Μόνο ένα μικρό βογκητό
από τη μεριά της Χριστίνας πρόδιδε τι έκανε με τον Ρωμανό μέσα στο σκοτάδι.
Μόνο η Αγγελική και ο Αλέξης που ήταν κοντά τους άκουσαν. Είχαν σβήσει τους
φακούς τους και είχαν ξαπλώσει αλλά συνέχιζαν να μιλάνε. Φαινόταν ότι μόνο
εκείνοι και το ερωτευμένο ζευγάρι ήταν ακόμα ξύπνιοι.
-Καλά σκέφτονται το σεξ
τέτοια ώρα; Με αυτό το κρύο; Και’ μένα μου αρέσει δε λέω αλλά με τέτοιο κρύο;
σχολίασε ο Αλέξης.
-Κρυώνεις ακόμα; ρώτησε η
Αγγελική.
-Ναι, είπε ο Αλέξης.
-Έλα πιο κοντά, είπε η
κοπέλα, θα σκεπαστείς και με το δικό μου μπουφάν και θα ρίξουμε και πιο πολλά
άχυρα.
Ο Αλέξης άναψε το φακό
του και έκανε όπως του είπε.
-Ήξερα ότι είσαι
πανέμορφη, είπε όταν ξάπλωσε και πάλι, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει ποτέ ως
τα σήμερα ότι είσαι και το ίδιο ευγενική και γενναιόψυχη.
-Ευχαριστώ, είπε η
Αγγελική κοκκινίζοντας. Είσαι ακόμα παγωμένος.
-Όχι εντάξει καλύτερα.
-Για δώσε μου το χέρι σου
να δω.
Ο Αλέξης έκανε να δώσει
το χέρι του αλλά μέσα στο σκοτάδι δεν υπολόγισε σωστά και βρέθηκε το χέρι του
στο στήθος της. Από ένστικτο, όπως είχε κάνει τόσες φορές με γυναίκες που έκανε
έρωτα, έκλεισε το χέρι του και με τον αντίχειρα χάιδευσε τη θηλή.
Το χάδι δεν είχε την
ένταση που θα είχε αν δεν μεσολαβούσαν το πουλόβερ και ο στηθόδεσμός της αλλά η
Αγγελική είχε πολύ καιρό που δεν είχε βρεθεί σε ανδρική αγκαλιά και το
απροσδόκητο χάδι έστειλε ένα γλυκό ρίγος να τη διατρέξει.
Ο Αλέξης σταμάτησε
συνειδητοποιώντας τι έκανε.
-Συγνώμη Αγγελική… Ε
δεν.. ήταν εσκεμμένο…
Η κοπέλα δεν απάντησε.
-Αγγελική;
-Σκάσε και χάιδευε, είπε
η κοπέλα με βραχνή φωνή.
Ο Αλέξης εκπλάγηκε αλλά
το ξεπέρασε αμέσως και συνέχισε αυτό που έκανε. Η Αγγελική αφέθηκε στην αίσθηση
που έστελνε ρίγη ηδονής σε όλο το σώμα της και την τύλιγε με μια υπέροχη
ζεστασιά. Αλλά όσο αυτό το χάδι συνεχιζόταν άρχισε να θέλει να το νιώσει
πληρέστερα. Έφερε τα χέρια της πίσω και ξεκούμπωσε το στηθόδεσμό της, μόλις
χαλάρωσε ο Αλέξης τον παραμέρισε και συνέχισε να τη χαϊδεύει. Ο συνδυασμός του
χαδιού και του μάλλινου πουλόβερ έκανε την αίσθηση ακόμα πιο έντονη. Η Αγγελική
έφερε το σώμα της κοντά στου Αλέξη και μετά κόλλησε πάνω του. Ενώ το χέρι του
κρατούσε το στήθος της με την ερεθισμένη θηλή στο κέντρο της παλάμης του ο
Αλέξης τη φίλησε. Στην αρχή ήταν απλά μια δοκιμαστική επαφή των χειλών τους
αλλά μετά τα χείλη της μισάνοιξαν και δέχθηκαν τη γλώσσα του σε ένα ερεθιστικό
σμίξιμο με τη δική της. Ο Αλέξης την γύρισε αργά ανάσκελα και μετά έφερε το
σώμα του πάνω από το δικό της, αυθόρμητα η Αγγελική άνοιξε τα πόδια της για να
τον αφήσει να έρθει πιο κοντά της και μετά τα έσφιξε στα πλευρά του. Ο Αλέξης
τη φίλησε στο λαιμό κατηφορίζοντας ως το πουλόβερ της.
-Μη σταματάς, του είπε.
Σήκωσε τα χέρια της πάνω
από το κεφάλι της επιτρέποντάς του να της το βγάλει, αφήνοντας το στήθος της
εκτεθειμένο στο βλέμμα του πέρα από το λίγο που έκρυβε ο μισός της στηθόδεσμος
που ήταν ακόμα στη θέση του. Παραμέρισε και το τελευταίο αυτό εμπόδιο και
επέστρεψε στο φίλημα στο λαιμό της κατηφορίζοντας προς το στήθος της. Τη στιγμή
που τα χείλη του έκλεισαν πάνω στη θηλή της η Αγγελική βόγκηξε από ευχαρίστηση.
Αγκάλιασε τον Αλέξη και ένιωσε το βάρος του σώματος του πάνω της, τον ερεθισμό
του ανάμεσα στα πόδια της, βόγκηξε ξανά καθώς ενστικτωδώς ο Αλέξης έσπρωξε
ακριβώς εκεί, κάνοντάς την να νιώσει ακόμα περισσότερο πόσο ήταν ερεθισμένος
και πόσο ήταν και η ίδια. Το ένα χέρι του πέρασε κάτω από το σώμα της και την
κράτησε καθώς έσπρωχνε άλλη μια φορά, τη φίλησε αχόρταγα.
-Μάλλον πρέπει να
σταματήσουμε, της είπε λαχανιασμένα, αλλιώς σε λίγο δεν θα μπορούμε.
-Ναι… είπε ξέπνοα η
κοπέλα.
Ο Αλέξης τραβήχτηκε και
ξάπλωσε δίπλα της. Εκείνη χώθηκε στην αγκαλιά του. Τυλίχτηκαν με τα μπουφάν
τους και μπόλικο άχυρο.
-Πρέπει να ξαναντυθείς,
είπε ο Αλέξης, θα κρυώσεις.
-Τόσο ζεστή που είμαι
τώρα θα λιώνω και το χιόνι αν βγω έξω, είπε η Αγγελική.
Δεν του είπε ότι ακόμα
και αν ντυνόταν τόσο ερεθισμένη που ήταν αμφέβαλλε αν θα μπορούσε να βάλει και
το στηθόδεσμό της. Ο Αλέξης πέρασε τα χέρια του γύρω από τη μέση της και τα
ακούμπησε στην κοιλιά της, λίγο πιο πάνω από το σημείο που τελείωνε το τζιν
της. Η Αγγελική αποκοιμήθηκε με τη σκέψη του τι θα γινόταν αν γλιστρούσε το
χέρι του λίγο πιο κάτω.
Η Άννα ξύπνησε νιώθοντας
καλά, σαν μην είχε προηγηθεί η προηγούμενη μέρα. Δεν πονούσε αν και ένιωθε
άσχημα πιασμένη και έτσι σηκώθηκε από το κρεβάτι της. Ήταν με το νυχτικό αλλά
το σπίτι ήταν ζεστό. Πήγε στο δωμάτιο της Αγγελικής όπου βρήκε τη μικρή της να μπογιατίζει
σε ένα μπλοκ ζωγραφικής με θέμα τα πιο γνωστά ιστορικά μνημεία στην Ευρώπη.
-Που το βρήκες αυτό
γλυκιά μου;
-Μου το έδωσε εκείνος ο
φίλος σας, που είναι στο σαλόνι, απάντησε η Αγγελική χωρίς να σταματήσει να
μπογιατίζει. Φτιάξαμε και ψωμάκια με τυρί και φάγαμε.
-Ψήσατε ψωμάκια με τυρί
πάνω;
-Ναι στο τζάκι, είπε η
Αγγελική, ήταν τέλεια.
Η Άννα την άφησε και
προχώρησε στο σαλόνι. Βρήκε το τζάκι αναμμένο, μια τεράστια φωτιά έκαιγε και
γι’ αυτό το σπίτι ήταν έτσι ζεστό. Μπροστά στο τζάκι καθόταν ο Κρίστιαν και
διάβαζε ένα βιβλίο.
-Καλημέρα, είπε η Άννα.
-Καλημέρα, είπε ο
Κρίστιαν σηκώνοντας το βλέμμα του.
-Ευχαριστώ που φρόντισες
την Αγγελική. Που μας φρόντισες και τις δύο πρέπει να πω μάλλον.
-Παρακαλώ, ευχαρίστησή
μου, η κόρη σου είναι πανέξυπνη.
-Έτσι λένε και οι
δάσκαλοι στο σχολείο.
-Ευτυχώς που έχετε ξύλα,
το χωριό δεν έχει ρεύμα από χθες το απόγευμα και έχουμε πρόβλημα με το κρύο.
-Χιονίζει ακόμα;
-Ναι για τα καλά.
Η Άννα προχώρησε και
κάθισε κοντά στο τζάκι. Άπλωσε τα χέρια της κοντά στη φωτιά. Ο Κρίστιαν την
κοίταζε.
-Είμαι αξιολύπητη ε;
-Δεν σκεφτόμουν αυτό.
Κάθε άλλο.
-Δηλαδή;
-Ο σύζυγός σου θα σου
φερόταν πολύ καλύτερα αν συνειδητοποιούσε τι θησαυρός έχει. Είσαι καλή σύζυγος
και από την κόρη σου μπορώ να πω και καλή μητέρα. Και είσαι όμορφη γυναίκα
ακόμα και τώρα που δεν είσαι στην πρώτη νεότητα και έχεις και μια γέννα πίσω
σου. Αλλά δεν τα εκτιμάει. Ίσως το σημερινό ξύλο να τον συνετίσει.
-Τον χτύπησες πολύ;
-Όχι πολύ αλλά έφαγε
μερικές καλές και ο Μιχάλης του έδωσε μια γερή. Αναμενόμενο. Έχει δύναμη στα
χέρια.
-Πως αυτό; Δουλεύει
μηχανήματα;
-Όχι, λόγω της
καταστάσεώς του για να σηκωθεί από ένα κάθισμα πάντα στηρίζεται στα χέρια του
και έτσι τα έχει δυναμώσει πολύ. Και κρατούσε και το μπαστούνι εκείνη την ώρα.
Ελπίζω λοιπόν ότι θα μάθει να σε εκτιμάει μετά από αυτό.
Η Άννα κούνησε το κεφάλι
της. Εκείνη αμφέβαλλε πολύ.
-Έχεις πάρει ποτέ γυναίκα
από πίσω; ρώτησε τον άνδρα απέναντί της.
-Τι εννοείς; Να την
ακολουθήσω; Συγνώμη τα Ελληνικά μου δεν είναι το ίδιο καλά με του Μαξιμίλιαν.
-Όχι, εννοούσα… η Άννα
κοκκίνησε. Αν έχεις κάνει έρωτα σε γυναίκα από πίσω… παρά φύσιν.
-Α όχι, είπε ο Κρίστιαν,
το θεωρώ υποτιμητικό. Χώρια που δε μου αρέσει να πονώ τη σύντροφό μου.
Η Άννα κούνησε το κεφάλι
της.
-Αυτό έκανε; ρώτησε ο
Κρίστιαν. Εκεί μέσα στο χωράφι ήθελε να σου κάνει τέτοιο πράγμα;
-Ναι, είπε η Άννα και
κοκκίνισε. Σαν να ήμουν ζώο ή καμιά πόρνη.
-Δεν έφαγε αρκετές, είπε
ο Κρίστιαν.
Η Άννα τον κοίταξε. Το
εννοούσε αυτό που έλεγε, ήταν θυμωμένος για χάρη της. Αυτό της έφερε μια
πρωτόγνωρη αίσθηση. Σηκώθηκε.
-Πρέπει να ντυθώ να πάω
να δω και τα ζώα.
-Θες να έρθω μαζί σου;
-Αν δε σου κάνει κόπο.
-Εντάξει, θα σε περιμένω εδώ.
Η Άννα επέστρεψε στο
δωμάτιό της. Ενώ ντυνόταν σκεφτόταν πως δεν της άξιζε αυτό που λάβαινε από τον
Ανδρέα. Δεν τον είχε αγαπήσει ποτέ, δεν μπορούσε. Ο γάμος τους ήταν αποτέλεσμα
προξενιού και δεν είχε κανέναν τρόπο να αντιδράσει. Στο χωριό ο γάμος της
θεωρούνταν πετυχημένος εξαιτίας της περιουσίας του Ανδρέα σε γη και ζώα αλλά η
Άννα είχε δει το πραγματικό του πρόσωπο από την αρχή. Ήταν σκληρός και βίαιος. Στο
κρεβάτι δεν είχε καμία τρυφερότητα και την είχε κάνει να ουρλιάξει από τον πόνο
όταν είχαν για πρώτη φορά συνευρεθεί μιας και εκείνη ήταν παρθένα κάτι που δεν
είχε καθόλου λάβει υπόψιν. Αντίθετα ήταν περήφανος που την είχε κάνει γυναίκα.
Έπρεπε να πάρει διαζύγιο
βέβαια και αυτό μόνο εύκολο δεν θα ήταν στο χωριό, όλοι θα την κατηγορούσαν και
ο Ανδρέας θα μάνιαζε, και δεν θα ήταν στην φυλακή τότε. Αλλά δεν υπήρχε και
γυρισμός. Δεν μπορούσε να ζήσει μέσα στον τρόμο και στο χειρότερο εξευτελισμό
που ξαφνικά είχε βρει του γούστου του ο άνδρας της. Αναρωτήθηκε αν η αδερφή της
και η δική της οικογένεια θα την στήριζαν ή αν θα μπορούσε να περιμένει βοήθεια
από τον Κρίστιαν σε αυτό το θέμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου