Έρωτας. Ένα από τα πιο
πολυσυζητημένα θέματα στην ανθρώπινη ζωή και ένα που έχει απασχολήσει κάθε
τομέα της τέχνης, φυσικά και την λογοτεχνία. Ένα μέρος της ζωής που λίγους
ανθρώπους αφήνει αδιάφορους. Ομολογώ ότι ανήκω σε αυτούς, έξω από τα έργα μου
τουλάχιστον. Οι εποχές του πάθους έχουν περάσει για εμένα ανεπιστρεπτί. Το πιο
αβρό ρομαντικό συναίσθημα το νοσταλγώ καμιά φορά αλλά είναι και αυτό πια στα
χρόνια πίσω μου και όχι σε αυτά που έχω μπροστά μου.
Ίσως αυτό να
προβληματίσει περιστασιακούς αναγνώστες αλλά οι παλιότεροι που θα θυμούνται την
όμορφη εποχή που μιλούσα για την πριγκίπισσά μου, θα θυμούνται επίσης ότι
έγραψα για το χωρισμό μας. Στα χρόνια που πέρασαν δεν με άγγιξε ξανά αυτό το
συναίσθημα, και δεν αναμένω να γίνει ξανά. Αλλά αυτό είναι βέβαια μια προσωπική
απόφαση και κάτι που απορρέει από το δικό μου τρόπο ζωής.
Εσείς πως αντιμετωπίζετε
τον έρωτα; Είναι κάτι που ζείτε αυτή τη στιγμή; Είναι κάτι που κυριαρχεί στη
ζωή σας;
2 σχόλια:
Πολύ δύσκολο θέμα βάζεις Γουίλ. Αφουγκράζομαι μια γλυκιά μελαγχολία; Μια παραίτηση; Κοίτα φίλε, σέβομαι τη στάση ζωής σου και αναγνωρίζω την ωριμότητα στην κρίση σου. Όμως ο έρωτας φίλε μου δεν χωράει κανόνες και αποκλεισμούς. Αν είναι να έρθει, να δηλώσει παρών, θα το κάνει καταλυτικά. Όσα εμπόδια και αν βάλουμε, όσες πόρτες και να χτυπήσουμε.
Ναι, σίγουρα μετατρέπεται από έρωτα σε αγάπη αυτό το συναίσθημα αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι το "πρέπει".
Καλησπέρα φίλε μου.
Ε άμα έρθει δε θα του πω όχι καλέ μου φίλε! Απλά είναι πιο πιθανό ότι αυτά τα χρόνια περάσανε πια. Όσο για τη νοσταλγία την κατάλαβες καλά.
Την καλησπέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου