολύ έντονα στα λιοντάρια.
-Δεν καταλαβαίνω, είπε ο
Μπόροντιν. Ακόμα και αν μπορείτε να το κάνετε γιατί να μας βοηθήσετε;
-Όλα στον καιρό τους,
είπε ο πρώτος άνδρας με το μανδύα. Με λένε Όρεμους, ο φίλος μου είναι ο
Μάλντοβαρ Χαν Κόνσακ και η σύντροφός του η Λεάνα.
-Όρεμους, ψιθύρισε ο
Μπόροντιν σαν να έφερνε κάποια ανάμνηση αυτό το όνομα στο μυαλό του αλλά
κοίταξε τον ξένο και είπε:
-Τι θα κάνουμε;
-Έχετε εδώ τερματικό
υπολογιστή; ρώτησε ο Όρεμους.
-Έναν πολύ παλιό C-3000 του αρχικού δικτύου της
αποικίας, είπε ο Μπόροντιν. Δεν ξέρω καν αν δουλεύει ακόμα.
-Μάλντοβαρ; είπε ο
Όρεμους.
Ο σύντροφός του πλησίασε.
Ο Μπόροντιν πίεσε ένα πλήκτρο σε ένα μικρό παμπάλαιο πάνελ στον τοίχο και
άνοιξε μια θήκη για να βγει σε μια λευκή επιφάνεια ένας μικρός υπολογιστής. Ο
Μπόροντιν τον ενεργοποίησε και ο Μάλντοβαρ πληκτρολόγησε μια εντολή.
-Εντάξει είναι, μας
κάνει.
-Ξεκινάμε τότε, είπε ο
Όρεμους. Μπόροντιν Βαλ, έλα μαζί μου, με λίγη καλή τύχη θα επιστρέψουμε μαζί με
την Ντέλο. Λεάνα, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Η λέαινα κούνησε το
κεφάλι της κάνοντας την πυκνή πυρόξανθη χαίτη της να κυματίσει. Ο Μάλντοβαρ
ξεκίνησε να εργάζεται στο τερματικό. Η Λεάνα πήγε κοντά του και έσκυψε
φέρνοντας το κεφάλι της δίπλα του. Τον φίλησε ανάλαφρα στο μάγουλο.
-Να προσέχεις σύντροφέ
μου, του είπε.
-Και’ συ βασίλισσα της
καρδιάς μου.
Η Λεάνα σηκώθηκε, έκλεισε
το μάτι στον Σημ που την κοιτούσε και βγήκε γρήγορα έξω.
-Καιρός να πηγαίνουμε και
εμείς, είπε ο Όρεμους στον Μπόροντιν.
Ο Μπόροντιν ένευσε.
Αγκάλιασε τη γυναίκα του και την έσφιξε πάνω του. Την κράτησε εκεί για μια
στιγμή αντλώντας δύναμη από την επαφή τους και μετά την φίλησε απαλά στα χείλη
πριν την αφήσει.
-Φέρε πίσω το κορίτσι
μας, είπε εκείνη.
-Θα το κάνω, είπε ο
Μπόροντιν και ακολούθησε τον Όρεμους στο δρόμο ενώ πίσω τους η Ντελέρια έκλεινε
την πόρτα.
-Που πάμε; ρώτησε ο
μεταλλωρύχος.
-Ξέρεις την παλιά οδό;
-Την σήραγγα επισκευών
και συντήρησης; ρώτησε ο Μπόροντιν.
-Ναι, είπε ο Όρεμους,
διατρέχει όλη την πόλη αλλά λίγοι ως ελάχιστοι μπορούν να κινηθούν εκεί με τις
προσθήκες και επιδιορθώσεις που έχουν γίνει.
-Εσύ όμως μπορείς.
Δεν ήταν ερώτηση, ήταν
δήλωση και σαν τέτοια την αντιμετώπισε ο Μπόροντιν. Ήταν σωστή δήλωση, όντας
ένας από τους παλαιότερους πια που είχαν εργαστεί στις στοές ήταν και από τους
ελάχιστους που είχαν κατασκευάσει την σήραγγα επισκευών και ήξεραν τις
μεταβολές που δεν είχαν καταγραφεί ποτέ σε κάποιο σχέδιο.
-Που θες να πας;
-Στα υπόγεια του Εξέλσιορ
Κλαμπ.
-Της κατοικίας του
Γκρόμους, είπε ο Μπόροντιν, γιατί; Για να πάρουμε πίσω την Ντέλο; Είναι
δυνατόν; Έχει πολλούς φρουρούς και ανδροειδή να τον προστατεύουν.
Έφτασαν σε μια παλιά
καγκελόπορτα και ο Μπόροντιν πέρασε μια κάρτα στην ειδική σχισμή στο πλάι της.
Ακούστηκε ένας κοφτός μηχανικός ήχος αλλά δεν έγινε τίποτα, ο μεταλλωρύχος
αναστέναξε και επανέλαβε τη διαδικασία. Χρειάστηκε και τρίτη προσπάθεια για να
ανοίξει τελικά η παμπάλαια πόρτα. Κατέβηκαν μια γεμάτη σκουπίδια σκάλα και
βρέθηκαν σε μια στοά που φωτιζόταν από χλωμά κίτρινα φώτα. Ο Μπόροντιν ξεκίνησε
να προχωράει και ο Όρεμους ακολούθησε.
-Ποιο είναι το σχέδιο;
ρώτησε ο μεταλλωρύχος. Αφού δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους φρουρούς του
Γκρόμους τι θα κάνουμε;
-Η Λεάνα έχει ήδη αρχίσει
την ανάβαση για να μπει στο δωμάτιο που θα βρίσκεται η Ντέλο, θα την οδηγήσει
γρήγορα σε έναν ανελκυστήρα εμπορευμάτων και θα την στείλει κάτω, θα την
πάρουμε και θα την πάμε σπίτι.
-Και μετά θα πρέπει να
φύγουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται από’ δω, μέχρι το πρωί το αργότερο, είπε ο
Μπόροντιν και μετά πρόσθεσε, τι εννοείς ανάβαση;
-Όπως όλοι του λαού της η
Λεάνα είναι δεινή αναρριχητής, ανεβαίνει από το μόνο μέρος που δε φρουρείται,
τον πίσω τοίχο πάνω από τη λίμνη.
-Γιατί μπαίνετε σε
κίνδυνο για εμένα και την οικογένειά μου θα μου πεις; ρώτησε ο Μπόροντιν.
Ο Όρεμους δεν απάντησε
κοίταζε το ον που στεκόταν μπροστά του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου